Πυραυλική επίθεση εναντίον της Αθήνας! Ετσι η απειλή. Ωμή και χυδαία. Δυστυχώς, η στάση της Δύσης κινείται μεταξύ ειρηνοφόρων γενικοτήτων και εξομοίωσης του θύτη με το θύμα.
Την έχουν ανάγκη την Τουρκία. Και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι. Αλλά ποιό είναι το όριο ανοχής των εταίρων και συμμάχων στα παγκοσμίως πρωτοφανή, ωμά και χυδαία, πολεμικά σαλπίσματα του Ερντογάν εναντίον της χώρας μας;
Δυστυχώς, το όριο αυτό είναι ελαστικό. Γι αυτό είτε ψελλίζουν στρογγυλεμένες κοινοτοπίες για την αποφυγή της έντασης, όπως κάνουν οι Αμερικανοί με εξαίρεση τον Μενέντεζ, είτε σιωπούν προκλητικά, όπως πράττουν οι Ευρωπαίοι.
Απαράδεκτη, προκλητική ανοχή ακόμη και όταν οι αφηνιασμένοι της γείτονος απειλούν ευθέως την Αθήνα, την πρωτεύουσα συμμάχου χώρας! Και καλά οι σπιθαμιαίοι Ευρωπαίοι, αλλά οι Αμερικανοί που υποτίθεται ότι βρίσκονται στιβαρά στο πλευρό της χώρας;
Ούτε μια καταδικαστική δήλωση εναντίον του ασύστολου Ερντογάν, δήλωση που θα τον ονοματίζει και θα τον προειδοποιεί ότι η επιθετική αυτή ρητορική δεν είναι απλώς απαράδεκτη, αλλά ότι θα έχει τίμημα.
Χαρακτηριστικό της αμερικάνικης στάσης είναι ότι ουδέποτε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αισθάνθηκε την ανάγκη να προβεί αμέσως σε καταδικαστικές δηλώσεις, ακόμη και όταν-το ξαναλέμε- οι παλικαράδες της γείτονος απειλούν με πυραυλική επίθεση την Αθήνα.
Μονάχα όταν ρωτήθηκαν από ανταποκριτές ελληνικών ΜΜΕ μπήκαν στον κόπο οι Αμερικανοί να απαντήσουν. Και τι απάντηση! Καταδικάζουν την ρητορική της έντασης, έτσι γενικά, λές και πρόκειται για ένταση που προκαλείται ισομερώς αμφοτέρωθεν! Στο ίδιο καζάνι δηλαδή η ευθεία, εκβιαστική απειλή εκ μέρους της Αγκυρας, με την αμυντική στάση της Αθήνας. Ιδού η συγκεκριμένη δήλωση:
«Σε μια εποχή που η ενότητα χρειάζεται περισσότερο μεταξύ των συμμάχων μας, οι Ηνωμένες Πολιτείες λυπούνται για την κλιμάκωση των προκλητικών δηλώσεων. Οι απειλές και η προκλητική ρητορική θα αυξήσουν μόνο την ένταση και δεν θα βοηθήσουν κανέναν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χαιρετίζουν την πρόσφατη συνάντηση στις Βρυξέλλες μεταξύ της Άννας-Μαρίας Μπούρα, της διπλωματικής συμβούλου του πρωθυπουργού Μητσοτάκη και του Ιμπραήμ Καλίν, εκπροσώπου και επικεφαλής συμβούλου του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Ενθαρρύνουμε αυτές τις συζητήσεις σε όλα τα επίπεδα».
Ετσι! Πουθενά ονομαστική αναφορά στην Τουρκία και απερίφραστη καταδίκη της μονομερούς κλιμάκωσης, αλλά-οποία υποκρισία- έκφραση λύπης, λές και τα δύο μέρη ευθύνονται εξίσου για την κλιμάκωση αυτή ή ότι ανιχνεύεται έστω και μία επιθετική λέξη στις διατυπώσεις της Αθήνας, γεγονός που θα δικαιολογούσε τις ειρηνοφόρες γενικότητες.
Ναι, οι Αμερικανοί δεν θα επιτρέψουν ενδεχόμενη αψιμαχία να εξελιχθεί σε σύγκρουση Ελλάδος-Τουρκίας, γιατί δεν τους συμφέρει ειδικά με το Ουκρανικό εν εξελίξει. Αλλά δεν κρύβουν τον διακαή στόχο τους, τον διάλογο εφ όλης της ύλης, αδιαφορώντας αν ο διάλογος αυτός οδηγεί την Ελλάδα στο σφαγείο.
Και η Αθήνα; Αρκούν οι επικλήσεις του Διεθνούς Δικαίου και οι διαβεβαιώσεις ότι η χώρα μας θα υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα; Τι θα μπορούσε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση η οποία-ειρήσθω εν παρόδω- τα έχει δώσει όλα στους Αμερικανούς χωρίς ουσιαστικά ανταλλάγματα, ενώ ταυτόχρονα η χώρα συνταυτίζεται πλήρως με την Δύση στο Ουκρανικό;
Πρώτον, όφειλε να καταστήσει ουσιαστικό, να έχει περιεχόμενο δηλαδή, το δούναι και λαβείν με τις ΗΠΑ. Δυστυχώς, πήρε ψιχία. Και, δεύτερον, αφού δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει αμερικάνικη διαβεβαίωση, ρητή και δημόσια, ότι εγγυάται την ασφάλεια της Ελλάδος έναντι οιασδήποτε απειλής, τουλάχιστον όφειλε τώρα «να χαλάσει τον κόσμο», να μιλήσει στεντορεία τη φωνή και να ζητήσει τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την ΕΕ να καταδικάσουν ευθέως την αδιανόητη πυραυλική απειλή εναντίον της χώρας μας.
Δεν το έπραξε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αρκείται να στιλβώνει διαρκώς και να συντηρεί την εικόνα του καλού παιδιού. Και δεν καταλαβαίνει ή δεν νοιάζεται για το εμπειρικώς καταδειχθέν ότι «το καλό παιδί» στην παγκόσμια αρένα συνήθως θεωρείται δεδομένο, άρα απελπιστικά εξαρτημένο, ή φτωχός συγγενής .
Και κάτι τελευταίο σχετικά με την στάση της Δύσης στα ελληνοτουρκικά. Αφορά στα δυτικά μίντια και στην περιώνυμη εγκυρότητα, ευαισθησία και ευθικρισία τους. Σημειώνει επ΄αυτού, σε εξαιρετικό άρθρο του στα «Νέα» (17.12.22) ο Δημήτρης Σεβαστάκης, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ:
«Δεν είναι απλώς η μιλιταριστική ρητορική της Τουρκίας που βρίσκει καλούς και διαχειρίσιμους ακροατές, όσο η άνευρη και τεμπέλα πρόσληψή της. Δεν δόθηκε δημοσιότητα από τα Διεθνή Μέσα Ενημέρωσης στην απειλή πυραυλικής επίθεσης στην Ελλάδα που εκστόμισε ο Ερντογάν».
Ο αρθρογράφος αποδίδει τη στάση αυτή στο εξής: «Δεν είναι απομονωμένη η Τουρκία, το αντίθετο. Αναπτύσσει μια πολλαπλή διασύνδεση πολιτική και εμπορική με πολλές χώρες και κέντρα αποφάσεων»…
Αυτά, για τις ηγεσίες και τα μίντια της παινεμένης Δύσης σχετικά με τα ελληνοτουρκικά και την υποτροπιάζουσα συμπεριφορά της Τουρκίας. Υπάρχει αντίλογος που θα εκφεύγει από το γενικόλογο υμνητικό πλαίσιο για τη Δύση και στη θέση της αποθεωτικής λογόρροιας θα υπάρχουν συγκεκριμένα επιχειρήματα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου