Τα παιδιά όλου του κόσμου

 

....για τα παιδιά που χάνονται στα νερά της Μεσογείου μες την υποκρισία των ηγετών αλλά και των πολιτών της Δύσης...

 

Τα παιδιά που έχουν στα μάτια την ατέλειωτη νυχτιά (Ελένη Δήμου)

και βαδίζουν ψηλαφώντας είναι άνθρωποι κι αυτά. (Χάρις Αλεξίου)
Και σε εκείνα που κυλάει μες στο αίμα τους αργά (Ρόμπερτ Ουίλιαμς)
της Μεσόγειος το Στίγμα, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χάρης Βαρθακούρης)
Νιωσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου. (Χορωδία)

Τα παιδιά που δεν μπορούνε να μιλήσουνε σωστά (Αλέκα Κανελίδου)
κι όμως σου χαμογελούνε είναι άνθρωποι κι αυτά. (Πασχάλης)
Μα και εκείνα που μιλάνε με τα χέρια μοναχά (Βίκυ Μοσχολιού)
και στα χείλη σε κοιτάνε είναι άνθρωποι κι αυτά.(Δημήτρης Μητροπάνος)

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νιωσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

Τα παιδιά που 'χουν κορμάκια γερασμένα σκελετά (Ελπίδα)
ντοκουμέντα του καιρού μας, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Δούκισσα)
Τα παιδιά που γεννηθήκαν σαν τα δέντρα δυνατά (Γιώργος Πολυχρονιάδης)
μα τους σπάσαν τα κλωνάρια, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Βλάσης Μπονάτσος)

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νιωσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

Τα παιδιά των ιδρυμάτων τα αγριεμένα σαν θεριά (Αντώνης Καλογιάννης)
σε κλουβιά παραπτωμάτων είναι άνθρωποι και αυτά. (Μαρινέλλα)
Τα παιδιά που τα χωρίζει των γονιών η διαφορά (Φίλιππας Νικολάου)
Ίδια μοίρα τα ορίζει, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Χριστιάνα)

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νιωσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

Τα παιδιά τα ορφανεμένα σαν μοναχικά πουλιά (Τόλης Βοσκόπουλος)
που δεν βρήκανε κανένα, είναι άνθρωποι κι αυτά. (Άννα Βίσση)
Τα παιδιά είναι το γέλιο που ομορφαίνει την ζωή (Γιάννης Πάριος)
όποια να 'ναι, όπως να 'ναι, είναι το αύριο που θα 'ρθει (Λίτσα Διαμάντη)

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νιωσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

Τα παιδιά που απλώνουν χέρι, χέρι που έλεος ζητά (Δάκης)
από ανάγκη ποιός να ξέρει είναι άνθρωποι κι αυτά. (Μπέσυ Αργυράκη)
Τις φιγούρες μας τις γκρίζες χρωματίζουν τα παιδιά (Τάνια Τσανακλίδου)
βάζουν κίτρινο, γαλάζιο και μια κόκκινη καρδιά. (Κώστας Τουρνάς)

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Χορωδία)
Νιωσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου (Κώστας Χατζής+Χορωδία)
Νιωσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου Νιωσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

«Για το παιδί»   Γιάννης Ρίτσος

Τα παιδιά θέλουν παπούτσια
τα παιδιά θέλουν ψωμί
θέλουνε και φάρμακα δούλεψε και συ.
Γέλα κλαίγε κι όλο λέγε το παιδί: ζωή.
Τίποτ' άλλο, Ζωή.
Ζύμωνε στη σκάφη πρώτο σου ζυμάρι,
πρώτο σου ψωμί ένα καλυβάκι μια μικρούλα αυλή για το παιδί.
Ζύμωνε το χώμα με το δάκρυ δάκρυ
φτιάξε ένα χωμάτινο πουλί να πετάει τη νύχτα
και να κελαηδεί για το παιδί.
Τούτη είναι η ζωή μας τούτο το μεγάλο,
τίποτ' άλλο γέλα κλάψε, πες ό,τι θες
Το παιδί ζωή: ζωή τίποτ' άλλο!

Aπόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου, "Αναφιλητό".