Ο νατοϊκός παράγοντας εργαλειοποιεί την κρίση του Κοσσυφοπεδίου, προκειμένου να φέρει σε δύσκολη θέση το Βελιγράδι και να το καταστήσει υποχείριο εκβιασμών.
Διονύσιος Σκλήρης
Στην περίπτωση της Ουκρανίας επαναλαμβάνεται ως μάντρα η αρχή της απόλυτης αυτοδιάθεσης των λαών, η οποία αντίκειται στη θεώρηση ότι υπάρχουν σφαίρες επιρροής που δεν πρέπει να παραβιάζονται. Με βάση το απόλυτο της αρχής της αυτοδιάθεσης κατά τις συνομιλίες μεταξύ του Αμερικανού και του Ρώσου προέδρου που είχαν προηγηθεί του πολέμου στην Ουκρανία, είχε υποστηριχθεί από τη νατοϊκή πλευρά ότι το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμα της Ουκρανίας να διαλέξει γεωπολιτικό προσανατολισμό. Για να μην έχουμε, όμως, καμία αμφιβολία για τα διπλά στάνταρντ της Δύσης, στη Σερβία, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, δεν αναγνωρίζεται κανένα παρόμοιο δικαίωμα αυτοδιάθεσης. Στην ουσία το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, έτσι όπως το εννοούν οι δυτικοί, σημαίνει ένα και μόνο ένα πράγμα: Το δικαίωμα να γίνεις ένας εξαρτημένος δούλος του ΝΑΤΟ. Όταν η αυτοδιάθεση πηγαίνει προς την κατεύθυνση του να μείνεις αδέσμευτος και να μη συμμετάσχεις σε κυρώσεις που καταστρέφουν την οικονομία σου, τότε θα επιστρατευθεί κάθε εκβιασμός και εντέλει ωμή βία, ώστε να μην είσαι ανεξάρτητος.
Ως προς τη Σερβία οι Βρυξέλλες με κάθε τρόπο απαιτούν συμμετοχή στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, αλλιώς η χώρα θα πρέπει να ξεχάσει εντελώς την υποψηφιότητά της για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τον πρόσφατο σχηματισμό της νέας κυβέρνησής του, ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς δεν συμπεριέλαβε ορισμένα πρόσωπα που έχουν ταυτιστεί με τη φιλοδυτική εξωτερική πολιτική, όπως η Ζοράνα Μιχαΐλοβιτς, η οποία ως υπουργός Ενέργειας είχε υπάρξει αντιδημοφιλής, λόγω των εκτεταμένων οικολογικών καταστροφών που συνδέθηκαν με τις εξορυκτικές δραστηριότητες στα δάση της κεντρικής και δυτικής Σερβίας. Δεν συμπεριελήφθη, όμως, ούτε ο Αλεξάνταρ Βούλιν, ο οποίος θεωρείται ότι έχει στενές σχέσεις με τον ρωσικό παράγοντα. Ο Βούλιν τέθηκε στη συνέχεια επικεφαλής στην Υπηρεσία Ασφάλειας και Πληροφοριών.
Τη θέση πάντως της Μιχαΐλοβιτς πήρε η Ντούμπραβκα Νέγκρε, τραπεζίτης και πολιτικός, που ανήκει στη φιλοδυτική πτέρυγα, με προϋπηρεσία στο CNN και στο γραφείο αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων στο Λουξεμβούργο, και αναμένεται να ακολουθήσει μια πολιτική παρόμοια με της προκατόχου της. Το φιλοευρωπαϊκό προφίλ της νέας κυβέρνησης ενισχύεται από την υπουργό Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης Τάνια Μίστσεβιτς, που είχε προηγουμένως ηγηθεί της διαπραγματευτικής ομάδας της Σερβίας, και του Τόμισλαβ Ζίγκμανοβ, ο οποίος ορίστηκε υπουργός για θέματα μειονοτήτων και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όντας το πρώτο μέλος της κροατικής εθνότητας σε σερβική κυβέρνηση. Πάντως, το κομβικό υπουργείο Εξωτερικών έχει δοθεί στον Ίβιτσα Ντάτσιτς, σοσιαλιστή κυβερνητικό εταίρο του Αλεξάνταρ Βούτσιτς στην κυβέρνηση συνασπισμού, ο οποίος θεωρείται ως πραγματιστής πολιτικός που ελίσσεται μεταξύ των διαφορετικών γεωπολιτικών μπλοκ με τρόπο παρόμοιο με αυτόν του Βούτσιτς.
O Ντάτσιτς με το Σοσιαλιστικό Κόμμα και ο Βούτσιτς με το Προοδευτικό Κόμμα έχουν σχηματίσει έναν κυβερνητικό συνασπισμό με αντοχή, βασιζόμενο στον πραγματισμό τόσο στις εξωτερικές όσο και στις εσωτερικές υποθέσεις. Εν συνόλω, η νέα κυβέρνηση έχει φιλοδυτικούς πολιτικούς σε θέσεις κλειδιά, όπως η ενέργεια, αλλά και η πρωθυπουργία με την Άνα Μπρνάμπιτς, ενώ το στίγμα δίνουν στην Προεδρία και το υπουργείο Εξωτερικών οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, Βούτσιτς και Ντάτσιτς, που είναι γνωστοί για την πολιτική ελιγμών τους.
Οι πιέσεις της Δύσης για ευθυγράμμιση της Σερβίας με τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας λαμβάνουν χώρα σε μια περίοδο όπου ο πόλεμος στην Ουκρανία φαίνεται να επιμηκύνεται. Γιατί ό,τι γίνεται αντιληπτό στα δυτικά μίντια ως μια ουκρανική προέλαση είναι κυρίως μία συντεταγμένη υποχώρηση των Ρώσων σε ορισμένα σημεία, προκειμένου να μικρύνουν το μέτωπο εν όψει του χειμώνα. Η ουκρανική εδαφική πρόοδος είχε πολύ μεγάλο τίμημα σε νεκρούς και αυτή τη στιγμή στο Μπαχμούτ οι μάχες διεξάγονται όχι μόνο για να καθηλωθούν εκεί οι ουκρανικές δυνάμεις, αλλά και για την εξασθένισή τους. Η Ρωσία χτυπάει τις υποδομές, ώστε να καταρρεύσει το ηθικό των απλών Ουκρανών πολιτών που δεν θα έχουν ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανση και νερό, χωρίς να καταστρέφει συνολικά τις πηγές της ενέργειας, ώστε να μη χρειαστεί την επόμενη να ανοικοδομηθούν εξαρχής.
Ταυτοχρόνως, η επίσκεψη του Ρώσου υπουργού Αμύνης Σεργκέι Σοϊγκού και κατόπιν του Πούτιν στη Λευκορωσία και η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων στη χώρα του Λουκασένκο φιλοδοξεί να αποσπάσει ουκρανικές δυνάμεις στα βόρεια, οι οποίες θα αμύνονταν έναντι μιας πιθανής νέας επίθεσης στο Κίεβο, όπως στις αρχές του πολέμου. Με τον τρόπο αυτό θα αδυνάτιζαν οι γραμμές στην περιοχή του Ντονμπάς. Δεδομένου ότι οι Ουκρανοί έχουν προβεί σε γενική επιστράτευση και οι Ρώσοι αντιπαρατάσσουν ικανές δυνάμεις από τη δική τους μερική επιστράτευση, με τους μισθοφόρους της Wagner και τους Τσετσένους να παίζουν σημαντικό ρόλο, το αποφασιστικό είναι ποιος θα έχει τα περισσότερα πυρομαχικά. Και εκεί βεβαίως η βοήθεια από τη Δύση είναι αποφασιστική, οπότε στην ουσία ο πόλεμος κρίνεται στο επίπεδο των δυνάμεων της δυτικής και της ρωσικής στρατιωτικής βιομηχανίας και των δυνατοτήτων παραγωγής που έχουν. Η ελπίδα της Ρωσίας έγκειται σε μία μη επιδιορθώσιμη γρήγορη χρεοκοπία της Ουκρανίας.
Στο πλαίσιο αυτό είναι πολύ σημαντικό για το ΝΑΤΟ το να ανοίξουν και άλλα μέτωπα στον πλανήτη, ώστε να προσπαθήσει να σύρει τη Ρωσία και σε μακρινές αναμείξεις. Ένα από τα μέτωπα που φαίνεται ότι έχουν επιλεγεί είναι αυτό του Κοσσυφοπεδίου, όπου το ΝΑΤΟ προσπαθεί να βρει τρόπους, για να εμπλέξει τη Σερβία. Το πρόβλημα για την τελευταία είναι η γεωγραφία: Η Σερβία περιβάλλεται από νατοϊκές χώρες, οι οποίες μπορούν να αποτρέψουν μία αποφασιστική ρωσική βοήθεια. Ενώ η Σερβία μπορεί να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις του UÇK, μία ένοπλη σύγκρουση θα προκαλέσει πιθανότατα μία νατοϊκή ισχυρή αντίδραση, την οποία η Σερβία από μόνη της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει.
Η Σερβία βλέπει με εξαιρετική ανησυχία την ενίσχυση της Ρουμανίας με νατοϊκές δυνάμεις και δη στην 101η μεραρχία, ωστόσο δεν μπορεί να αυξήσει τις στρατιωτικές της δυνάμεις στα σύνορα με τη Ρουμανία, ενώ οι ως τώρα δυνάμεις προστατεύουν κυρίως τα φράγματα υδροηλεκτρικών σταθμών. Δεδομένου ότι η Ρουμανία, ένα έθνος μη σλαβικό και παραδοσιακά αντιρωσικό, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ΝΑΤΟ προς το πολεμικό θέατρο της Ουκρανίας, το ΝΑΤΟ επιθυμεί να καθαρίσει τα μετόπισθέν του στα Βαλκάνια.
Σε αυτή τη συγκυρία, η κρίση στο Κοσσυφοπέδιο ξεκίνησε από το ζήτημα των πινακίδων αυτοκινήτων και την απαίτηση της αλβανικής κυβέρνησης του Κοσσυφοπεδίου να αλλάξουν στον σερβικό θύλακα οι πινακίδες από το σερβικό KM στο κοσοβάρικο RKS. Ακολούθησε η αντίδραση των Σέρβων ιδιοκτητών αυτοκινήτων και η καταστολή με τιμωρητική λογική από την κυβέρνηση του Κοσσυφοπεδίου που θέλησε να προωθήσει πιστούς σε αυτή διοικητές και στο σερβικό Βορρά. Το πρόβλημα είναι ότι ο νατοϊκός παράγοντας εργαλειοποιεί την κρίση του Κοσσυφοπεδίου, προκειμένου να φέρει σε δύσκολη θέση τη Σερβία και να την καταστήσει υποχείριο εκβιασμών.
Η κυβέρνηση Βούτσιτς είναι διαβόητη για το διπλό παιχνίδι που παίζει ανάμεσα αφενός στην υποψηφιότητα για την Ευρωπαϊκή Ένωση και αφετέρου στην παραδοσιακή φιλία με τη Ρωσία και την Κίνα. Ο σερβικός λαός βεβαίως είναι στην πλειοψηφία του ευαίσθητος για το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου και αυτό η κυβέρνηση δεν μπορεί να το αγνοήσει. Ο παράγοντας της γεωγραφίας, ωστόσο, είναι καταλυτικός, καθώς η Σερβία δεν έχει άμεσα σύνορα με τη Ρωσία και ένα νέο εμπάργκο θα ήταν συντριπτικό για τη σερβική οικονομία. Ενώ η αλβανική πλευρά έχει ήδη στείλει περί τους 1000 στρατιώτες της μέσα στον σερβικό θύλακα, παραβιάζοντας το ψήφισμα 1244 των Ηνωμένων Εθνών, η Σερβία προκειμένου να υπερασπιστεί τους Σέρβους του Κοσσυφοπεδίου με ανάλογη δύναμη απλώς ζητά την άδεια των νατοϊκών δυνάμεων, οι οποίες ασφαλώς δεν είναι ουδέτερες. Βεβαίως, η δυτική κοινή γνώμη χειραγωγούμενη από τη νατοϊκή προπαγάνδα δεν θα αντιδράσει σε οποιαδήποτε βιαιοπραγία εναντίον του σερβικού πληθυσμού στο Κοσσυφοπέδιο, όπως δεν αντέδρασε και στα οκτώ χρόνια κατά τα οποία οι Ουκρανοί παραστρατιωτικοί πραγματοποιούσαν δολοφονίες, απαγωγές, ακόμη και πυραυλικές επιθέσεις εναντίον των ρωσόφωνων του Ντονμπάς.
To πρόβλημα για τους Σέρβους είναι ότι η Ρωσία έχει εμπλακεί σε μια μακροχρόνια επιχείρηση στην Ουκρανία την οποία δεν βιάζεται να λήξει. Οπότε οι Σέρβοι βρίσκονται ενώπιον μιας συνθήκης διπλής ήττας. Αν δεν κάνουν απολύτως τίποτα, τότε οι Αλβανοί Κοσοβάροι απλώς θα αποτελειώσουν τη σερβική μειονότητα. Αν αντιδράσουν δυναμικά, θα πέσουν πιθανόν στη νατοϊκή παγίδα να πυροδοτηθεί ένας νέος νατοϊκός πόλεμος εναντίον της Σερβίας, στον οποίο θα είναι δύσκολο για τη Ρωσία να παρέμβει, καθώς παρεμβάλλονται ενδιάμεσες χώρες. Για τον λόγο αυτό οι Σέρβοι καλούνται σε μία δοκιμασία δύσκολης επιμονής και υπομονής απέναντι στις νατοϊκές προκλήσεις με την ελπίδα εξελίξεις σε άλλα μέτωπα του ιδιότυπου Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου να τους φέρουν σε καλύτερη κατάσταση, ενώ ελπίζουν επίσης σε νίκη των Ρεπουμπλικανών στις επόμενες αμερικανικές εκλογές, οι οποίες όμως αργούν μέχρι το 2024.
Στο μεταξύ, η Ευρωπαϊκή Ένωση εκβιάζει τη Σερβία να συμμετέχει στις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας, αλλιώς θα πρέπει να αντιμετωπίσει μια νέα ασφυκτική απομόνωση, ξεχνώντας την ευρωπαϊκή της προοπτική. Γιατί στην ουσία οι ίδιες ακριβώς δυνάμεις που επικαλούνται την αυτοδιάθεση των λαών επιβάλλουν την πιο ολοκληρωτική ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) στην κατεύθυνση διάλυσης παραδοσιακών φιλιών μεταξύ των λαών και συντριβής οποιουδήποτε αντιστέκεται σε έναν τύπο νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου