Εγκληματική Οργάνωση!

ΥΓ του blog: …η ευθύνη για το έγκλημα είναι των κυβερνώντων και των πολιτικών… η ντροπή  όμως είναι όλων μας που δεν μαζέψαμε όχι 1.000.000 αλλά 10.000.000 άντε 9.000.000 υπογραφές απαιτώντας ΑΛΗΘΕΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και  ΤΙΜΩΡΙΑ των ενόχων....

ΣΥΡΙΖΑ: -Μαλώνεις ρε; -Μαλώνω ρε. -Μάλωσε μονάχος σου, δεν μαλώνω εγώ

 

Η Ντάμα

-Μάλωσε μονάχος σου, δεν μαλώνω εγώ...
-Μαλώνεις ρε;
-Μαλώνω ρε.
-Πες ότι μαλώνεις, να πεθάνεις.
-Μαλώνω ρε.
-Θα σου χώσω μια κλωτσιά, θα πεθάνεις ρε. Πες ότι μαλώνεις.
-Μαλώνω ρε.
-Τώρα πες ότι... μαλώνεις, να πεθάνεις.
-Μαλώνω ρε.
-Μαλώνεις;
-Ναι.
-Μαλώνεις, ε;
-Ναι, μαλώνω.
-Μάλωσε μονάχος σου, δεν μαλώνω εγώ.
Αν πρέπει να οπτικοποιηθεί σε μερικά δευτερόλεπτα τα όσα έγιναν στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ στο Τάε Κβον Ντο, η πασίγνωστη σκηνή στο τέλος της ταινίας «Της Κακομοίρας», με τον Ζίκο και τον Κιτσάρα να μαλώνουν για τα μάτια της Φιφίκας, είναι το πιο αντιπροσωπευτικό απόσπασμα (Ζηκος - Μαλωνεις ρε . - YouTube).

*** Ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σε άλλο τούνελ εσωστρέφειας και βγήκε, αν βγήκε, μέχρι το επόμενο με μερικά ακόμα χτυπήματα στο ήδη ταλαιπωρημένο σώμα του. Διαφωνίες, ενστάσεις, γιουχαΐσματα, αλλά ουσία καμία. Καμία που να αφορά στον μέσο πολίτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, υπάρχει ζήτημα ελλείμματος εμπιστοσύνης και στην παρούσα φάση δεν εμφανίζεται ως εναλλακτική επιλογή έναντι της παντοκρατορίας Μητσοτάκη. Κι αντί να δουλέψουν στην Κουμουνδούρου προς αυτές τις κατευθύνσεις, πριμοδοτούν οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό τους. Πιο πιθανό φαντάζει το σενάριο να δούμε τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές πέμπτο κόμμα (πίσω από ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ενδεχομένως και τον Βελόπουλο), παρά δεύτερο. Μέχρι όμως να το πάρουν χαμπάρι, οι ευρωεκλογές θα έχουν τελειώσει και ο πολιτικής χάρτης της χώρας θα έχει, στην ουσία, αλλάξει. X (twitter.com)

*** Και στο πλάνο τεχνηέντως έβαλαν κάποιοι και τον Αλέξη Τσίπρα, μεταφράζοντας ο καθένας κατά το δοκούν αυτά που έγραψε στην παρέμβασή του. Επειδή, όμως, και εγώ διάβασα τα όσα έγραψε ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, το μόνο που έκανε ήταν να κρούσει το καμπανάκι του κινδύνου, δείχνοντας τη βάση του κόμματος ως αρμόδια επίλυσης των διαφορών. Και έτσι έπρεπε να κάνει, όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και ορμώμενα από το παρελθόν, από φράξιες, τάσεις και κύκλους εντός και εκτός της Κουμουνδούρου…

*** Ποιος έκανε πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα; Μα ο Φίλης και οι συν αυτώ…Και εγώ νόμιζα οι 2 εκατομ. Ψηφοφόροι. X (twitter.com)

*** Σηκώνεις τα χέρια ψηλά βλέποντας το βίντεο της αποθέωσης του Γιάννη Καλλιάνου από ιερείς και πιστούς, εντός της εκκλησίας, επειδή καταψήφισε το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Αν αυτό σας θυμίζει με κάποιον τρόπο κάτι που έχει σχέση με την εκκλησία πάω πάσο, γιατί εμένα μου θυμίζει προεκλογική συγκέντρωση… X (twitter.com)

*** Κι από την άλλη, ένας άλλος παπάς, αρχιμανδρίτης νομίζω, στοχοποίησε – με ανάρτησή του στο Facebook – τον Παύλο Χρηστίδη, επειδή στήριξε το νομοσχέδιο για την ισότητα στον γάμο. Ο άνθρωπος αυτός του Θεού ανέβασε μέχρι και φωτογραφία από το μαιευτήριο, από τη σημαντικότερη ίσως στιγμή του βουλευτή, γράφοντας ότι είναι «ανάξιος» και «απάνθρωπος». Είμαστε καθόλου καλά; Καθόλου ήρεμα δεν ρωτάω. Είμαστε καθόλου καλά; X (twitter.com)

*** Ακούστε λίγο και τον Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου στην τελετή μνήμης για τα 57 άτομα που σκοτώθηκαν στα Τέμπη. Πώς το ‘χει πει η Εισαγγελέας στη Μαρία Καρυστιανού; «Να πας στην Εκκλησία να σε βοηθήσει». X (twitter.com)

*** Προσωπικά δεν ήξερα ότι οι τηλεφωνικές κλήσεις στο 14884, της υπηρεσίας τηλεφωνικών ιατρικών ραντεβού ΠΕΔΥ, ήταν με χρέωση 1,31 ευρώ το λεπτό. Επίσης δεν ήξερα ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα ραντεβού ακριβώς διότι δεν υπάρχουν γιατροί. Αντίθετα, ήξερα για την ιδιωτικά νοσοκομεία, τα οποία πληρώνουν σχεδόν καθημερινά τα κανάλια για να μας πλασάρουν μια σχετική είδηση. X (twitter.com)

*** Ο 26χρονος δημοσιογράφος, Απόστολος Φουρνατζόπουλος, είναι ο άνθρωπος που βρέθηκε νεκρός σε στύλο της ΔΕΔΔΗΕ κι ανέβηκε για να σώσει ένα γατάκι και όχι για να «κλέψει πιθανότατα καλώδιο και μετασχηματιστή» και επίσης δεν ήταν «Ρομά» όπως κάποιοι – που αυτοπροσδιορίζονται ως δημοσιογράφοι – αποκάλυψαν. Καμία διασταύρωση. Νεκρός σε πυλώνα; Ε, άρα είναι κάποιος που πήγε να κλέψει; Θυμάστε τι πρωτοακούστηκε αμέσως μετά τη δολοφονία Φύσσα; Ότι ο Ρουπακιάς «τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο». Επειδή εκείνη τη μέρα έπαιζε Ολυμπιακός – Παρί Σεν Ζερμέν. Πιο κάτω έχει ή έχουμε φτάσει πάτο;... X (twitter.com)

documentonews.gr

Απογευματινά χειρουργεία από το Ταμείο Ανάκαμψης!...

Άγγελος Τσέκερης

Ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης ενημέρωσε την Κυριακή, με ανάρτησή του στο facebook, ότι σκοπεύει να δώσει 60 εκατομμύρια από το Ταμείο Ανάκαμψης για να χρηματοδοτηθούν τα απογευματινά χειρουργεία «και να μην επιβαρυνθούν οι πολίτες». 

Στην πράξη το θέμα έχει ως εξής: Η κυβέρνηση υποστηρίζει πως θεσπίζει τα απογευματινά χειρουργεία επ’ αμοιβή για να αποσυμφορηθούν οι... τεράστιες λίστες αναμονής. Οι πολίτες ρωτούν γιατί να πληρώσουν για να χειρουργηθούν έγκαιρα από τη στιγμή που σε όλο τον εργασιακό τους βίο επιβαρύνονται με κρατήσεις. Και η απάντηση του Κ. Μητσοτάκη είναι: «Ωραία, ας μην πληρώσετε. Θα τα βάλουμε από το Ταμείο Ανάκαμψης».

Με τα μισά χειρουργεία κλειστά

Το θέμα είναι προβληματικό και μπάζει από παντού, γι’ αυτό άλλωστε εγείρονται τόσο σοβαρές αντιδράσεις. Σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία (ΠΟΕΔΗΝ), σε ποσοστό 40% τα χειρουργεία στα νοσοκομεία της χώρας είναι κλειστά λόγω έλλειψης αναισθησιολόγων και νοσηλευτικού προσωπικού. Στην Αττική, όπως έχει πει ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), το ποσοστό των κλειστών χειρουργείων φτάνει στο 50% και οφείλεται περισσότερο στην έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού παρά στην έλλειψη αναισθησιολόγων. 

Εδώ είναι το πρώτο σκάνδαλο: 

Το πώς δηλαδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη θεσπίζει ιδιωτικά χειρουργεία, ισχυριζόμενη πως το κάνει προκειμένου να ελαφρύνει τις λίστες αναμονής, από τη στιγμή που έχει τα μισά χειρουργεία του ΕΣΥ σε αδράνεια. Ακόμα κι αν αξιοποιούσε το σύνολο των διαθέσιμων χειρουργείων, αν οι λίστες αναμονής παρέμεναν μεγάλες, το επόμενο βήμα θα ήταν να θεσπίσει τα ολοήμερα χειρουργεία. Άλλα της είναι πιο εύκολο να παραχωρήσει τα απογευματινά χειρουργεία στον ιδιωτικό τομέα χτίζοντας την εκλογική της πελατεία και γνωρίζοντας ότι πολλοί ασθενείς θα στραφούν εκεί πιεζόμενοι από την ανάγκη.

Ο πάτος του βαρελιού

Η απάντηση της κυβέρνησης είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα για προσλήψεις. «Ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού» είπε πρόσφατα στους αγρότες, μολονότι, χάρη στην αισχροκέρδεια που πλήττει τη χώρα, τα δημόσια έσοδα για το 2023 ξεπέρασαν τον στόχο κατά 337 δισ. ευρώ, καταγράφοντας πλεόνασμα 3,7 δισ. ευρώ έναντι προβλεπόμενου ελλείμματος 851 εκατ. ευρώ. Επιπλέον, ποιος είναι αυτός που υποσχέθηκε 10.000 επιπλέον προσλήψεις στο ΕΣΥ; Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είναι; Γιατί δεν τις κάνει για να λειτουργήσουν κανονικά τα χειρουργεία;

Επίσης, ποιος ακριβώς είναι ο πάτος του βαρελιού; Όταν πρόκειται για τους αγρότες ή για το Εθνικό Σύστημα Υγείας, ο πάτος του βαρελιού είναι εδώ και η κυβέρνηση τον ξύνει με απόγνωση. Όταν πρόκειται για απευθείας αναθέσεις, δεν υπάρχει πρόβλημα. Στα 15 δισ. ευρώ έφτασαν οι απευθείας αναθέσεις τη διετία 2020-2022 σύμφωνα με την Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων και δεν ξέρουμε και τι έχει γίνει από τότε μέχρι σήμερα. 

Με τόσα χρήματα δεν θα είχαν καλυφθεί απλώς τα κενά του ΕΣΥ και δεν θα είχαν απλώς αυξηθεί σε αξιοπρεπή επίπεδα οι μισθοί των γιατρών, ώστε να έχουν τα νοσοκομεία μας αναισθησιολόγους. Με τόσα χρήματα θα μπορούσε να λειτουργήσει ένα δεύτερο ΕΣΥ παράλληλα. 

Όταν πρόκειται δε για εξοπλιστικά, αγορασμένα στην αρπαχτή, χωρίς αιτιολόγηση, χωρίς σχεδιασμό και χωρίς κοστολόγηση, τότε δεν υπάρχει καν συζήτηση για το βαρέλι. Σχεδόν 10 δισ. έχουν πάει σε φρεγάτες, γαλλικά μαχητικά και F-35 με αποφάσεις που παίρνει ο Μητσοτάκης από τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς να ενημερώσει κανέναν και χωρίς να συγκαλέσει κανένα όργανο. Και έχουν οι αφελείς απαίτηση να προσληφθούν νοσηλευτές και αναισθησιολόγοι για να λειτουργήσουν τα χειρουργεία;

Με τα λεφτά των άλλων

Οπως λέει και ο Νόαμ Τσόμσκι, τα περί ανταγωνισμού και ελεύθερης αγοράς είναι ανέκδοτα που οι επιχειρήσεις λένε μεταξύ τους και γελάνε. Οι σοβαρές επιχειρήσεις χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο. Αυτό ακριβώς κάνει η κυβέρνηση με τα απογευματινά χειρουργεία. 

Ρίχνει 60 εκατομμύρια από το Ταμείο Ανάκαμψης προκειμένου να έχει ευχαριστημένους αυτούς που θα τα εισπράξουν -αποτελούν άλλωστε ισχυρότατη ομάδα διαμόρφωσης γνώμης- αλλά και να μην βρίζει ο κόσμος που αναγκάζεται να πληρώσει για να μην περιμένει να χειρουργηθεί σε δύο χρόνια. Εννοείται ότι το Ταμείο Ανάκαμψης είναι για άλλη δουλειά - συγκεκριμένα για χρηματοδότηση αναπτυξιακών δράσεων. 

Αλλά, ενώ δεν βρέθηκαν μερικά ψίχουλα για να χρηματοδοτηθούν και να μπορέσουν να δουλέψουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που είναι σταθερά αποκλεισμένες από τον τραπεζικό δανεισμό, επιχορηγούμε τώρα εγχειρήσεις κήλης και μηνίσκου για να φέρουμε την ανάπτυξη στη χώρα.

Δεν είναι σαφές αν η Ευρωπαϊκή Ένωση, που πληρώνει τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης, συμφωνεί με τη διάθεσή τους για τέτοιους λόγους. Αλλά η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα που χρωστάει μισό δισεκατομμύριο ευρώ στις τράπεζες και ψηφίζει πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας χωρίς να ντρέπεται. Την Ευρωπαϊκή Ένωση θα ντραπεί;...

www.avgi.gr

ΥΓ του blog: …ένα ερώτημα μετέωρο παραμένει αναπάντητο και προκαλεί την λογική και την μνήμη μας ….οι γιατροί και το προσωπικό του ΕΣΥ, βεβαιωμένα από την ΕΛΣΤΑΤ, είναι λιγότερο από τον προ πανδημίας αριθμό του, είναι  επίσης εξουθενωμένο από την υπερεργασία, τις παραιτήσεις και τις συνταξιοδοτήσεις… αυτό το ίδιο προσωπικό, που είναι ελλιπές,  το καλεί ο ευρυμαθής υπουργός υγείας να δουλέψει παραπάνω σαν εργάτες σε γαλέρα για να καλύψει τα απογευματινά χειρουργεία … ποιος αλήθεια λοιπόν κινδυνεύει περισσότερο το υγειονομικό προσωπικό ή οι άρρωστοι; ......με τη λογική του υπουργού άμα δουλεύεις περισσότερο, παράγεις περισσότερο.... άμα πουλάς βιβλία ίσως, άμα κρατάς νυστέρι όμως παράγεις θύματα.... δεν είναι τρελοί οι κουτόφραγκοι που απαγορεύουν την υπερεργασία των υγειονομικών για την προστασία και την ασφάλεια των ασθενών... εκτός βέβαια και αν οι φτωχοί μη έχοντες που θα χειρουργούνται τα πρωινά θα κάνουν τέσσερα χρόνια από δύο που είναι σήμερα και οι έχοντες θα χειρουργούνται στα απογευματινά νωρίτερα.... ο εκσυγχρονισμός του υπουργού και της κυβέρνησης του μας, είναι τόσο νέος  που μας γυρίζει στην δεκαετία του '70....

Πόσες πια αλλαγές του Ποινικούς Κώδικες;

Στην εύλογη απαίτηση της κοινωνίας για ασφάλεια, η απάντηση είναι κι άλλες ποινές, κι άλλες φυλακές;

Κατερίνα Τζωρτζινάκη 

ktzortzinaki@naftemporiki.gr

Όταν ήταν κυβερνήτης της Μασαχουσέτης ο Μάικλ Δουκάκης, η πολιτεία είχε προωθήσει και εφαρμόσει ένα σύστημα για την επανένταξη των κρατουμένων. Ένας από τους κρατούμενους στην άδεια εξόδου του βίασε και σκότωσε μια γυναίκα. Στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές κάλπες του 1988 ρώτησαν τον Δουκάκη τι θα έκανε αν ήταν η δική του γυναίκα.
Απάντησε ότι θα υπέφερε, θα ήταν συντετριμμένος, αλλά ότι προτού καταργήσει αυτό το σύστημα θα μελετούσε προσεκτικά τα αποτελέσματά του. Την «πάτησε», όπως γνωρίζουμε, διότι η απάντηση θεωρήθηκε ένδειξη αδυναμίας, έλλειψης αποφασιστικότητας.
Άλλα περίμεναν να ακούσουν, να εκδηλώσει οργή, να πει ότι το σύστημα θα καταργηθεί, ο νόμος θα αυστηροποιηθεί. Έτσι, γίνεται, όμως, η νομοθέτηση; Κατανοητή η χρονική πίεση, προερχόμενη για παράδειγμα από μια έκτακτη συνθήκη (φυσική καταστροφή, επιδημία, κ.ά.). Με την κομματική ή ιδεολογική πίεση, όμως, τι γίνεται;
Πόσες φορές έχουν αλλάξει οι Ποινικοί Κώδικες από το 2019; Σύμφωνα με την πρόεδρο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων έξι (18/11/2023 στο συνέδριο της μεγαλύτερης δικαστικής συνδικαλιστικής ένωσης στη Λάρισα) και πάμε για την έβδομη. Γιατί δεν απέδωσαν καρπούς οι προηγούμενες τροποποιήσεις και η εγκληματικότητα παίζει ανελλιπώς στις ειδήσεις;
Αν η αυστηροποίηση των ποινών και πάλι αυστηροποίηση και ξανά, ήταν η λύση, θα είχαμε προ πολλού ηρεμήσει. Παράδειγμα: μέχρι το 2019, η μόνη ποινή για την ανθρωποκτονία από πρόθεση ήταν η ισόβια κάθειρξη. Οι ανθρωποκτονίες μειώνονταν;
Στην εύλογη απαίτηση της κοινωνίας για ασφάλεια, η απάντηση είναι κι άλλες ποινές, κι άλλες φυλακές; Να εκτίονται οι ποινές, απαντά ο αρμόδιος υπουργός.
Ποιος τις εισηγήθηκε αυτές, την προσαύξηση του ανώτατου ορίου της πρόσκαιρης κάθειρξης ή την αυστηροποίηση του πλαισίου έκτισης και αναστολής εκτέλεσης της ποινής; Δεν υπήρξε νομοπαρασκευαστική επιτροπή. Είναι κακή, γιατί «δικηγόροι νομοθετούν για τους πελάτες τους», ενώ ο υπουργός με δύο-τρεις συμβούλους εγγυώνται τη νομοθέτηση την καλή. Υποθέτω ότι θα έχουν με το μέρος τους τη στατιστική.

naftemporiki.gr

Τέμπη, ένας χρόνος μετά...

Παντελής Μπουκάλας

Ενα χρόνο μετά την τραγωδία των Τεμπών, πολλά κρίσιμα ερωτήματα για την αδιανόητη σύγκρουση των δύο τρένων, που έκλεψε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας, την υγεία δεκάδων άλλων και τη γαλήνη εκατοντάδων συγγενών τους, μένουν αναπάντητα. 
Κάποια άλλα έλαβαν πολιτικάντικη «απάντηση» από τη νεοδημοκρατική πλειοψηφία της... εξεταστικής επιτροπής της Βουλής, γεγονός προσβλητικό για τη μνήμη των νεκρών. 
Ακολουθώντας σεβαστικά τη θλιβερή παράδοση, η επιτροπή έδειξε προς τα πού τής είχε ταχθεί να οδεύσει ήδη με την επιλογή ως προέδρου της ενός από τους πλέον επιθετικούς και ρηχούς λαϊκιστές της Ν.Δ. Λειτουργώντας με συνοπτικές διαδικασίες, δεν σκόπευε να αναδείξει έστω το πλατωνικό «εν τρίτον από της αληθείας» αλλά να ψευτογιατρέψει (με τη συγκαλυπτική εμμονή στο «ανθρώπινο σφάλμα») τη βαριά τραυματισμένη εικόνα της κυβέρνησης. 
Και να φτιασιδώσει το προφίλ του Κ. Αχ. Καραμανλή, ο οποίος, σαν εταίρος της κληρονομικής δημοκρατίας μας, φρονεί ότι γεννήθηκε απαλλαγμένος ισόβια από την υποχρέωση της λογοδοσίας και της ευθύνης.
Ως εκ τούτου, δεν κλήθηκαν ως μάρτυρες όσοι γνώστες των προβλημάτων του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας προειδοποιούσαν από καιρό ότι οι συρμοί κινούνται σε ράγες καταστροφικές. Η αδιαφορία για τις προειδοποιήσεις γεννάει αναπόφευκτα τη σκέψη ότι ο χαρακτηρισμός «δυστύχημα» δεν είναι απλώς υποτιμητικός αλλά αθωωτικός. 
Οι κυβερνήσεις (η ίδια η πολιτική συγκρότηση του ανθρώπινου βίου εντέλει) υπάρχουν για να περιορίζουν μέχρι μηδενισμού τις πιθανότητες του «τυχαίου», της «κακιάς στιγμής». Πάνε αιώνες που δεν έχουμε πια στις πόλεις μας αγάλματα της θεοποιημένης Τύχης. Γι’ αυτό και οι επιζήσαντες και οι οικείοι τους στις μηνύσεις τους καταγγέλλουν το «μαζικό έγκλημα των Τεμπών».
Ενα από τα ερωτήματα που θέτουν επίμονα οι συγγενείς των θυμάτων, παρά τους «συμβουλάτορες πόνου», που τους προτρέπουν να ζήσουν σιωπηρά το πένθος τους, αφορά το μπάζωμα του πεδίου της τραγωδίας με χαλίκια και άσφαλτο. 
«Το μπάζωμα έγινε με επιμελή και μόνιμο τρόπο», γράφει στο πόρισμά του ο τεχνικός σύμβουλος του συλλόγου των συγγενών. 
Ποιος ο στόχος της κατεσπευσμένης «επιμέλειας», αν όχι «η αλλοίωση και η μόλυνση του σημείου», όπως παρατηρεί ο ειδικός πραγματογνώμονας; Μια τόσο βαριά απόφαση, στα όρια της ύβρεως, μπορούν άραγε να τη φορτωθούν οι σχετικώς αδύναμοι ώμοι του περιφερειάρχη Κ. Αγοραστού ή του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Χρήστου Τριαντόπουλου;...

kathimerini.gr

«Ο Τσίπρας πέτυχε τον στόχο του»...... λέει ο Καστανίδης…

Κάποιοι θεωρούν ότι ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ένας από τους… χαμένους του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, αφού η πρότασή του για εσωκομματικές κάλπες δεν πέρασε...
Αυτή την άποψη απορρίπτει το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Χάρης Καστανίδης. «Ένα είναι βέβαιο. Ο μόνος που πέτυχε τον εξαρχής συνειδητό στόχο του ήταν ο Τσίπρας: να αποσυνδεθεί από ό,τι θα συμβεί στο κόμμα, του οποίου ηγήθηκε επί πολλά χρόνια» αναφέρει σε ανάρτησή του.
Ο ίδιος μάλλον προβλέπει …δυσοίωνο το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρίζει ότι ο Αλέξης Τσίπρας πλέον δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί από κανέναν για αυτό, αφού παρενέβη και κατέθεσε πρόταση, την οποία όμως δεν στήριξαν οι Σύνεδροι (αλλά και κορυφαία στελέχη του κόμματος).
Με απλά λόγια, λέει πως ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε να αποτρέψει τα χειρότερα, αλλά δεν τον άκουσαν. Ο καιρός γαρ εγγύς… Χ.Κ.

www.nonews-news.com

Ο Σταύρος Λυγερός για τον πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και στο ΣΥΡΙΖΑ στο Kontra Channel

Pablo Neruda - «Είμαστε Πολλοί»

P. Neruda, «Είμαστε Πολλοί»
Επιμέλεια: Ελένη Λαυρεντάκη

Από τα πολλά άτομα τα οποία είμαι, από τα οποία είμαστε,
Δεν μπορώ να κατασταλάξω σε ένα μόνο.
Έχουν χαθεί για μένα υπό την κάλυψη της ένδυσης
Έχουν αναχωρήσει για μια άλλη πόλη.
Όταν τα πάντα φαίνεται να έχουν καθοριστεί
για να με αναδείξουν ως νοήμων άνθρωπο,
ο ανόητος που κρατώ μέσα μου κρυμμένο
αναλαμβάνει να μιλήσει για εμένα.
Σε άλλες περιπτώσεις, λαγοκοιμάμαι ανάμεσα
σε ανθρώπους με κάποια διάκριση,
και όταν καλώ τον θαρραλέο εαυτό μου,
ένας δειλός εντελώς άγνωστος σε μένα
τρέχει να καλύψει τον σκελετό μου
με χίλιες καλές δικαιολογίες.
Όταν ένα αξιοπρεπές σπίτι τυλιχτεί στις φλόγες,
αντί να καλέσω τον πυροσβέστη,
ένας εμπρηστής εμφανίζεται στη σκηνή,
και αυτός είναι εγώ. Δεν υπάρχει τίποτα που μπορώ να κάνω.
Τι πρέπει να κάνω για να ξεχωρίσω τον εαυτό μου;
Πώς μπορώ να συμμαζέψω τον εαυτό μου;
Όλα τα βιβλία που διάβασα
είναι γεμάτα εκθαμβωτικές ηρωικές μορφές,
γεμάτες αυτοπεποίθηση.
Πεθάνω με φθόνο για αυτές·
και, σε ταινίες όπου σφαίρες πετούν στον άνεμο,
Ζηλεύω τους καουμπόηδες,
θαυμάζοντας ακόμη και τα άλογα.
Αλλά όταν καλώ το τολμηρό μου είναι,
έρχεται ο παλιός τεμπέλης εαυτός,
και έτσι ποτέ δεν ξέρω ποιος είμαι ακριβώς,
ούτε πόσοι είμαι, ούτε πόσοι θα είμαστε.
Θα ήθελα να είμαι σε θέση να αγγίξω ένα κουδούνι
και να προσκαλέσω τον πραγματικό εαυτό μου,
γιατί αν χρειάζομαι τον πραγματικό εαυτό μου,
δεν πρέπει να εξαφανιστώ.
Ενώ γράφω, βρίσκομαι μακριά·
και όταν γυρίσω, έχω ήδη φύγει.
Θα ήθελα να δω αν το ίδιο συμβαίνει και
σε άλλους ανθρώπους όσο και σε μένα,
για να δούμε αν υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι όσοι εγώ είμαι,
και αν μοιάζουν στον εαυτό τους με τον ίδιο τρόπο.
Και όταν σιγουρευτώ,
μαθαίνω τόσο ωραία πράγματα
που, όταν προσπαθώ να εξηγήσω τα προβλήματα μου,
θα μιλάω για γεωγραφία.

www.o-klooun.com

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ, μην δείτε αυτό το βίντεο...

 Areti Athanasiou
@AretiAthanasiu
Δεν ξέρω αν θα ακούσετε αυτή την αφήγηση και δεν θα ουρλιάξετε. Εγώ ούρλιαξα. 
Και δεν θέλω καν να φανταστώ τι έκαναν οι μανάδες, οι πατεράδες, τα αδέρφια των θυμάτων. Δεν θέλω. Στα Τέμπη το πιο ανατριχιαστικό θρίλερ έγινε πραγματικότητα. 
«Πήγαμε στο βαγόνι του κυλικείου, σε ότι έχει μείνει από το βαγόνι που είναι ένα κομμάτι 6 μέτρων, σαν μεγάλο τραπέζι γεμάτο αποκαΐδια. 
Εμείς ψάχναμε να βρούμε ίχνη τεχνικής φύσεως, βρήκαμε λοιπόν μια μάζα λιωμένοι αλουμινίου, την σηκώσαμε και κάτω ακριβώς είδαμε κάτι παράξενο το οποίο πολύ εύκολα και με το μάτι καταλάβαμε πως είναι ανθρώπινο υπόλειμμα. 
Και καταλάβαμε πως αυτό έπρεπε να το έχει βρει κάποιος άλλος, πολύ πιο πριν από μας και πολύ κακώς το  βρίσκουμε εμείς εκεί. 
Και για να μην μάθουν κάποιες οικογένειες από ρεπορτάζ και βάζουν διάφορα με το μυαλό τους, εμείς ενημερώσαμε με απόλυτη μυστικότητα, την ανάκριση και τις αστυνομικές αρχές που ήρθαν στην συνέχεια της μέρας, το παρέλαβαν και τους είπαμε φυσικά ''κοιτάξτε εκεί που το βρήκαμε αυτό, έχει κι άλλα, δεν μπορεί να μην έχει κι άλλα, είναι ένα παχύ στρώμα με αποκαΐδια που δεν το έχει ψάξει κανείς , κάποιος πρέπει να ψάξει, έχει κι άλλα'', μας είπαν ''εντάξει, θα ενημερώσουμε''.
Εμείς το κρατήσαμε μυστικό για αυτό το λόγο και θεωρήσαμε ότι κάποιος θα πάει να ψάξει. 

twitter.com

Έγκλημα στα Τέμπη – Ένας χρόνος μετά: Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας

Το «Πάμε και όπου βγει» δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μας. Οι ζωές μας έχουν αξία και δεν γίνεται να παίζονται στα ζάρια. Για όλα αυτά και για ακόμη περισσότερα, την Τετάρτη 28/2/2024 απεργούμε.
  

Έφη Θάνου 

Ένας χρόνος από το έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη. Ο πόνος και ο θυμός δεν φεύγουν, η οργή όχι μόνο δεν σβήνει αλλά είναι εδώ και ξεχειλίζει. Βρισκόμαστε ακριβώς έναν χρόνο μετά και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Αποδόθηκαν ευθύνες στην εταιρεία, στον κρατικό μηχανισμό αλλά και σε όσους κυβέρνησαν διαχρονικά την χώρα; Τιμωρήθηκαν άραγε οι ένοχοι για ένα έγκλημα που ήταν προδιαγεγραμμένο; Μπορούμε να μιλάμε για ασφαλείς σιδηροδρόμους εν έτει 2024; 
Αν ψάξει κανείς στα ειδησεογραφικά μέσα, λίγες μέρες μετά από το έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη, θα δει με καθόλου μεγάλη έκπληξη ότι η κατάσταση στη χώρα ήταν πάντα (και παραμένει) επικίνδυνη.
Χαρακτηριστικό είναι ότι στη συμβολή της Λεωφόρου Κωνσταντινουπόλεως με την οδό Αγίου Μελετίου, στην περιοχή του Κολωνού, σε ένα πολυσύχναστο σημείο από το οποίο καθημερινά περνούν εκατοντάδες οχήματα και πεζοί, την ευθύνη για το ανεβοκατέβασμα της μπάρας την είχε πριν λίγους μήνες τουλάχιστον (εκτός και αν έχει αλλάξει η εν λόγω συνθήκη) ένας υπάλληλος ιδιωτικής εταιρείας, ο οποίος χρησιμοποιεί μανιβέλα για να το κάνει με χειροκίνητο τρόπο αφού υπάρξει πρότερη συνεννόηση με τον σταθμάρχη ή τον μηχανοδηγό. 
Στον Αυλώνα, επίσης υπάρχει ένας υπάλληλος εταιρείας security με ολιγόμηνη εκπαίδευση, ο οποίος μιλάει μέσω ασυρμάτου με τον σταθμάρχη και όταν πλησιάζει η αμαξοστοιχία κατεβάζει χειροκίνητα τις μπάρες. Μιλάμε δηλαδή για ένα εντελώς απαρχαιωμένο σύστημα που ειδοποιεί τον υπάλληλο της εταιρείας για την έλευση τρένου στη σιδηροδρομική διάβαση με άναμμα ενός λαμπτήρα πυρακτώσεως. 
Στον Άγιο Στέφανο, σε φυλασσόμενη διάβαση οι μπάρες ανεβοκατεβαίνουν με χειροκίνητο σύστημα ασφαλείας κάθε φορά που περνάει κάποιο τρένο ή συρμός του προαστιακού. Τέλος, ίδια φαίνεται να είναι η κατάσταση και στο Αμύνταιο Φλώρινας, όπου η μπάρα σηκώνεται για τα αυτοκίνητα και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα μια αμαξοστοιχία μπορεί να περάσει από το σημείο. Και σε αυτή τη διάβαση δηλαδή την ευθύνη για το ανεβοκατέβασμα της μπάρας την έχει ένας υπάλληλος ιδιωτικής εταιρείας, ο οποίος χρησιμοποιεί – τι άλλο; – τη μανιβέλα.
Μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι οι παραπάνω εικόνες αποτελούν παρελθόν καθώς πλέον μπορούμε να μιλάμε για ασφαλείς σιδηροδρόμους, ωστόσο μόλις πριν λίγες ημέρες και συγκεκριμένα το Σάββατο 24 Φλεβάρη, ο Εκπολιτιστικός Εξωραϊστικός Σύλλογος Σεπολίων «Η Αναγέννηση» καλούσε σε συγκέντρωση των κατοίκων απαιτώντας άμεσα μέτρα για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και την ασφαλή διέλευση ανθρώπων και οχημάτων από τις διαβάσεις και επιτάχυνση των έργων της υπογειοποίησης των σιδηροδρομικών γραμμών στα Σεπόλια. Ο Σύλλογος, μάλιστα, κατέθεσε παράλληλα υπόμνημα διαμαρτυρίας στο υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, αναδεικνύοντας την επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στις διαβάσεις των σιδηροδρομικών γραμμών στα Σεπόλια εδώ και πάρα πολλούς μήνες, καταγγέλλοντας «την εγκληματική αδιαφορία του Κράτους – Υπουργείο Υποδομών & Δικτύων, ΟΣΕ και λοιποί εποπτευόμενοι φορείς, Ελληνική Αστυνομία & Τροχαία, Δήμος Αθηναίων – αλλά και των Εταιρειών -Hellenic Train, Κοινοπραξία έργων Υπογειοποίησης». Στο αναλυτικό υπόμνημα επισημαίνονται μια σειρά από χαρακτηριστικά περιστατικά από την τελευταία χρονιά, με μπάρες που δεν κατεβαίνουν, ηχητικές σημάνσεις και φωτεινές ενδείξεις που δεν λειτουργούν κ.ο.κ. Υπογραμμίζεται δε ότι σε κανένα από τα περιστατικά αυτά δεν εμφανίστηκαν αστυνομία και τροχαία όταν κλήθηκαν, ούτε επιπλέον προσωπικό ασφαλείας, επιπλέον προσωπικό για αποκατάσταση των βλαβών κτλ.
Στην ανακοίνωση-κάλεσμα για τη συγκέντρωση, ο Σύλλογος σημείωνε μεταξύ άλλων τα εξής: «Αναρωτιόμαστε πόσο χειρότερη μπορεί να γίνει η εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στις διαβάσεις των σιδηροδρομικών γραμμών! Δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια, ατάραχοι και αδιάφοροι, περιμένοντας το επόμενο «ατύχημα»! Πέρασε ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη! (…) Ένας χρόνος και οφείλουμε να κάνουμε την υπόσχεσή μας πράξη: Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί – Όλων των νεκρών θα γίνουμε φωνή! (…) Όταν συνεχίζεται η επικίνδυνη και ανασφαλής κατάσταση στις διαβάσεις στα Σεπόλια. Όταν συνεχίζουμε να φοβόμαστε το επόμενο «ατύχημα» σαν αυτό που συνέβη την πρώτη μέρα του έτους και ευτυχώς δεν ήταν θανατηφόρο!»
Η ανθρώπινη ζωή συνεχίζεται να λογίζεται ως κόστος, η ασφάλειά μας μπαίνει στο ζύγι κόστους-οφέλους και ο κίνδυνος ελλοχεύει παντού, από τη γειτονιά μας, τις διαβάσεις, τους κεντρικούς και επαρχιακούς δρόμους, τα σχολεία που τα ταβάνια πέφτουν στα κεφάλια των μαθητών, με κοντέινερ να έχουν αντικαταστήσει τις σχολικές αίθουσες, τους χώρους δουλειάς και τον εργασιακό μεσαίωνα που βιώνει ο μέσος εργαζόμενος με επισφαλείς εργασιακές συνθήκες και ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, αλλά και τα νοσοκομεία που ρημάζουν και στενάζουν από τις ελλείψεις προσωπικού. Αξίζει να αναφερθεί ότι εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ)  όταν έθεσαν στον Υπουργό Υγείας την εξής ερώτηση: «Πώς θα εξασφαλίζετε τα ελάχιστα όρια προδιαγραφών για ασφαλή χορήγηση αναισθησίας τα οποία προβλέπουν ότι εντός χειρουργείου απασχόληση των αναισθησιολόγων δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 25 ώρες πρωινής εργασίας εβδομαδιαίως και ότι στην εφημερία ο μέγιστος ασφαλής χρόνος συνεχούς εργασίας εντός του χειρουργείου δεν μπορεί να υπερβαίνει τις 12-16 ώρες/24ωρο, ώστε να εξασφαλίζεται ότι δεν θα κινδυνεύουν οι ασθενείς;» έλαβαν την κατάπτυστη αυτή απάντηση: «Αναγνωρίζουμε ότι είναι ρίσκο έτσι κι αλλιώς, όλα στη ζωή είναι ρίσκο. Έτσι κι αλλιώς οι ασθενείς που περιμένουν χρόνια να χειρουργηθούν κινδυνεύουν».
Το «Πάμε και όπου βγει» δεν είναι αποκύημα της φαντασίας μας. Οι ζωές μας έχουν αξία και δεν γίνεται να παίζονται στα ζάρια. Για όλα αυτά και για ακόμη περισσότερα, την Τετάρτη 28/2/2024 απεργούμε. Κατεβαίνουμε στον δρόμο για εμάς, για τα παιδιά που δεν έφτασαν ποτέ, που δολοφονήθηκαν από μια ολόκληρη συνειδητή πολιτική επιλογή, για εκείνους τους γονείς που αγωνίζονται για να αποδοθεί δικαιοσύνη και για να μην συγκαλυφθεί ποτέ το έγκλημα αυτό αλλά και για να εναντιωθούμε σε εκείνο το σάπιο και εκμεταλλευτικό σύστημα των λίγων που κλέβει το παρόν, το μέλλον και τα όνειρα μας. 
Και πού ξέρεις, ίσως αν επιτέλους βγούμε από τα τσακισμένα σπίτια μας, ίσως και μόνο τότε να δούμε και εκείνη την Πολιτεία του Ρίτσου από την Σονάτα του Σεληνόφωτος (…) Την πολιτεία με τα ροζιασμένα χέρια της, την πολιτεία του μεροκάματου, την πολιτεία που ορκίζεται στο ψωμί και στη γροθιά της, την πολιτεία που μας αντέχει στη ράχη της με τις μικρότητες μας, τις κακίες, τις έχτρες μας, με τις φιλοδοξίες, την άγνοιά μας και τα γερατειά μας, να ακούσω τα μεγάλα βήματά της πολιτείας, να μην ακούω πια τα βήματα σου, μήτε τα βήματα του Θεού, μήτε και τα δικά μου βήματα. Καληνύχτα».

katiousa.gr

ΣΥΡΙΖΑ: μετά τον Χριστό όλοι προφήτες...

Τάσος Παππάς

Ενας από τους πιο δημοφιλείς ρόλους στην πολιτική είναι οι μετά Χριστόν προφήτες. Στα απλά ελληνικά «εμείς τα λέγαμε και δικαιωθήκαμε», «εμείς προειδοποιούσαμε, αλλά δεν εισακουστήκαμε», «δοξάστε μας». Βολικός ρόλος γι’ αυτούς που αρνούνται να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Στον ΣΥΡΙΖΑ το συγκεκριμένο σπορ έχει πολλούς οπαδούς. 
Και στον παλιό ΣΥΡΙΖΑ και στον... σημερινό. Για τον αυριανό δεν ξέρω. Ουδείς μπορεί να προβλέψει αν θα υπάρχει με τη μορφή που τώρα έχει. Ανθρωποι βουβοί όταν τα πράγματα καίνε, που επιλέγουν τη σιγουριά της απόστασης, γίνονται φλύαροι όταν έρχεται μια στραβή και λαλίστατοι μετά τη συντριβή. Διεκδικώντας το δίκιο εκ των υστέρων προσπαθούν να γίνουν τιμητές εκ του ασφαλούς. Θυμούνται ό,τι τους συμφέρει και απωθούν ό,τι τους εκθέτει.
Είχαν δίκιο τα στελέχη που αποχώρησαν από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015 γιατί το κόμμα θα εφάρμοζε μνημόνιο. Εγκλημα καθοσιώσεως όντως. Ιδεολογικό και πολιτικό. Είχε δίκιο και ο Τσίπρας που δεν επέλεξε τη σύγκρουση με τους δανειστές και μια πορεία σε αχαρτογράφητα νερά εκτιμώντας ότι θα διαλυθεί η χώρα. Μεγαλύτερο έγκλημα τούτο. Εθνικό. Προτίμησε τον συμβιβασμό. Είχαν δίκιο τα στελέχη που ζητούσαν συζήτηση σε βάθος μετά την ήττα του 2019. 
Είχε δίκιο όμως και ο Τσίπρας που επέμεινε να μην εγκαταλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ τον στόχο για επιστροφή στη διακυβέρνηση, αφού είναι κόμμα εξουσίας και όχι κόμμα διαμαρτυρίας και μια τέτοιου τύπου συζήτηση θα προκαλούσε κύκλο εσωστρέφειας. Είχαν δίκιο τα στελέχη που κατηγορούσαν τον Τσίπρα ότι θέλει να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σε αρχηγικό κόμμα με φίλους και followers, μοντέλο ξένο για τη ριζοσπαστική Αριστερά. Είχε δίκιο και ο Τσίπρας που επιχείρησε να ανοίξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να τον κάνει κόμμα των μελών γιατί αυτό απαιτούσαν οι καιροί.
Εχουν δίκιο οι κατήγοροι του Τσίπρα που χρέωσαν στον πρώην αρχηγό τους τη διπλή εκλογική ήττα που «έφερε» το κόμμα στο 18%. Εχουν δίκιο και οι οπαδοί του Τσίπρα που τους θυμίζουν ότι ο Τσίπρας πήρε το κόμμα στο 4% και το πήγε στο 36%, δηλαδή από τα αζήτητα στη βιτρίνα της πολιτικής. Είχε δίκιο ο Τσίπρας που παραιτήθηκε. Είχαν όμως δίκιο και οι τάσεις που του πρότειναν να μείνει, να προηγηθεί το συνέδριο και να ακολουθήσει η εκλογή νέου αρχηγού. 
Είχε δίκιο ο Τσίπρας που δεν παρενέβη στην εσωκομματική διαδικασία γιατί ως εγγυητής της ενότητας όφειλε να κρατήσει ίσες αποστάσεις. Είχαν δίκιο και οι άλλοι που τον πίεζαν να πάρει θέση για να μην πέσει το κόμμα στα χέρια ενός ουρανοκατέβατου. Σίγουρα έχει δίκιο και ο Κασσελάκης που είπε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν κανονικό κόμμα αυτός δεν θα είχε εκλεγεί πρόεδρος.
Είχαν δίκιο όσοι αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και έφτιαξαν δικό τους κόμμα γιατί η συνύπαρξη με τον Κασσελάκη ήταν αδύνατη. Εχουν δίκιο κι αυτοί που τους κατηγορούν ότι βιάστηκαν και τους λένε ότι αν είχαν κάνει υπομονή θα μπορούσαν τώρα να πάρουν το κόμμα. Είχε δίκιο ο Τσίπρας που πρότεινε νέα εκλογή υποστηρίζοντας ότι το εμφυλιοπολεμικό κλίμα που επικρατεί θα οδηγήσει το κόμμα στην καταστροφή. 
Είχε δίκιο και ο Κασσελάκης που σήκωσε το γάντι και είπε ότι δεν μπορεί να είναι πρόεδρος υπό προθεσμία, προτείνοντας κάλπες στις 10 Μαρτίου. Είχε δίκιο η Ολγα Γεροβασίλη που του είπε «εκλογές σε δέκα μέρες δεν γίνονται, αν έτσι θέλεις πήγαινε μόνος σου». Είχε δίκιο και η «συμμορία των τριών» (Φάμελλος, Ν. Παππάς, Γ. Τσίπρας) που διαφώνησε με τις εκλογές τώρα και πήρε το συνέδριο. 
Γίνεται να έχουν όλοι δίκιο σε κάθε περίπτωση; Οχι, φυσικά. Υπάρχουν πάντως κάποιοι που σίγουρα έχουν δίκιο. Και μάλιστα δίκιο βουνό. Ποιοι; Οι ψηφοφόροι που δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν το κόμμα που πίστεψαν και στήριξαν...

Ανάγωγα

Είχαμε στην Κίνα τη «συμμορία των 4» με αρχηγό τη χήρα του Μάο. Εχασε τη μάχη για τη διαδοχή του Μάο. Είχαμε στο ΠΑΣΟΚ τη «συμμορία των 4» με αρχηγό τον Κώστα Σημίτη. Κέρδισε τη μάχη για την επικράτηση στο ΠΑΣΟΚ. Τώρα στον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε τη «συμμορία των 3» (Φάμελλος, Ν. Παππάς, Γ. Τσίπρας). Κέρδισε το συνέδριο. Πρόεδρος ο Κασσελάκης.

efsyn.gr

Δημήτρης Κούβελας: Η άλλη ανάγνωση, της ευρείας μελέτης σε 99 εκατομμύρια εμβολιασμένους

Ο καθηγητής Κλινικής Φαρμακολογίας στο ΑΠΘ και  επικεφαλής της "Πνοής  Δημοκρατίας" Δημήτρης Κούβελας, μιλώντας σήμερα στον 98.4 για το τι δείχνει  η μεγαλύτερη ως τώρα μελέτη για τις παρενέργειες των εμβολίων, που δημοσιεύεται στην επιστημονική επιθεώρηση Vaccine, σημειώνει ότι ναι μεν η ανάλυση κάλυψε 99 εκατομμύρια εμβολιασμένα άτομα σε οκτώ χώρες, όμως τα συμπεράσματα της, δόθηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να οδηγούν μέσω αριθμητικών "αλμάτων" σε διαπιστώσεις τυπικής κάλυψης των παρενεργειών των εμβολίων, αγνοώντας τα ουσιώδη ως προς την αυξητική τους έκθεση στους δείκτες παρενεργειών τόσο στον υγιή πληθυσμό, όσο και στις μεγάλες ηλικίες που εκτός από ενδεχόμενες παρενέργειες από τους εμβολιασμούς δεν απέφυγαν τελικά με αυτούς και την νόσηση και τις παρενέργειες από την νόσο covid. 

Σεμίνα Διγενή: Το βρώμικο παιχνίδι πίσω από την ανάποδη ορφάνια των Τεμπών – 16 ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις

Σεμίνα Διγενή

Η 28η του Φλεβάρη είναι μέρα μνήμης για τους 57 δολοφονημένους στα Τέμπη, όμως είναι και μέρα αγώνα για να μην υπάρξουν νέα θύματα, γιατί αυτός που αδιαφορεί για το έγκλημα γίνεται συνένοχος.

  
Κατιούσα 

Εκείνα τα 57+1 τεράστια καρφιά που στήθηκαν στο σημείο του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος στα Τέμπη – 57 στη μνήμη των δολοφονημένων παιδιών και 1 για τους αγνοούμενους και τους τραυματίες – δεν είναι βαθιά μπηγμένα μόνο στη γη, είναι καρφωμένα και στις καρδιές των συγγενών των θυμάτων. Και όσο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, θα ματώνουν τις καρδιές όλων μας!!
Τα καρφιά στέκονται εκεί, στα 500 μέτρα από το σημείο της τραγωδίας, υπενθυμίζοντας κάτι ακόμα. Πίσω απ’ αυτήν την άγρια τραγωδία των εκτελεσμένων παιδιών, ζει (;) ένας ολόκληρος μαυροφορεμένος κόσμος, που ψάχνει απεγνωσμένα την αλήθεια, την ευθύνη, το δίκιο, τη νέμεση.
Ενας κόσμος που έχασε από τη μια στιγμή στην άλλη τα παιδιά του – τι παραπάνω μπορεί να χάσει κανείς; – και βιώνει με τον πιο οδυνηρό τρόπο μια ανάποδη ορφάνια!
Ενας κόσμος πρωταγωνιστής σε μια αρχαία τραγωδία, που διαρκεί έναν χρόνο τώρα, με την κάθαρση να αργεί ξεδιάντροπα, πίσω από συνεχή εμπόδια, φερετζέδες «ασυλίας» και αλλεπάλληλα πέπλα ομίχλης.
Και πίσω απ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους υπάρχει ακόμα ένας ολόκληρος λαός, που είναι υποψήφιο θύμα κάθε στιγμή μιας νέας τραγωδίας, σε κάποιο τρένο, πλοίο, λεωφορείο, που είναι μελλοθάνατος μέσα σε πολλά σάπια μέσα μεταφοράς, σε κάποια νέα Τέμπη που είναι γύρω μας, όπως τονίζει και η ΚΝΕ σε ανακοίνωσή της: Στα γκρεμισμένα ταβάνια των σχολείων και στα πλημμυρισμένα προαύλια, στα μέσα μαζικής μεταφοράς με τα καθημερινά δυστυχήματα, στα νοσοκομεία με τις ελλείψεις γιατρών και υποδομών, στους χώρους εργασίας, παντού.

Δαμόκλειος σπάθη η σιωπή
Οταν λοιπόν οι δολοφόνοι αυτών των παιδιών κυκλοφορούν ακόμη ατιμώρητοι, η επιλογή της σιωπής γι’ αυτό το αδιανόητο πολύνεκρο έγκλημα, με υπαίτιους πρόσωπα σε σημαντικές θέσεις, θα παραμένει δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των ασφαλών – όπως νομίζουμε – παιδιών μας. Ολων μας. Οταν δεν αντιδρούμε στην προσπάθεια συγκάλυψης και κουκουλώματος, αυτών που σπεύδουν να κλείσουν άρον άρον ακόμα και την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ή φορτώνουν τις ευθύνες των διεφθαρμένων κυβερνήσεων και των υπουργείων μόνο στην ατομική ευθύνη ενός – δύο ανθρώπων για να γλιτώσουν, τότε τα χειρότερα θα είναι μπροστά μας. Θα είναι έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα τις εργασίες στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, δεν φεύγει απ’ το μυαλό μου ο σπαραγμός μιας μάνας που μετά από πολύ αγώνα κατάφερε να βρει ένα πολύ μικρό κομματάκι του παιδιού της. Ενα τόσο δα κομματάκι, που ταυτοποιήθηκε, από την κόρη της! Ηταν η καρδιά της! Ο,τι απέμεινε από το κορίτσι της.
Και αμέσως μετά είδα τον αρμόδιο υπουργό σε ένα κρεσέντο κυνισμού και χυδαιότητας. Αντί να έχει εξαφανιστεί με τύψεις από προσώπου γης, ήταν εκεί, αλαζόνας, προκλητικός, επιθετικός, αμετανόητος, με μια θρασύτατη σιγουριά για το ακαταδίωκτο.
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον Σύλλογο συγγενών των θυμάτων στο δυστύχημα στα Τέμπη, που καταγγέλλει την «απροκάλυπτη και συστηματική προσπάθεια να εμφανιστεί ως απόλυτα καθοριστικός ο ρόλος της ατομικής ευθύνης, ενώ παράλληλα υποβαθμίζεται η σημασία των βασικών για μια ανεπτυγμένη χώρα συστημάτων ασφαλείας».
Που δεν σταματάει να τονίζει ότι «είναι φανερή η προσπάθεια να διώξει από πάνω του ο κάθε υπουργός, και όχι μόνο, την ευθύνη της εν τέλει μη λειτουργίας κανενός εκ των συστημάτων ασφαλείας και των αλλεπάλληλων καθυστερήσεων στην υλοποίηση των συμβάσεων». Που λέει ότι «πρόκειται για θλιβερή και θρασεία επιχειρηματολογία, που στοχεύει στην υποβάθμιση της αξίας των συστημάτων ασφαλείας και των κυβερνητικών ευθυνών. Με απροκάλυπτο τρόπο εξελίσσεται μια συστηματική προσπάθεια υποβάθμισης της σημασίας των βασικών για μια ανεπτυγμένη χώρα συστημάτων ασφαλείας».

16 ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις
Η αλήθεια είναι πως είναι πολλά και ακόμη αναπάντητα πολύ σοβαρά ερωτήματα:
∎ Είναι δυνατόν, εν έτει 2023, δύο τρένα να κινούνται επί 12 λεπτά αντίθετα στην ίδια γραμμή, στον κεντρικό άξονα της χώρας και να μη λειτουργεί κανένα από τα συστήματα ασφαλείας για να αποτραπεί η μετωπική σύγκρουση; Η προσπάθεια μεταφοράς των ευθυνών στο ανθρώπινο λάθος δεν είναι τουλάχιστον εγκληματική;
∎ Γιατί όταν η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών προανήγγειλε σοβαρό δυστύχημα, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, αγνοήθηκε; Γιατί κάθε «αρμόδιος» κώφευε για τη μη λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας, τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού, την κακή εκπαίδευση και την εντατικοποίηση, δηλαδή για όλα αυτά που διαμόρφωναν τις εκρηκτικές συνθήκες που οδήγησαν στο έγκλημα στα Τέμπη;
∎ Ισχύει αυτό που καταγγέλλουν στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη, οι συγγενείς των θυμάτων, ότι δηλαδή «έγινε μία πρωτοφανής προσπάθεια εξαφάνισης και αλλοίωσης στοιχείων και συγκάλυψης ευθυνών, και οι δικαστικοί λειτουργοί δεν πράττουν με επάρκεια το καθήκον τους»;
∎ Γιατί, πριν συμπληρωθεί μία βδομάδα μετά το συμβάν, βαριά μηχανήματα έργου ανέλαβαν μια άνευ προηγουμένου αλλοίωση του εδάφους, μετακινώντας όγκους χώματος, ενώ υπήρξε εκτεταμένη ασφαλτόστρωση εκεί που υπήρχαν απλώς άγρια βλάστηση και καλλιέργειες; Αυτό λέγεται «αποκατάσταση» ή πρόκειται για ξεκάθαρη και αδικαιολόγητη μεταβολή και εξαφάνιση ενδεχομένως πολύτιμων για την εξέλιξη της έρευνας στοιχείων, δίχως να εξηγηθεί ποιος και γιατί ανέλαβε τη σχετική δαπάνη και εποπτεία, όπως και αν έλαβε οποιαδήποτε άδεια από την αστυνομία, τις δικαστικές αρχές ή οποιονδήποτε άλλο φορέα ή αρχή;
∎ Ποιος έδωσε την εντολή στην Περιφέρεια για την αλλοίωση του χώρου, την εκτέλεση του μπαζώματος;
∎ Πού μεταφέρθηκε το πλήθος των αποδεικτικών στοιχείων μαζί με το φυσικό έδαφος, αλλά και τα ανθρώπινα κατάλοιπα που ανήκαν στους νεκρούς;
∎ Για ποιον λόγο ο περιφερειάρχης δεν ζήτησε τη συναίνεση των αρμόδιων δικαστικών αρχών πριν προχωρήσει στην καταστροφή που προκάλεσε; Και για ποιον λόγο δεν ενημερώθηκαν οι δικαστικές αρχές για τις ενέργειές του επί ένα εξάμηνο;
∎ Σε όσα συνέβησαν στον χώρο του εγκλήματος μετείχε η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών; Και αν ναι, έχει υποβληθεί σχετική αναφορά;
∎ Γιατί οι δικαστικές αρχές, αντί να περιφρουρήσουν τον χώρο του εγκλήματος, επέτρεψαν την εισβολή συνεργείων που με εντολή του τότε περιφερειάρχη Θεσσαλίας κατέσκαψαν το πεδίο;
∎ Φωτογραφήθηκαν ή μαγνητοσκοπήθηκαν τα στοιχεία στην αρχική τους θέση; Και ποιοι μετείχαν στην μετακίνηση και καταστροφή πολλών κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων;

Ο Καραμανλής και η πρόδηλη συγκάλυψη της αλήθειας
∎ Ο υπουργός Υποδομών Κώστας Καραμανλής γνώριζε από τον Σεπτέμβριο του 2021, ενάμιση χρόνο πριν το δυστύχημα των Τεμπών, τα τεράστια κενά ασφάλειας που είχε ο σιδηρόδρομος και τους ορατούς κινδύνους πρόκλησης πολύ σοβαρού ατυχήματος. Τι – δεν – έκανε; (Παραδέχθηκε τουλάχιστον πως η πολιτική της ΕΕ, στην οποία ομνύουν η κυβέρνησή του και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ασφάλεια των σιδηροδρόμων).
∎ Γιατί οι ανακριτικές αρχές στο πρώτο δεκαήμερο μετά το συμβάν δεν έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να συλλέξουν στοιχεία σε σχέση με το τι προκάλεσε τη φωτιά, αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι αυτό έγινε «κατά πάσα πιθανότητα από σκοπιμότητα»;
∎ Ποιοι και πώς «αξιοποίησαν» τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ενωση; Ποιοι καρπώθηκαν τα χρήματα, μείωσαν το προσωπικό, αγνοώντας την ασφάλεια, τις αναφορές των μηχανοδηγών για την επικινδυνότητα των τρένων, και δεν φρόντισαν καν να συντηρούν τα ήδη ταλαιπωρημένα και πεπαλαιωμένα συστήματα λειτουργίας των τρένων; Γιατί δεν είναι ήδη προφυλακιστέοι;
∎ Είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένα σύστημα ασφαλείας σε λειτουργία στο κύριο μέσο μαζικής μετακίνησης της χώρας; Το υπουργείο Μεταφορών να το γνωρίζει και παρ’ όλα αυτά να επιτρέπει τη λειτουργία;
ωΠοια είναι η εξήγηση για τόσες καθυστερήσεις στην άσκηση ποινικών διώξεων για τα πρόδηλα κακουργήματα που διαπράχθηκαν, κυρίως κατά των νόμιμων εκπροσώπων και στελεχών των εμπλεκόμενων εταιρειών, που θα αναδείκνυαν τις αντίστοιχες ευθύνες κυβερνητικών παραγόντων;
∎ Ποια ακριβώς είναι τα διλήμματα και δεν ολοκληρώνεται η συγκέντρωση στοιχείων ώστε να υπάρξει εισήγηση στην αρμόδια εισαγγελέα Εφετών Λάρισας για άσκηση διώξεων κακουργηματικής βαρύτητας;

Πρωτοπορούμε στα θανατηφόρα δυστυχήματα
«Η Ελλάδα, που έχει ένα μικρό και περιορισμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, κατατάσσεται στις τελευταίες χώρες στην ΕΕ στην ανάπτυξη βασικών συστημάτων ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο και αναπόφευκτα πρωτοπορεί στα θανατηφόρα δυστυχήματα ανά χιλιόμετρο σιδηροδρομικού δικτύου» (έκθεση της ΕΕ για την Ασφάλεια και Διαλειτουργικότητα, 2022).
Πριν μέρες οι συγγενείς των θυμάτων – που δεν πιστεύουν πως υπάρχει πρόθεση πραγματικής διαλεύκανσης – κατηγορούσαν ευθέως τον πρωθυπουργό ότι «οργάνωνε μαζί με συνεργάτες και συνεργούς του μία άνευ προηγουμένου διαδικασία συγκάλυψης» και έβαζαν στο «κάδρο» τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Χρήστο Τριαντόπουλο, εικάζοντας ότι «εστάλη για να συντονίσει το έργο συγκάλυψης».
Η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος της προσωρινής διοίκησης του Συλλόγου που έχουν συστήσει οι οικογένειες των θυμάτων, έχει πει: «Πριν από έναν χρόνο συνέβη ένα από τα χειρότερα κρατικά εγκλήματα στην Ιστορία της Ελλάδας και έφερε μαζί του μια απίστευτη αποκάλυψη οικονομικής διαφθοράς, ασυδοσίας και πλήρους ακαταλληλότητας και εγκατάλειψης των σιδηροδρόμων. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι το αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης διαχρονικής οικονομικής απιστίας, που κατάφερναν να τη συντηρούν επειδή ακριβώς ελέγχουν και τη Δικαιοσύνη και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και έτσι μας κρατούν σε πλάνη».
Για το μπάζωμα στον χώρο της τραγωδίας έχει επισημάνει ότι «πρέπει να είναι η ταχύτερη κρατική δράση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, μέσα σε τρεις μέρες βρέθηκαν τα χρήματα (650.000 ευρώ), ο εξοπλισμός, τα εργατικά χέρια, και συνέβη το θαύμα. Και μόνο σαν θαύμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, δεδομένης της απίστευτης καθυστέρησης σε όλες τις άλλες διαδικασίες που αφορούσαν τον σιδηρόδρομο και όχι μόνο».

Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί!
28/2/2023. Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από εκείνο το μαύρο πρωινό, που γέννησε το σύνθημα «Ολων των νεκρών είμαστε η φωνή, το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί».
Εναν χρόνο μετά, το σύνθημα αυτό πρέπει να ακουστεί ξανά και δυνατά!
Εναν χρόνο μετά, που τα τρένα λειτουργούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, χωρίς να έχουν παρθεί μέτρα για την ασφάλειά μας.
Που το «πάμε κι όπου βγει» είναι ακόμα εδώ για να κάνει δυσοίωνη την καθημερινότητά μας, επικίνδυνο το κάθε βήμα μας.
Που οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι μέσα σε ένα πολιτικά εκμαυλισμένο σκηνικό και – σε απευθείας μετάδοση – κουνούν το δάχτυλο στα θύματα.
Που έκλεισε εσπευσμένα η Εξεταστική, ενώ υπήρχε μια σειρά σοβαρών ζητημάτων και μαρτύρων ακόμα να εξεταστούν.
Που η κυβερνητική πλειοψηφία αρνήθηκε την πρόταση του ΚΚΕ να έρθουν η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων την οποία διόρισε το δικαστήριο της Λάρισας, η Επιτροπή που όρισαν οι συγγενείς των θυμάτων, ο Χρ. Τριαντόπουλος ως αρμόδιος υπουργός, καθώς και συνδικαλιστές που είχαν προειδοποιήσει για επερχόμενο ατύχημα.
Που η Εξεταστική Επιτροπή πολεμήθηκε από την κυβέρνηση και από τα άλλα κόμματα, με στόχο να μείνουν στο σκοτάδι οι ευθύνες των κυβερνήσεων.
Που οι φαύλοι υπουργοί δεν δικάζονται, όπως δικάζονται όλοι οι πολίτες.
Η 28η του Φλεβάρη είναι μέρα μνήμης για τους 57 δολοφονημένους στα Τέμπη, όμως είναι και μέρα αγώνα για να μην υπάρξουν νέα θύματα, γιατί αυτός που αδιαφορεί για το έγκλημα γίνεται συνένοχος.

Αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 24-25 Φλεβάρη 2024

www.katiousa.gr

Το ιστορικό τέλος της Κεντροαριστεράς

Σήμερα η (κεντρο)αριστερά τελειώνει μέσα στο γέλιο (ΣΥΡΙΖΑ) ή στη βαρεμάρα, για να μην πούμε μούχλα (ΚΙΝΑΛ)

του Θέμη Τζήμα

Εν μέσω χούντας, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δηλώσει ότι η Ελλάδα ήταν μια χώρα υπό κατοχή. Και η κατοχή ήταν αμερικανική. Μόνο οι στολές ήταν ελληνικές. Εξ ου και ο αγώνας του ΠΑΚ ήταν αγώνας εθνικοαπελευθερωτικός. Ό,τι άποψη και αν έχει κανείς για τον Ανδρέα Παπανδρέου, όπως και για την ακρίβεια εκείνης της συμπυκνωμένης ανάλυσής του, η τελευταία αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο της μεταδικτατορικής (κεντρο)αριστεράς και της συνάντησής της με το ριζοσπαστισμό της μεταπολίτευσης. Αυτή η σύνδεση όχι μόνο έδωσε ριζοσπαστισμό στην (κεντρο)αριστερά αλλά και εθνικό ακροατήριο. Την κατέστησε την όντως εθνική παράταξη.
Σήμερα η (κεντρο)αριστερά τελειώνει μέσα στο γέλιο (ΣΥΡΙΖΑ) ή στη βαρεμάρα, για να μην πούμε μούχλα (ΚΙΝΑΛ). Στην πραγματικότητα, έχει τελειώσει και στις δύο κομματικές εκδοχές της από την πενταετία 2010-2015. Αυτό που συμβαίνει τις μέρες που διανύουμε είναι η μετάπτωσή της σε ένα κωμικοτραγικό σόου, παρασύροντας το σύνολο του πολιτικού συστήματος, καθότι στην πραγματικότητα η απόσυρση της (κεντρο)αριστεράς από το ιστορικό προσκήνιο αφήνει και τη δεξιά έκθετη. Μια δεξιά η οποία ως συνεκτικό ιστό διαθέτει μόνο την κλεπτοκρατία – συνθήκη η οποία δεν είναι βιώσιμη.
Κατά την πενταετία 2010-2015 επισημοποιήθηκε και υλοποιήθηκε τάχιστα μια παλαιότερη διαδικασία, αντιστρόφως ανάλογη της υποχωρούσας ισχύος του μεταπολιτευτικού ριζοσπαστισμού: η χώρα δεν θεωρείται πλέον ούτε υπό κατοχή, ούτε υπό την απειλή της αφαίρεσης της κυριαρχίας της (εθνικής και λαϊκής). Όσο το σύστημα εξουσίας ισχυροποιούνταν και καθίστατο απολύτως ασύδοτο εκ νέου με ξένες πλάτες, μετά την πρόσκαιρη μεταπολιτευτική σχετική αναδίπλωση πτυχών του, η αφαίρεση κυριαρχίας καλωσορίστηκε ως φυσιολογική και επιθυμητή. Ως το αντίτιμο του «εκδυτικισμού» του ελληνισμού. Στην πραγματικότητα, ο ελληνισμός αντάλλαξε κάτι υλικό (την κυριαρχία του) με δανεικά για τους λίγους και με κάτι ανύπαρκτο (μια κάποια «Δύση» με κάποιες υποτιθέμενες αξίες και εγγυήσεις, που δεν υφίσταντο ποτέ).
Η ξένη πατρωνία και η ολιγαρχία στην πλήρη επιβολή τους, όμως, έφεραν και κάτι ακόμα: ο διαμεσολαβητικός ρόλος της (κεντρο)αριστεράς, ο βασισμένος στον ριζοσπαστισμό και ο εν μέρει ή εν πολλοίς κοινωνικώς εξισορροπητικός, τελείωσε εν μέσω μνημονίων. Τα συνδικάτα, οι φοιτητικοί σύλλογοι, τα κόμματα έχασαν τον ρόλο τους σε μεγάλο βαθμό ή και πλήρως. Το κωμικό στοιχείο δεν ξεκίνησε από τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχε και στο μνημονικό ΠΑΣΟΚ, απλώς κορυφώνεται για διαφόρους λόγους στον πρώτο. Ο συνδυασμός ιδεολογικής αποψίλωσης της (κεντρο)αριστεράς και ενίσχυσης του συστήματος εξουσίας δημιούργησαν το περιβάλλον εκείνο αποικιακής στην πραγματικότητα διοίκησης της χώρας και του ελληνισμού. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον δεν μπορεί να υπάρξει διαμεσολάβηση και (κεντρο)αριστερά, ούτε αξιοπρεπές πολιτικό προσωπικό. Δεν χρειάζεται τίποτα από τα παραπάνω – και επιπλέον δεν βοηθά.
Αυτά που χρειάζονται είναι κλόουν για το σύστημα εξουσίας ή εναλλακτικώς αγώνας  αποαποικιοποίησης του ελληνισμού, συνεπώς εθνικο-απελευθερωτικός και κοινωνικο-απελευθερωτικός για τον λαό. Το τέλος δηλαδή της (κεντρο)αριστεράς δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με προσπάθειες ανάστασης της τελευταίας, αλλά με τη μετάβαση σε έναν ουσιαστικά αντιαποικιακό αγώνα μέσα στον ελληνισμό. Κατά κάποιο τρόπο, οι πολιτικές δυνάμεις πρέπει να επανέλθουν στην προαναφερθείσα, αρχική αναφορά και ανάλυση περί της Ελλάδας ως χώρας υπό οιονεί κατοχή.
Ο ελληνισμός όντως βρίσκεται υπό μια εκδοχή υβριδικής αποικιοκρατίας. Χωρίς να είναι απαραίτητη η προσφυγή ούτε στην ανοιχτή δικτατορία, ούτε στην άμεση ξένη κατοχή σε ό,τι αφορά το σύστημα εξουσίας, ο λαός (και επομένως το έθνος) δεν ασκεί πραγματική κυριαρχία, αλλά αντιθέτως χειραγωγείται από τον ξένο παράγοντα και την κλεπτοκρατική εγχώρια ολιγαρχία. Τα επίπεδα θεσμικής συγκρότησης, αστικής δημοκρατίας, οικονομικής ανάπτυξης, πολιτισμού δεν είναι αυτά κυρίαρχων κρατών, έστω καπιταλιστικών.
Τελευταία υπενθύμιση αυτού είναι τα τρία χαμένα βαγόνια της αμαξοστοιχίας των Τεμπών και η συνέργεια στη γενοκτονία στη Γάζα. Θα ακολουθήσουν, ωστόσο, και άλλες, πολλές αντίστοιχες υπενθυμίσεις στο μέλλον.
Ως υβριδική αποικία, η Ελλάδα αλλά και η Κύπρος διατηρούν ελληνόφωνες κυβερνήσεις και δομές, αλλά τόσο θεσμικώς όσο και παραθεσμικώς έχουν εκχωρήσει άμεσα και εμμέσως τις κυριαρχικές αρμοδιότητες σε ξένους, κρατικούς κατά βάση, δρώντες. Οι τελευταίοι αποτελούν το ύστατο καταφύγιο του παρασιτισμού στο εσωτερικό, όποτε αυτό απαιτηθεί.
Το πλαίσιο αυτό και κυρίως η απόλυτη κατίσχυσή του μετά το 1996 (ανάδειξη Σημίτη), ακόμα περισσότερο δε μετά το 2015 δεν αφήνουν χώρο για διαμεσολαβήσεις, όπως αυτές τις (κεντρο)αριστεράς, δηλαδή φιλολαϊκές. Ως φιλολαϊκές πολύ χονδρικώς περιγράφουμε εκείνες, οι οποίες, χωρίς απαραιτήτως να ανατρέπουν το σύστημα εξουσίας, πετύχαιναν να συρρικνωθεί η επιβολή του ή και να καταστεί λιγότερο ορατή. Έχτιζαν πιο αυτόνομες θεσμικές νησίδες μέσα στο κράτος, πετύχαιναν νίκες σε επίπεδο αναδιανομής πλούτου και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Οι διαμεσολαβήσεις διεξάγονται πλέον μόνο από τη ΝΔ και είναι αντιδραστικές, δηλαδή αφορούν δευτερεύοντα παρασιτικά στρώματα ή παρασιτικές, συντεχνιακές συμπεριφορές κοινωνικών μερίδων ή ομάδων, των οποίων τα συμφέροντα βρίσκονται πιο κοντά στο πολύ μεγάλο και παρασιτικό κεφάλαιο (ιδιωτικά πανεπιστήμια, ιδιωτικοποίηση λειτουργιών του δημοσίου τομέα, εργολαβίες, νομιμοποίηση στο ιατρικό φακελάκι κλπ.). Την ίδια στιγμή βασικές ορίζουσες της ύπαρξης του Ελληνισμού (περιφερειακές σχέσεις που δεν υπακούν στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, αμυντική συνεργασία Ελλάδας- Κύπρου, προστασία του Αιγαίου κλπ.) παύουν σταδιακώς να υφίστανται.
Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση δεν υπάρχει ανάγκη (κεντρο)αριστεράς αλλά ενός αντιστοίχως υβριδικού, ιδιότυπου αντιαποικιακού κόμματος και κινήματος. Προφανώς, επειδή στη δεξιά κυρίαρχη είναι ιστορικώς η ψευδώνυμη εθνικοφροσύνη και όχι ο λαϊκός πατριωτισμός, η τελευταία δεν θα μπορέσει να πρωταγωνιστήσει σε μια τέτοια πορεία στο επίπεδο των οργανωμένων δυνάμεών της. Οι τελευταίες θα λειτουργήσουν αντικειμενικώς αποπροσανατολιστικά. Θα είναι λοιπόν κάποια εκδοχή σοσιαλιστών και κομμουνιστών που θα πρέπει να διαδραματίσουν τον κυρίαρχο ρόλο σε ό,τι αφορά τις οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις. Τότε θα ανοίξει ουσιαστικώς και η πολιτική σύγκρουση. Μέχρι τότε, το παλιό θα πεθαίνει όχι μέσα ούτε σε μια έκρηξη, ούτε μέσα σε ένα λυγμό αλλά μέσα στο γέλιο και στο χασμουρητό. 

ΦΩΤ: Τρίτη ημέρα εργασιών του 4ου Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία. 

Πηγή: kosmodromio.gr

Γίναμε «αμερικανάκια» και από «σύμμαχοι», πελάτες!

Ο Χρήστος. Καπούτσης γράφει για την εξωτερική και αμυντική μας πολιτική

του Χρήστου Καπούτση

Οι αναφορές σε θέματα που έχουν χαρακτηριστεί Εθνικά, δηλαδή όσα εντάσσονται στην Εθνική Στρατηγική της Χώρας, για την Οικονομία, τη Διπλωματία, την Άμυνα και Ασφάλεια, τις διεθνείς και διμερείς διακρατικές συμμαχίες και τη στρατιωτικό-οικονομική διπλωματία των πολυδάπανων εξοπλισμών, πρέπει να γίνονται υπό τον μεγεθυντικό φακό της Μεγάλης Εικόνας, της ασταθούς ισορροπίας του διεθνούς περιβάλλοντος, λόγω εξοντωτικής σύγκρουσης Στρατηγικών συμφερόντων των Κοσμοκρατοριών (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και ΚΙΝΑ-ΡΩΣΙΑ).

Τα «δικά μας», τα εξ ορισμού Εθνικά θέματα, είναι ενταγμένα στην πολυεπίπεδη Στρατηγική της «Δυτικής Συμμαχίας», που σχηματικά είναι ο αμερικανοκεντρικός συνασπισμός των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.- Ισραήλ- Αυστραλία.

Κατευθυντήριος άξονας της Ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής και οικονομική πολιτικής, είναι η δογματική προσήλωση στο «ανήκομεν στη Δύση» και «μένουμε πάση θυσία στο Ευρώ και Ευρωζώνη». Αυτά είναι θέσφατα, που όχι μόνο δεν αναιρούνται, αλλά ούτε καν αμφισβητούνται από το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου, τις εγχώριες οικονομικές ελίτ, τους μεγαλοκαναλάρχες επιχειρηματίες, τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους Προέδρους των ποδοσφαιρικών ΠΑΕ, όλοι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την παγκοσμιοποιημένη οικονομία του εν πολλοίς διεθνοποιημένου τοκογλυφικού κεφαλαίου.

Ουσιαστικά , δεν αποτελεί επιλογή της εκάστοτε ελληνικής Κυβέρνησης, αλλά συμμαχική υποχρέωση της χώρας μας, να είναι ενάντια στη Ρωσία και υπερ της Ουκρανίας , ενάντια στους Χούθι της Υεμένης και υπερ της πολιτικής γενοκτονίας του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων. Είναι υποχρεωτική η συμμετοχή της χώρας μας σε στρατιωτικές εκστρατείες της Δυτικής Συμμαχίας, υπό την αιγίδα είτε των ΗΠΑ, είτε του ΝΑΤΟ ή και της Ε.Ε., σε νευραλγικές περιοχές, όπου διακυβεύονται Στρατηγικά συμφέροντα της «συλλογικής Δύσης».

Και ακόμη, η Ελληνική Κυβέρνηση, είναι υποχρεωμένη, να προσαρμόσει στην εγχώρια κοινωνικο-πολιτική και οικονομική πραγματικότητα, τα Δυτικής προέλευσης μοντέλα κοινωνικής και ανθρωπολογικής μηχανικής, που αφορούν, τις εργασιακές σχέσεις, τις κοινωνικές ταξικές περιχαρακώσεις, τον άπληστό ατομοκεντρισμό και ακόμη, τον αγροτοδιατροφικό τομέα, της πράσινης μετάβασης, του ψηφιακού κράτους, της τουριστικής υπερανάπτυξης, της ιδιωτικοποίησης κρίσιμων τομέων του κρατικού μηχανισμού, όπως η ΥΓΕΙΑ που κατά τα Δυτικά πρότυπα από τομέας προσφοαράς στον πολίτη, εξελίσσεται σε ανθρωποκτόνα (για τους μη έχοντες) κερδοφόρα επιχείρηση. Και φυσικά, την ανατροπή του παραδοσιακού οικογενειακού μοντέλου, ως το συνεκτικό κύτταρο της ελληνικής κοινωνίας. Δυτικόφερτα μοντέλα, απίσχνασης των συλλογικοτήτων, εθνικών, θρησκευτικών και πολιτισμικών, άρα και αποδυνάμωσης της εθνικής συνείδησης και συνακόλουθα των εθνικών συμφερόντων.

Ειδικότερα στα ελληνοτουρκικά, με αδιαμφισβήτητη την επιρροή της αμερικανικής διπλωματίας, αναζητήσουμε απαντήσεις στο ερώτημα, «ποιους ωφελεί η αμερικανοποίηση της ελληνικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και ποιον ζημιώνει;».

1. Ωφελεί αναμφισβήτητα Τις ΗΠΑ, αφού οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις αξιοποιούν κατά το δοκούν τις στρατιωτικές βάσεις και υποδομές, κυρίως στην Ελλάδα και ευελπιστούν και στην Τουρκία, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους στην Ουκρανία, τη Μέση Ανατολή και την Αραβική Χερσόνησο.

2. Η αποκλιμάκωση της έντασης στο Αιγαίο, με ελληνικές υποχωρήσεις, ωφελεί το ΝΑΤΟ, αφού έτσι διασφαλίζεται η συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

3. Τα αμερικανικής κατασκευής μαχητικά αεροσκάφη F-35 είναι δαπανηρή «πολυτέλεια» για το Εθνικό σύστημα αεράμυνας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η βασική απειλή, που είναι η Τουρκική πολεμική Αεροπορία (Τα F-16 VIPER, RAFALE, MIRAGE 2000-5, PATRIOT, αποτελούν επαρκή αντιαεροπορική ασπίδα για τη χώρα μας). Ωστόσο, τα «ελληνικά» F-35 είναι απαραίτητα για τις αμερικανονατοϊκές επιχειρήσεις. Θα αγοράσουμε τα F-35 θα αναλάβουμε και το κόστος συντήρησης, αλλά θα αξιοποιούνται επιχειρησιακέ από τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Να διευκρινίσουμε, άλλο πελάτης και άλλο σύμμαχος!

4. Η αμερικανική διπλωματία, ζητά αμοιβαίες υποχωρήσεις από Ελλάδα και Τουρκία, ώστε να αποκλιμακωθεί η ένταση στις διμερείς ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όμως, η αμοιβαιότητα εξελίσσεται σε μονομέρεια. Η Τουρκία δεν παραχωρεί τίποτα … Η Τουρκία διατηρεί στο ακέραιο, τις αξιώσεις της σε βάρος της ελληνικής κυριαρχίας. Επικαλούμαστε διαρκώς το διεθνές δίκαιο, αλλά δεν μας επιτρέπουν να το εφαρμόσουμε, ώστε να προστατέψουμε τα εθνικά μας συμφέροντα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Και ο λόγος είναι, ότι τα συμμαχικά και τα εθνικά συμφέροντα, δεν συμπίπτουν πάντα…

Η «αμερικανοποίηση» της ελληνικής πολιτικής, της διπλωματικής και στρατιωτικής, αποτυπώνεται και στο χαρακτηριστικό απόσπασμα από το Κοινό Ανακοινωθέν Στρατηγικού Διαλόγου ΗΠΑ – Ελλάδας (09.02.2024) , που συνομολόγησαν στην Ουάσιγκτον ο Υπουργός Εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτης ο Αμερικάνος ομόλογός του Α. Μπλίνκεν. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ελλάδα ανανέωσαν τη δέσμευσή τους για την προαγωγή της σταθερότητας, της ειρήνης και της ευημερίας στην Ευρώπη και την περιοχή, ιδίως μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ, τις βίαιες ενέργειες των Χούθι που απειλούν τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της ναυτιλίας και της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα, και τον συνεχιζόμενο πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες σημείωσαν τη συνεχιζόμενη επιτυχία της ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA), η οποία αυξάνει την ικανότητα του ΝΑΤΟ να προστατεύει τη νοτιοανατολική του πτέρυγα και παρέχει διευκολύνσεις στις αμερικανικές δυνάμεις. Σε αυτό το πλαίσιο, χαιρέτισαν τα έργα βελτίωσης των υποδομών στη Σούδα, τη Λάρισα, την Αλεξανδρούπολη και άλλες περιοχές.».

Άρα, οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και εξοπλισμός τους (π.χ. BMP-1, PATRIOT, Φρεγάτες) και οι στρατιωτικές βάσεις ανά την ελληνική επικράτεια, αξιοποιούνται ήδη και θα εξακολουθήσουν, από τις ΗΠΑ για στρατιωτικές επιχειρήσεις σε Ουκρανία, Ευρασία, Καύκασο, Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειο, Μέση Ανατολή και Ερυθρά Θάλασσα.

Ήδη η Φρεγάτα ΥΔΡΑ αναχώρησε για ΕΡΥΘΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ. Συμμετέχει στην Ευρωπαϊκή Ναυτική Δύναμη «ΑΣΠΙΔΕΣ», που θα δρα συμπληρωματικά και υπό την επιχειρησιακή διοίκηση της αμερικανικής αρμάδας.

Η Ελλάδα, συμμετέχει και στους δύο πολέμους, στην Ουκρανία και στην Μέση Ανατολή. Και όλα αυτά, υπό τον πραγματολογικό συλλογισμό, ότι η παντοδυναμία της «συλλογικής Δύσης» στον αναδυόμενο νέο Κόσμο, ιδιαίτερα συγκρουσιακό και γεωπολιτικά ασταθή, δεν είναι δεδομένη…

Η προδήλως αφελής βεβαιότητα, ότι βρισκόμαστε στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», που εγκλωβίζει κάθε δημιουργική αμφιβολία, στηρίζεται σε ένα σαθρό πολιτικό-κοινωνικό υπόβαθρο. Την απάθεια, αδιαφορία ή και το κυνισμό, της πλειοψηφίας των «καναπεδάτων» Ελλήνων πολιτών, για το μέλλον του Ελληνισμού και το δικό τους, πλην βεβαίως, της εγχώριας οικονομικής ελίτ, που έχει τις δικές της ωφελιμιστικές απαντήσεις σε όλα αυτά…

Πηγή: www.militaire.gr

Σίσυφος εναντίον Γκιωνάκη στον ΣΥΡΙΖΑ...

Κώστας Βαξεβανης

Οποιαδήποτε σύγκριση των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ µε τον µύθο του Σίσυφου αποτελεί προσπάθεια να αποδοθούν φιλοσοφικές διαστάσεις εκεί που δεν υπάρχουν. ∆εν υπάρχει κανένας βράχος στις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο κουβαλάει στωικά ως την κορυφή για να τον δει να κυλάει ξανά πίσω λόγω θεϊκής κατάρας ή αµαρτίας. Στον ΣΥΡΙΖΑ όλες οι αµαρτίες έχουν κατασκευαστεί µέσα στο κόµµα από ανθρώπους που επί χρόνια επικαλούνται την ιδεολογική τους αγιότητα...
Αν κάτι αποδίδει όσα συµβαίνουν στο µεγαλύτερο κόµµα της Αριστεράς, είναι η σκηνή µεταξύ Γιάννη Γκιωνάκη και Νίκου Σταυρίδη στην ελληνική κωµωδία του 1960 «Κίτρινα γάντια». Ο πελάτης Σταυρίδης ζητά από τον καταστηµατάρχη Γκιωνάκη µια πορτοκαλάδα, αλλά το απλό αίτηµα καταλήγει σε έναν ξεκαρδιστικό διάλογο όπου δεν ξέρει πλέον κανένας από τους δύο αν το ζητούµενο είναι η πορτοκαλάδα, η λεµονάδα ή ακόµη και η πορτοκαλάδα από λεµόνια ή… µούσµουλα. «Τι θέτε επιτέλους;» αναφωνεί ως απονήρευτος Γκιωνάκης ο θεατής των εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η νέα περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε θεωρητικά όταν ο πρόεδρος του κόµµατος Στέφανος Κασσελάκης ανάρτησε ένα ερωτηµατολόγιο για τα µέλη του κόµµατος µε διατυπώσεις που (κατά τους επικριτές του) τον εµφάνιζαν ως ηγέτη υπεράνω κοµµατικών οργάνων. Φυσικά και το ερωτηµατολόγιο ήταν η αφορµή.
Η τοποθέτηση του ιστορικού ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα λίγο προτού ο Κασσελάκης ανέβει στο βήµα του συνεδρίου δεν ήταν τυχαία. O Τσίπρας δεν αµφισβήτησε τον Κασσελάκη όπως µηχανιστικά µεταφράζεται. Αµφισβήτησε ότι το κόµµα µπορεί να απειλήσει το καθεστώς Μητσοτάκη και να εκπληρώσει τον πολιτικό του ρόλο κινούµενο µε τη συνήθη πρακτική της ιδιοτέλειας, των διαγκωνισµών και της µικροπολιτικής. Σε αυτό συµπεριλαµβάνεται προφανώς και ο Κασσελάκης.
Η ανάρτηση Τσίπρα ήταν ένας λογαριασµός µε το παρελθόν και µε το µέλλον. Ανάµεσα στα άλλα που εµφανώς ήθελε να ξεκαθαρίσει είναι ότι δεν βρίσκεται πίσω από τον Κασσελάκη και τις επιλογές του, όπως θέλουν να ψιθυρίζουν ή να επικαλούνται κάποιοι. Ταυτόχρονα µίλησε γιατί γνώριζε ότι για µια ακόµη φορά αναπτύσσεται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ η τακτική της υπόγειας αµφισβήτησης, της οµηρίας µε ανταλλάγµατα και της οµαδοποίησης στη βάση προσωπικών βλέψεων.
Είχε δύο επιλογές: ή να µετατραπεί σε «Βούδα του Σουνίου» ή να µιλήσει.
Θα µπορούσε ενδεχοµένως να µιλήσει αποδίδοντας γενικές ευθύνες (των δικών του συµπεριλαµβανοµένων) ή αµφισβητώντας την ηγεσία. ∆εν επέλεξε να γίνει ούτε Πόντιος Πιλάτος ούτε σταυρωτής. Εδειξε τη βάση του κόµµατος, απ’ όπου θα πάρουν νοµιµοποίηση και αυτός που θέλει λευκή επιταγή και αυτός που τον αµφισβητεί.
Η εξέλιξη που προήλθε από την παρέµβαση Τσίπρα µοιάζει άδικη για τον Κασσελάκη, ο οποίος εκλέχτηκε µόλις πριν από µερικούς µήνες. Αυτήν τη στιγµή όµως δεν επιλύεται κάποιο θέµα δικαιοσύνης στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ύπαρξή του. ∆εν γίνεται να υπάρχει κόµµα του οποίου ο αρχηγός αµφισβητείται συνεχώς ούτε αρχηγός χωρίς κόµµα.
Ο Κασσελάκης σήκωσε το γάντι της πρόκλησης και πραγµατοποίησε στο συνέδριο την οµιλία του παρουσιάζοντας άνεση γκουρού του life coaching και αυτοπεποίθηση τηλε-ιεροκήρυκα. «Βρείτε µου αντίπαλο και πάµε» απάντησε στο θέµα της διεξαγωγής των εκλογών για πρόεδρο. Οποιος έγραψε αυτή την τελευταία φράση στον επίλογο της οµιλίας του Κασσελάκη µάλλον επιβεβαίωσε τους επικριτές του στο κόµµα, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι αντιλαµβάνεται τον ενθουσιασµό που ανακυκλώνει στο ακροατήριό του ως βεβαιότητα πολιτικής επικράτησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριµένη φάση του δίνει την εντύπωση ότι έχει περάσει από τη βουβή εσωστρέφεια στην εξίσου αποµονωτική αυτάρκεια της εσωτερικής φλυαρίας. Το αποτέλεσµα είναι το ίδιο.
Η εκ νέου προσφυγή στις κάλπες δεν µπορεί να λύσει κανένα πρόβληµα στον ΣΥΡΙΖΑ αν δεν συνοδευτεί από προσωπική και πολιτική αυτογνωσία. Ούτε τα think tanks ούτε η επικοινωνιακή υπεροχή επί των υποδεέστερων επικοινωνιακά µπορούν να δώσουν λύση σε αυτό που αποτελεί πολιτικό πρόβληµα. Και το πολιτικό πρόβληµα του ΣΥΡΙΖΑ είναι οργανωτικό, δοµικό, αντίληψης και κυρίως σχέσης µε την πραγµατικότητα. Η αντικατάσταση των µουντών οργάνων µε την αυτάρεσκη ρητορεία του υπερπέραν είναι δύο όψεις του ίδιου νοµίσµατος.
Ενώ στον ΣΥΡΙΖΑ για µια ακόµη φορά συντελείται η κοσµογονία του µικρόκοσµου, στον έξω κόσµο υπάρχουν ορατές αλλαγές. Στις δηµοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δηµοσιότητας τα σοβαρά στοιχεία που καταγράφονται δεν είναι τα ποσοστά των κοµµάτων. Στις απαντήσεις που δίνονται από τους πολίτες για διάφορα κοινωνικά θέµατα φαίνεται ότι διαµορφώνεται µια συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία ενάντια στις επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στη συνολική αποτίµηση της κατάστασης για τη χώρα το 60% εκτιµά ότι τα πράγµατα πάνε σε λάθος κατεύθυνση. Το 73% των πολιτών έχει αρνητική άποψη για την αντιµετώπιση της εγκληµατικότητας από την κυβέρνηση. Το 65% αποτιµά επίσης αρνητικά τις επιλογές στην παιδεία, ενώ το 82% των ερωτώµενων θεωρεί ότι οι αγρότες έχουν δίκιο στις διεκδικήσεις τους.
Πρακτικά δηµιουργείται µια «κοινωνική αντιπολίτευση» την οποία δεν ακολουθούν στις προσµονές της η αντιπολίτευση ούτε βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Μητσοτάκης κυριαρχεί πολιτικά, µε σοβαρό ενδεχόµενο όλη η αντίδραση εναντίον του να εκφραστεί µε τρόπο που δεν θα ευνοήσει απαραίτητα τα δηµοκρατικά κόµµατα.
Η κοινωνική αντιπολίτευση εκφράζεται επίσης και σε πρωτοβουλίες όπως αυτή που πάρθηκε ως αντίδραση στην προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήµατος στα Τέµπη. Γύρω στις 700.000 υπογραφές συγκεντρώθηκαν µε πρωτοβουλία της Μαρίας Καρυστιανού ενάντια στο πολιτικό σύστηµα συγκάλυψης του εγκλήµατος.
Το Ευρωκοινοβούλιο καταδίκασε την κυβέρνηση Μητσοτάκη για την κατάλυση του κράτους δικαίου. Η καταδίκη αυτή ήταν αποτέλεσµα επίµονης προσπάθειας κάποιων Ελλήνων και ξένων ευρωβουλευτών αλλά και δηµοσιογράφων που καταδείκνυαν τις πρακτικές Μητσοτάκη στο εξωτερικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε στην ατζέντα του συστηµατικά το θέµα αυτό, ενώ στο παρελθόν ο Τσίπρας είχε δεχτεί εσωκοµµατικά πυρά όταν το καταδείκνυε (το επιχείρηµα ήταν ότι οι υποκλοπές δεν είναι θέµα που απασχολεί τον κόσµο).
Η σύνδεση του κόµµατος της αξιωµατικής αντιπολίτευσης µε την πραγµατικότητα είναι αδύναµη και επί Κασσελάκη. Οταν προκύπτουν τέτοιες ενδείξεις σηµαίνει ότι τα κόµµατα αδυνατούν να εκφράσουν τους πολίτες και οδεύουν προς την ακύρωσή τους.
Είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται σε τέτοια πορεία. Και ίσως να µην είναι κακό να βρίσκεται, στην περίπτωση που εκφράζει τεχνητές ή προσωπικές ανάγκες και όχι κοινωνικές.
Οι εκλογές για πρόεδρο πρέπει να δώσουν σαφή απάντηση στο συγκεκριµένο ερώτηµα. Ούτε σε διλήµµατα συµπάθειας ούτε στη δύναµη της γοητείας. Αν δεν το κάνουν, τότε το χρήσιµο είναι να διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ προς όφελος των νέων δυνάµεων που θα αναδειχθούν. Στην ιστορία και την πολιτική δεν υπάρχουν κενά. Ευτυχώς.

documentonews.gr

Ο Τσίπρας γνώριζε τα πάντα: κοινό μυστικό η «συνωμοσία» και το άδειασμα Κασσελάκη

Τα τρία «μέτωπα» υπονόμευσης και ανατροπής, του νέου ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ
 

γράφει ο Νίκος Τσαγκρής 

Τη στιγμή που ο Στέφανος Κασσελάκης, σ’ αυτό το απίστευτο κρεσέντο ειλικρινούς αγανάκτησης κατά των «νέων επίδοξων υπονομευτών του» (σ σ: ο χαρακτηρισμός δικός του), άρθρωνε επί σκηνής Taekwondo τη φράση «εγώ πρόεδρος υπό προθεσμία δεν γίνομαι, βρείτε μου αντίπαλο και πάμε», γνώριζε ότι ο αντίπαλός του είχε βρεθεί. Ότι ήταν η Όλγα Γεροβασίλη εκείνη που – με αφορμή το… αδιαμεσολάβητο ερωτηματολόγιο Κασσελάκη προς τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για τη φυσιογνωμία του κόμματος – τον κατηγόρησε δημοσίως για αρχηγισμό…
Αυτό λέει το δικό μου ρεπορτάζ για το μεγάλο ξέσπασμα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην εναρκτήρια ομιλία του, μετά την αιφνίδια (όχι και τόσο αιφνίδια για τον  Κασσελάκη – καθόλου αιφνίδια για τους «επίδοξους υπονομευτές του», σύμφωνα με τις πηγές μου) παρέμβαση Τσίπρα λίγο πριν την έναρξη  του Συνεδρίου, παρέμβαση που άφησε… κάγκελο το ακροατήριο των συνέδρων, των μελών του κόμματος και, βέβαια, των δημοσιογράφων∙ βυθίζοντάς τους σε αμήχανη σιωπή εικοσιτετράωρης διαρκείας…
«Μη μπερδεύεστε, θεσμική ή... αντιθεσμική, η παρέμβαση Τσίπρα λειτουργεί υπέρ Κασσελάκη», ήταν η δική μου άμεση διαδικτυακή αντίδραση. Την κρατώ μέχρις αποδείξεως του εναντίου – μέχρι να μάθουμε αν, πράγματι, ο Κασσελάκης έχει… αντίπαλο ή όχι, εννοώ. Και σας παραπέμπω στο ρεπορτάζ που ακολουθεί: ένα πραγματικό ρεπορτάζ που συνθέτει το δικό μου αφήγημα για το παραπολιτικό δράμα του  προηγούμενου πενθημέρου, που οδήγησαν τον… δυστυχή ΣΥΡΙΖΑ σ’ αυτό το άδοξο και αδιέξοδο συνεδριακό weekend…
 
*******  
Λοιπόν, που λέτε, το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης,  συνάντησα στις παρυφές του Κολωνακίου  ένα φίλο απ’ τα παλιά. Ένα γνωστό – άγνωστο, για… σας, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ… «Τι έγινε σύντροφε, το διαλύσατε το μαγαζί;», τον προκάλεσα:  «Τι λες τώρα», μου απάντησε με έναν μορφασμό που τον έκανε να μοιάζει με τον κινηματογραφικό Τζόκερ.. «Αντίθετα, επαναβεβαιώσαμε τη στήριξη στο πρόσωπο του προέδρου και από αύριο προχωράμε, ενωμένοι, στο συνέδριο», πρόσθεσε καγχάζοντας…
Σε λίγο καθόμαστε στο γνωστό ντεκαντάνς «καφέ» της περιοχής και το γνωστό – άγνωστο μέλος, με ύφος gossip ρεπόρτερ πρωϊνάδικου, άρχισε να μου ιστορεί τα πάντα… όλα περί της ολονύχτιας επαναληπτικής συνεδρίασης της ΠΓ της προηγούμενης Τρίτης∙ που πάει να πει, επί της διαδικασίας μεν σημεία και τέρατα, επί της ουσίας δε τίποτε απολύτως: «μόνο ένας (σ. σ: ονόματα δεν λέμε…) έθεσε θέμα ανάκλησης της επιστολής του προέδρου και ζήτησε να ψηφίσουμε γι’ αυτό, αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε απ’ όλους μετ’ επαίνων», μου… αποκάλυψε στο τέλος.
Αλλά αυτή ήταν μια «αποκάλυψη» που γνώριζα ήδη από το ρεπορτάζ της ΑΥΓΗΣ. Τεκμηριωμένη κι απ’ το γεγονός ότι η… πέτρα του σκανδάλου – το ερωτηματολόγιο Κασσελάκη προς τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή – παρέμενε και μετά την επαναληπτική  συνεδρίαση της ΠΓ, αναρτημένο στην πρώτη σελίδα του iSYRIZA.

*******
Για να λέμε, όμως, όλη την αλήθεια, το δικό μου ρεπορτάζ λέει ότι η «πέτρα του σκανδάλου» – το ερωτηματολόγιο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ προς τα μέλη του κόμματος, δηλαδή – λειτούργησε ως εφαλτήριο επιθέσεων κατά του Κασσελάκη για τρία διαφορετικά αντί – ΣΥΡΙΖΑ  μέτωπα «συμφερόντων», διαφορετικών αφετηριών, κατευθύνσεων και στόχων:
•Από το «μέτωπο» κάποιων αποσχισθέντων της «ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» σε συνεργασία με πυρήνα στελεχών απογευματινής εφημερίδας και τη συνδρομή διακεκριμένου μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργούσε και ως… υπεύθυνος διαρροών: «πρώτα απ’ όλα μοίραζε στα συστημικά ΜΜΕ τις αντιπροεδρικές τοποθετήσεις του στην ΠΓ, πριν τις εκτοξεύσει κατά του Κασσελάκη στις συνεδριάσεις», μου μετέφερε, επακριβώς, η πηγή των πληροφοριών μου.
•Από το μέτωπο των συστημικών ΜΜΕ, προεξαρχόντων των σούπερ «πετσωμένων», Πρώτο Θέμα, iefimerida κ.α., που το προηγούμενο πενθήμερο οργίαζαν με δεκάδες κατασκευασμένα και εν πολλοίς συκοφαντικά fake news και φωτογραφίες κατά του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, υπονομεύοντάς τον ασύστολα. Εξαναγκάζοντάς τον, εν τέλει, να παρέμβει, μ’ εκείνη την οργισμένη ανάρτηση που τα ονομάτιζε: «Διαβάζω το "Πρώτο Θέμα" που λέει "Χωριστά από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ο Κασσελάκης στο Σύνταγμα"… Πόσο ψέμα μπορεί να είναι αυτό, όταν ήμουν εκεί μαζί τους; Επιτέλους, αυτή η προπαγάνδα από όλα τα ΜΜΕ εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ να τελειώνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει και αυτό θα το δείτε πολύ σύντομα»
•Από το χαλαρό «μέτωπο» δύο – τριών ανασφαλών, προερχομένων από το ΠΑΣΟΚ, στελεχών κι άλλων τόσων και…περισσότερων, εμποτισμένων μ’ εκείνη την αρρωστημένα ναρκισσιστική, εγωκεντρική, και εντελώς αντιπολιτική και αντικυβερνητική ιδεοληψία περί «συλλογικής ηγεσίας» που, εκ γενετής του ΣΥΡΙΖΑ, συνοδεύει τα περισσότερα στελέχη του: αυτά που έφυγαν στις δυο διασπάσεις του, καθώς κι αυτά που έμειναν. Και συνεχίζουν να μένουν, υποβάλλοντας σε ψυχαναγκαστική αμφισβήτηση και ομηρία το νέο ηγέτη τους, (τον Στέφανο Κασσελάκη) ακριβώς όπως έκαναν και με τον παλιό (τον Αλέξη Τσίπρα) μετά την άμεση εκλογή του από 150. 000 μέλη…

ΥΓ: «Βυθίζουν το καράβι, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι είναι συνεπιβάτες, την ίδια ώρα που θέλουν να γίνουν καπετάνιοι», είπε ο πρώτος, προχθές. «Διαφωνούν στο παρασκήνιο, αλλά σιωπηλά περιμένουν να έρθει η εκλογική αποτυχία (σ. σ: του Κασσελάκη) ώστε να του τη χρεώσουν», είχε πει ο δεύτερος μια ώρα πριν. Το ερώτημα είναι αν μετά τις ευρωεκλογές θα υπάρχει καράβι (σ σ: ο ΣΥΡΙΖΑ) και αν καπετάνιος θα είναι ο Κασσελάκης.

restaro.blogspot.com