Κορίνα Βασιλοπούλου
Στη Βρετανία, που όπως φαίνεται δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την ελληνική πραγματικότητα σε ό,τι αφορά τα πολιτικά σκάνδαλα (με τη μόνη διαφορά ότι εκεί κάποιοι, καμιά φορά, παραιτούνται ή αποπέμπονται), ο τελευταίος που έπεσε -καθόλου ηρωικά μαχόμενος- είναι ο μέχρι πρότινος επικεφαλής του Συντηρητικού Κόμματος και πρώην υπουργός Οικονομικών Ναντίμ Ζαχάουι.
Ενας πολύ πλούσιος από τα... γεννοφάσκια του άνθρωπος ο οποίος θεώρησε σκόπιμο να κρύψει κάπου πέντε εκατομμύρια λίρες από την Εφορία, την ίδια στιγμή που ο ίδιος και το κυβερνών κόμμα του απαιτούσαν από τον χειμαζόμενο λαό «θυσίες». Η περίπτωση Ζαχάουι δεν αποδεικνύει μόνο την αναλγησία και το θράσος όσων κατέχουν τον πλούτο.
Συντελεί επίσης στην κατεδάφιση του μύθου που θέλει τη «διαφορετικότητα» (diversity) στοιχείο κοινωνικής ισότητας: τη συμπερίληψη σε θέσεις ευθύνης περισσότερων ατόμων, περισσότερων γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ και ατόμων με «διαφορετική» εθνική, φυλετική ή θρησκευτική προέλευση, παραμερίζοντας τις πολιτικές που αυτά εφαρμόζουν.
Ο Ζαχάουι γεννήθηκε στο Ιράκ. Ο πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Βρετανία, κατάγεται από την Ινδία. To ίδιο και η υπουργός Εσωτερικών Σουέλα Μπρέιβερμαν, όπως και η προκάτοχός της Πρίτι Πατέλ.
Θα μπορούσε κανείς να γιορτάσει τον θρίαμβο της πολυπολιτισμικότητας, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν εκπροσωπούσαν και δεν υπηρετούσαν το 1% του πληθυσμού. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο το ότι χιλιάδες Βρετανοί έκαναν πάρτι όταν πέθανε η Μάργκαρετ Θάτσερ, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στη Βρετανία και την Ευρώπη η οποία συνέτριψε την εργατική τάξη.
Ο Ινδοβρετανός ακαδημαϊκός και συγγραφέας Κέναν Μάλικ δημοσίευσε στον κυριακάτικο Observer ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο οποίο μιλούσε για τη σύγχρονη τάση να μιλάς για ισότητα με όρους «διαφορετικότητας». Εκανε αναφορά στον Αμερικανό ακαδημαϊκό Γουόλτερ Μπεν Μάικλς, ο οποίος έγραψε:
«Οταν ζητάς περισσότερη ισότητα, αυτό που σου δίνουν είναι περισσότερη «διαφορετικότητα». Ομως μια ποικιλόμορφη ελίτ δεν παύει να είναι ελίτ χάρη στην ποικιλομορφία της».
«Με το να εστιάζουμε στη διαφορετικότητα χάνουμε τη μεγάλη εικόνα. Οι κοινωνικές τάξεις είναι αυτές που καθορίζουν τη ζωή μας» ήταν το γενικό συμπέρασμα του Κέναν Μάλικ, το οποίο έγινε και τίτλος του άρθρου. Συνυπογράφω και με τα δύο χέρια...
Ενας πολύ πλούσιος από τα... γεννοφάσκια του άνθρωπος ο οποίος θεώρησε σκόπιμο να κρύψει κάπου πέντε εκατομμύρια λίρες από την Εφορία, την ίδια στιγμή που ο ίδιος και το κυβερνών κόμμα του απαιτούσαν από τον χειμαζόμενο λαό «θυσίες». Η περίπτωση Ζαχάουι δεν αποδεικνύει μόνο την αναλγησία και το θράσος όσων κατέχουν τον πλούτο.
Συντελεί επίσης στην κατεδάφιση του μύθου που θέλει τη «διαφορετικότητα» (diversity) στοιχείο κοινωνικής ισότητας: τη συμπερίληψη σε θέσεις ευθύνης περισσότερων ατόμων, περισσότερων γυναικών, ΛΟΑΤΚΙ και ατόμων με «διαφορετική» εθνική, φυλετική ή θρησκευτική προέλευση, παραμερίζοντας τις πολιτικές που αυτά εφαρμόζουν.
Ο Ζαχάουι γεννήθηκε στο Ιράκ. Ο πρωθυπουργός Ρίσι Σούνακ, ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη Βρετανία, κατάγεται από την Ινδία. To ίδιο και η υπουργός Εσωτερικών Σουέλα Μπρέιβερμαν, όπως και η προκάτοχός της Πρίτι Πατέλ.
Θα μπορούσε κανείς να γιορτάσει τον θρίαμβο της πολυπολιτισμικότητας, αν αυτοί οι άνθρωποι δεν εκπροσωπούσαν και δεν υπηρετούσαν το 1% του πληθυσμού. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο το ότι χιλιάδες Βρετανοί έκαναν πάρτι όταν πέθανε η Μάργκαρετ Θάτσερ, η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός στη Βρετανία και την Ευρώπη η οποία συνέτριψε την εργατική τάξη.
Ο Ινδοβρετανός ακαδημαϊκός και συγγραφέας Κέναν Μάλικ δημοσίευσε στον κυριακάτικο Observer ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο οποίο μιλούσε για τη σύγχρονη τάση να μιλάς για ισότητα με όρους «διαφορετικότητας». Εκανε αναφορά στον Αμερικανό ακαδημαϊκό Γουόλτερ Μπεν Μάικλς, ο οποίος έγραψε:
«Οταν ζητάς περισσότερη ισότητα, αυτό που σου δίνουν είναι περισσότερη «διαφορετικότητα». Ομως μια ποικιλόμορφη ελίτ δεν παύει να είναι ελίτ χάρη στην ποικιλομορφία της».
«Με το να εστιάζουμε στη διαφορετικότητα χάνουμε τη μεγάλη εικόνα. Οι κοινωνικές τάξεις είναι αυτές που καθορίζουν τη ζωή μας» ήταν το γενικό συμπέρασμα του Κέναν Μάλικ, το οποίο έγινε και τίτλος του άρθρου. Συνυπογράφω και με τα δύο χέρια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου