Οδός Σταδίου. Ένας ξεσπιτωμένος άνθρωπος περνάει την πρώτη νύχτα του στο δρόμο. Επιλέγει να μείνει πίσω από την Τράπεζα της Ελλάδος, στην αυλή του «σπιτιού» των τοκογλύφων. Είναι η πρώτη νύχτα του ως άστεγος. Ντρέπεται. Δεν έχει σπίτι, δεν έχει Πρόσωπο. Εκεί τον συναντούν οι «άνθρωποι του «Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης Δήμου Αθηναίων» κατά τη διάρκεια του «Street Work», που πραγματοποίησαν το πρωί της Πέμπτης, σε δύσκολες συνθήκες λόγω της κακοκαιρίας», αναφέρει το ρεπορτάζ της εφημερίδας «Η Καθημερινή». «Στην οδό Σταδίου, πίσω από το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδος, εντόπισαν έναν άνδρα περί τα 60, ο οποίος μόλις είχε περιέλθει σε κατάσταση αστεγίας – ήταν η πρώτη του ημέρα στον δρόμο. Είχε μαζί του, μάλιστα, μία βαλίτσα, καθώς είχε φύγει από ένα ξενοδοχείο και σήμερα θα ήταν η πρώτη νύχτα του στον δρόμο. Η ομάδα του «Street Work» τον προσέγγισε, τον ενημέρωσε για το Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων στην πλατεία Βάθη, το οποίο δεν γνώριζε. Η συζήτηση, αλλά και η όλη στιγμή, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», ήταν εξαιρετικά συγκινητική, καθώς ο κύριος έβαλε τα κλάματα και ευχαριστούσε τους ανθρώπους του ΚΥΑΔΑ. «Αμέσως μάζεψε τη βαλίτσα του και έφυγε για το Πολυδύναμο» ανέφερε άνθρωπος που συμμετείχε στο Street Work, για να προσθέσει: «Ηταν πολύ συγκινητική στιγμή».»!
Το ρεπορτάζ δεν λέει αν τα «κοράκια» πήραν το σπίτι του ανθρώπου, αν είχε δουλειά, αν τον απέλυσαν ή χρεοκόπησε, γιατί βρέθηκε σ’ αυτή την κατάσταση. Αυτά δεν ενδιαφέρουν τον δημοσιογράφο και την δεξιά εφημερίδα. Η συντηρητική λογική τους δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν ότι ο άνθρωπος δεν έχασε μόνο το σπίτι του, έχασε και το Πρόσωπό του, την αξιοπρέπειά του. Γι’ αυτό έκλαιγε άθλιοι! Γι’ αυτό η ευαισθησία και η αλληλεγγύη σας παραπέμπουν στην αλληλεγγύη του φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας που ταπεινώνει τον δέκτη και διαφθείρει τον δωρητή. Γι’ αυτό λέω ότι το Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων είναι μια αποθήκη ανθρώπων που τους έκλεψαν το Πρόσωπο, που τους κλέψατε την αξιοπρέπεια, φαρισαίοι…
Το ρεπορτάζ δεν λέει αν τα «κοράκια» πήραν το σπίτι του ανθρώπου, αν είχε δουλειά, αν τον απέλυσαν ή χρεοκόπησε, γιατί βρέθηκε σ’ αυτή την κατάσταση. Αυτά δεν ενδιαφέρουν τον δημοσιογράφο και την δεξιά εφημερίδα. Η συντηρητική λογική τους δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν ότι ο άνθρωπος δεν έχασε μόνο το σπίτι του, έχασε και το Πρόσωπό του, την αξιοπρέπειά του. Γι’ αυτό έκλαιγε άθλιοι! Γι’ αυτό η ευαισθησία και η αλληλεγγύη σας παραπέμπουν στην αλληλεγγύη του φιλόπτωχου ταμείου της ενορίας που ταπεινώνει τον δέκτη και διαφθείρει τον δωρητή. Γι’ αυτό λέω ότι το Πολυδύναμο Κέντρο Αστέγων του Δήμου Αθηναίων είναι μια αποθήκη ανθρώπων που τους έκλεψαν το Πρόσωπο, που τους κλέψατε την αξιοπρέπεια, φαρισαίοι…
Το μυαλό είναι ο στόχος
Εδώ η εξουσία (η 4η που κατέχει η 1η) επιδίδεται σε «παραγωγή της άγνοιας» και «παραπλάνησης», στοχεύοντας στο μυαλό και το «σώμα» των εξουσιαζόμενων, ακόμη και των «εκτός», των αποκλεισμένων, με σκοπό την «κατασκευή» ή τη «διάπλαση των προτιμήσεων» που διαμορφώνουν την εκούσια συμμόρφωση ή υποταγή στην αθέμιτη κυριαρχία των ισχυρών. Η άσκηση αθέμιτης κυριαρχίας παρατηρείται κυρίως στο συμβολικό πεδίο της επικοινωνίας, των ιδεών, των πεποιθήσεων και της κατήχησης, και καθορίζεται από τη βιομηχανία της συνείδησης μέσω των ΜΜΕ.
Εν προκειμένω, μέσω του ελέγχου της πληροφόρησης, των μέσων μαζικής επικοινωνίας και της κοινωνικοποίησης, ελέγχονται οι σκέψεις και οι επιθυμίες και, έτσι, επιβάλλονται σε «κάποιους» οι επιθυμίες, που η εξουσία θέλει να έχουν. Η «αυτοεγκατάλειψη», η «αδράνεια» και η αποπολιτικοποίηση είναι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας. Υπ’ αυτή την οπτική έχουμε μία εκούσια συμμόρφωση και ενδεχομένως και μία συνέργια ληστών και ληστευόμενων, καταπιεστών και καταπιεζόμενων αφού θεωρείται ότι η λύση στο πρόβλημα του ξεσπιτώματος από τα Funds και τους servicers είναι η «Πολυδύναμη Αποθήκη Αστέγων»!
Για να επιβεβαιωθεί ο Αμάρτυα Σεν που έλεγε ότι «οι πιο κραυγαλέες μορφές ανισοτήτων κι εκμετάλλευσης διαιωνίζονται στον κόσμο χάρη σε συμμαχίες (της εξουσίας) με στερημένους κι εκμεταλλευόμενους». Και αυτό γιατί «Η δυσφορία αντικαθίσταται από την αποδοχή, η απελπισμένη εξέγερση από την κομφορμιστική ηρεμία… και τα βάσανα κι ο θυμός από την εύθυμη καρτερία». Εδώ έχουμε μία χρόνια συνδυασμένη λειτουργία εκμαυλισμών και εκφοβισμών, που καταλήγει στη «συνήθεια» (habitus) του Μπουρντιέ (ότι έτσι λειτουργούν τα πράγματα), η οποία επιτυγχάνεται με μία ήπια, συμβολική βία, που «είναι ανεπαίσθητη και αφανής ακόμη και στα θύματά της». Όλα μέσω αυτής της «αυθόρμητης προσαρμογής» μοιάζουν αυτονόητα. Όλα φυσικοποιούνται και οι «κάτω», οι ξεσπιτωμένοι και οι χωρίς Πρόσωπο συναινούν στη ληστεία και τον βιασμό τους, όπως τα θύματα του Ντε Σαντ.
*Η φωτογραφία είναι αρχείου
Εδώ η εξουσία (η 4η που κατέχει η 1η) επιδίδεται σε «παραγωγή της άγνοιας» και «παραπλάνησης», στοχεύοντας στο μυαλό και το «σώμα» των εξουσιαζόμενων, ακόμη και των «εκτός», των αποκλεισμένων, με σκοπό την «κατασκευή» ή τη «διάπλαση των προτιμήσεων» που διαμορφώνουν την εκούσια συμμόρφωση ή υποταγή στην αθέμιτη κυριαρχία των ισχυρών. Η άσκηση αθέμιτης κυριαρχίας παρατηρείται κυρίως στο συμβολικό πεδίο της επικοινωνίας, των ιδεών, των πεποιθήσεων και της κατήχησης, και καθορίζεται από τη βιομηχανία της συνείδησης μέσω των ΜΜΕ.
Εν προκειμένω, μέσω του ελέγχου της πληροφόρησης, των μέσων μαζικής επικοινωνίας και της κοινωνικοποίησης, ελέγχονται οι σκέψεις και οι επιθυμίες και, έτσι, επιβάλλονται σε «κάποιους» οι επιθυμίες, που η εξουσία θέλει να έχουν. Η «αυτοεγκατάλειψη», η «αδράνεια» και η αποπολιτικοποίηση είναι αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας. Υπ’ αυτή την οπτική έχουμε μία εκούσια συμμόρφωση και ενδεχομένως και μία συνέργια ληστών και ληστευόμενων, καταπιεστών και καταπιεζόμενων αφού θεωρείται ότι η λύση στο πρόβλημα του ξεσπιτώματος από τα Funds και τους servicers είναι η «Πολυδύναμη Αποθήκη Αστέγων»!
Για να επιβεβαιωθεί ο Αμάρτυα Σεν που έλεγε ότι «οι πιο κραυγαλέες μορφές ανισοτήτων κι εκμετάλλευσης διαιωνίζονται στον κόσμο χάρη σε συμμαχίες (της εξουσίας) με στερημένους κι εκμεταλλευόμενους». Και αυτό γιατί «Η δυσφορία αντικαθίσταται από την αποδοχή, η απελπισμένη εξέγερση από την κομφορμιστική ηρεμία… και τα βάσανα κι ο θυμός από την εύθυμη καρτερία». Εδώ έχουμε μία χρόνια συνδυασμένη λειτουργία εκμαυλισμών και εκφοβισμών, που καταλήγει στη «συνήθεια» (habitus) του Μπουρντιέ (ότι έτσι λειτουργούν τα πράγματα), η οποία επιτυγχάνεται με μία ήπια, συμβολική βία, που «είναι ανεπαίσθητη και αφανής ακόμη και στα θύματά της». Όλα μέσω αυτής της «αυθόρμητης προσαρμογής» μοιάζουν αυτονόητα. Όλα φυσικοποιούνται και οι «κάτω», οι ξεσπιτωμένοι και οι χωρίς Πρόσωπο συναινούν στη ληστεία και τον βιασμό τους, όπως τα θύματα του Ντε Σαντ.
*Η φωτογραφία είναι αρχείου
Πηγή: artinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου