Ο Aldous Huxley δημοσίευσε το προφητικό μυθιστόρημά του "Ο γενναίος νέος κόσμος" το 1932. Είκοσι έξι χρόνια αργότερα, το 1958, ο συγγραφέας επεσήμανε στο δοκίμιό του «Επιστροφή στον καλύτερο κόσμο» πώς οι προβλέψεις του είχαν ήδη εισέλθει στα ήθη και στους τρόπους, ακόμη πιο γρήγορα από ό, τι το είχε σκεφτεί.
«Η τέλεια δικτατορία είναι μια δικτατορία που έχει την εμφάνιση της δημοκρατίας, μια φυλακή χωρίς τοίχους που οι κρατούμενοι δεν θα ονειρεύονται την απόδραση, ένα σύστημα δουλείας, όπου, χάρη στην κατανάλωση και την διασκέδαση, οι σκλάβοι θα λατρεύουν τη σκλαβιά τους.»
Όποιος δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει τις ψευδο-δημοκρατίες μας σε αυτές τις γραμμές θα πρέπει να διαβάσει την ακόλουθη περιγραφή:
«Υπό την πίεση του υπερπληθυσμού, που επιταχύνετε, και της αύξουσας υπερ-οργάνωσης καθώς και με τη βοήθεια των πιο αποτελεσματικών μεθόδων χειραγώγησης των μυαλών, οι δημοκρατίες θα αλλάξουν. Οι παλιοί γραφικοί θεσμοί - εκλογές, κοινοβούλια, τα ανώτατα δικαστήρια, και τα υπόλοιπα - θα παραμείνουν, αλλά η βασική ουσία τους θα είναι ένα νέο είδος μη-βίαιου ολοκληρωτισμού. Όλα τα παραδοσιακά ονόματα, όλα τα συνθήματα θα παραμείνουν ακριβώς όπως τον παλιό καιρό. Η δημοκρατία και η ελευθερία θα είναι τα θέματα όλων των ραδιοφωνικών σταθμών και όλων των κύριων άρθρων των εφημερίδων. Εν τω μεταξύ, η κυβερνώσα ολιγαρχία και η υψηλής εξειδίκευσης ελίτ των στρατιωτών, των αστυνομικών, των παραγωγών σκέψης και πνευματικής χειραγώγησης θα οδηγεί τους πάντες και τα πάντα, όπως οι ίδιοι κρίνουν σκόπιμο.»
Πρέπει κάποιος να έχει το μυαλό του μέσα στο χλωροφόρμιο της mainstream προπαγάνδας για να εξακολουθεί να μιλά για δυτική δημοκρατία σε χώρες όπου οι υποψήφιοι που παρουσιάζονται ενώπιον των ψηφοφόρων έχουν προηγουμένως επιλεγεί και χρισθεί από την οικονομική ολιγαρχία (η οποία χρηματοδοτεί τα κόμματά τους και τις προεκλογικές εκστρατείες), από τα ινστιτούτα δημοσκόπησης (που επιβάλλουν ή καταστρέφουν τις εικόνες τους, σύμφωνα με κριτήρια που καθορίζονται από την άρχουσα τάξη) και από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (τα οποία καθορίζουν τη θέση που θα τους παράσχουν για να προβάλλουν το πρόγραμμά τους).
Η πιο θλιβερή καρικατούρα του "Brave New World" του Huxley βρίσκεται στα υπερεθνικά όργανα αυτού του κόσμου (των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για παράδειγμα). Ανυπολόγιστη βλακεία.
Ωστόσο, υπήρχε ένα πράγμα που ο Aldous Huxley δεν είχε προβλέψει: αυτό το καταπιεστικό σύστημα με το δημοκρατικό μανδύα στη συνέχεια θα καταρρεύσει κάτω από το συνδυασμένο αποτέλεσμα μιας σειράς από εξαιρετικά σοβαρές αιτίες:
Το σκάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας στην οποία οι διάφορες ελίτ είχαν καταφύγει.
Η αποσύνθεση του οικονομικού σύμπαντος που βασίστηκε αποκλειστικά στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων καθώς αυτοί τείνουν να εξαντληθούν.
Η συνολική ηθική και πνευματική αποσύνθεση των εκφυλισμένων πολιτικών ηγετών (Από τον Μπους φθάνουμε στον Ομπάμα περνώντας από τον Μπερλουσκόνι, τον Κάμερον, τον Σιράκ, τον Σαρκοζί ή τον Ολάντ, τον Γιουνκέρ και τον Ντάισελμπλουμ ή την Χίλαρι Κλίντον ...)
Το βάρος της απειλής των κλιματικών αλλαγών προκλήθηκε από την απόλυτη ανευθυνότητα της προαναφερθείσας ελίτ και των λόμπι που τους προβάλλουν.
Το σκάσιμο της χρηματιστηριακής φούσκας στην οποία οι διάφορες ελίτ είχαν καταφύγει.
Η αποσύνθεση του οικονομικού σύμπαντος που βασίστηκε αποκλειστικά στην εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων καθώς αυτοί τείνουν να εξαντληθούν.
Η συνολική ηθική και πνευματική αποσύνθεση των εκφυλισμένων πολιτικών ηγετών (Από τον Μπους φθάνουμε στον Ομπάμα περνώντας από τον Μπερλουσκόνι, τον Κάμερον, τον Σιράκ, τον Σαρκοζί ή τον Ολάντ, τον Γιουνκέρ και τον Ντάισελμπλουμ ή την Χίλαρι Κλίντον ...)
Το βάρος της απειλής των κλιματικών αλλαγών προκλήθηκε από την απόλυτη ανευθυνότητα της προαναφερθείσας ελίτ και των λόμπι που τους προβάλλουν.
Ο πολλαπλασιασμός του οπλοστασίου της καταστολής για όλους τους πολίτες (νόμοι έκτακτης ανάγκης με το πρόσχημα της αντιμετώπισης της τρομοκρατίας και εξωφρενική στρατιωτικοποίηση των δυνάμεων καταστολής στο όνομα της «τάξης» ...) δείχνει ότι τα δημοκρατικά προσχήματα αυτής της δικτατορίας δεν μπορούν να εγγυηθούν τη βιωσιμότητά της…
Η κινητοποίηση των ολιγαρχιών του παλιού κόσμου για να αντιμετωπίσουν την απειλή των βαρβάρων που είναι προ των πυλών του (σ.σ. μετανάστες) συμπληρώνει την υπονόμευση του αξιοθρήνητου οικοδομήματός τους, που υποσκάπτεται από την ανυπολόγιστη βλακεία τους.
Η κινητοποίηση των ολιγαρχιών του παλιού κόσμου για να αντιμετωπίσουν την απειλή των βαρβάρων που είναι προ των πυλών του (σ.σ. μετανάστες) συμπληρώνει την υπονόμευση του αξιοθρήνητου οικοδομήματός τους, που υποσκάπτεται από την ανυπολόγιστη βλακεία τους.
ΠΗΓΗ Politis.fr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου