Εναντίον της εξορίας της λογοτεχνίας

Τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό ότι η λογοτεχνία είναι η αρχή των νεωτερικών κρατών
και της εθνικής συνείδησης;

Συντάκτης: Γιώργος Σταματόπουλος   

   

Από την ανακοίνωση της διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων για την αιφνιδιαστική (και χωρίς να έχει προηγηθεί -όπως καταγγέλλουν- κάποια ενημέρωση) κατάργηση κατά μία ώρα του μαθήματος της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας κρατώ το εξής: «Η λογοτεχνία είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τη διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας, έχει κατά βάση εθνικό και πολιτισμικό χαρακτήρα και συνδέεται αμεσότατα με την ιδιαιτερότητα της πολιτισμικής μας παράδοσης».

 

Συμφωνώ με τους φιλολόγους σ’ αυτή τους τη διαπίστωση, όσο αξιωματική κι αν ακούγεται (δεν είναι!). Η γλώσσα της λογοτεχνίας (ποιος μπορεί να φέρει αντίρρηση;) καθορίζει-διαπλάθει-οικοδομεί τη γλώσσα του έθνους (Τόινμπι) και επιπροσθέτως ταρακουνάει τη λογική και το θυμικό ταυτόχρονα. Επίσης: οι μεγάλοι λογοτέχνες (και ποιητές) -και ας περί άλλα τυρβάζεται η τεχνοκρατία και η λαϊκή, παρακαλώ, συνείδηση- είναι πολυτιμότεροι (συγχωρήστε την υπερβολή μου) από τους επιστήμονες και τους φιλοσόφους. Εάν προλάβω θα επανέλθω σ’ αυτό.

 

Ο αριστερός(;) αναπληρωτής υπουργός Παιδείας Τάσος Κουράκης αυθαιρέτως(;) κατάργησε από το Πρόγραμμα Σπουδών Γενικής Παιδείας της Γ’ Λυκείου τη μονόωρη(!) διδασκαλία του Επιταφίου Λόγου. Εναν λόγο-ύμνο στη Δημοκρατία (δεν διοικούν οι λίγοι αλλά οι πολλοί, όλοι οι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στους νόμους, φτωχός και πλούσιος έχουν τα ίδια δικαιώματα και λοιπά), λόγο που διδάσκεται σ’ όλον τον πλανήτη, ιδιοτελώς ή όχι, δεν έχει σημασία.
 

Γράφουν οι φιλόλογοι (και επικροτώ): «Η άκριτη κατάργηση της μονόωρης(!) διδασκαλίας του Επιταφίου Λόγου στερεί από τους μαθητές ένα μορφωτικό αγαθό ανεκτίμητης παιδευτικής αξίας, που γαλούχησε γενιές ολόκληρες Ελληνοπαίδων. Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί μνημείο του ελληνικού πολιτισμού κληροδοτημένο σε όλους τους δημοκρατικούς λαούς του κόσμου. Διδάσκεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και αποτελεί βασικό και απαραίτητο στοιχείο της γενικότερης μόρφωσης καθώς και της κοινωνικοπολιτικής και δημοκρατικής αγωγής των νέων ανθρώπων».
 

Συναινεί και ο υπουργός Παιδείας στην κατάργηση διδασκαλίας του Επιταφίου Λόγου; Εάν ναι, κούνια που μας κούναγε. Εάν όχι, ας επανορθώσει· θα γίνουμε ρεζίλι, όχι τόσο στην παγκόσμια Παιδεία όσο στους εαυτούς μας και στην Παιδεία μας (και στον πολιτισμό μας). Τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό ότι η λογοτεχνία είναι η αρχή των νεωτερικών κρατών και της εθνικής συνείδησης; Ποια είναι η αιχμή της πολιτικής; Αβίαστα, ο πολιτισμός. Τι είναι ο πολιτισμός; Πολλά και ένα εξ αυτών η λογοτεχνία (Ντοστογιέφσκι, Μπόρχες, Σάμπατο, Καμί, Παπαδιαμάντης, Καβάφης, Σολωμός, Μάρκες, Ζιντ, Ρίτσος και πλείστοι έτεροι ων ουκ έστιν αριθμός). Τώρα που διεξάγεται ένας ανελέητος πόλεμος από τις ελίτ του κόσμου εναντίον της κοινωνίας η λογοτεχνία, μόνο, μπορεί να αρθρώσει αντιστασιακό-ουσιαστικό λόγο, ας το συνομολογήσουμε όσοι δεν είμαστε πιόνια της εξουσίας (εννοείται όσοι νομίζουμε ότι δεν είμαστε). Αναφανδόν, υπέρ των φιλολόγων, λοιπόν.

www.efsyn.gr