Γυναίκες που έχουν αποδείξει με τον βίο και την πολιτεία τους ότι μπορούν να μπουν μπροστά και να αναπτερώσουν το ηθικό ενός καταρρακωμένου λαού.
Ο Θεός να σε φυλάει από το άδικο κι από το αρχείο του δημοσιογράφου!
Το μεγάλο όπλο μας είναι σε αυτό τον τόπο με τη μνήμη χρυσόψαρου και τώρα με τα κινητά και τις μνήμες τεραμπάιτ δεν χρειάζεται καν να τιγκάρουμε τον κόσμο χαρτούρα και να ακούμε φουλ γκρίνια (γλυκά το λέω…) από συζύγους και κομενάκια. Καζάν καζάν που λένε και οι φιλήδονοι γείτονες από την αντίπερα ακτή του Αιγαίου, χαϊδεύεις λίγο την οθόνη και τσουπ μπροστά σου σκάει αυτό που θέλεις το πονηρό και το μυστήριο.
Πάρτε για παράδειγμα την τοποθέτηση της Σακελλαροπούλου στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Είχε χαρεί πολύς κόσμος τότε, έπεσε χειροκρότημα, σημαίες βγήκαν στα μπαλκόνια, μπράβο ρε φίλε κίνηση ματ, μπράβο ρε Μητσοτάκη που τη σκέφτηκες, μπράβο και οι Συριζαίοι, μπράβο και οι Κιναλήτες (σωστά το γράφω;) που τη στηρίξατε, όχι στην ξινίλα του ΚΚΕ που το ένα του βρωμάει και το άλλο του μυρίζει, επιτέλους γυναίκα στο προεδρικό αξίωμα, μεγάλο το βήμα για την πατρίδα μας, μπήκαμε στον εικοστό πρώτο αιώνα, δικαιώνονται κόποι και αγώνες δεκαετιών και βάλε και πάρε και δώσε.
Είχε γράψει, μάλιστα, στο φέηζμπο μια σημαίνουσα μορφή της ελληνικής λογοτεχνίας το κάτωθι:
«Μαζί σου Κυριάκο γι’ αυτό –που δεν το περίμενα και για την εκλογή της Προεδρίνας. Δεν φοράμε παρωπίδες».
Τέτοια ζέση, τέτοια παντιέρα, τέτοιο άνω σχώμεν τας καρδίας, μόνο θυμιατό δεν πήρε να λιβανίσει το Μαξίμου! Και τέσσερα χρόνια αργότερα…
Τέσσερα χρόνια αργότερα έρχεται η Kappa Research να μας πει τα εξής:
«Η συζήτηση για την ανανέωση ή μη της θητείας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στη θέση της Προέδρου της Δημοκρατίας, που έχει μπει στο τραπέζι στην πρόσφατη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, απασχολεί τους πολίτες, που δεν είναι όμως θετικοί στη δεύτερη θητεία. Το 61% πιστεύει ότι θα πρέπει να προταθεί άλλος για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, ενώ μόλις το 28% πιστεύει ότι η κ. Σακελλαροπούλου πρέπει να παραμείνει στο Προεδρικό Μέγαρο».
Οπότε; Οπότε Χιούστον γουί χεβ ε πρόμπλεμ, που λένε και στο εξώτερο διάστημα. Από τη μία δεν την αγαπάει ο κόσμος την Πρόεδρο κι από την άλλη ψυχορραγεί το Μέτωπο της Λογικής που στήριξε με κάθε τρόπο την εκλογή της. Άσε που οι δεξιοί έχουν μνήμη ελέφαντα και δεν λησμονούν το πρώτο τμήμα της προεδρικής θητείας, όταν η Πατρίς, η Θρησκεία και η Οικογένεια δεν αποτελούσαν προτεραιότητες (ναι, γλυκά το λέω…) για την Σακελλαροπούλου. Εξ ου και οι διαρροές για υποψηφιότητα Τασούλα, που είναι μεν πιστός στην παρούσα ηγεσία της ΝΔ αλλά είναι και πνευματικό τέκνο του Ευάγγελου Αβέρωφ, μην το ξεχνάμε. Έχουν κι αυτά τη σημασία τους στο γαλάζιο στρατόπεδο…
Δεν έχουν, όμως, σημασία για μένα και για μεγάλη μερίδα των Ελλήνων και των Ελληνίδων, που θα προτιμούσαμε όχι μια επαρκή αλλά μια εμπνευσμένη επιλογή για την Προεδρία. Την Μάγδα Φύσσα, ας πούμε, και την Μαρία Καρυστιανού.
Γυναίκες που έχουν αποδείξει με τον βίο και την πολιτεία τους ότι μπορούν να μπουν μπροστά και να αναπτερώσουν το ηθικό ενός καταρρακωμένου λαού. Να τον συνεφέρουν επίσης, να τον ενεργοποιήσουν, να τον προσανατολίσουν, γιατί όχι, σε αυτή τη σκοτεινή εποχή που όλο και περισσότερο θυμίζει Μεσαίωνα. Αν ψάχνουμε, δηλαδή, κάτι τέτοιο στην Προεδρία και δεν μας είναι αρκετή μια διεκπεραίωση πολυτελείας να βγει κι αυτή η πενταετία κι όξω απ’ την πόρτα…
Υ.Γ.: Και η Βερόνικα Αντετοκούνμπο δεν θα ήταν κακή επιλογή. Έτσι για να σκάσουν κάτι άσβερκα παλικάρια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου