Αποκριάτικο στεριανό τραγούδι με την Δόμνα Σαμίου στο τραγούδι.
Από την πιο πιο διάσημη έκδοση του Καλλιτεχνικού Συλλόγου Δημοτικής Μουσικής "ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ". Τα «ανίερα-ιερά» τραγούδια της Αποκριάς με την ιερή τους αθυροστομία ετάραξαν τα νερά των σεμνότυφων. Ο διπλός δίσκος με τα είκοσι τέσσερα κομμάτια συνοδεύεται από εκτενή κείμενα που αναλύουν το παγανιστικό τελετουργικό πλαίσιο εντός του οποίου λέγονται τα τραγούδια, τραγούδια συνδεδεμένα με συγκεκριμένη εποχή του κοσμικού χρόνου και με ρόλο ιερό κατά τις αντιλήψεις των ανθρώπων της παραδοσιακής αγροτικής κοινωνίας. Παράλληλη έκδοση σε LP και CD.
Παίζουν οι μουσικοί:
Νίκος Φιλιππίδης - κλαρίνο
Γιώργος Μαρινάκης - βιολί
Κώστας Φιλιππίδης - λαούτο
Ανδρέας Παπάς - κρουστά
Συμμετέχει στο τραγούδι και ομάδα από τον Όμιλο Ελληνικών Λαϊκών Χορών Ελένη Τσαούλη
Να ’μουν νύ- μωρέ, νά ’μουν νύ- νά ’μουν νύχτα στο γιαλό,
ν’ ανάψω λύ- μωρέ, ν’ ανάψω λύ- ν’ ανάψω λύχνο για να ιδώ.
Θεια μου Nικολάκαινα, να μην πας για λάχανα.
Πού τσ’ ανάβουν τσι φωτιές και πηδάνε οι μικρές;
Στου αρχιδιάκου την αυλή μαζευτήκανε πολλοί.
Γάμος εγινότανε, κάποιος παντρευότανε.
Η ασυναρτησία και η έλλειψη νοήματος δεν είναι τυχαίες. Οι λέξεις αναλύονται σε ήχους και συνδέονται μεταξύ τους όχι μέσω του νοήματός τους, αλλά σε μια ηχητική σχέση, παίρνοντας το βάρος της ακουστικής τους μόνο αξίας (να-μου-νί, να-να-ψο-λί κτλ.). το τραγούδι λειτουργεί σχεδόν σαν επωδή, δηλαδή σαν λόγος μαγικός, ασαφής και δυσνόητος, που λέγεται για να εξυπηρετήσει έναν συγκεκριμένο σκοπό -εδώ τον γενικό γονιμικό σκοπό της Αποκριάς- αλλά βεβαίως και για να δημιουργήσει το απαραίτητο σεξουαλικό κλίμα, με την προφορά και μόνο των γενετήσιων λέξεων.
Μιράντα Τερζοπούλου (1994)
Από την πιο πιο διάσημη έκδοση του Καλλιτεχνικού Συλλόγου Δημοτικής Μουσικής "ΔΟΜΝΑ ΣΑΜΙΟΥ". Τα «ανίερα-ιερά» τραγούδια της Αποκριάς με την ιερή τους αθυροστομία ετάραξαν τα νερά των σεμνότυφων. Ο διπλός δίσκος με τα είκοσι τέσσερα κομμάτια συνοδεύεται από εκτενή κείμενα που αναλύουν το παγανιστικό τελετουργικό πλαίσιο εντός του οποίου λέγονται τα τραγούδια, τραγούδια συνδεδεμένα με συγκεκριμένη εποχή του κοσμικού χρόνου και με ρόλο ιερό κατά τις αντιλήψεις των ανθρώπων της παραδοσιακής αγροτικής κοινωνίας. Παράλληλη έκδοση σε LP και CD.
Παίζουν οι μουσικοί:
Νίκος Φιλιππίδης - κλαρίνο
Γιώργος Μαρινάκης - βιολί
Κώστας Φιλιππίδης - λαούτο
Ανδρέας Παπάς - κρουστά
Συμμετέχει στο τραγούδι και ομάδα από τον Όμιλο Ελληνικών Λαϊκών Χορών Ελένη Τσαούλη
Να ’μουν νύ- μωρέ, νά ’μουν νύ- νά ’μουν νύχτα στο γιαλό,
ν’ ανάψω λύ- μωρέ, ν’ ανάψω λύ- ν’ ανάψω λύχνο για να ιδώ.
Θεια μου Nικολάκαινα, να μην πας για λάχανα.
Πού τσ’ ανάβουν τσι φωτιές και πηδάνε οι μικρές;
Στου αρχιδιάκου την αυλή μαζευτήκανε πολλοί.
Γάμος εγινότανε, κάποιος παντρευότανε.
Η ασυναρτησία και η έλλειψη νοήματος δεν είναι τυχαίες. Οι λέξεις αναλύονται σε ήχους και συνδέονται μεταξύ τους όχι μέσω του νοήματός τους, αλλά σε μια ηχητική σχέση, παίρνοντας το βάρος της ακουστικής τους μόνο αξίας (να-μου-νί, να-να-ψο-λί κτλ.). το τραγούδι λειτουργεί σχεδόν σαν επωδή, δηλαδή σαν λόγος μαγικός, ασαφής και δυσνόητος, που λέγεται για να εξυπηρετήσει έναν συγκεκριμένο σκοπό -εδώ τον γενικό γονιμικό σκοπό της Αποκριάς- αλλά βεβαίως και για να δημιουργήσει το απαραίτητο σεξουαλικό κλίμα, με την προφορά και μόνο των γενετήσιων λέξεων.
Μιράντα Τερζοπούλου (1994)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου