«Βρέθηκα στη Μαδρίτη λίγο πριν από τη δική μας επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Είδα μπροστά μου χιλιάδες να διαδηλώνουν, με λευκά μαντίλια, με τραγούδια, με συνθήματα, με χαμόγελα υπέρ ενός δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας, προσιτό σε όλους!
Μόνον έναν... αστυνομικό είδα, σε μια άκρη. Κανένας δεν τον πείραξε, κανέναν δεν πείραξε. Ηταν σαν γιορτή! Στη διαδήλωση δεν συμμετείχαν μόνο υγειονομικοί, αλλά χιλιάδες πολίτες. Οπως θα περίμενε κανείς να γίνει άλλωστε, καθώς το θέμα της δημόσιας Υγείας είναι ζήτημα δημοκρατίας αλλά και ζωής και θανάτου και αφορά όλους μας. Πάνω από 650.000 άνθρωποι ήταν εκείνη τη μέρα στους δρόμους!
Ανήμερα 17 Νοέμβρη, επέστρεψα Ελλάδα. Με το που βγήκα από κεντρικό σταθμό του μετρό και ενώ η πορεία συνεχιζόταν, είδα κάτι που ποτέ δεν είχε ξαναγίνει: ένα ελικόπτερο όχι μόνο να ίπταται πάνω από τα κεφάλια μας, αλλά να ρίχνει και φως με τον προβολέα πάνω σε όσους ήταν στην πορεία.
Αναρωτήθηκα αν με την επιστροφή μου δεν ταξίδεψα μόνο στον χώρο αλλά και στον χρόνο. Ολο αυτό μου θύμισε παλαιότερες, πολύ σκοτεινές εποχές, απολυταρχικών καθεστώτων. Καμία σχέση με τα όσα είχα βιώσει δυο μέρες πριν, σε μια χώρα τόσο κοντά μας».
Ο σκηνοθέτης και πρ. καλλιτεχνικός διευθυντής Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, μας μετέφερε αυτή την εικόνα. Στη Μαδρίτη, ο περιφερειάρχης προσπαθεί να αναπτύξει συνεργασίες δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και να αναδιαρθρώσει το τοπικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Σε αυτό εναντιώθηκαν 650.000 άνθρωποι.
Στην Ελλάδα, το ίδιο (και ακόμα χειρότερο) πρόκειται να κάνει η ίδια η κυβέρνηση για όλη τη χώρα. Και τι έχουμε; Κυρίως υγειονομικούς να αντιδρούν και ένα ελικόπτερο να «μετράει» τις αντιδράσεις από ψηλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου