Πόσο πολύ ζηλεύω τους συγγραφείς που μένουν κλεισμένοι στο γραφείο ή στη σοφίτα ή στο υπόγειό τους, απ’ όπου βγαίνουν μονάχα εξ ανάγκης για καμιά παρουσίαση βιβλίου ή για καμιά εκδήλωση προς τιμήν τους από τον τοπικό σύνδεσμο φιλολόγων ή για την απονομή των κρατικών βραβείων λογοτεχνίας. Εγώ δε ο αποσυνάγωγος, μυαλό δεν έχω βάλει τόσα χρόνια: πρωί πρωί παίρνω το πιατάκι μου, βάζω τα χέρια μου στην τσέπη και πιάνω πόστο στον πεζόδρομο μιας γειτονικής επαρχιακής πόλης. Μέχρι το βράδυ κάθομαι και ζητιανεύω χειρονομίες, λέξεις, μορφασμούς, αργά τη νύχτα μαζεύω το δισάκι μου και γυρνάω κουρασμένος στο χωριό μου και πολύ νωρίς τα ξημερώματα ξυπνάω και ζυμώνω λειτουργιές για τους απίστους.
ΥΓ του blog: …...ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου