Είχα το "προνόμιο" να γνωρίσω τον Μητσοτάκη αφότου μπήκα στην πολιτική. Όχι, δεν άλλαξε επειδή πήρε την εξουσία. Ιδιος κι απαράλλαχτος ήταν από τότε. Αλαζονικός, ξερόλας, ανεπαρκής, επιφανειακός, έτοιμος για το κάθε τι. Επίχρισμα είχε μόνο κοσμοπολιτισμού και φιλελευθερισμού. Κάλπικος σε... όλα τα επίπεδα. Πολιτικό και προσωπικό.
Γι αυτό και δεν τον στήριξα ποτέ στα διάφορα του σχέδια. Ειχα καταλάβει τι ήθελε να κάνει και πως θα το έκανε. Δεν τον ένοιαζε, δεν τον νοιάζει η κοινωνία. Μόνο το δικό του (και οικονομικό) συμφέρον. Αδιαφάνεια και αυταρχισμός είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της δράσης του.
Και γι αυτό δεν έχει την παραμικρή αναστολή να συνεργαστεί με ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Αρχές, αξίες, πιστεύω έχουν μηδενική σημασία για τον ίδιο. Αδίστακτα ισοπεδώνει τα πάντα, τσαλαπατώντας φυσικά και τις συνταγματικές ελευθερίες.
Η δε Νέα Δημοκρατία (που κάποιοι με ευθύνες του επέτρεψαν να αλώσει) δεν είναι παρά ένα συγκυριακό κομματικό όχημα για να πετύχει τους αδιαφανείς στόχους του. Ο Κυριάκος, αντιγράφοντας την πρωθυπουργία του πατέρα του, προσπάθησε να αποφύγει τα σφάλματα που εκείνος είχε κάνει. Πίστεψε ότι θα τα καταφέρει. Αν και γύρω του δεν έχει μαζέψει "άριστους" όπως ισχυρίζεται αλλά υποτακτικούς νενέκους.
Αυτοί οι λογαριασμοί όμως που γίνονται σε επιτελικά σαλόνια με επικοινωνιολόγους και πολύ χρήμα δεν βγαίνουν. Έτσι φτάσαμε σήμερα στο ξεσκέπασμα μιας διεφθαρμένης απόλυτα χρεωκοπημένης κυβέρνησης κι ενός ανίκανου πρωθυπουργού. Τα επεισόδια λήξης όμως ίσως είναι τα πιο οδυνηρά.
μέσω www.nonews-news.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου