Στην ταινία «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης» ο Θανάσης Βέγγος κάνει τον φαρμακοποιό. Οταν ο ασθενής λέει ότι πονάει στον τραπεζίτη στα αριστερά, ο Βέγγος ρωτάει «αριστερά μπαίνοντας ή βγαίνοντας;»
Θυμήθηκα τη σκηνή μετά την επιστολή Δραγασάκη για την απο-αριστεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, βγαίνοντας από τον ΣΥΡΙΖΑ...
ο πρώην αντιπρόεδρος δεν θεωρεί και πολύ αριστερά τα τερτίπια του νέου αρχηγού. Ούτε το lifestyle και τα τρία σπίτια, ούτε τα αδιαμεσολάβητα tik tok, ούτε φυσικά και το ΝΑΤΟ ως «ιερή συμμαχία» είναι πράγματα αριστερά. Σωστά τα λέει ο Δραγασάκης. Μόνο που εδώ και χρόνια ο ίδιος πρωταγωνιστούσε στην απο-αριστεροποίηση.
Για τον Δραγασάκη… «μένοντας» (για να παραφράσω λίγο τον Βέγγο) ήταν και παραήταν αριστερά και τα μνημόνια που συμφωνούσε ο ίδιος με τους δανειστές και το να πετιέται στα σκουπίδια η απόφαση του λαού στο δημοψήφισμα. Αριστερά «μένοντας» ήταν το να εκλέγεται από τη βάση ο αρχηγός, το να βάζει να ξαναψηφίσουν αν δεν του άρεσαν οι αποφάσεις του Συνεδρίου και άλλα πολλά, στα οποία ο Δραγασάκης έπαιξε κομβικό ρόλο. Σήμερα, βγαίνοντας, τον ενοχλεί που στον ΣΥΡΙΖΑ «ο μόνος αποδεκτός κανόνας είναι η συχνά αδιευκρίνιστη και ευμετάβλητη βούληση του αρχηγού». Ετσι είναι αυτά. Η Ιστορία πληρώνει ακριβώς με το ίδιο νόμισμα.
Τελικά, στην ταινία ο Βέγγος δίνει μια ασπιρίνη για να περάσει ο πόνος στον τραπεζίτη του πελάτη και μάλιστα κερασμένη. Και ο Δραγασάκης, όμως, κέρασε τους τραπεζίτες μια ανακεφαλαιοποίηση περιποιημένη, με μπόλικα λεφτά των Ελλήνων, χωρίς να πάρει τη διοίκηση των τραπεζών το Δημόσιο. Τακτική που (κοίτα να δεις) καταγγέλλει σήμερα ο Κασσελάκης με την υπόθεση της Attica, βγαίνοντας… από αριστερά ακόμα και στον Δραγασάκη. Ούτε στις ταινίες δεν γίνονται αυτά...
Θυμήθηκα τη σκηνή μετά την επιστολή Δραγασάκη για την απο-αριστεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, βγαίνοντας από τον ΣΥΡΙΖΑ...
ο πρώην αντιπρόεδρος δεν θεωρεί και πολύ αριστερά τα τερτίπια του νέου αρχηγού. Ούτε το lifestyle και τα τρία σπίτια, ούτε τα αδιαμεσολάβητα tik tok, ούτε φυσικά και το ΝΑΤΟ ως «ιερή συμμαχία» είναι πράγματα αριστερά. Σωστά τα λέει ο Δραγασάκης. Μόνο που εδώ και χρόνια ο ίδιος πρωταγωνιστούσε στην απο-αριστεροποίηση.
Για τον Δραγασάκη… «μένοντας» (για να παραφράσω λίγο τον Βέγγο) ήταν και παραήταν αριστερά και τα μνημόνια που συμφωνούσε ο ίδιος με τους δανειστές και το να πετιέται στα σκουπίδια η απόφαση του λαού στο δημοψήφισμα. Αριστερά «μένοντας» ήταν το να εκλέγεται από τη βάση ο αρχηγός, το να βάζει να ξαναψηφίσουν αν δεν του άρεσαν οι αποφάσεις του Συνεδρίου και άλλα πολλά, στα οποία ο Δραγασάκης έπαιξε κομβικό ρόλο. Σήμερα, βγαίνοντας, τον ενοχλεί που στον ΣΥΡΙΖΑ «ο μόνος αποδεκτός κανόνας είναι η συχνά αδιευκρίνιστη και ευμετάβλητη βούληση του αρχηγού». Ετσι είναι αυτά. Η Ιστορία πληρώνει ακριβώς με το ίδιο νόμισμα.
Τελικά, στην ταινία ο Βέγγος δίνει μια ασπιρίνη για να περάσει ο πόνος στον τραπεζίτη του πελάτη και μάλιστα κερασμένη. Και ο Δραγασάκης, όμως, κέρασε τους τραπεζίτες μια ανακεφαλαιοποίηση περιποιημένη, με μπόλικα λεφτά των Ελλήνων, χωρίς να πάρει τη διοίκηση των τραπεζών το Δημόσιο. Τακτική που (κοίτα να δεις) καταγγέλλει σήμερα ο Κασσελάκης με την υπόθεση της Attica, βγαίνοντας… από αριστερά ακόμα και στον Δραγασάκη. Ούτε στις ταινίες δεν γίνονται αυτά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου