Θανάσης Καρτερός
Υπάρχει ένα εύστοχο «αναρχικό» σύνθημα σε κάποιους άτυχους τοίχους "Κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας". Που μπορείς, αφού δεν υπάρχει κοπιράιτ, να το αλλάξεις λίγο, όταν μιλάς για πρωθυπουργούς: Κανένας... πρωθυπουργός δεν σώθηκε μηρυκάζοντας. Μασώντας και αναμασώντας δηλαδή πάλι και πάλι την ίδια πολιτική, για να παράγει στο τέλος τον ίδιο πολτό και να βουλιάζει όλο και βαθύτερα στην απαξίωση, που τελευταίο στάδιό της είναι η πλάκα. Ο σαρκασμός. Ακόμα χειρότερα ο οίκτος, ιδίως όταν πιστεύει, λόγω απολυταρχικής επικοινωνίας, ότι μπορεί να παρουσιάσει τον πολτό του ως υγιεινή διατροφή.
Είναι λίγο σιχαμένο, αλλά το κάνει συνεχώς ο Μητσοτάκης. Βλέπει, ξέρει, του το λένε ακόμα και τα πολύχρωμα πουλιά του κήπου του, ότι φθείρεται με ρυθμούς κατεδάφισης. Δεν μπορεί όμως να αλλάξει πολιτική, δεν γίνεται, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν σε όλα. Είναι δεμένος όχι μόνο επειδή οι ιδεοληψίες που τον κινούν είναι στο DNA του, αλλά και επειδή τα συμφέροντα που εκφράζει και εξυπηρετεί δεν επιτρέπουν ανακολουθίες και «λαϊκισμούς». Είτε πρόκειται για την πανδημία είτε πρόκειται για το ρεύμα και την ακρίβεια, όσο μείον κι αν είναι το ταμείον, τα κέρδη τους δεν τα διαπραγματεύονται.
Κι επειδή ο Θεός τον έκανε να πιστεύει στο όνομα και στο κάρμα του, σπεύδει σε σπασμωδικές «πρωτοβουλίες», επισπεύδοντας τον οίκτο. Είναι για λύπηση όταν στέλνει όπλα στην Ουκρανία και καταγγέλλει συναυλίες ειρήνης. Όταν κλείνει το μάτι στους άρπαγες της ενέργειας και δηλώνει ότι το πλαφόν θα βλάψει τα δημόσια οικονομικά και θα αυξήσει τη φορολογία. Όταν βάζει την υπογραφή του στη λήξη της πανδημίας και φορτωμένος χιλιάδες νεκρούς βγάζει στο σφυρί το ΕΣΥ και τις ζωές των άλλων. Ακόμα, αν θέλετε, κι όταν «σώζει» τον Σαϊντού, που εξαιτίας του δικού του απάνθρωπου νόμου κινδυνεύει.
Δυστυχώς γι’ αυτόν όμως, στην περίπτωσή του ο οίκτος δεν φτουράει. Διότι μια κοινωνία που βασανίζεται και αγωνιά δεν έχει περιθώρια οικτίρμονος ανοχής για κείνον που την οδηγεί κατά κρημνού. Θα πρόσφερε υπηρεσία στη χώρα και στον εαυτό του αν αποχωρούσε πριν φτάσουμε στην πίσσα και τα πούπουλα. Αλλά δεν πρόκειται. Σσσσσς! Ακούτε αυτό το μονότονο μπλα-μπλα-μπλα; Είναι ο Μητσοτάκης που μηρυκάζει...
Είναι λίγο σιχαμένο, αλλά το κάνει συνεχώς ο Μητσοτάκης. Βλέπει, ξέρει, του το λένε ακόμα και τα πολύχρωμα πουλιά του κήπου του, ότι φθείρεται με ρυθμούς κατεδάφισης. Δεν μπορεί όμως να αλλάξει πολιτική, δεν γίνεται, δεν υπάρχει περίπτωση, δεν σε όλα. Είναι δεμένος όχι μόνο επειδή οι ιδεοληψίες που τον κινούν είναι στο DNA του, αλλά και επειδή τα συμφέροντα που εκφράζει και εξυπηρετεί δεν επιτρέπουν ανακολουθίες και «λαϊκισμούς». Είτε πρόκειται για την πανδημία είτε πρόκειται για το ρεύμα και την ακρίβεια, όσο μείον κι αν είναι το ταμείον, τα κέρδη τους δεν τα διαπραγματεύονται.
Κι επειδή ο Θεός τον έκανε να πιστεύει στο όνομα και στο κάρμα του, σπεύδει σε σπασμωδικές «πρωτοβουλίες», επισπεύδοντας τον οίκτο. Είναι για λύπηση όταν στέλνει όπλα στην Ουκρανία και καταγγέλλει συναυλίες ειρήνης. Όταν κλείνει το μάτι στους άρπαγες της ενέργειας και δηλώνει ότι το πλαφόν θα βλάψει τα δημόσια οικονομικά και θα αυξήσει τη φορολογία. Όταν βάζει την υπογραφή του στη λήξη της πανδημίας και φορτωμένος χιλιάδες νεκρούς βγάζει στο σφυρί το ΕΣΥ και τις ζωές των άλλων. Ακόμα, αν θέλετε, κι όταν «σώζει» τον Σαϊντού, που εξαιτίας του δικού του απάνθρωπου νόμου κινδυνεύει.
Δυστυχώς γι’ αυτόν όμως, στην περίπτωσή του ο οίκτος δεν φτουράει. Διότι μια κοινωνία που βασανίζεται και αγωνιά δεν έχει περιθώρια οικτίρμονος ανοχής για κείνον που την οδηγεί κατά κρημνού. Θα πρόσφερε υπηρεσία στη χώρα και στον εαυτό του αν αποχωρούσε πριν φτάσουμε στην πίσσα και τα πούπουλα. Αλλά δεν πρόκειται. Σσσσσς! Ακούτε αυτό το μονότονο μπλα-μπλα-μπλα; Είναι ο Μητσοτάκης που μηρυκάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου