Μη δείτε αυτοδημιούργητο άνθρωπο!... Η κακία θα σας μείνει. Μη δείτε αγαπημένο ζευγάρι!... Η ζήλια θα σας φάει. Ασε που είναι και κούκλοι. Πώς εμείς εδώ έχουμε τους Ρουβά/«αγαπάω Λιγνάδη!» - Ζυγούλη/«κάνω εκπομπή στην ΕΡΤ, κλάφτε άνεργα γατάκια!»; Ετσι έχουν και οι Ευρώπες το ζεύγος Καϊλή - Τζιόρτζι. Μπλε μάτια, ξανθιά μαλλιά, ορθωτά κωλαράκια. Για κοιλιακούς δεν ξέρω, μα... σαν να τους βλέπω μπροστά μου: εξαψήφιους και καλοζυμωμένους - ακριβώς όπως και τα χιλιάρικα που έφτασαν από το Κατάρ εις ποσότητας.
«Δεν θα την αφήσω να γίνει Ιφιγένεια» είπε ο έτσι της εν λόγω. Ποια Ιφιγένεια, ρε φίλε; Πρόλαβε κι έγινε Κλυταιμνήστρα! Ασε, δεν το 'χεις με τις τραγωδίες. Και ποιες τραγωδίες δηλαδή; Μια χαρά είν' η Ευούλα. Πάντα ήταν. Ομορφη, καλοζωισμένη και κολλητή φίλη του Βαγγέλη, που έγινε Ευάγγελος, είναι και Βενιζέλος... Αν είναι πράγματι, όρκο δεν παίρνω, πάντως ταμάμ είν' τ' όνομα για πολιτική καριέρα και τελοσπάντων δεν θα ψάξουμε και πώς λέγαν τους παππούδες του. Ο Ευάγγελος έχει εκτόπισμα από μοναχός του, είχε και την Εύα από κοντά και της έμαθε όσα ήξερε.
Τι της έμαθε; Καταρχάς πώς να κερδίζει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. (Αυτό πάλι, τι φάση; Εγώ δαύτους δεν τους εμπιστευόμουν μήτε τον μπουναμά απ' τα κάλαντα.).Η Καϊλή εκλέχτηκε πάντως. Δύο φορές κιόλας. Σωστός ο δάσκαλος - αλάνθαστη η λαϊκή βούληση!
Και τι έκανε η εκλεγμένη; Τι έκανε δεν με πολυενδιαφέρει. Οτι νόμιζε πως δεν θα λογοδοτήσει ποτές (ποτές όμως!) για τα όσα έκανε - αυτό με καίει. Οτι πίστευε πως δεν θα ελεγχθεί ποτές (ποτές όμως) - αυτό με κόφτει. Μέχρι και τον παππού της πέθανε από κομμουνιστή το χέρι η Μακεδόνισσά μας, το αστέρι της Βεργίνας, η κόρη του Μεγαλέξανδρου. Ο παππούς της βέβαια δεν σκοτώθηκε από κανέναν κομμουνιστή, όπως δακρύβρεχτα δήλωνε η Εύα. Γιατί αν όπως τα 'λεγε είχαν γίνει, τότε ο πατέρας της (αυτός που τώρα μπέρδεψε τα σώβρακα με τα χιλιάρικα και δεν του άφησαν ούτε σεντ να πάρει ένα Axe, βρε αδερφέ, αυτό που «αφήνει τη γοητεία να συναρπάζει!») δεν θα 'χε γεννηθεί. Ενα έγκλημα πάθους είχε γίνει. Βλέπεις η Καϊλή προέρχεται από παθιάρα φάρα.
Κι έχετε πέσει να τη φάτε, τρισκατάρατοι! Λες και είναι η μόνη με πολλά «αδιευκρίνιστα» ποσά, που τα 'χει κάμει κραγιόνια και σουτιένια όπως τα 'λεγε η γιαγιά μου.
Ελεγε κι άλλα η γιαγιά μου. Για την μπότα των Γερμανών κατακτητών έλεγε. Θυμόταν τον ήχο, παιδί στα χωριά της Ηπείρου. Προχθές κατάλαβα τι εννοούσε. Σαν είδα το «...Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου στο θέατρο 104. Πάτε να το δείτε, πανάθεμα το σόι τους, με πέθαναν τα βρομόπαιδα... Εκεί λοιπόν άκουσα τον ήχο. Της μπότας. Της μπότας και της αλήθειας. Γιατί οι δεξιοί πολλά κατάφεραν, αλλά να ξαναγράψουν την Ιστορία δεν (τώρα το προσπαθούν). Οι μαρτυρίες είναι εκεί. Οι αποδείξεις εκεί είναι. Ευτυχώς και κάποιοι άνθρωποι ακόμα εδώ είναι.
Είναι δεν είναι, βάστηξαν τότε κι άντεξαν. Απίστευτα βασανιστήρια. Από Ελληνες τα χειρότερα. «Τι πολεμούσατε ρε τους Γερμανούς; Εναν σκοτώνατε, 100 σκότωναν αυτοί μετά!» έσκουζε ο διοικητής στη Μακρόνησο στον Μίσσιο και τους συντρόφους του. Τον λόγο παίρνει ο Βαγγέλης (Βαγγέλης σκέτο, όχι Ευάγγελος): «Κύριε ταγματάρχα, λαμβάνω δηλαδή την τιμή να αναφέρω ότι και ο Λεωνίδας με τους 300 Σπαρτιάτας, μαλάκας ήταν κι έκατσε και σκοτώθηκε από τις μυριάδες των Περσών, κ. ταγματάρχα, διότι ΡΕ ΚΟΠΑΝΕ, πού πας μια σταλιά απέναντι σε μυριάδες, ΚΟΠΑΝΕ! (για τον Λεωνίδα λέω κ. ταγματάρχα...). Τι σκατά θες και πολεμάς και φθείρεις τη στρατιωτική δύναμη της πατρίδος, ΒΛΑΚΑ!».
Αυτά είπε ο Βαγγέλης. Που άντεξε και πέθανε μόνος, έπειτα από χρόνια, λέγοντας στον Μίσσιο: «Λυπάμαι που πεθαίνω πριν ξυπνήσουν οι κένταυροι, μαζί με τον γιο της καλόγριας. Θα ξυπνήσουν όμως!»... Κι εμείς μιλάμε για παππού, πατέρα και προστάτες Καϊλή - βρε δεν μας, λέω εγώ;
Εμείς έχουμε τους κένταυρους, ρε! Και τον γιο της καλόγριας... Εσείς τι έχετε;...
«Δεν θα την αφήσω να γίνει Ιφιγένεια» είπε ο έτσι της εν λόγω. Ποια Ιφιγένεια, ρε φίλε; Πρόλαβε κι έγινε Κλυταιμνήστρα! Ασε, δεν το 'χεις με τις τραγωδίες. Και ποιες τραγωδίες δηλαδή; Μια χαρά είν' η Ευούλα. Πάντα ήταν. Ομορφη, καλοζωισμένη και κολλητή φίλη του Βαγγέλη, που έγινε Ευάγγελος, είναι και Βενιζέλος... Αν είναι πράγματι, όρκο δεν παίρνω, πάντως ταμάμ είν' τ' όνομα για πολιτική καριέρα και τελοσπάντων δεν θα ψάξουμε και πώς λέγαν τους παππούδες του. Ο Ευάγγελος έχει εκτόπισμα από μοναχός του, είχε και την Εύα από κοντά και της έμαθε όσα ήξερε.
Τι της έμαθε; Καταρχάς πώς να κερδίζει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού. (Αυτό πάλι, τι φάση; Εγώ δαύτους δεν τους εμπιστευόμουν μήτε τον μπουναμά απ' τα κάλαντα.).Η Καϊλή εκλέχτηκε πάντως. Δύο φορές κιόλας. Σωστός ο δάσκαλος - αλάνθαστη η λαϊκή βούληση!
Και τι έκανε η εκλεγμένη; Τι έκανε δεν με πολυενδιαφέρει. Οτι νόμιζε πως δεν θα λογοδοτήσει ποτές (ποτές όμως!) για τα όσα έκανε - αυτό με καίει. Οτι πίστευε πως δεν θα ελεγχθεί ποτές (ποτές όμως) - αυτό με κόφτει. Μέχρι και τον παππού της πέθανε από κομμουνιστή το χέρι η Μακεδόνισσά μας, το αστέρι της Βεργίνας, η κόρη του Μεγαλέξανδρου. Ο παππούς της βέβαια δεν σκοτώθηκε από κανέναν κομμουνιστή, όπως δακρύβρεχτα δήλωνε η Εύα. Γιατί αν όπως τα 'λεγε είχαν γίνει, τότε ο πατέρας της (αυτός που τώρα μπέρδεψε τα σώβρακα με τα χιλιάρικα και δεν του άφησαν ούτε σεντ να πάρει ένα Axe, βρε αδερφέ, αυτό που «αφήνει τη γοητεία να συναρπάζει!») δεν θα 'χε γεννηθεί. Ενα έγκλημα πάθους είχε γίνει. Βλέπεις η Καϊλή προέρχεται από παθιάρα φάρα.
Κι έχετε πέσει να τη φάτε, τρισκατάρατοι! Λες και είναι η μόνη με πολλά «αδιευκρίνιστα» ποσά, που τα 'χει κάμει κραγιόνια και σουτιένια όπως τα 'λεγε η γιαγιά μου.
Ελεγε κι άλλα η γιαγιά μου. Για την μπότα των Γερμανών κατακτητών έλεγε. Θυμόταν τον ήχο, παιδί στα χωριά της Ηπείρου. Προχθές κατάλαβα τι εννοούσε. Σαν είδα το «...Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς» του Χρόνη Μίσσιου στο θέατρο 104. Πάτε να το δείτε, πανάθεμα το σόι τους, με πέθαναν τα βρομόπαιδα... Εκεί λοιπόν άκουσα τον ήχο. Της μπότας. Της μπότας και της αλήθειας. Γιατί οι δεξιοί πολλά κατάφεραν, αλλά να ξαναγράψουν την Ιστορία δεν (τώρα το προσπαθούν). Οι μαρτυρίες είναι εκεί. Οι αποδείξεις εκεί είναι. Ευτυχώς και κάποιοι άνθρωποι ακόμα εδώ είναι.
Είναι δεν είναι, βάστηξαν τότε κι άντεξαν. Απίστευτα βασανιστήρια. Από Ελληνες τα χειρότερα. «Τι πολεμούσατε ρε τους Γερμανούς; Εναν σκοτώνατε, 100 σκότωναν αυτοί μετά!» έσκουζε ο διοικητής στη Μακρόνησο στον Μίσσιο και τους συντρόφους του. Τον λόγο παίρνει ο Βαγγέλης (Βαγγέλης σκέτο, όχι Ευάγγελος): «Κύριε ταγματάρχα, λαμβάνω δηλαδή την τιμή να αναφέρω ότι και ο Λεωνίδας με τους 300 Σπαρτιάτας, μαλάκας ήταν κι έκατσε και σκοτώθηκε από τις μυριάδες των Περσών, κ. ταγματάρχα, διότι ΡΕ ΚΟΠΑΝΕ, πού πας μια σταλιά απέναντι σε μυριάδες, ΚΟΠΑΝΕ! (για τον Λεωνίδα λέω κ. ταγματάρχα...). Τι σκατά θες και πολεμάς και φθείρεις τη στρατιωτική δύναμη της πατρίδος, ΒΛΑΚΑ!».
Αυτά είπε ο Βαγγέλης. Που άντεξε και πέθανε μόνος, έπειτα από χρόνια, λέγοντας στον Μίσσιο: «Λυπάμαι που πεθαίνω πριν ξυπνήσουν οι κένταυροι, μαζί με τον γιο της καλόγριας. Θα ξυπνήσουν όμως!»... Κι εμείς μιλάμε για παππού, πατέρα και προστάτες Καϊλή - βρε δεν μας, λέω εγώ;
Εμείς έχουμε τους κένταυρους, ρε! Και τον γιο της καλόγριας... Εσείς τι έχετε;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου