H Süddeutsche Zeitung το αποδόμησε μάλλον… κομψά: «Μια ακριβή και παράλογη ιδέα» έγραψε, η γερμανική εφημερίδα, εξηγώντας: «Το φράγμα που αναβοσβήνει και εκτείνεται σε μήκος τριών χιλιομέτρων μάλλον δεν πρόκειται να γίνει φόβητρο, γιατί εύκολα μπορεί να παρακαμφθεί».
Το, επίσης γερμανικό Der Spiegel εντόπισε πίσω από τους εμπνευστές του πλωτού φράγματος που θα «αναχαιτίζει» τις προσφυγικές ροές τους ευρωπαίους μιμητές του Τραμπ: «Αυτό το σχέδιο», έγραψε, «που έδωσαν στη δημοσιότητα οι ελληνικές αρχές, θυμίζει το συνοριακό τείχος του Ντόναλντ Τραμπ. Ούτε στην Ελλάδα γνωρίζουν πώς ακριβώς μπορεί να λειτουργήσει. Αλλά αυτό που ήδη γνωρίζουμε είναι ότι πρόκειται για πράξη απελπισίας, η οποία διαβρώνει ακόμη περισσότερο τις ευρωπαϊκές αξίες».
Η Κομισιόν ζήτησε διευκρινίσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη θέτοντας ζήτημα πιθανής παραβίασης του θεμελιώδους δικαιώματος αναζήτησης ασύλου, ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε «πολιτική - κόλαφο για τα ανθρώπινα δικαιώματα», και ο Αλέξης Τσίπρας ρώτησε εύλογα από το βήμα της Βουλής «τι είναι οι πρόσφυγες, τσούχτρες»;
Ο νέος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής όμως Νότης Μηταράκης έχει άλλη άποψη, και έχει και όλες τις απαντήσεις: Δήλωσε ότι «οι τεχνολογίες αυτές έχουν εφαρμοστεί», πως ο περίφημος πλωτός φράχτης «θα στείλει μήνυμα ότι δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι» και ότι από την εμπειρία του στρατηγού Αλκιβιάδη Στεφανή στον… Έβρο προκύπτει πως τα φυσικά εμπόδια μπορούν να έχουν «σχετικά αποτελέσματα» στην ανάσχεση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.
Κοινώς, η κυβέρνηση κατάφερε επιτέλους να αποδείξει ότι τα θαλάσσια σύνορα όχι απλώς υπάρχουν αλλά μπορούν και να… περιφραχτούν, στα πρότυπα της μεθορίου του Έβρου. Ενδεχομένως δε, το επόμενο βήμα είναι να στηθούν και… πλωτά φυλάκια, καθώς σύμφωνα με τις πληροφορίες το όλο σχέδιο αποτελεί όντως έμπνευση του υφυπουργού Άμυνας και «επιχειρησιακού» υπεύθυνου – μεταξύ των δεκάδων άλλων υπευθύνων – της κυβέρνησης για το προσφυγικό.
Η κατάσταση, πολύ απλά, θα μπορούσε να είναι φαιδρή εάν δεν εμπεριείχε την έκρηξη του ανθρωπιστικού δράματος των προσφύγων και την τραγική διαχείριση που έχει κάνει η κυβέρνηση από την πρώτη ημέρα της ανόδου της στην εξουσία.
Πρόκειται για την τραγωδία που σε αριθμούς καταγράφεται, μέχρι στιγμής, ως εξής: Το 2019 έφθασαν συνολικά στην Ελλάδα 72.000 πρόσφυγες και μετανάστες έναντι 42.000 το 2018, μόνον στο δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς ήρθαν στην χώρα 45.000 άνθρωποι, και από αυτούς οι 44.000 παραμένουν εγκλωβισμένοι στα νησιά έναντι 5.500 που ήταν ο αντίστοιχος αριθμός ως το καλοκαίρι. Όσο για τις 20.000 μετακινήσεις στην ενδοχώρα τις οποίες είχε υποσχεθεί «έως το τέλος Νοεμβρίου» ο - τότε αρμόδιος - υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παραμένουν κενός στόχος που προσέκρουσε στις περίφημες αντιδράσεις των «τοπικών κοινωνιών» και των γαλάζιων δημάρχων, πολιτευτών και κομματαρχών.
Είναι οι αριθμοί που σκιαγραφούν το απόλυτο αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής - εάν πράγματι υπάρχει τέτοια πολιτική - στο προσφυγικό. Κι ο περιβόητος «πλωτός φράχτης» δεν είναι παρά το επόμενο βήμα πανικού κι απελπισίας σ’ αυτό το αδιέξοδο - ένα βήμα, το οποίο πέραν του ότι εκθέτει βαριά την χώρα σε κριτική για «ορμπανικές» μεθόδους στην διαχείριση του προσφυγικού εγείρει μια σειρά ακόμη από σοβαρά ζητήματα.
«Πεταμένα λεφτά» ήταν το σχόλιο που έκανε για τον… θαλάσσιο φράχτη ο πρώην υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης, δείχνοντας πως ένα από αυτά τα ζητήματα είναι το κόστος και το όφελος που μπορεί να έχουν κάποιοι από το … project Στεφανή. Επισημαίνεται πως ο φράχτης θα κοστίσει 500.000 ευρώ, στην πρώτη πιλοτική φάση του, και οι διαδικασίες ανάθεσης και κατασκευής του γίνονται στον χρόνο - εξπρές των 5 ημερών.
Δεύτερο σοβαρό ζήτημα, όπως τονίζεται και από στελέχη της αντιπολίτευσης, είναι οι μεγάλοι κίνδυνοι που δημιουργεί ένας τέτοιος φράχτης για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Φράχτες που θα πλέουν γύρω από τα νησιά του Αιγαίου, ειδικά στην καλοκαιρινή περίοδο, είναι προφανές πως προκαλούν σοβαρούς κινδύνους ατυχημάτων για κάθε είδους πλοία και σκάφη, εμπορικά και επιβατικά.
Ένα ακόμη ερώτημα, με ενδεχόμενες πολύ σοβαρές παρενέργειες και στο επίπεδο των εθνικών θεμάτων είναι οι επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσουν οι φράχτες σε επιχειρήσεις διάσωσης προσφύγων – επιχειρήσεις για τις οποίες είναι αποκλειστικά υπεύθυνο το ελληνικό Λιμενικό Σώμα αλλά στις οποίες επιμόνως επιδιώκει να εμπλακεί και η Τουρκία με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε όρους εθνικής κυριαρχίας.
Όλα αυτά δεν τα έχουν απαντήσει έως τώρα ούτε ο κ. Μηταράκης, ούτε ο κ. Στεφανής και είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν έχουν απασχολήσει σοβαρά οποιονδήποτε από τους πολυάριθμους υπευθύνους της κυβέρνησης για το προσφυγικό - είτε πρόκειται για υπουργούς, είτε για υφυπουργούς, είτε για «επιχειρησιακούς» παράγοντες και συντονιστές, νυν και πρώην.
Το, επίσης γερμανικό Der Spiegel εντόπισε πίσω από τους εμπνευστές του πλωτού φράγματος που θα «αναχαιτίζει» τις προσφυγικές ροές τους ευρωπαίους μιμητές του Τραμπ: «Αυτό το σχέδιο», έγραψε, «που έδωσαν στη δημοσιότητα οι ελληνικές αρχές, θυμίζει το συνοριακό τείχος του Ντόναλντ Τραμπ. Ούτε στην Ελλάδα γνωρίζουν πώς ακριβώς μπορεί να λειτουργήσει. Αλλά αυτό που ήδη γνωρίζουμε είναι ότι πρόκειται για πράξη απελπισίας, η οποία διαβρώνει ακόμη περισσότερο τις ευρωπαϊκές αξίες».
Η Κομισιόν ζήτησε διευκρινίσεις από την κυβέρνηση Μητσοτάκη θέτοντας ζήτημα πιθανής παραβίασης του θεμελιώδους δικαιώματος αναζήτησης ασύλου, ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε «πολιτική - κόλαφο για τα ανθρώπινα δικαιώματα», και ο Αλέξης Τσίπρας ρώτησε εύλογα από το βήμα της Βουλής «τι είναι οι πρόσφυγες, τσούχτρες»;
Ο νέος υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής όμως Νότης Μηταράκης έχει άλλη άποψη, και έχει και όλες τις απαντήσεις: Δήλωσε ότι «οι τεχνολογίες αυτές έχουν εφαρμοστεί», πως ο περίφημος πλωτός φράχτης «θα στείλει μήνυμα ότι δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι» και ότι από την εμπειρία του στρατηγού Αλκιβιάδη Στεφανή στον… Έβρο προκύπτει πως τα φυσικά εμπόδια μπορούν να έχουν «σχετικά αποτελέσματα» στην ανάσχεση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.
Κοινώς, η κυβέρνηση κατάφερε επιτέλους να αποδείξει ότι τα θαλάσσια σύνορα όχι απλώς υπάρχουν αλλά μπορούν και να… περιφραχτούν, στα πρότυπα της μεθορίου του Έβρου. Ενδεχομένως δε, το επόμενο βήμα είναι να στηθούν και… πλωτά φυλάκια, καθώς σύμφωνα με τις πληροφορίες το όλο σχέδιο αποτελεί όντως έμπνευση του υφυπουργού Άμυνας και «επιχειρησιακού» υπεύθυνου – μεταξύ των δεκάδων άλλων υπευθύνων – της κυβέρνησης για το προσφυγικό.
Η κατάσταση, πολύ απλά, θα μπορούσε να είναι φαιδρή εάν δεν εμπεριείχε την έκρηξη του ανθρωπιστικού δράματος των προσφύγων και την τραγική διαχείριση που έχει κάνει η κυβέρνηση από την πρώτη ημέρα της ανόδου της στην εξουσία.
Πρόκειται για την τραγωδία που σε αριθμούς καταγράφεται, μέχρι στιγμής, ως εξής: Το 2019 έφθασαν συνολικά στην Ελλάδα 72.000 πρόσφυγες και μετανάστες έναντι 42.000 το 2018, μόνον στο δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς ήρθαν στην χώρα 45.000 άνθρωποι, και από αυτούς οι 44.000 παραμένουν εγκλωβισμένοι στα νησιά έναντι 5.500 που ήταν ο αντίστοιχος αριθμός ως το καλοκαίρι. Όσο για τις 20.000 μετακινήσεις στην ενδοχώρα τις οποίες είχε υποσχεθεί «έως το τέλος Νοεμβρίου» ο - τότε αρμόδιος - υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης παραμένουν κενός στόχος που προσέκρουσε στις περίφημες αντιδράσεις των «τοπικών κοινωνιών» και των γαλάζιων δημάρχων, πολιτευτών και κομματαρχών.
Είναι οι αριθμοί που σκιαγραφούν το απόλυτο αδιέξοδο της κυβερνητικής πολιτικής - εάν πράγματι υπάρχει τέτοια πολιτική - στο προσφυγικό. Κι ο περιβόητος «πλωτός φράχτης» δεν είναι παρά το επόμενο βήμα πανικού κι απελπισίας σ’ αυτό το αδιέξοδο - ένα βήμα, το οποίο πέραν του ότι εκθέτει βαριά την χώρα σε κριτική για «ορμπανικές» μεθόδους στην διαχείριση του προσφυγικού εγείρει μια σειρά ακόμη από σοβαρά ζητήματα.
«Πεταμένα λεφτά» ήταν το σχόλιο που έκανε για τον… θαλάσσιο φράχτη ο πρώην υπουργός Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης, δείχνοντας πως ένα από αυτά τα ζητήματα είναι το κόστος και το όφελος που μπορεί να έχουν κάποιοι από το … project Στεφανή. Επισημαίνεται πως ο φράχτης θα κοστίσει 500.000 ευρώ, στην πρώτη πιλοτική φάση του, και οι διαδικασίες ανάθεσης και κατασκευής του γίνονται στον χρόνο - εξπρές των 5 ημερών.
Δεύτερο σοβαρό ζήτημα, όπως τονίζεται και από στελέχη της αντιπολίτευσης, είναι οι μεγάλοι κίνδυνοι που δημιουργεί ένας τέτοιος φράχτης για την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. Φράχτες που θα πλέουν γύρω από τα νησιά του Αιγαίου, ειδικά στην καλοκαιρινή περίοδο, είναι προφανές πως προκαλούν σοβαρούς κινδύνους ατυχημάτων για κάθε είδους πλοία και σκάφη, εμπορικά και επιβατικά.
Ένα ακόμη ερώτημα, με ενδεχόμενες πολύ σοβαρές παρενέργειες και στο επίπεδο των εθνικών θεμάτων είναι οι επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσουν οι φράχτες σε επιχειρήσεις διάσωσης προσφύγων – επιχειρήσεις για τις οποίες είναι αποκλειστικά υπεύθυνο το ελληνικό Λιμενικό Σώμα αλλά στις οποίες επιμόνως επιδιώκει να εμπλακεί και η Τουρκία με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε όρους εθνικής κυριαρχίας.
Όλα αυτά δεν τα έχουν απαντήσει έως τώρα ούτε ο κ. Μηταράκης, ούτε ο κ. Στεφανής και είναι εξαιρετικά αμφίβολο εάν έχουν απασχολήσει σοβαρά οποιονδήποτε από τους πολυάριθμους υπευθύνους της κυβέρνησης για το προσφυγικό - είτε πρόκειται για υπουργούς, είτε για υφυπουργούς, είτε για «επιχειρησιακούς» παράγοντες και συντονιστές, νυν και πρώην.
ΥΓ του blog: .....ζαργάνες μπορεί να πιαστούν, άνθρωποι και μετανάστες αδύνατον, σίγουρα όμως θα πιαστεί η ανθρωπιά κι η ευφυία των εμπνευστών και δημιουργών αυτού του Project....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου