Η προστασία της ζωής και η διασφάλιση της υγείας δεν μπαίνουν σε καμία ζυγαριά. Δεν υπάρχει θέμα συζήτησης. Η υγεία προηγείται! Είναι δεδομένο ότι... θα πρέπει να γίνουν όσα πρέπει για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων και τη διασφάλιση των απαραίτητων συνθηκών, προκειμένου το Εθνικό Σύστημα Υγείας να αντεπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες. Ζούμε έκτακτες καταστάσεις και χρειάζονται ειδικές αποφάσεις και λήψη έκτακτων μέτρων. Αυτό δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Υπάρχει όμως όριο; Υπάρχει η περίφημη «κόκκινη γραμμή» που οι έκτακτες αποφάσεις, για λόγους που αφορούν την προστασία της δημόσιας υγείας, παύουν να είναι έκτακτες και γίνονται αποκλειστικά πολιτικές αποφάσεις; Ποιό είναι το σημείο που διαχωρίζει το όριο του κατεπείγοντος από το πλαίσιο της ευνοϊκής πολιτικής συγκυρίας;
Για παράδειγμα, ποια είναι η έκτακτη κατάσταση η οποία ορίζει να ρυθμιστεί εν μέσω πανδημίας ο νέος πτωχευτικός κώδικας; Ποιος ορίζει ότι οι υγειονομικές συνθήκες απαιτούν να χάσουν τα σπίτια τους χιλιάδες δανειολήπτες; Ποιος είναι αυτός που ορίζει ότι η περίφημη «δεύτερη ευκαιρία», που θα δοθεί σε όσους χάσουν τα σπίτια τους, θα πιάσει τόπο εν μέσω οικονομικής κρίσης που προκάλεσε η πανδημία; Ποιος είναι αυτός ο οποίος ορίζει ότι εν μέσω πανδημίας και νέας οικονομικής κρίσης, θα πρέπει να αλλάξει το σύστημα της επικουρικής ασφάλισης; Πώς ορίζεται ότι εν μέσω νέας ύφεσης που έφερε ο κορονοϊός, το Ελληνικό Δημόσιο έχει 64 δισ. ευρώ προκειμένου να καλύψει την τρύπα που θα δημιουργήσει στον ΕΦΚΑ η μετάβαση από το αναδιανεμητικό στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα; Ποιος είναι αυτός που ορίζει ότι η «ιδιωτικοποίηση» του συστήματος επικουρικής ασφάλισης ταιριάζει σε μια οικονομία σε ύφεση και μάλιστα εν μέσω πανδημίας; Ποιος είναι αυτός που εκτιμά ότι με τη νέα αύξηση της ανεργίας να είναι προ των πυλών, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αλλάξουν όλα στις εργασιακές σχέσεις; Την ώρα δηλαδή που θα πρέπει να αυξηθούν οι πολιτικές στήριξης της μισθωτής εργασίας, εμείς να συζητάμε για περαιτέρω ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων; Ποιος είναι αυτός που ορίζει ότι την ώρα που μία στις δύο μικρομεσαίες επιχειρήσεις κινδυνεύουν με οριστικό «λουκέτο», τα χρήματα από το περίφημο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης θα πρέπει να κατευθυνθούν σε δράσεις για την πράσινη ανάπτυξη, την ψηφιοποίηση του δημοσίου και τη «μεγέθυνση» των επιχειρήσεων;
Θα πει κάποιος, «δηλαδή είστε εναντίον της πράσινης ανάπτυξης; ». Κανείς δεν είναι εναντίον της πράσινης ανάπτυξης, αρκεί αυτή να έρχεται ως αποτέλεσμα συγκεκριμένης μελέτης, μετασχηματισμού της οικονομίας και κυρίως ευρείας διαβούλευσης. Αυτό που ζούμε τώρα είναι «φούσκωμα» του (κατά τα άλλα εξαιρετικά σημαντικού) προγράμματος Εξοικονομώ κατ' Οίκον, το οποίο όμως, απέχει πολύ από την έννοια της πράσινης ανάπτυξης για μια οικονομία. «Μήπως είστε εναντίον της ψηφιοποίησης του Δημοσίου;». Όχι βέβαια! Αλλά, δράσεις με voucher 200 ευρώ για αγορά ηλεκτρονικών υπολογιστών από τους μαθητές επ' ουδενί δεν αποτελούν ψηφιοποίηση του Δημοσίου. «Μήπως τότε είστε εναντίον της μεγέθυνσης των επιχειρήσεων;». Ούτε! Αλλά για να μεγαλώσουν οι μικρές επιχειρήσεις θα πρέπει πρώτα να κρατηθούν ανοιχτές. Σε αντίθετη περίπτωση απλά οι μεγάλοι θα γίνουν λίγο μεγαλύτεροι, εξαφανίζοντας τους μικρούς.
Οι «έκτακτες» αποφάσεις με πρόσχημα την κρίση δεν αφορούν μόνο την οικονομία. Αποφάσεις για αλλαγές στα πανεπιστήμια, για την αστυνομία στις σχολές. Διαρκείς απαγορεύσεις και περιορισμός ελευθεριών. Σχέδια πολλών εκατομμυρίων με υπουργικές αποφάσεις οι οποίες λαμβάνονται νύχτα, με πρόσχημα την πανδημία. Πολυνομοσχέδια που βρίθουν άσχετων διατάξεων, που καμία σχέση δεν έχουν με την προστασία της δημόσιας υγείας. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τις έκτακτες συνθήκες που η χώρα ζει εδώ και σχεδόν 11 μήνες. Οι έκτακτες αποφάσεις είναι και αναγκαίες και επιθυμητές. Οι καταστάσεις που ζούμε είναι ειδικές και ως εκ τούτου χρειαζόμαστε και έκτακτες λύσεις. Αρκεί αυτές οι έκτακτες καταστάσεις να μη γίνουν και μια «έκτακτη» ευκαιρία για να περάσουν ότι δεν θα περνούσε σε εποχή «κανονικότητας». Γιατί για κάποιους η πανδημία τείνει να μετατραπεί από πρόβλημα, σε μια εξαιρετική ευκαιρία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου