«Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι απλώς μια τραγωδία. Είναι ένα ψέμα». Έτσι τιτλοφορείται το άρθρο που ανέβασε τη Δευτέρα 13/7 στο site του ο κορυφαίος και πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και ντοκιμενταρίστας Τζον Πίλτζερ. Ο Πίλτζερ είναι Αυστραλός αλλά εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στο Λονδίνο, είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Νew Statesman», της εφημερίδας «Guardian» και άλλων εντύπων. «Ατρόμητο» τον έχει χαρακτηρίσει ο Χάρολντ Πίντερ ενώ, σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, «το έργο του Πίλτζερ έχει λειτουργήσει σαν φάρος σε συχνά σκοτεινούς καιρούς». Aκολουθούν αποσπάσματα από το...
εν λόγω άρθρο (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
εν λόγω άρθρο (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
Γράφει λοιπόν ο Πίλτζερ ότι στην Ελλάδα διαπράχθηκε μια «ιστορική προδοσία», καθώς η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «αγνοήσε το βροντερό “όχι”» και συμφώνησε «σε μια δέσμη καταπιεστικών μέτρων που φτωχοποιούν το λαό, με αντάλαγμα μια “οικονομική βοήθεια” που μεταφράζεται σε ασφυκτικό έλεγχο από τους ξένους και σε μια προειδοποίηση για όλο τον κόσμο».
Στη συνέχεια ο Πίλτζερ περιγράφει συνοπτικά το νέο μνημόνιο και τις οδυνηρές επιπτώσεις του για τους συνταξιούχους, για τον δημόσιο πλούτο (λιμάνια, αεροδρόμια), μιλά για τις αυξήσεις στο ΦΠΑ και τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες κ.λπ., προειδοποιώντας ότι «θα έρθουν κι άλλα».
«Για μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, το ευρώ είναι ένα αποικιοκρατικό νόμισμα που την αλυσοδένει στην καπιταλιστική ιδεολογία. […] Το ευρώ είναι για την Ελλάδα ό,τι είναι το αμερικανικό δολάριο για τα απομακρυσμένα εδάφη στον Ειρηνικό όπου η εξάρτησή τους εξασφαλίζει τη φτώχεια και τη δουλικότητά τους.
»Στα ταξίδια τους στις αυλές των ισχυρών στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης δεν συστήνονταν ούτε σαν ριζοσπάστες ούτε σαν “αριστεροί” ούτε καν σαν έντιμοι σοσιαλημοκράτες, αλλά σαν δύο ελαφρώς τυχάρπαστοι ικέτες που ζητούσαν και εκλιπαρούσαν. Χωρίς να παραβλέπει κανείς την εχθρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν, δεν θα ήταν άδικο να πούμε ότι δεν επέδειξαν πολιτικό θάρρος..
»Όταν οι Έλληνες ψήφισαν “όχι” στο δημοψήφισμα, απορρίποντας μια φαύλη συμφωνία, ο Τσίπρας υποσχέθηκε ότι από τη Δευτέρα κιόλας η ελληνική κυβέρνηση θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με καλύτερους όρους για τον ελληνικό λαό. Όμως οι Έλληνες δεν είχαν ψηφίσει για “καλύτερους όρους”. Είχαν ψηφίσει για δικαιοσύνη και για εθνική κυριαρχία, όπως είχαν κάνει και στις 25 Γενάρη. Την επομένη των εκλογών του Γενάρη, μια πραγματικά δημοκρατική και μάλιστα ριζοσπαστική κυβέρνηση θα απαγόρευε την έξοδο έστω και ενός ευρώ από τη χώρα και δε θα αναγνώριζε το “παρόνομο και επαχθές” χρέος (όπως έκανε με επιτυχία η Αργεντινή) και θα κατέστρωνε ένα σχέδιο για αποχώρηση από την καταρρέουσα ευρωζώνη. Όμως δεν υπήρχε σχέδιο. Υπήρχε μόνο μια διάθεση να “κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων” αναζητώντας “καλύτερους όρους”.
»Όταν οι Έλληνες ψήφισαν “όχι” στο δημοψήφισμα, απορρίποντας μια φαύλη συμφωνία, ο Τσίπρας υποσχέθηκε ότι από τη Δευτέρα κιόλας η ελληνική κυβέρνηση θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με καλύτερους όρους για τον ελληνικό λαό. Όμως οι Έλληνες δεν είχαν ψηφίσει για “καλύτερους όρους”. Είχαν ψηφίσει για δικαιοσύνη και για εθνική κυριαρχία, όπως είχαν κάνει και στις 25 Γενάρη. Την επομένη των εκλογών του Γενάρη, μια πραγματικά δημοκρατική και μάλιστα ριζοσπαστική κυβέρνηση θα απαγόρευε την έξοδο έστω και ενός ευρώ από τη χώρα και δε θα αναγνώριζε το “παρόνομο και επαχθές” χρέος (όπως έκανε με επιτυχία η Αργεντινή) και θα κατέστρωνε ένα σχέδιο για αποχώρηση από την καταρρέουσα ευρωζώνη. Όμως δεν υπήρχε σχέδιο. Υπήρχε μόνο μια διάθεση να “κάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων” αναζητώντας “καλύτερους όρους”.
»Η πραγματική φύση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εξεταστεί και ερμηνευθεί επαρκώς. Για τα ΜΜΕ του εξωτερικού δεν είναι παρά κάποιο “αριστεροί” ή «ακροαριστεροί” ή “σκληροπυρηνικοί” — η συνήθης παραπλανητική εικόνα».
Στη συνέχεια ο Πίλτσερ υποστηρίζει ότι «τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα είδος επαναστατών, αλλά η επανάστασή τους δεν είναι παρά η διεστραμμένη και γνώριμη οικειοποίηση των σοσιαλδημοκρατικών κοινοβουλευτικών παραδόσεων από τους φιλελεύθερους που έχουν συνηθίσει να συμμορφώνονται με το νεοφιλελεύθερο δόγμα και με μια κοινωνική μηχανική που το αυθεντικό της πρόσωπο είναι αυτό του Βόλφανγκ Σόιμπλε, του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, ενός ιμπεριαλιστή απατεώνα.
Στη συνέχεια ο Πίλτσερ υποστηρίζει ότι «τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα είδος επαναστατών, αλλά η επανάστασή τους δεν είναι παρά η διεστραμμένη και γνώριμη οικειοποίηση των σοσιαλδημοκρατικών κοινοβουλευτικών παραδόσεων από τους φιλελεύθερους που έχουν συνηθίσει να συμμορφώνονται με το νεοφιλελεύθερο δόγμα και με μια κοινωνική μηχανική που το αυθεντικό της πρόσωπο είναι αυτό του Βόλφανγκ Σόιμπλε, του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, ενός ιμπεριαλιστή απατεώνα.
»Όπως συμβαίνει και με το Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία και τα ισοδύναμά του ανάμεσα σε πρώην σοσιαλδημοκρατικά κόμματα […] που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους “φιλελεύθερο” ή ακόμα και “αριστερό”, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το προϊον μιας εύπορης, προνομιούχας και μορφωμένης μεσαίας τάξης, “εκπαιδευμένης στο μεταμοντερνισμό” […] Oι εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καλούς τρόπους, δεν επιδιώκουν την αντίσταση που λαχταρά ο απλός άνθρωπος, όπως με τόση γενναιότητα έδειξαν οι Έλληνες ψηφοφόροι, αλλά επιδιώκουν τους “καλύτερους όρους” για ένα ξεπουλημένο καθεστώς που μαντρώνει και τιμωρεί τους φτωχούς.
»΄Ολα αυτά δεν είναι αναπόφευκτα, δεν είναι τετελεσμένα, ακρεί να ξυπνήσουμε από τον μεταμοντέρνο λήθαργό μας, να απορρίψουμε τους μύθους και τις απάτες εκείνων που ισχυρίζονται ότι μας εκπροσωπούν και να αγωνιστούμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου