Εμείς ως επαγγελματίες υγείας σε ποια πλευρά της ιστορίας θα βρεθούμε; Σε εκείνη που θέλει να έχει στραμμένο το βλέμμα προς τα πάνω και να διεκδικεί εκείνη την έφοδο στον ουρανό ή σε εκείνη που μας θέλει απέναντι στους εξυπηρετούμενούς μας με σκυμμένο το κεφάλι να εκτελούμε εντολές και αποφάσεις μιας πολιτείας που υποβαθμίζει την ανθρώπινη ζωή και την λογίζει ως κόστος;!
Μέσα σε μια συνθήκη αφόρητης ζέστης, υπερτουρισμού, ρομαντικοποίησης και κανονικοποίησης της φτώχειας και της ανέχειας με τη νέα τάση του staycation που προωθούν διάφορα ειδησεογραφικά μέσα, το Υπουργείο Υγείας ετοιμάζεται με ταχύτατους ρυθμούς (ώστε να περάσει στα ψιλά γράμματα) να φέρει προς ψήφιση το νομοσχέδιο που αφορά υποτίθεται στην ολοκλήρωση της «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης». Πρόκειται ουσιαστικά για τη διάλυση της ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, για μια μετωπική επίθεση στη δημόσια και δωρεάν υγεία, στην κατάργηση της πρόληψης και της θεραπείας, στη συγχώνευση όλων των θεραπευτικών προγραμμάτων απεξάρτησης (ΚΕΘΕΑ, 18 Άνω, ΟΚΑΝΑ, ΙΑΝΟΣ, Διάπλους) καθώς και στην εμπλοκή ιδιωτών και ΜΚΟ. Πρόκειται, για τη σύσταση ενός Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου που θα λειτουργεί με όρους οικονομικής αυτοτέλειας.
Ένα νομοσχέδιο-ταφόπλακα για την ψυχική υγεία και την απεξάρτηση το οποίο: διαλύει τη φιλοσοφία των «στεγνών» προγραμμάτων, ενισχύοντας τη μείωση της βλάβης, που καταργεί τα δημόσια προγράμματα απεξάρτησης του ΕΣΥ, οδηγώντας τελικά σε εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών, αφήνει στον αέρα τα 75 Κέντρα Πρόληψης, στοχεύει στην ιατρικοποίηση του πολυπαραγοντικού φαινομένου της εξάρτησης, βάζει πάνω από την ανθρώπινη ζωή τα κέρδη και τη λογική κόστους-οφέλους, στοχεύει στην περαιτέρω υποστελέχωση, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας αλλά και στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα.
Πρόσφατα, μιλώντας με ένα λήπτη υπηρεσιών υγείας, συζητούσαμε για τον ΕΟΠΑΕ, για την κατάσταση που βιώνουν τα νοσοκομεία της χώρας, για την κατάσταση στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας γενικά, αλλά και για την ψυχιατρική μεταρρύθμιση συνολικά. Όταν τον ρώτησα πώς ανταπεξέρχεται στην καθημερινότητά του και ποια είναι η ψυχολογική του κατάσταση μου απάντησε ότι νιώθει ευγνωμοσύνη που έχει υγεία, ότι κοιμάται ήρεμος γιατί έχει συνείδηση καθαρή αλλά το κυριότερο ότι νιώθει τυχερός που μπορεί ακόμη να στρέφει το βλέμμα προς τα πάνω και να κοιτάζει τον ουρανό…
Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα: Εμείς ως επαγγελματίες υγείας σε ποια πλευρά της ιστορίας θα βρεθούμε; Σε εκείνη που θέλει να έχει στραμμένο το βλέμμα προς τα πάνω και να διεκδικεί εκείνη την έφοδο στον ουρανό ή σε εκείνη που μας θέλει απέναντι στους εξυπηρετούμενούς μας με σκυμμένο το κεφάλι να εκτελούμε εντολές και αποφάσεις μιας πολιτείας που υποβαθμίζει την ανθρώπινη ζωή και την λογίζει ως κόστος;!
Εγώ πάντως επιλέγω το πρώτο για τις εφόδους που μέλλονται στους ουρανούς, για να νικήσει η ζωή, για να νικήσει ο άνθρωπος…
----------------------------
Έφη Θάνου, Κοινωνική λειτουργός, μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδος (ΣΚΛΕ) – Αντιπρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Αττικής του ΣΚΛΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου