Γιώργος Πετρόπουλος, Νίκος Παπαδημητρίου
Οποια ιδιότητα και αν είχε την τελευταία δεκαετία ο Αλέξης Τσίπρας (πρωθυπουργός, αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρώην πρωθυπουργός), υπήρχε κάτι –υλικό, εννοείται, δεν μιλάμε για τις ιδέες– που έπαιρνε πάντα μαζί του: τον πασίγνωστο πίνακα ζωγραφικής, με τους δύο ταύρους σε κόκκινο φόντο. Ο πίνακας αυτός ήταν παρών σε δηλώσεις, συνεντεύξεις, συναντήσεις που είχε και έχει. Και, όπως είχε... δηλώσει πριν από εννέα χρόνια ο δημιουργός του πίνακα, Κωστής Γεωργίου, «τοποθέτησα δυο ταύρους να στέκονται αντικριστά, έτοιμους να συγκρουστούν […] Το έργο, όπως το βλέπετε, έχει μια υφέρπουσα εκρηκτική ηρεμία, νιώθεις ότι την επόμενη στιγμή όλα είναι πιθανά».
Κάπως έτσι, ενδεχομένως, να περιέγραφαν σήμερα τον πρώην πρωθυπουργό όσοι τον γνωρίζουν καλά: ότι βιώνει μια υφέρπουσα εκρηκτική ηρεμία, ότι βλέπει πράγματα να συμβαίνουν στον κόσμο, στη χώρα, στον ΣΥΡΙΖΑ, που τον κάνουν να χαίρεται (ιδίως από τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών), να ανησυχεί, να θυμώνει. Και, κάπως, έτσι, νιώθεις ότι την επόμενη στιγμή όλα είναι πιθανά με τον Αλέξη Τσίπρα. Καθότι ορισμός του πολιτικού όντος, παρακολουθεί στενά τις πολιτικές εξελίξεις και είναι έντονα προβληματισμένος από την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το πολιτικό σύστημα και ο χώρος της λεγόμενης Κεντροαριστεράς μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Εκείνοι που γνωρίζουν καλά τον πρώην πρωθυπουργό καταγράφουν την ανησυχία του για την απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος λόγω της πλειοψηφικής (!) αποχής, την οποία θεωρεί πλήγμα για τη δημοκρατία. Πλήγμα που πρέπει να αποκατασταθεί τάχιστα, αλλά όχι βέβαια με όρους ανισορροπίας, όπως έγινε στις βουλευτικές εκλογές Μαΐου - Ιουνίου του 2023. Μια τέτοια εκτίμηση –όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό– σημαίνει ότι πρέπει να υπάρξει έγκαιρα αντίπαλος πόλος που θα διεκδικεί με αξιώσεις την κυβερνητική εξουσία απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι πολύ ευφυής και ώριμος πολιτικά ώστε να πιστεύει ότι αυτός ο προοδευτικός πόλος ή η οποιαδήποτε μορφή συνένωσης των κομμάτων της Κεντροαριστεράς με όρους ισχυρού διεκδικητή της κυβερνητικής εξουσίας, μπορεί να προκύψει εύκολα και άμεσα. Αντίθετα –λένε όσοι τον γνωρίζουν– έχει πλήρη επίγνωση των δυσκολιών, τη στιγμή μάλιστα που οι σημερινές ηγεσίες ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υποτάσσουν την ενότητα ή τη συνεργασία των κομμάτων του χώρου στην προϋπόθεση της δικής τους ηγεμονίας και πρωτοκαθεδρίας.
Κρίση και στη Ν.Δ.
Θεωρεί, επίσης, πως αν συνεχιστεί αυτή η τακτική στα κόμματα της Κεντροαριστεράς, το αποτέλεσμα θα είναι να παραταθεί και να βαθύνει η κρίση τους, καθώς, πέραν των άλλων, θα πρόκειται για μια πολιτική πρακτική σε αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα, με τις διαθέσεις των αριστερών και κεντρώων πολιτών αλλά και εκείνων στους οποίους ωριμάζει η ανάγκη κυβερνητικής αλλαγής και αναζητούν κάποιον να την εκφράσει.
Κατά τις ίδιες πηγές, ο πρώην πρωθυπουργός βλέπει τις εξελίξεις στην Κεντροαριστερά ως αναπόσπαστο στοιχείο των γενικότερων πολιτικών εξελίξεων καθώς δίπλα στην κρίση των κομμάτων αυτού του χώρου, ξεδιπλώνεται και η κρίση της Ν.Δ.: στις ευρωεκλογές έλαβε τον μικρότερο αριθμό ψήφων σε όλη τη μεταπολιτευτική ιστορία της, ενώ στις γραμμές της πληθαίνουν οι φωνές αμφισβήτησης του Κ. Μητσοτάκη, με πιο χαρακτηριστική τη στάση τελευταία, των δύο πρώην πρωθυπουργών Κ. Καραμανλή και Αντ. Σαμαρά, ενώ αυξάνει η πίεση στο κυβερνητικό κόμμα από τα δεξιά του τόσο εσωτερικά όσο και από κόμματα της Ακροδεξιάς.
Εν ολίγοις ο πρώην πρωθυπουργός βλέπει εξ αντικειμένου διεργασίες στο πολιτικό σύστημα για την αντιμετώπιση της κρίσης στην οποία έχει περιέλθει, σημαντικό μέρος των οποίων επηρεάζουν ή αφορούν άμεσα τη λεγόμενη Κεντροαριστερά. Στο πλαίσιο αυτό ο ίδιος παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή το γίγνεσθαι, συζητά με πολύ κόσμο και τους άμεσους συνεργάτες του, αναλύει αλλά αποφεύγει –από τη στιγμή που δεν υπάρχουν κάποιες σταθερές– να προβεί σε προβλέψεις. Υπό αυτήν την έννοια είναι ενεργότατος πολιτικά.
Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, ειδικότερα, σύμφωνα με συνομιλητές του, παρακολουθεί τα γεγονότα, αλλά κρατάει αποστάσεις και δεν αναμειγνύεται. Τον θλίβει όμως βαθύτατα το γεγονός ότι με ενέργειες της σημερινής ηγεσίας το ηθικό πλεονέκτημα του κόμματος σε ό,τι αφορά τη διαφάνεια στα οικονομικά του έχει δεχτεί ισχυρό πλήγμα και αμφισβητείται. Το ίδιο τον ενοχλεί η έλλειψη διαφάνειας και δημοκρατικής λειτουργίας ειδικά όταν πρόκειται για αποφάσεις που έχουν να κάνουν με τη ζωή εργαζομένων. Οσοι, εξάλλου, ήταν ενεργοί στην Κουμουνδούρου το προηγούμενο διάστημα, θυμούνται ότι για την «Αυγή» και το «Κόκκινο» επί ημερών του έγιναν ενέργειες για τη μείωση του κόστους λειτουργίας τους.
Τα δεδομένα
Για τη δε οικονομική κατάσταση του κόμματος, παρέδωσε στον διάδοχό του ένα νοικοκυρεμένο ταμείο – υπήρχαν μόνο υποχρεώσεις σε προμηθευτές και αυτό λόγω των διπλών εκλογών του 2023. Αυτό που άλλαξε τα δεδομένα ήταν το μειωμένο εκλογικό ποσοστό, με φανερή επίδραση και στα οικονομικά (μειωμένη κρατική επιχορήγηση – μειωμένος αριθμός βουλευτών).
Ομως, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία του κόμματος ο σημερινός πρόεδρός του ήταν ενήμερος για την οικονομική κατάσταση. Εννέα μήνες τώρα έδινε την εντύπωση ότι είχε αφήσει τη διοίκηση των οικονομικών στον... αυτόματο πιλότο. Χωρίς να λάβει κάποια μέτρα (ή να προκαλέσει έστω, συζήτηση για την αντιμετώπιση του οικονομικού προβλήματος) το αποτέλεσμα ήταν να φθάσουμε στη σημερινή εκρηκτική κατάσταση.
Ο πρώην πρωθυπουργός –λένε οι ίδιες πηγές– δεν πρόκειται να μπει σε διάλογο με τον κ. Κασσελάκη παρόλο που ο τελευταίος τον προκαλεί για κάτι τέτοιο και μάλιστα με όρους άγονης αντιπαράθεσης. Αλλά και αυτή η πρόκληση σε θέματα ηθικής τάξης ίσως να μην είναι τυχαία. Γίνεται ακριβώς για να τον εξωθήσει στην έξοδο ή να τον απαξιώσει στον αριστερό και προοδευτικό κόσμο, πιστεύουν πολιτικοί φίλοι του.
Αν όμως συνεχίσει να προκαλείται για ζητήματα ηθικής τάξης, ενδεχομένως να απαντήσει με τρόπο που να κλείνει το θέμα οριστικά και αμετάκλητα, χωρίς καμία δυνατότητα αμφισβήτησης, με όρους απόλυτης διαφάνειας και μπροστά στα μάτια ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Τέλος, ο πρώην πρωθυπουργός, λένε άνθρωποι που βρίσκονται στο ευρύτερο περιβάλλον του, αισθάνεται θλίψη για όσους ανέχονται αντιδημοκρατικές συμπεριφορές στο κόμμα χάριν μιας θέσης στα ηγετικά του κλιμάκια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου