Παντελής Μπουκάλας
Εφόσον, όπως είπε ο πρωθυπουργός, «οφείλουμε μία ειλικρινή απάντηση» στους συγγενείς των θυμάτων και των αγνοουμένων, είναι αναγκαίος κάποιος έλεγχος του τηλεοπτικού μηνύματός του. Εστω κι αν είναι καταδικασμένος να πάει αδιάβαστος. Οπως αδιάβαστες πήγαιναν για χρόνια οι πυκνές διαμαρτυρίες των εργαζομένων στα... τρένα, οι καταγγελίες των συνδικάτων, τα εξώδικά τους, τα «κατηγορώ» της Ε.Ε.
«Ειλικρίνεια» λοιπόν, αλλά πίσω της διακρίνεται εύκολα η σπουδή να προκαταβληθεί το πόρισμα κάθε έρευνας. «Ολα δείχνουν πως το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος» αποφάνθηκε ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης ελάχιστα μετά το δυστύχημα. Ενώ η εικόνα παρέμενε θολή και όλος ο κόσμος, πλην των φανατικών, αξίωνε ν’ ακούσει κάτι σοβαρότερο από μια επανάληψη των πνευματικά αδάπανων κοινοτοπιών.
Ζήτημα δεύτερο. Ο πρωθυπουργός βιάστηκε να πει ότι ο επί των Υποδομών και Μεταφορών υπουργός παραιτήθηκε «αναλαμβάνοντας την αντικειμενική πολιτική ευθύνη», ο ίδιος δε ο κ. Κώστας Καραμανλής δήλωσε ότι παραιτείται «αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τα διαχρονικά λάθη του ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος».
Εδώ, δύο εξηγήσεις ανάληψης ευθύνης αθροίζονται για να μηδενίσουν την πολιτική αξία της. Ο κ. Καραμανλής παραιτήθηκε επειδή ένιωσε ότι ευθύνεται «αντικειμενικά», όχι προσωπικά, όχι υποκειμενικά. Οχι αυτοπροαίρετα αλλά εξ ανάγκης.
Σαν νέος Σίμων δε, φορτώθηκε έναν σταυρό που δεν ήταν δικός του: τον σταυρό «του ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος», που φαίνεται ότι είναι πλάσματα άυλα, μεταφυσικά, εξωιστορικά, μη συγκροτούμενα από κόμματα, κυβερνήσεις, ηγέτες, τζάκια.
Τον άπειρο σταθμάρχη της Λάρισας δηλαδή, μετακλητό υπάλληλο του υπουργείου Παιδείας, τον διόρισαν (μάλλον πελατειακώ δικαίω) «τα λάθη του ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος», που ενοχοποιεί ο κ. Καραμανλής. Ή «οι διαχρονικές καθυστερήσεις» της πρωθυπουργικής γνωμάτευσης.
Κάτι ακόμα: Δεν είναι για να καυχιέται ο κ. Μητσοτάκης όταν ανακοινώνει ότι ζήτησε από τον κ. Γ. Γεραπετρίτη «να προχωρήσει γρήγορα στη σύσταση ανεξάρτητης και υπερκομματικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων».
Τι σημαίνει αυτό; Οτι το συνηθισμένο, το σωστό, δηλαδή το κομματικώς ωφέλιμο, είναι να επιλέγονται και οι εμπειρογνώμονες βάσει φρονημάτων, όχι βάσει γνώσεων και πείρας. Αλήθεια, από πού γνωρίζει ο κ. Γεραπετρίτης το φρόνημα κάθε εμπειρογνώμονα; Κρυφάκουγε και αυτός;...
«Ειλικρίνεια» λοιπόν, αλλά πίσω της διακρίνεται εύκολα η σπουδή να προκαταβληθεί το πόρισμα κάθε έρευνας. «Ολα δείχνουν πως το δράμα οφείλεται, δυστυχώς, κυρίως σε τραγικό ανθρώπινο λάθος» αποφάνθηκε ο κ. Κυρ. Μητσοτάκης ελάχιστα μετά το δυστύχημα. Ενώ η εικόνα παρέμενε θολή και όλος ο κόσμος, πλην των φανατικών, αξίωνε ν’ ακούσει κάτι σοβαρότερο από μια επανάληψη των πνευματικά αδάπανων κοινοτοπιών.
Ζήτημα δεύτερο. Ο πρωθυπουργός βιάστηκε να πει ότι ο επί των Υποδομών και Μεταφορών υπουργός παραιτήθηκε «αναλαμβάνοντας την αντικειμενική πολιτική ευθύνη», ο ίδιος δε ο κ. Κώστας Καραμανλής δήλωσε ότι παραιτείται «αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τα διαχρονικά λάθη του ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος».
Εδώ, δύο εξηγήσεις ανάληψης ευθύνης αθροίζονται για να μηδενίσουν την πολιτική αξία της. Ο κ. Καραμανλής παραιτήθηκε επειδή ένιωσε ότι ευθύνεται «αντικειμενικά», όχι προσωπικά, όχι υποκειμενικά. Οχι αυτοπροαίρετα αλλά εξ ανάγκης.
Σαν νέος Σίμων δε, φορτώθηκε έναν σταυρό που δεν ήταν δικός του: τον σταυρό «του ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος», που φαίνεται ότι είναι πλάσματα άυλα, μεταφυσικά, εξωιστορικά, μη συγκροτούμενα από κόμματα, κυβερνήσεις, ηγέτες, τζάκια.
Τον άπειρο σταθμάρχη της Λάρισας δηλαδή, μετακλητό υπάλληλο του υπουργείου Παιδείας, τον διόρισαν (μάλλον πελατειακώ δικαίω) «τα λάθη του ελληνικού κράτους και του πολιτικού συστήματος», που ενοχοποιεί ο κ. Καραμανλής. Ή «οι διαχρονικές καθυστερήσεις» της πρωθυπουργικής γνωμάτευσης.
Κάτι ακόμα: Δεν είναι για να καυχιέται ο κ. Μητσοτάκης όταν ανακοινώνει ότι ζήτησε από τον κ. Γ. Γεραπετρίτη «να προχωρήσει γρήγορα στη σύσταση ανεξάρτητης και υπερκομματικής Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων».
Τι σημαίνει αυτό; Οτι το συνηθισμένο, το σωστό, δηλαδή το κομματικώς ωφέλιμο, είναι να επιλέγονται και οι εμπειρογνώμονες βάσει φρονημάτων, όχι βάσει γνώσεων και πείρας. Αλήθεια, από πού γνωρίζει ο κ. Γεραπετρίτης το φρόνημα κάθε εμπειρογνώμονα; Κρυφάκουγε και αυτός;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου