Φαντάζεστε τι θα γινόταν σήμερα, εάν είχαμε original νεοφιλελεύθερους;

Την ατάκα «Τι θα γινόταν σήμερα αν στην Κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ», πέταξε σαν επικεφαλίδα σε ένα πολιτικό κείμενό του, πριν από λίγο καιρό στο γνωστό ATHENS VOICE, ένας άγνωστης σήμερα επαγγελματικής ταυτότητας και -κατά δήλωσή του- πρώην σπουδαστής αρχιτεκτονικής, ο Βαγγέλης Περρής.

Ο κειμενογράφος, αφού στον πρότερο επαγγελματικό του βίο έκανε μια γύρα από τα lifestyle περιοδικά του Κωστόπουλου, και από την τηλεόραση σαν συμπαρουσιαστής του Θέμου Αναστασιάδη -ξεφτιλίζοντας μαζί με τον μακαρίτη και την συνοδεία τηλεοπτικών γλαστρών, διάφορα φαιδρά πρόσωπα της show biz η της πολιτικής- κατέληξε να γράφει στην ATHENS VOICE.

Ναι, το Athens Voice. Το site που γράφουν, μεταξύ άλλων, και οι αντισυστημικοί πρώην αριστεροί Σώτη Τριανταφύλλου και Χρήστος Χωμενίδης.

Βέβαια, και ο Βαγγέλης, αριστερός πρέπει να ήτανε στα νιάτα του -σαν τον Τσίμα, την Τρέμη και πολλούς άλλους- γιατί, σύμφωνα με το βιογραφικό του, επιμελήθηκε αφίσες κατά της ΕΟΚ των μονοπωλίων.

Σας ερωτώ: Συνεργάτης ενός site που πήρε μερτικό από την διαφημιστική πίτα του «Μένουμε σπίτι», θα ήταν παράλογο να μη γράψει κάτι καλό για την κυβέρνηση που χειρίζεται με απόλυτη επιτυχία τον εγκλεισμό;

Όχι, φυσικά. Δεν θα ήταν ούτε ο πρώτος και δεν θα είναι και ο τελευταίος, που δεν θα δάγκωνε το χέρι που τον ταΐζει.

Ο Βαγγέλης, όμως, για να μην τον περάσουν ότι γλείφει -το έχουν αυτό οι πρώην αριστεροί, και πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε- δεν κάθισε να γράψει κάτι καλό για τον Κυριάκο και τον Τσιόδρα.

Στρώθηκε κάτω και έφτιαξε ένα story για το τι θα παθαίναμε, εάν στην Κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ.

Λες και δεν ξέραμε τι είχαμε πάθει με την ξεφτίλα ένα ΟΧΙ να γυρίσει σε ΝΑΙ, χρειαζόταν να μάθουμε τι θα γινόταν σήμερα με Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και κορωνοϊό.

Η ατάκα ενθουσίασε αμέσως χαζοχαρούμενους φιλελέδες, που διάβαζαν για Συριζαίους αγκαλιά με γύφτους –τους λέει Ρομά για να μην νομίσουμε ότι είναι ρατσιστής- σε συγκέντρωση κατά του ιού στο Σύνταγμα, για Πολάκη που θα έφτυνε τα χέρια του για απολύμανση και θα κάπνιζε την ώρα της ενημέρωσης και για ΕΡΤ που δεν θα ενημέρωνε τον κόσμο, γιατί θα ήταν χαλασμένα τα μικρόφωνα.

Από τα ευφυολογήματα του Βαγγέλη δεν απουσίαζαν ούτε η Βενεζουέλα -από αυτήν έγραφε ότι θα προμηθευόμασταν χαρτιά υγείας- και φυσικά ο Καρανίκας σαν υπεύθυνος στρατηγικού σχεδιασμού της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Το ότι παρέλειψε να κάνει μνεία στη Νοτοπούλου για την λανθασμένη προφορά του CEO είναι ανθρώπινο λάθος για ένα κειμενογράφο που γράφει κείμενα στο ποδάρι, αφού, όπως αυτοεπαινείται, γράφει πέντε χιλιάδες λέξεις την μέρα.

Δεν υπήρχε σελίδα για σελίδα φιλελέ στο Facebook που να μην κοτσάρει την λεζάντα «Τι θα γινότανε αν είχαμε ΣΥΡΙΖΑ», με το εισαγωγικό σχόλιο «Ευτυχώς, έχουμε υπεύθυνο ηγέτη» και την μονταρισμένη φωτογραφία που έδειχνε ένα συριζαίικο τσιμπούσι.

Εάν σοβαρός άνθρωπος -λίγο δύσκολο- καθόταν για να γελάσει η ψυχή του, να διαβάσει το χιουμοριστικό κείμενο του Βαγγέλη, μέσα στο οποίο έκανε μια σύντομη ανασκόπηση της πολιτείας του ΣΥΡΙΖΑ και έπαιρνε στα σοβαρά αυτά που έγραφε, θα αναρωτιόταν:

-Ρε, πoύστη μου, αυτός ήταν όλος και όλος ο ΣΥΡΙΖΑ; Μια παρέα τσαπατσούληδων και αερολόγων με αρχηγό έναn πολιτικό που κορόιδεψε τον κόσμο στο Δημοψήφισμα;

-Ένας Πολάκης που κάπνιζε τσιγάρο -ευτυχώς δεν κάπνιζε πούρο να το φυσάει, σαν τον υπόδικο Πρόεδρο του Θρύλου, στα μούτρα υπαλλήλων υπουργών του στην κλειστή αίθουσα της ΔΕΘ- και ένας Καρανίκας που διορίστηκε με δυο χιλιάδες διακόσια μικτά, ήταν όλο αυτό το ασκέρι;

-Και στο κάτω-κάτω, το τρίτο μνημόνιο που υπογράψανε, και αυτό με τις δικές μας ψήφους, το υπογράψανε αφού είχαμε προλάβει, χάρη στον Βενιζέλο, να υποθηκεύσουμε την χώρα και να είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν με το ζόρι τους ξένους.

-Και καθίσανε στο σβέρκο μας αυτοί οι άνθρωποι, με όλες τις εφημερίδες και τα κανάλια δικά μας να τους ξεμπροστιάζουν για το παραμικρό, τέσσερα και μισό χρόνια; Ρε, μήπως, κατά βάθος δεν είχαμε πολιτικές διαφορές και προσπαθούσαμε να τους ρίξουμε με διάφορες μ@λακίες;

“Είχανε, ρε, αυτοί μια δική τους ENERGA, είχανε βουλευτές συνήγορους υπεράσπισης καταχραστών του δημοσίου, είχανε υπουργό να φυγαδεύσει ένα δικό τους Χριστοφοράκο, είχανε, έστω ένα, σοβαρό οικονομικό σκάνδαλο;” θα συνέχιζε να προβληματίζεται ο σώφρων δεξιός.

Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στα χρόνια της διακυβέρνησης δεν κάθισε να ξεβρωμίσει την δικαστική κόπρο, που αθώωνε σωρηδόν όλα τα πολιτικά και επιχειρηματικά υποκείμενα που ρήμαξαν την χώρα, ή δεν έκανε μια σοβαρή εξεταστική για το πολιτικό προσωπικό που οδήγησε την χώρα στην χρεωκοπία, είναι για μένα το μεγαλύτερο σκάνδαλο, αλλά αυτό κανείς δεξιός-σοβαρός η ασόβαρος δεν θα το αναφέρει. Γιατί; Γιατί δεν τον συμφέρει.

Δεν ήταν, λοιπόν, οι παλινωδίες, οι αστοχίες και οι προχειρότητες αυτές που έριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν καν το βόλεμα κάποιων δικών του παιδιών.

Ήταν η έμμεση παραγραφή των πολιτικών πράξεων προσώπων που πέρασαν από κυβερνητικές θέσεις τα προηγούμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ χρόνια. 

Αν βάλεις από πάνω και την χειραγώγηση των ψηφοφόρων από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν θέλει και πολύ ο κόσμος για να πει: «Όλοι τους το ίδιο είναι. Ας δοκιμάσουμε και τον Μητσοτάκη».

Θα σύγκρινε ο σοβαρός δεξιός, την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με τις παλιές εποχές των εκσυγχρονιστών ή των γνήσιων δεξιών και θα νόμιζε ότι οι Συριζαίοι είναι βλαμμένοι, χαζοβιόληδες και άμαθοι -σαν τους πασοκτζήδες της πρώτης φουρνιάς- με αρχηγό έναν πολιτικό τζογαδόρο.

«Μου φαίνεται ότι με τις μ@λακίες που κάθεται και γράφει ο Βαγγέλης» θα κατέληγε στο συμπέρασμα ο νουνεχής δεξιός, «θα αρχίσουν να πιστεύουν, ότι στο δικό μας κόμμα έχουν βρει αποκούμπι όλα τα καθίκια, οι απατεώνες, οι καταχραστές, οι φοροφυγάδες, οι παιδόφιλoι, οι προστάτες των νονών, των λαθρέμπορών και των εμπόρων ναρκωτικών, και κάθε εν γένει απόβρασμα της ελληνικής κοινωνίας. Και δεν βάζω μέσα σε αυτούς, τους εθνοκάπηλους, τους παπάδες και τα φασισταριά που μαζέψαμε από την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ».

 

 

Σοφία κειμενογράφου, που να κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, η εξυπνάδα του ΑΡΚΑ, που να δημοσιευτεί στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ, και να μην την χρησιμοποιήσει ο Κυριάκος από το βήμα της Βουλής σαν επιχείρημα, θα ήταν, εκ της πρωθυπουργικής φύσεως, πράγμα αδύνατον.

Πολιτικός αρχηγός που διαβάζει τιμές οπωροκηπευτικών σε συνεδρίαση της Βουλής, δεν θα έκανε αναφορά σε εξυπνακισμό που σαρώνει στο διαδίκτυο;

Αυτό, δα, έλειπε. Έτσι, στο κλείσιμο της κύριας πρόσφατης ομιλίας του σε επίπεδο αρχηγών, δεν παρέλειψε να πει:

«Στην κοινωνία λέγεται ψιθυριστά και όχι μόνο: “τι θα γινόταν αν…”.
Στο σημείο αυτό πήρε ανάσα, κοιτάζοντας τους βουλευτές του, και υπονοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί θεώρησε αυτονόητο ότι είμαστε όλοι ενήμεροι για την πολιτική πραγματεία του κυρίου Περρή.

Τους κοίταζε, μέχρι που έβγαλε χρησμό σαν αμαστούρωτη Πυθία:

“Ευτυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ” είπε ο Κυριάκος, με το γνωστό αγέρωχο ύφος του, νοιώθοντας ότι, με την ρητορική του, κατατρόπωσε τον πολιτικό του αντίπαλο.

Η δευτερολογία, από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ακολούθησε- όσο και να γράφουν τα μη κυβερνητικά sites ότι ο Κυριάκος έπεσε μέσα στο λάκκο που άνοιξε ο ίδιος, αφού έδωσε ευκαιρία στον Τσίπρα να του αραδιάσει τις κυβερνητικές ασυναρτησίες και τα παρατράγουδα- ήταν για μένα εκτός πολιτικού τόπου.

Σε μια κυβέρνηση τυχοδιωκτών, που παίρνει άριστα στην προπαγάνδα χάρη στα λεφτά που μοιράζει και την προστασία που απολαμβάνει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν απαντάς συγκρίνοντας τα μέτρα που πρότεινες με τα μέτρα που πάρθηκαν ή τις κομπίνες της αρπαχτής που στήθηκαν με την ευκαιρία της κρίσης.

Κύριοι επικοινωνιολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, σε μια ασυνάρτητη υποθετικής μορφής πομφόλυγα -αν θέλεις να αποφύγεις τον συνήθη πολιτικαντισμό με το γνωστό αποτέλεσμα να συμπεράνει ο κοσμάκης ότι τα ίδια σκατά είναι όλοι τους- θέτεις ένα δικό σου σοβαρό πολιτικό ερώτημα:

“Τι θα γινότανε, στην κρίση του κορωνοϊού, αν δεν υπήρχαν τα υπολείμματα της κρατικής μέριμνας που απέμειναν μετά το συστηματικό ξεχαρβάλωμα της Δημόσιας υγείας και στην Κυβέρνηση είχαμε original νεοφιλελεύθερους της αριστείας; Και όχι αυτόν τον κρατικόσιτο αχταρμά ακροδεξιών, οικογενειακών συγγενών, πολιτικών φίλων και τεχνοκρατών–αβανταδόρων μεγάλων οικονομικών συμφερόντων.”

Με πιο απλά λόγια, τι θα γινότανε εάν ο Κυριάκος είχε επιλέξει πολιτικούς που είχαν προλάβει να υλοποιήσουν το original δόγμα «Ελεύθερος να διαλέξεις», του συγχωρεμένου Φρίντμαν.

Δόξα τω θεώ, η δεξαμενή σκέψης της Νέας Δημοκρατίας δεν στερείται από νεοφιλελεύθερα φυντάνια.

Να σας πω εγώ, τι θα γινόταν;

Με το πού θα είχαν πάρει το πάνω χέρι σε μια Κυβέρνηση οι συνεπείς νεοφιλελεύθεροι, θα είχαν προλάβει να πουλήσουν νοσοκομεία σε κλινικάρχες, δημόσια σχολεία σε ιδιοκτήτες ΚΕΚ, και συνταξιοδοτικά δικαιώματα σε ιδιωτικές ασφαλιστικές προδιαγραφών ΑΣΠΙΣ ΠΡΟΝΟΙΑ- Ψωμιάδη.

Για να μπούμε στο hard core του θέματος μας, στο application του νεοφιλελευθερισμού υπάρχουν δύο σχολές.

Η αμερικάνικη που είναι η πιο σοβαρή -γιατί εκεί συνοδεύεται από σοβαρή δικαιοσύνη- και η οποία βασίζεται στην αρχή «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Όχι ότι και στην Αμερική δεν υπάρχουν Lobbies, που προωθούν νόμους για την εξυπηρέτηση οικονομικών κολοσσών η πολιτικές ομάδες που στηρίζουν την χρηματιστική οικονομία, μόνο που στη χώρα αυτή, άπαξ και ένα deal ιδιωτικοποίησης γίνει, από εκεί και πέρα σταματάνε Υπουργοί, περιφερειάρχες και δήμαρχοι να μπλέκονται στα πόδια του επιχειρηματία και τον αφήνουν μόνο του να βγάλει τα κάστανα από την φωτιά.

Στην ιδιωτική επιχείρηση, που αναλαμβάνει παραδείγματος χάρη την παροχή επι πληρωμή υπηρεσιών υγείας, παύει κάθε πολιτική προστασία και ανάμιξη πολιτικών στη λειτουργία της.
Προσβάλλεται από το κορωνοϊό ο Αμερικανός και δεν έχει λεφτά να νοσηλευτεί σε ιδιωτικό νοσοκομείο η δεν έχει ιδιωτική ασφάλιση, γιατί έχει μείνει άνεργος;

Πεθαίνει και ησυχάζει μια για πάντα.

Έχει ασφάλεια πληρωμένη, ο Αμερικανός πολίτης και κρίνεται επείγουσα η εισαγωγή του σε ΜΕΘ, λόγω του ιού;

Κόβει το λαιμό του ο ιδιώτης κλινικάρχης -εταιρεία είναι συνήθως με πολυμετοχική σύνθεση- και του βρίσκει κρεββάτι.

Δεν υπάρχει περίπτωση η ασφαλιστική του να του πει ότι το συμβόλαιο του δεν καλύπτει πανδημίες και να τον στείλει στο δημόσιο νοσοκομείο.

Γιατί, εάν το κάνει -όπως κατά κόρον έκαναν οι δικές μας ασφαλιστικές- το ΔΣ της αμερικάνικης ασφαλιστικής θα πάει μέσα για παραπλάνηση καταναλωτή και η εταιρεία θα πληρώσει, με δικαστική απόφαση που βγαίνει σε τρείς μήνες και όχι σε είκοσι χρόνια, τα άντερα της σε αποζημίωση.

Ο υγιής νεοφιλελευθερισμός -όσο σκληρός και να είναι για τους πολίτες μιας χώρας- δεν παύει να λειτουργεί με κανόνες που τους σέβονται όσοι επιχειρούν.

Και γνωρίζουν πολύ καλά, όλοι οι ασφαλισμένοι Αμερικανοί πολίτες, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγει ο Υπουργός Υγείας και να εξαιρέσει -εν μέσω κρίσης- τα ιδιωτικά νοσοκομεία.

Επικρατεί πανδημία και κρίνεται αναγκαία η χρήση μάσκας ή κάποιου φαρμάκου σε σοβαρή νεοφιλελεύθερη χώρα;

Βγαίνει ο Trump, και με το οικείο στους Αμερικανούς λεκτικό του ύφος, τους λέει να κόψουν τον λαιμό τους και να αγοράσουν μάσκα από όπου γουστάρουν.

Τους τρολάρει και από πάνω λέγοντάς τους ότι, αν νοσήσουν, να πιούν χλωρίνη για να σταματήσουν μια και καλή να πονάνε.

Όσο γελοίος και να φαίνεται ο Αμερικανός Πρόεδρος, δεν χαριεντίζεται και δεν προμοτάρει σε live επικοινωνία βιοτέχνη από την Οκλαχόμα, που στο ποδάρι έστησε μπιζνα πώλησης μασκών.

Μικρομεσαίος βιοτέχνης από αμερικάνικη επαρχία δεν υπάρχει περίπτωση να βγει στο CNN ή σε σοβαρό αμερικάνικο κανάλι και να συνομιλεί με υπουργούς διαφημίζοντας την πραμάτεια του.

Πουλάει τα προϊόντα του σε συνθήκες ανταγωνισμού, γιατί το κυρίαρχο δόγμα του νεοφιλελευθερισμού είναι το «laissez faire».

Τα υπόλοιπα, γιατί υπάρχουν και υπόλοιπα, θα τα δούμε στη συνέχεια.

Η δεύτερη σχολή της εφαρμογής του νεοφιλελευθερισμού είναι η βαλκανική και είναι εμπλουτισμένη με δράσεις από την κομματική μαφία πρώην σοβιετικών δημοκρατιών.

Στην βαλκανική εκδοχή, λοιπόν, οι ιδιωτικοποιήσεις νοσοκομείων -και αναφέρομαι σε αυτές τις επιχειρήσεις, γιατί αυτές μας ενδιαφέρει πώς λειτουργούν στις παρούσες συνθήκες- γίνονται, αφού προηγηθεί μια σειρά κακουργηματικών πράξεων διαχείρισης τους, και το νοσηλευτικό ίδρυμα, συνήθως δωρεά που λειτουργεί σαν Νομικό πρόσωπο Ιδιωτικού δικαίου, φορτωθεί με τα δάνεια κάποιας τράπεζας.

Για να ξεπέσει ένα νοσοκομείο ΝΠΙΔ –που χρεώνει το κρεββάτι πανάκριβα- δεν φτάνουν μόνο οι προμήθειες πρώτων υλών και εξοπλισμού σε τιμές δεκαπλάσιες από αυτές που επικρατούν στην αγορά, ούτε και οι αναθέσεις ορισμένων λειτουργιών του ( πχ μαγειρείο, καθαριότητα κλπ) σε εξωτερικούς υπεργολάβους.

Απαιτείται και η κατάληψη των κλινών από πολιτικά πρόσωπα η ψηφοφόρους πολιτικών προσώπων με βάση λίστα που χειρίζεται κάποιος Υπουργός.

Διοικητικό Συμβούλιο, που απαρτίζεται από διορισμένα κομματικά στελέχη, πρέπει να έχει Διευθυντή με αρxίδια, για να αρνηθεί τα ρουσφέτια του Υπουργού.

Ο Υπουργός είναι αυτός που κάνει το πραγματικό κουμάντο στο δημόσιο μαγαζί.

Και επειδή, συνήθως, επιλέγουν έναν Διευθυντή της πλάκας, ο τελευταίος, όχι μόνο τιγκάρει το νοσοκομείο με τζαμπατζήδες, αλλά φροντίζει και με άλλες παράπλευρες πράξεις να το ρίξει έξω εντελώς.

Για την μερική απόσβεση των εξόδων όλων αυτών κομματικών παρασίτων που απολαμβάνουν δωρεάν νοσοκομειακή περίθαλψη και των ταμειακών ελλειμάτων της κακοδιαχείρισης, αρχίζουν εράνους που τις αναθέτουν σε θυγατέρα Υπουργού με success fee επί των εσόδων και, εννοείται, το προμοτάρισμα του εράνου σε φιλικά τους sites.

Εργολάβος εράνων -όσο επαίσχυντο και να ακούγεται σαν επάγγελμα- μόνο βλάκας δεν είναι να χρησιμοποιήσει για την δουλειά μισθωμένο, έστω, δικό του προσωπικό. Βρίσκει εθελοντές βλάκες, παίρνει και τζάμπα για την προστασία του κουμπαρά από ένα αστυνομικό σε κάθε ομάδα, και αρχίζει door to door να πουλάει αλληλεγγύη.

Όσα χρήματα να μαζέψουν από εράνους, δωρεές και διαθήκες από άκληρους, με την διαχείριση των οικονομικών και το Management που γίνεται από μια καθοδηγούμενη Διοίκηση, αποκλείεται το νομικό πρόσωπο να έχει ισοσκελισμένο προσωπικό.

Πώς γίνεται σε ολόκληρο τον κόσμο, νοσοκομειακά ιδρύματα που λειτουργούν με ανάλογο τρόπο να βγαίνουν οικονομικά και τα ντόπια να γίνονται προβληματικά- με το πού περνάνε από τον δωρητή στο Κράτος- είναι απορίας άξιο.

Η απορία λύνεται, και δεν χρειάζονται περισσότερα λόγια για το πώς και το γιατί, εάν σκεφθεί κάποιος, για ποιο λόγο κατέληξε στη φυλακή -στη χώρα που σπάνια καταδικάζονται απατεώνες – ένας Διοικητής του Ερυθρού Σταυρού, χωρίς να μπούνε μέσα για ηθική αυτουργία κανένας από το πολιτικό προσωπικό που εξωθούσε τον διοικητή σε παράνομες πράξεις.

Εν πάση περιπτώσει, για να μη φλυαρούμε, το νοσοκομειακό ίδρυμα φτάνει στην οικονομική ανάγκη να δανείζεται από κάποια τράπεζα και, φυσικά, να αδυνατεί να πληρώσει τα δάνεια του.

Το νοσοκομείο βγαίνει στον πλειστηριασμό, πλειοδοτεί η ίδια η τράπεζα που το δάνεισε και ή ιδιωτικοποίηση ολοκληρώνεται, όπως ολοκληρώνεται.

Μπορεί το παραπάνω παράδειγμα μιας ιδιωτικοποίησης, σε χώρες με πολιτικούς και επιχειρηματίες κράχτες του κρατικοδίαιτου νεοφιλελευθερισμού, να προσφέρει μια πρόγευση για την αντιμετώπιση μιας πανδημίας, αλλά η πραγματικότητα της αντιμετώπισης επιφύλασσε και άλλες εκπλήξεις, που είναι αδύνατον να συλλάβει νους original νεοφιλελεύθερου.

Γιατί ενώ ο original νεοφιλελεύθερος σε μια κρίση αφήνει, το αόρατο χέρι της αγοράς να ρυθμίσει τις σχέσεις επιχειρηματιών και πολιτών, χωρίς να τρομοκρατήσει τους τελευταίους, ο ντόπιος ντεμέκ φροντίζει πρώτα-πρώτα μέσα από τα μέσα που ελέγχει να τρομοκρατήσει τον κοσμάκη και στη συνέχεια να τον αναγκάζει να στήνεται κάθε απόγευμα στις έξη, για να ακούσει έναν κυριούλη που τους λέει, τη μία μέρα να μην φοράνε μάσκες, και την άλλη μέρα, ο ίδιος κυριούλης, με την παρουσία πάντα ενός πολιτικού μπράβου, να τους λέει να μην τολμήσει κανείς να κυκλοφορήσει έξω χωρίς μάσκες.

Τι θέλετε να κάνει ο κοσμάκης; Θα πάει σε φαρμακεία να προμηθευτεί μάσκες.

Ωραία -θα πει κάποιος- κουτσά στραβά θα λειτουργήσει το αόρατο χέρι της αγοράς και οι χρήστες θα αγοράσουν από όπου γουστάρουν τις μάσκες τους.

Όχι, φίλοι μου. Ούτε ακόμη και μετά το πέρας της προωθητικής αυτής ενέργειας, δεν θα λειτουργήσει η ελεύθερη αγορά.

Ελεύθερη αγορά λειτουργεί ακόμη και στη σημερινή Ρωσία, στην οποία οι ιδιωτικοποιήσεις ξεκίνησαν επί Γκορμπατσόφ -ό άνθρωπος που στη συνέχεια διαφήμιζε μια πολυεθνική πιτσαρία- με τρόπο παρεμφερή, με το ντόπιο ξεπούλημα.

Στη δική μας αγορά, παρά την βαθιά πίστη των κυβερνώντων στην ακηδεμόνευτη από κρατικές παρεμβάσεις οικονομία, οι ίδιοι οι πολιτικοί φροντίζουν να βάζουν πλάτη σε επιχειρηματίες που σκαρώνουν δουλειές της αρπαχτής.

Έτσι, στο άψε-σβήσε, στήθηκε μονάδα στη Λάρισα -από κάποιον Νταβέλη, καμία σχέση με τον λήσταρχο, απλή συνωνυμία θα’ ναι- για να προμηθεύει με μάσκες το Ελληνικό Δημόσιο.

Καμία σημασία δεν έχει, εάν ο ουρανοκατέβατος επενδυτής φωτογραφίζεται με background μια ναζιστική αφίσα. Γούστο του και καπέλο του, να βάλει και φωτογραφία του Χίτλερ μέσα στο γραφείο του.

Όπως, επίσης, δεν έχει σημασία, το ότι η αδελφή του Πρωθυπουργού και ο Υπουργός Ανάπτυξης είχαν κομματικά αλισβερίσια και παρίσταντο σε διαφορές επιχειρηματικές εκδηλώσεις του.

Εφόσον ο άνθρωπος προσφέρει τις ιατρικές υπηρεσίες σε μια πόλη που υπάρχουν εναλλακτικοί πάροχοι, πολύ καλά έκανε και στο πλαίσιο των Δημοσίων σχέσεων της εταιρείας του προσκάλεσε κυβερνητικά στελέχη.

Σημασία όμως έχει -και μάλιστα πολύ μεγάλη για αυτούς που πιστεύουν στην ελεύθερη οικονομία- να μην βγαίνει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός και να έχει ανοικτή τηλεδιάσκεψη για περίπου 45 λεπτά με τους ιδιοκτήτες δύο μόνο εταιρειών, και ένα τσούρμο από υπουργούς και υπηρεσιακούς παράγοντες.

 

Όσο φιλικός και να θέλει να δείξει ένας Πρωθυπουργός, σε live μετάδοση δεν καλησπερίζει ποτέ με το μικρό του όνομα έναν επιχειρηματία και ούτε του λέει πόσο πολύ θα προσφέρει η επένδυση που σκέφθηκε να πραγματοποιήσει.

Ε, δεν ήθελε και πολύ να αρχίσει να λέει ο Νταβέλης ότι η επένδυση του γίνεται με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, προκειμένου να καλύψει μια μεγάλη εθνική ανάγκη.

Αν κανείς άκουγε το σεμνό λογύδριο της απάντησης του επενδυτή στον Πρωθυπουργό και παρατηρούσε το χαμηλοβλέπον ύφος του, συνδυάζοντάς το με παλιότερες φωτογραφίες δίπλα σε παπάδες, σίγουρα θα πίστευε ότι ένας νέος ευεργέτης ανατέλλει στην πατρίδα μας.

Σαν χώρα έχουμε μακρά παράδοση σε ευεργέτες -ακόμη και με τη βούλα του Οικουμενικού Πατριαρχείου ή της Αρχιεπισκοπής- που καταδικάστηκαν στη συνέχεια για οικονομικά εγκλήματα η άλλες απάτες.

Μέλλοντα, όμως, εθνικό ευεργέτη-επενδυτή, με πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση σε 30 μήνες φυλάκιση για τα αδικήματα της πλαστογραφίας με χρήση και της απάτης κατ’ εξακολούθηση ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας σε βάρος του Δημοσίου, πρώτη φορά θα αποκτήσουμε.

Το αδίκημα δεν ήταν δα και κανένα σοβαρό έγκλημα για να μην αθωωθεί ο Νταβέλης στο Εφετείο με την απλή μαρτυρία ενός υπαλλήλου, που καταδικάστηκε μεταγενέστερα για ψευδομαρτυρία.

Για να θυμούνται οι παλιοί του χώρου της υγείας και να μαθαίνουν τα κόλπα οι νέοι -που θα μπουν στον χώρο της υγείας- οι υπάλληλοι του Νταβέλη σφράγιζαν ιατρικές βεβαιώσεις για δαπάνες ασθενών ημερήσιας νοσηλείας (εκτέλεση συνεδριών-φυσικοθεραπειών από εξωτερικούς ασθενείς) τις οποίες προσκόμιζαν στο ΙΚΑ.

Αν εγώ, προσωπικά, γουστάρω να γράφω ιστορίες με μικροαπατεώνες που κάνουν ό,τι μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους προκειμένου να κοροϊδέψουν αφελείς η να κάνουν μοιρασιά με λαμόγια, είμαι σίγουρος ότι αυτή η ιστορία με τις μάσκες καθόλου δεν θα άρεσε σε original νεοφιλελεύθερο.

Στην Αμερική, δεν θα υπήρχε περίπτωση, επιχειρηματίας αυτού του είδους να συνομιλούσε με τον Trump. Θα φρόντιζαν οι σύμβουλοι του, εκ των προτέρων να τον ενημερώσουν για το ποιόν του συνομιλητή του.

Για να επανέλθουμε, όμως, στο κύριό μας θέμα, ενέργεια σαν αυτή ενός Πρωθυπουργού που συνομιλεί επιλεκτικά με επιχειρηματίες, στον ορθόδοξο νεοφιλελευθερισμό λέγεται χειραγώγηση της αγοράς με έμμεσο μοίρασμα της κρατικής πίτας.

Και επιπρόσθετα, μαύρη επιχειρηματική διαφήμιση.

Αν παραξενεύεστε γιατί κοτζάμ Πρωθυπουργός κάθεται και εκθειάζει επιχειρηματία, που συστήνει εταιρεία με εκατό τριάντα χιλιάρικα -κοντά στα τριακόσια θέλει μια επαρχιακή καφετέρια της προκοπής- κατά παράβαση κάθε κανόνα της ελεύθερης οικονομίας, δεν σημαίνει ότι πρέπει να είσαστε και καχύποπτοι για την πρόβλεψη του επιχειρηματία σε τηλεοπτικό σταθμό -μέρες πριν συνομιλήσει με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό και το επιβάλλει ο Τσιόδρας- ότι θα απαιτηθούν μάσκες για την προστασία μας.

Για εκείνο που είμαι σίγουρος ότι περάσατε στα ψιλά, είναι το πατρονάρισμα της επένδυσης από δημοσιογράφους και την συνεχή προβολή του επενδυτή από την τηλεόραση.

Μια βιοτεχνική γραμμή παραγωγής, που αντί να κόβει αυτόματα καφτάνια, μαντήλες η κάλτσες έκοβε μάσκες, παρουσιάστηκε σαν high tech activity.

Το γεγονός ότι ένας δημοσιογράφος, ο γνωστός Καμπουράκης, είχε αναλάβει τα public relations της επιχείρησης αυτουνού του Νταβέλη, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι ο δημοσιογράφος κάνει και κάτι μεμπτό για τα εγχώρια δημοσιογραφικά ήθη.

 

O Δημήτρης κάνει ό,τι έκαναν και οι συνάδελφοι του, που είχαν για χρόνια αναλάβει εργολαβικά την Siemens και την Novartis.

Και με την ευκαιρία της συνεργασίας του Καμπουράκη με τον Λαρισαίο επιχειρηματία, μου λύθηκε και η απορία για την γνωστή ιστορία του φίλου του Καμπουράκη, που πέτρα έπιανε και χρυσάφι γινότανε.

Αν θυμάστε, από ένα παλιότερό μου κείμενο, ο Καμπουράκης είχε αγανακτήσει με τους Συριζαίους που έβλεπαν κάποιον να βγάζει λεφτά και να τον ρωτάνε με το γνωστό τους τρόπο «Πού βρήκες τα λεφτά, ρε;».

Για να κλείσει αυτή η υπόθεση, δεν σας συμβουλεύω, να λάβετε υπόψη ότι ο υγειονομικός μας πατερούλης, σαν καθαρόαιμος ψάλτης, άλλαζε τροπάριο για την χρησιμότητα των μασκών από μέρα σε μέρα, γιατί με όλα αυτά θα νομίσετε ότι την χώρα κυβερνά μια πολιτική, πνευματική και δημοσιογραφική μαφία.

Αν όλα αυτά που διαδραματίστηκαν στη χώρα μας είναι ένα τυπικό δείγμα λειτουργίας του εγχώριου νεοφιλελευθερισμού, καταλαβαίνεται την σημασία μιας ερωτηματικής αντιστροφής στην πρωθυπουργική απευχή για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Η ερώτηση θα έπιανε τον Κυριάκο τελείως αδιάβαστο και απροετοίμαστο.

Τι θα μπορούσε να του απαντήσει, στο κλείσιμο μιας κοινοβουλευτικής συζήτησης, απέναντι σε μια ερώτηση, που έθιγε θέματα λειτουργίας της αγοράς και σεβασμού των κανόνων του ελεύθερου ανταγωνισμού;

Εδώ, το παιδί, προετοιμασμένο πάει και την πατάει, και δεν θα την πατούσε σε ένα ερώτημα που δεν θα είχαν προβλέψει οι επικοινωνιολόγοι του;

Επειδή δεν είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, τι θα γινότανε σε μια πανδημία στην Ελλάδα με εφαρμοσμένο σύμφωνα με τους κανόνες του νεοφιλελευθερισμού σύστημα ιδιωτικής υγείας και ασφάλισης, για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν δεν αρκεί πάρα να θυμηθούν τι έγινε με τις ασφαλιστικές εταιρείες στη χρηματοοικονομική κρίση του 2008.

Στην τελευταία μεγάλη κρίση, σε μια ανάλογη πανδημία απλήρωτων στεγαστικών δανείων – παρεμφερής προσομοίωση με ασφαλισμένους ασθενείς- οι κάτοχοι ασφαλίστρων, συνήθως δημόσιοι οργανισμοί, συνταξιοδοτικά ταμεία η ακόμη και δήμοι, ξέρετε τι πήραν από τις ασφαλιστικές με το που εμφάνισαν τα ασφαλιστήρια για την μη πληρωμή των ομολόγων τους;

Αν σωστά, κατ’ αρχάς, μαντέψατε ότι πήραν τα @ρχίδια τους, θα πρέπει στη συνέχεια να αναλογιστείτε ότι όχι μόνο πτώχευσαν ασφαλισμένοι και ασφαλιστικές, αλλά παρέσυραν σε ασύντακτη πτώχευση μια σειρά τραπεζών, αντασφαλιστών, χρηματοοικονομικών οργανισμών και φυσικά εθνικών κρατών.

Ε, λοιπόν, το ίδιο ακριβώς θα γινόταν στην Αμερική, την Ευρώπη και όπου αλλού οι φιλελεύθεροι κάνουν κουμάντο, εάν είχαν προλάβει να ολοκληρώσουν την ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας τους σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της σχολής του Σικάγου.

Δεν θα πεθαίνανε μόνο οι άστεγοι ή οι ανασφάλιστοι. Θα πέθαιναν ακόμη και αυτοί που είχαν στερηθεί από άλλα πράγματα για να πληρώνουν τα ασφάλιστρα.

Ο ιός θα μεταδιδόταν με αστραπιαία ταχύτητα και το lockdown θα είχε γενικευθεί.

Με γενικευμένο το lockdown και με δεδομένο ότι η οικονομία λειτουργεί μόνο όσο το χρήμα κυκλοφορεί, η παγκόσμια οικονομία θα είχε παντελώς παραλύσει.

Η έλλειψη τροφίμων δεν θα αργούσε να κάνει την εμφάνισή της.

Αν εσείς πιστεύετε ότι Αμερικάνοι πεινασμένοι και άφραγκοι, αλλά οπλισμένοι σαν αστακοί χάρη σε ρεπουμπλικανικούς νόμους, θα κάθονταν ήσυχα στα σπίτια τους να πεθάνουν και δεν θα ορμούσαν να λεηλατήσουν, ότι υπάρχει και δεν υπάρχει, θα αγνοείτε τι είχε πει Όργουελ:

«Οι φτωχοί εάν δεν έχουν τίποτα να φάνε, θα φάνε τους πλούσιους».

Μετά από όλα αυτά, μπορείτε με βεβαιότητα να συμπεράνετε, ότι στη χώρα με τους γιαλαντζί κρατικοθρεμμένους νεοφιλελεύθερους θα γινόταν του μουvιού το πανηγύρι.

Γ.Κ.

 

(Αγαπητέ φίλε, τι εννοείτε πως ο Περρής κατέληξε να γράφει στην Athens Voice; Τι κακό έχει αυτό; Κι εγώ έχω γράψει στην Athens Voice. Πριν από 15 χρόνια, βέβαια, που, μόλις είχα ξεκινήσει το μπλογκ, και δεν ήξερα ακόμα τι σημαίνει δημοσιογράφοι και δημοσιογραφία στην Ελλάδα. Πάντως, δεν ήξερα ότι βγαίνει ακόμα η Athens Voice. Σε λίγο θα μου πείτε ότι βγαίνει ακόμα και η LiFO. Και εκεί έγραψα. Με μεγάλη επιτυχία. Έχουν πλάκα αυτά τα έντυπα που επιβιώνουν από τις “διαφημίσεις” και απευθύνονται σε χαζούς. Είναι τα ιδανικά για την Ελλάδα. Έμαθα και άλλα πράγματα από εσάς, όπως ότι ο Χρήστος Χωμενίδης γράφει στην Athens Voice. Μέχρι τώρα νόμιζα ότι ο Χωμενίδης δίνει τον αγώνα κατά του κεφαλαίου μόνο μέσα από τα ΝΕΑ του Μαρινάκη παρέα με την Έλενα Ακρίτα. Αγαπητέ φίλε, ζούμε σε χώρα ηλιθίων. Και χάπατων. Πάντως, εγώ είμαι πολύ χαρούμενος -και το λέω πολύ σοβαρά- που είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία. Με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, με είχε πάρει ο ύπνος. Είχα βαρεθεί τη ζωή μου. Κόντευα να κόψω φλέβες με τους συριζοπασόκους. Με τον Κυριάκο, βρήκα το κέφι μου. Άνθισα ξανά. Νομίζω πως φαίνεται αυτό στο μπλογκ. Και όπως τα βλέπω τα πράγματα, ο Κυριάκος θα μου χαρίσει μεγάλες στιγμές και σπουδαία έμπνευση και τα επόμενα χρόνια. Ο Θεός να τον έχει καλά τον Κυριάκο. Τουλάχιστον για τέσσερα Μνημόνια. Όσο για τη χώρα και το μέλλον της ρίξτε μια ματιά στους καλλιτέχνες της χώρας που συμπεριφέρονται τώρα σαν ζητιάνοι. Αυτό λέει πολλά για τη χώρα μας. Για την ακρίβεια, τα λέει όλα. Αν είναι έτσι οι καλλιτέχνες, φανταστείτε πώς είναι οι υπόλοιποι. Να είστε καλά. Την αγάπη μου. Α, και είστε φοβερός και τρομερός. Απολαυστικός. Πανηγυρίζω, όταν διαβάζω τα κείμενά σας.)

pitsirikos.net