Η συμφωνία της Ελλάδας με τους 18 δεν «βγαίνει». Η συγκεκριμένη αντιδημοκρατική Ενωμένη Ευρώπη υπό την κηδεμονία της Γερμανίας δεν θα διαρκέσει πολύ. Διαπιστώσεις διανοητών και ακτιβιστών από την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο:
Ο Jacques Sapir θεωρεί ότι «Αυτή η συμφωνία είναι μία συμφωνία απεχθής για διάφορους λόγους. Είναι απεχθής στον οικονομικό τομέα, καθώς προκαλεί αιμορραγία και πάλι στην ελληνική οικονομία, χωρίς να της παρέχει την αναγκαία και πραγματική ανάσα οξυγόνου που χρειάζεται. (...) Αυτή η συμφωνία είναι επίσης απεχθής για τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς θα εξαρτάται από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και αυτή η δέσμευση θα πρέπει να αυξάνεται σταθερά. Η ελληνική οικονομία, στην πραγματικότητα, θα συνεχίζει να βυθίζεται στην ύφεση» (πηγή AgoraVox).
Για τον Pepe Escobar, η Γερμανία έσωσε το ευρώ, ταπεινώνοντας την Ελλάδα. Πολλοί συμμερίζονται το δεύτερο μέρος της διαπίστωσης, ενώ εκφράζουν σοβαρές αμφιβολίες για το πρώτο, δηλαδή τη διάσωση του ευρώ. Δεν πρόκειται παρά για μία προσωρινή διάσωση, υποστηρίζουν.
Ο Paul Krugman στο blog του στους New York Times τιτλοφορεί τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με τους 18 της ευρωζώνης: «Σκοτώνοντας το ευρωπαϊκό σχέδιο».
Σίγουρα δεν είμαστε μπροστά στο τέλος της Ενωμένης Ευρώπης, εκτιμά ο Βιργίλιος Τομά, αλλά στην αρχή του τέλους μιας συγκεκριμένης ιδέας της Ευρώπης, αυτής της αντιδημοκρατικής Ευρώπης την οποία οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών προσπαθούν εδώ και πολλά χρόνια να επιβάλουν. Πρέπει να κάνουμε τώρα -επισημαίνει- ό, τι είναι δυνατόν για να επιταχυνθεί αυτή η διαδικασία της κατάρρευσης, έτσι ώστε, πάνω στα ερείπια των λαθών του παρελθόντος, να χτίσουμε αυτή τη νέα Ευρώπη που πολλοί αποκαλούν Ευρώπη των εθνών, ελεύθερη από κάθε εξωτερική παρέμβαση, η οποία δεν θα συγχέεται πλέον με το ΝΑΤΟ, μια Ευρώπη της δημοκρατικής συνεργασίας γύρω από ό, τι ενώνει τα έθνη και τους λαούς τους και όχι εναντίον ενός συγκεκριμένου αντιπάλου, ενάντια σε αυτό ή τον άλλο πραγματικό ή υποθετικό κίνδυνο.
Για τον Pepe Escobar, η Γερμανία έσωσε το ευρώ, ταπεινώνοντας την Ελλάδα. Πολλοί συμμερίζονται το δεύτερο μέρος της διαπίστωσης, ενώ εκφράζουν σοβαρές αμφιβολίες για το πρώτο, δηλαδή τη διάσωση του ευρώ. Δεν πρόκειται παρά για μία προσωρινή διάσωση, υποστηρίζουν.
Ο Paul Krugman στο blog του στους New York Times τιτλοφορεί τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων της Ελλάδας με τους 18 της ευρωζώνης: «Σκοτώνοντας το ευρωπαϊκό σχέδιο».
Σίγουρα δεν είμαστε μπροστά στο τέλος της Ενωμένης Ευρώπης, εκτιμά ο Βιργίλιος Τομά, αλλά στην αρχή του τέλους μιας συγκεκριμένης ιδέας της Ευρώπης, αυτής της αντιδημοκρατικής Ευρώπης την οποία οι αξιωματούχοι των Βρυξελλών προσπαθούν εδώ και πολλά χρόνια να επιβάλουν. Πρέπει να κάνουμε τώρα -επισημαίνει- ό, τι είναι δυνατόν για να επιταχυνθεί αυτή η διαδικασία της κατάρρευσης, έτσι ώστε, πάνω στα ερείπια των λαθών του παρελθόντος, να χτίσουμε αυτή τη νέα Ευρώπη που πολλοί αποκαλούν Ευρώπη των εθνών, ελεύθερη από κάθε εξωτερική παρέμβαση, η οποία δεν θα συγχέεται πλέον με το ΝΑΤΟ, μια Ευρώπη της δημοκρατικής συνεργασίας γύρω από ό, τι ενώνει τα έθνη και τους λαούς τους και όχι εναντίον ενός συγκεκριμένου αντιπάλου, ενάντια σε αυτό ή τον άλλο πραγματικό ή υποθετικό κίνδυνο.
Να λοιπόν, γιατί λυπήθηκαν για τη συμφωνία, η οποία όντως είναι ανεφάρμοστη, γιατί η Ελλάδα δεν λειτούργησε σαν πυροκροτητής, που θα βάλει φωτιά στο δυναμίτη, γκρεμίζοντας το οικοδόμημα, για την ακρίβεια δεν θυσιάστηκε ως Ιφιγένεια προκειμένου να προκληθεί η κατάρρευση της γερμανικής Ευρώπης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η «μεγάλη εικόνα» της Ευρώπης και όχι η Ελλάδα. Γιατί δεν μπαίνει μπροστά η Γαλλία γι’ αυτή τη διαφορετική Ευρώπη; Γιατί ο κ. Σαπίρ δεν απαιτεί από τους Γάλλους ό,τι απαιτεί από τους Έλληνες; Γιατί, τάχα, είναι ταπείνωση για την Ελλάδα η τακτική υποχώρηση μέχρι να διαμορφωθεί ένας πιο ευνοϊκός συσχετισμός πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη και δεν είναι ταπείνωση για τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία η υπαγωγή τους στους αντιδημοκρατικούς κανόνες των αξιωματούχων των Βρυξελλών -ουσιαστικά των υπαλλήλων του Βερολίνου; Γιατί θα πρέπει να καταστραφεί εντελώς η Ελλάδα ώστε πάνω στα ερείπιά της να κτιστεί η νέα Ευρώπη; Γιατί δεν τους κινητοποιεί η κοινωνική γενοκτονία που συντελείται στην Ελλάδα και στον ευρωπαϊκό νότο εν γένει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θέλησαν να σηκώσουν στους ώμους τους την αλλαγή της Ευρώπης για να σωθεί και η Ελλάδα. Ο στόχος ευγενής πλην όμως άκρως ρομαντικός και άκαιρος. Η ευρωπαϊκή πολιτική τάξη και πολύ περισσότερο η συμβολική τάξη, ο τρόπος σκέψης και στάσης των ευρωπαίων επιβάλλεται από τον Βορρά και είναι πλειοψηφικά συντηρητικός. Απαιτείται, συνεπώς, πολιτικο-ιδεολογικός «πόλεμος» διαρκείας στο «δρόμο» και όχι μία και μοναδική έφοδος στους ουρανούς. Χρειάζεται σύνθεση, ενότητα και αγώνας. Εκεί θα κριθούν όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου