Η εικόνα μας, η μορφή μας είναι σημείο αναγνώρισης, σημείο του είναι μας. Αλλά τι είναι η Μορφή; Είναι η μάσκα που οι άλλοι μας επιβάλλουν και που είμαστε υποχρεωμένοι να κρατήσουμε για να γίνουμε αποδεκτοί. Ο Γκομπρόβιτς θεωρεί ότι η μη αποδοχή της μάσκας που μας επιβάλλουν είναι μία μάχη «αντι-μορφής», είναι η απελευθέρωση από τις αλυσίδες του εξωτερικού κόσμου, από το βλέμμα των άλλων. Αλλά πως μας βλέπουν οι άλλοι, εμάς τους Έλληνες, εν μέσω της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας; Υπό τη μορφή ανθρώπου που έχει τη συμπεριφορά τέττιγος. Ε, λοιπόν, οι Έλληνες εκτός από «απατεώνες», άλλο στερεότυπο που μαρτυρά την ευθεία συνέχεια από τον ανιόντα Οδυσσέα, είμαστε και υπερκαταναλωτικοί τεμπέληδες σύμφωνα με τον δυτικό Τύπο. Εν προκειμένω έχουμε την ανάπτυξη ενός ψευδούς δυτικού βλέμματος που παραπέμπει σε μία Ανατολή(Οριενταλισμός), όπου εντάσσεται και η Ελλάδα και η οποία λόγω της άγριας γενίκευσης παραβλέπει ότι υπάρχουν πολλές «Ελλάδες», πολλές «Ανατολές». Έτσι, οι Έλληνες από τον άνεργο του Περάματος μέχρι τον επιχειρηματία-κογιότ(σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Τρούμαν Καπότε) που συχνάζει στα σαλέ των Άλπεων, από τον Σαμαρά μέχρι τον Τσίπρα είναι όλοι ίδιοι κι απαράλλαχτοι. Μόνο που δεν είναι έτσι. Το κογιότ και ο κανίβαλος ανήκει ως χαρακτήρας τόσο στις οικονομικές και πολιτικές ελίτ της Ελλάδας όσο και σ’ αυτές της Αγγλίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας. Για όλους αυτούς ισχύει η ίδια moral insanity, η ίδια «Ηθική Τρέλα», όπου δεν αλλοιώνεται η νοημοσύνη αλλά «οι δυνάμεις του συναισθήματος», οι οποίες εκδηλώνονται με διαταραχή στις πράξεις, με μανιακές παρεκτροπές, που είναι το πεδίο του homo mente captus (παράφρονος ανθρώπου). Δείτε με τι ιερή εμμένεια τηρούν οι ευρωπαϊκές ελίτ τους κανόνες του Προκρούστη, όταν πρόκειται για την Ελλάδα.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Κάποιοι μιλούν για τα στερεότυπα σε βάρος των Ελλήνων. Εμείς πιστεύουμε ότι το ζήτημα είναι πολιτικό, ότι το ελληνικό αριστερό πείραμα δεν πρέπει να επιτύχει και τα στερεότυπα, απλώς, επιστρατεύονται για να υπονομεύσουν αυτό το ανατρεπτικό πείραμα. Έτσι, αν σε προηγούμενο άρθρο είδαμε τις… κεϋνσιανές ρίζες του ΣΥΡΙΖΑ μέσω μιας εγελιανής προσέγγισης των πραγμάτων, σε άρθρο του Matthew Lynn* διακρίνουμε μία αταβιστική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία οι Έλληνες είναι έκπαλαι «Οδυσσείς» με την έννοια του βαγαπόντη. Να τι γράφει ο Lynn: «Αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν εξετάσει πιο προσεκτικά το παρελθόν της χώρας πιθανώς δεν θα είχε ποτέ τη δυνατότητα η Ελλάδα να συγχωνεύσει το νόμισμά της με τη Γερμανία και τα άλλα μέλη της ευρωζώνης της ΕΕ. Το πιστωτικό αρχείο της είναι πραγματικά άσχημο. Μετά το σχηματισμό του σύγχρονου ελληνικού κράτους το 1829 η χώρα προχώρησε στην πληρωμή του χρέους της το 1843, το 1860 και το 1893. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των οικονομολόγων Carmen Reinhart και Μ Kenneth και S. Rogoff η Ελλάδα είχε απασχολήσει περισσότερο χρόνο τους πιστωτές της από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Έχει αθετήσει τις πληρωμές της και εξακολουθεί να είναι μεταξύ των χειρότερων παραβατών. Μόνο ο Ισημερινός και η Ονδούρα έχουν χειρότερο ρεκόρ αποδόσεων των χρεών τους» γράφει ο Lynn. Όμως δεν του αρκεί η σύγχρονη ελληνική ιστορία και προσφεύγει και στην αρχαία προκειμένου να εξηγήσει την ελληνική ιδιαιτερότητα. Παραθέτει, λοιπόν, τον οικονομολόγο του Χάρβαρντ Charles Bullock, ο οποίος το 1929 δημοσίευσε ένα δοκίμιο για το νομισματικό πείραμα που πραγματοποίησε ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος, κυβερνήτης των Συρακουσών από το 407 π.Χ. μέχρι το θάνατό του το 367. Τι έκανε ο Διονύσιος; «Μετά τα τεράστια χρέη που είχε από τις στρατιωτικές εκστρατείες του, κανείς δεν ήθελε να τον δανείσει περισσότερα χρήματα. Έτσι, ο Διονύσιος επί ποινή θανάτου ανάγκασε τους πολίτες να του παραδώσουν όλα τα μετρητά τους. Αφού συλλέχθηκαν όλες οι δραχμές και η μία δραχμή έγινε δύο δραχμές το πρόβλημα λύθηκε. Οι Συρακούσες ήταν και πάλι πλούσιες. Αλλά δεν ήταν». Ο Bullock, σύμφωνα με τον Lynn, χρησιμοποιεί αυτή την ιστορία «ως ένα πρώιμο παράδειγμα του γιατί η κοπή χρήματος είναι σπάνια ένας αξιόπιστος τρόπος για τη δημιουργία περισσότερου πλούτου. Υπήρχε, όμως, ένα άλλο μάθημα που ήθελε να δώσει: Οι Έλληνες από παλιά είχαν παράδοση στη διάλυση της οικονομίας».
Ιδού, λοιπόν, ένα ακόμα δυτικό στερεότυπο, που τροφοδοτείται από τον κύριο Lynn, οι Έλληνες αρχαιόθεν είχαν παράδοση στη «διάλυση της οικονομίας»! Ο αφορισμός είναι τρομερός, καθώς ούτε οι πολιτικές της λιτότητας διέλυσαν την παραπαίουσα ελληνική οικονομία, ούτε το γεγονός ότι από το 2008 η Ελλάδα απώλεσε το ¼ της οικονομίας της και το χρέος από 124% έφθασε στο 180%, μόνο η παράδοση των «διαλυτικών» Ελλήνων ευθύνεται, αυτή που επικαλείται και η Bild καθώς και τα άλλα συστημικά μίντια και οι αρθογράφοι τους που φασιστικοποιούν με την έννοια της Τζούλιας Κρίστεβα για μία ακόμη φορά τη γερμανική κοινή γνώμη.
*Ο Matthew Lynn είναι αρθρογράφος της Wall Street Journal Market Watch και συγγραφέας του : Η Ελλάδα, το ευρώ και Η κρίση (John Wiley, 2011).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου