Νόρα Ράλλη
-Συγγνώμη, μήπως γνωριζόμαστε από κάπου;
- Δεν νομίζω.
- Μα σας κοιτώ και κάτι μου θυμίζετε...
- Σας είπα πως δεν.
- Μα η μορφή σας μου... φέρνει θύμησες...
- Αλήθεια τώρα; Θα το πάμε ώς το τέλος;
- Εσείς δεν ήσασταν προχθές στ' αλλαντικά; Που πήρατε το τελευταίο κομμάτι μορταδέλα σε προσφορά; Που σας καταράστηκε ο από πίσω σας να μη σώσετε να ξαναφάτε χοιρινό, τέτοιο γουρούνι που είστε; Κι εσείς του είπατε ποιητικά «αποχαιρέτα την την μορταδέλα που χάνεις»...- Η ευχή του έπιασε πάντως.
- Κι εμείς πιάσαμε πάτο.
- Να μιλάτε για τον εαυτό σας. Εγώ έβγαλα σέλφι με τον Αδωνι προχθές! Ετσι, για τις γιορτές. Θα τη στείλω στα ξαδέρφια μου στο Αϊντάχο.
- Α ναι! Κι αυτό το θυμάμαι. Που μετά σας έβριζε όλο το σούπερ μάρκετ... Δεν περνάτε και πολύ εύκολα στα ψώνια σας. Αντέχετε πάντως...
- Τι να κάνω; Τα ξαδέρφια λατρεύουν κάθε τι νεοδημοκρατικό - αμερικανάκια βλέπεις. Τι να τους στείλω;
- Την απόδειξη του σούπερ μάρκετ!
- Αφήστε, σήμερα έχω πάρει δύο αναλγητικά και ένα χάπι για μυοσκελετικούς πόνους. Σήμερα θα πάρω αυγά. Καταλαβαίνετε, έπρεπε να προετοιμαστώ. 4,95 η εξάδα - μα πού γέννησαν πια αυτές οι κότες; Στο Ιασώ;
- Σας νιώθω. Κι εγώ προχθές παρακάλεσα τον γιατρό μου να μου γράψει έξτρα βιταμίνες και σίδηρο. Ακρίβυνε και η φακή βλέπετε. Οσο για κρέας, ούτε λόγος. Σε λίγο θα γλείφουμε τους σωλήνες του καλοριφέρ για να αυξήσουμε τον σίδηρό μας.
- Αφού δεν τους χρησιμοποιούμε πια για ζέστη... Γιατί νομίζετε έρχομαι κάθε μέρα σούπερ μάρκετ; Κάθομαι με τις ώρες, μπας και βραδιάσει και πάω για ύπνο. Ενα πράγμα παίρνω τη φορά, αλλά έχει ζεστούλα. Βάζουν και μουσικούλα...
- Βάζουν χριστουγεννιάτικα τραγούδια, για να μην ακούγονται τα γαμωσταυρίδια. Αν και τις προάλλες, ένας μάζευε υπογραφές να μην ξαναπαίξουν το «Last Christmas, I gave you my heart...», γιατί λέει μας θυμίζει τι ψηφίσαμε στις τελευταίες εκλογές και ώς εδώ ήταν, δεν το αντέχει πλέον!
- Εχει κι αυτός τα δίκια του. Βάλαμε τα χεράκια μας και βγάλαμε τα ματάκια μας. Η κόρη μου δεν μου μιλάει πια. Ολο «τι πήγες κι έκανες, μαμά» και «τι πήγες κι έκανες, μαμά» μου λέει. «Παιδάκι μου, εγώ για σένα, για το μέλλον σου» της απαντάω. «Εχω άλλη χαρά εγώ από σένα; Προίκα δεν έχεις, σπίτι δεν έχεις, πίστεψα την ξαδέρφη του μπατζανάκη του πατέρα σου, που της είπε ο Κικίλιας πως θα σου βρει δουλειά στον τουρισμό».
- Και; Της βρήκε;
- Της βρήκε. Σε ένα πεντάστερο, που έχει η Αψογοτάτη στην Τήνο... Τρεις κι εξήντα για δωδεκάωρο, χωρίς ρεπό. Από τότε δεν μου μιλάει.
- Εχουν και ξενοδοχείο στην Τήνο οι Μητσοτάκηδες; Τα 42 σπίτια δεν τους έφταναν;
- Για χειμώνα, πάντως, το ζεύγος θα πάει στο Μέτσοβο. Θα κάνουν κούρα ποδηλασίας και στα διαλείμματα ο μεγαλειότατος θα σκεφτεί αν θα μας δώσει το δικαίωμα να του πάρουμε την εξουσία.
- Εδωσε πάντως το κατιτίς του πριν φύγει. Κύριος.
- Το επίδομα λες;
- Καλέ ποιο επίδομα; Εδώ δεν είναι Βουλγαρία. Εμείς είμαστε πολιτισμένοι και αναπτυγμένοι! Pass το λένε. Μισό ευρώ τη μέρα.
- Ακουσα πως αν έχεις παιδιά, μπορεί να φτάσει μέχρι και 0,70!
- Πόσα παιδιά;
- Ξέρω γω; Τρία, τέσσερα;
- Δεν προλαβαίνω να τα κάνω μέχρι τα Χριστούγεννα. Ασε που για 20 λεπτά παραπάνω, δεν αξίζει να σου μείνουν αμανάτι τρία μούλικα. Που και στα κάλαντα να τα έστελνα, παραπάνω θα 'βγαζαν.
- Τα δικά μου πάντως δεν θα πάνε. Γράφτηκαν στην ΚΝΕ.
- Παναΐα μου! Δεν φτάνει που μας έκαναν αριστερούς με τα passa τους, θα γίνουμε κι αντίχριστοι τώρα;
- Τελικά τι να κάνω; Να τα πάρω τ' αυγά;
- Ασ' το καλύτερα. Ξαναρχόμαστε τον Φλεβάρη. Μπορεί να 'χουν γίνει κοτόπουλα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου