Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Στην Σουηδία η δεξιά και η ακροδεξιά συμμαχούν για να διαδεχθούν τους σοσιαλδημοκράτες στην διακυβέρνηση της χώρας. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ιταλία όπου ο συνασπισμός δεξιών και ακροδεξιών προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Σύμφωνα με την γαλλική εφημερίδα Liberation «Στην Ελλάδα η ακροδεξιά είναι επικεφαλής του “βαθέος κράτους”» (τίτλος με αφορμή την υπόθεση των υποκλοπών). Παντού διαφαίνεται η τάση συμμαχίας της δεξιάς με την ακροδεξιά (η συμμαχία της ΝΔ με ακροδεξιούς είναι ορατή μετεκλογικά).
Πέρα από την συμμαχία της δεξιάς με την ακροδεξιά, είναι εμφανής παντού η σημαντική άνοδος της ακροδεξιάς, η οποία ενώ αρχικά είχε ως προμετωπίδα της την αντίθεση στην είσοδο και ένταξη τω μεταναστών, τώρα έχει εμπλουτίσει το πολιτικο-ιδεολογικό της οπλοστάσιο, εμφανιζόμενη μ’ ένα φιλολαϊκό προσωπείο και υπέρ των "από κάτω".
Αντίθετα, η Αριστερά περιορίζεται σ’ έναν στείρο οικονομισμό και για μία ακόμα φορά διακατέχεται από τον "ναρκισσισμό των μικρών διαφορών" των ηγετών της. Έτσι, στη Γαλλία ο συνασπισμός της ριζοσπαστικής Αριστεράς υπό τον Μελανσόν(Nupes), τείνει να διασπασθεί στα εξ ων συνετέθη. Ο Φρανσουά Ρουφέν και ο κομμουνιστής Φαμπιέν Ρουσσέλ, υποστηρίζουν ότι ο συνασπισμός δεν αρθρώνει έναν πειστικό λόγο για τους οικονομικά ασθενέστερους. Χθες, στην γιορτή της Humanite ο ηγέτης του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος υποστήριξε ότι η Nupes (ο συνασπισμός της αριστεράς) δεν πείθει τον αγροτικό κόσμο και την εργατική τάξη. Ο γγ του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF) μίλησε για την «εργατική αριστερά» ενάντια στην «αριστερά των επιδομάτων» και της «assistantship». Ο επικεφαλής του Συνασπισμού Ζαν-Λυκ Μελανσόν από την πλευρά του αντέτεινε ότι τα… επιδόματα δεν δόθηκαν στους εργαζόμενους αλλά στις μεγάλες εταιρείες που έλαβαν «140 δισεκατομμύρια ευρώ» κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης.
Ο όρος «assistantship»(βοήθεια) χρησιμοποιείται κατά κόρον από τη δεξιά και την ακροδεξιά. Γι’ αυτό όταν την χρησιμοποιεί η Αριστερά δημιουργείται σύγχυση. Αυτός είναι ο λόγος που η βουλευτής του συνασπισμού της Αριστεράς Mathilde Panot στράφηκε εναντίον του Fabien Roussel λέγοντας ότι «Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε ούτε τους φιλελεύθερους ούτε την ακροδεξιά χρησιμοποιώντας τα δικά τους λόγια».
Δεν μπορείς να είσαι κατά της «βοήθειας», γιατί μια μεγάλη κοινωνική κατηγορία στηρίζεται στα επιδόματα και «αισθάνεται περιφρονημένη», εξηγεί ο ιστορικός του PCF, Roger Martelli. Είναι ένας πληθυσμός που κυριαρχείται από την ιδέα ότι βρισκόμαστε σε μια κοινωνία πρόνοιας. Αυτόν τον κόσμο ο γγ του PCF απορρίπτει, μιλώντας για την «αριστερά των επιδομάτων». Ακριβώς αυτούς τους ανθρώπους, που αρνείται η «καθαρή αριστερά», τον οικειοποιείται η (ακρο)δεξιά, εμφανιζόμενη ως δήθεν λαϊκή και υποστηρίζοντας ότι για την κρίση δεν φταίει ούτε ο καπιταλισμός ούτε οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά η... Αριστερά, οι φεμινίστριες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, οι Ρομά, οι μετανάστες κ.ά..
Δεν είναι τυχαίο ότι οι (ακρο)δεξιοί προτείνουν ως απάντηση στην κατάρρευση των κοινωνικών δομών και την οικονομική ανασφάλεια, την ενίσχυση των πατριαρχικών κανόνων εντός της οικογένειας και του κράτους. Η διασάλευση της τάξης σύμφωνα με αυτούς προέρχεται από τους αριστερούς (βλέπε κίτρινα γιλέκα, αναρχικούς, φοιτητές, αλληλέγγυους, Εξάρχεια...). Αυτοί αμφισβητούν τους παραδοσιακούς κανόνες, αυτοί ξεσηκώνουν τις γυναίκες(εξ ου και οι γυναικοκτονίες!), αυτοί προβάλλουν την «ιδεολογία του φύλου» υπέρ των ομοφυλόφιλων, των τρανς κ.ο.κ.. Όχι, δεν φταίει η απληστία των υπερπλούσιων και των εταιρειών, φταίνε τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, φταίνε οι φεμινίστριες, φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, φταίνε οι ακτιβιστές και οι... δαίμονες αριστεροί!
Χρειάζεται, λοιπόν, η Αριστερά να απαντήσει στην "νεοδεξιά ιδεολογία" και να μιλήσει με μια «νέα γλώσσα» που θα επικοινωνήσει τη διαφορά της, προβάλλοντας συγχρόνως την προοπτική της, που είναι ο σοσιαλισμός, ως ριζική λύση των κοινωνικών αδικιών και ως λυσιτελή αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
ΦΩΤ: Ο Ρουσέλ στη γιορτή της Ουμανιτέ
Πέρα από την συμμαχία της δεξιάς με την ακροδεξιά, είναι εμφανής παντού η σημαντική άνοδος της ακροδεξιάς, η οποία ενώ αρχικά είχε ως προμετωπίδα της την αντίθεση στην είσοδο και ένταξη τω μεταναστών, τώρα έχει εμπλουτίσει το πολιτικο-ιδεολογικό της οπλοστάσιο, εμφανιζόμενη μ’ ένα φιλολαϊκό προσωπείο και υπέρ των "από κάτω".
Αντίθετα, η Αριστερά περιορίζεται σ’ έναν στείρο οικονομισμό και για μία ακόμα φορά διακατέχεται από τον "ναρκισσισμό των μικρών διαφορών" των ηγετών της. Έτσι, στη Γαλλία ο συνασπισμός της ριζοσπαστικής Αριστεράς υπό τον Μελανσόν(Nupes), τείνει να διασπασθεί στα εξ ων συνετέθη. Ο Φρανσουά Ρουφέν και ο κομμουνιστής Φαμπιέν Ρουσσέλ, υποστηρίζουν ότι ο συνασπισμός δεν αρθρώνει έναν πειστικό λόγο για τους οικονομικά ασθενέστερους. Χθες, στην γιορτή της Humanite ο ηγέτης του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος υποστήριξε ότι η Nupes (ο συνασπισμός της αριστεράς) δεν πείθει τον αγροτικό κόσμο και την εργατική τάξη. Ο γγ του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCF) μίλησε για την «εργατική αριστερά» ενάντια στην «αριστερά των επιδομάτων» και της «assistantship». Ο επικεφαλής του Συνασπισμού Ζαν-Λυκ Μελανσόν από την πλευρά του αντέτεινε ότι τα… επιδόματα δεν δόθηκαν στους εργαζόμενους αλλά στις μεγάλες εταιρείες που έλαβαν «140 δισεκατομμύρια ευρώ» κατά τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης.
Ο όρος «assistantship»(βοήθεια) χρησιμοποιείται κατά κόρον από τη δεξιά και την ακροδεξιά. Γι’ αυτό όταν την χρησιμοποιεί η Αριστερά δημιουργείται σύγχυση. Αυτός είναι ο λόγος που η βουλευτής του συνασπισμού της Αριστεράς Mathilde Panot στράφηκε εναντίον του Fabien Roussel λέγοντας ότι «Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε ούτε τους φιλελεύθερους ούτε την ακροδεξιά χρησιμοποιώντας τα δικά τους λόγια».
Δεν μπορείς να είσαι κατά της «βοήθειας», γιατί μια μεγάλη κοινωνική κατηγορία στηρίζεται στα επιδόματα και «αισθάνεται περιφρονημένη», εξηγεί ο ιστορικός του PCF, Roger Martelli. Είναι ένας πληθυσμός που κυριαρχείται από την ιδέα ότι βρισκόμαστε σε μια κοινωνία πρόνοιας. Αυτόν τον κόσμο ο γγ του PCF απορρίπτει, μιλώντας για την «αριστερά των επιδομάτων». Ακριβώς αυτούς τους ανθρώπους, που αρνείται η «καθαρή αριστερά», τον οικειοποιείται η (ακρο)δεξιά, εμφανιζόμενη ως δήθεν λαϊκή και υποστηρίζοντας ότι για την κρίση δεν φταίει ούτε ο καπιταλισμός ούτε οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά η... Αριστερά, οι φεμινίστριες, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, οι Ρομά, οι μετανάστες κ.ά..
Δεν είναι τυχαίο ότι οι (ακρο)δεξιοί προτείνουν ως απάντηση στην κατάρρευση των κοινωνικών δομών και την οικονομική ανασφάλεια, την ενίσχυση των πατριαρχικών κανόνων εντός της οικογένειας και του κράτους. Η διασάλευση της τάξης σύμφωνα με αυτούς προέρχεται από τους αριστερούς (βλέπε κίτρινα γιλέκα, αναρχικούς, φοιτητές, αλληλέγγυους, Εξάρχεια...). Αυτοί αμφισβητούν τους παραδοσιακούς κανόνες, αυτοί ξεσηκώνουν τις γυναίκες(εξ ου και οι γυναικοκτονίες!), αυτοί προβάλλουν την «ιδεολογία του φύλου» υπέρ των ομοφυλόφιλων, των τρανς κ.ο.κ.. Όχι, δεν φταίει η απληστία των υπερπλούσιων και των εταιρειών, φταίνε τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, φταίνε οι φεμινίστριες, φταίνε οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, φταίνε οι ακτιβιστές και οι... δαίμονες αριστεροί!
Χρειάζεται, λοιπόν, η Αριστερά να απαντήσει στην "νεοδεξιά ιδεολογία" και να μιλήσει με μια «νέα γλώσσα» που θα επικοινωνήσει τη διαφορά της, προβάλλοντας συγχρόνως την προοπτική της, που είναι ο σοσιαλισμός, ως ριζική λύση των κοινωνικών αδικιών και ως λυσιτελή αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.
ΦΩΤ: Ο Ρουσέλ στη γιορτή της Ουμανιτέ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου