Κάθε φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους βομβαρδίζουν μια χώρα, η επίσημη αιτιολογία είναι πως ο βομβαρδισμός γίνεται για ανθρωπιστικούς λόγους. Στον πρόσφατο βομβαρδισμό της Συρίας, η αιτιολογία ήταν η χρήση χημικών που φέρεται να έκανε η κυβέρνηση Άσαντ.
Γιατί σκοτώνονται μεταξύ τους οι άνθρωποι στους δρόμους του Λος Άντζελες και του Λονδίνου;
Δηλαδή, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εξοργίζονται από τη χρήση χημικών σε βάρος παιδιών.
Αλλά οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους αδιαφορούν αν αυτά τα παιδιά σκοτώνονται από δικά τους όπλα ή αν πνίγονται στα νερά της Μεσογείου, επειδή οι ευρωπαϊκές χώρες καταπάτησαν την συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες και έκλεισαν τα σύνορά τους.
Τα χημικά είναι το πρόβλημα. Οι βόμβες, οι σφαίρες, ο πνιγμός και η πείνα είναι εντάξει για αιτίες θανάτου.
Στην επίθεση στη Συρία, η αιτιολογία είναι τα χημικά, στο Ιράκ ήταν τα όπλα μαζικής καταστροφής που δεν βρέθηκαν ποτέ, γιατί το Ιράκ δεν είχε όπλα μαζικής καταστροφής.
Και αυτό το ήξεραν οι ΗΠΑ και η Βρετανία.
Και ο πλέον ηλίθιος πολίτης των δυτικών χωρών ξέρει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους ξεσκίζουν επί χρόνια τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, μόνο και μόνο για τον πλούτο τους.
Δηλαδή, οι πόλεμοι γίνονται για τα χρήματα.
Όλοι οι πόλεμοι της Ιστορίας, για τα χρήματα έγιναν.
Γιατί δεν το λένε λοιπόν καθαρά οι ηγέτες της Δύσης;
Γιατί ψάχνουν να βρουν μια «ανθρωπιστική» δικαιολογία, για να σπείρουν τον θάνατο;
Γιατί δεν λένε ξεκάθαρα πως ξέσκισαν το Ιράκ και τη Λιβύη για τα χρήματα, και θέλουν να κάνουν το ίδιο και στη Συρία;
Μήπως φοβούνται ότι θα τους παρεξηγήσουν οι πολίτες των χωρών τους;
Αφενός δεν ρωτούν τους πολίτες των χωρών τους για να κάνουν πολέμους και αφετέρου στις δυτικές κοινωνίες όλα γίνονται για το χρήμα.
Γιατί σκοτώνονται μεταξύ τους οι άνθρωποι στους δρόμους του Λος Άντζελες και του Λονδίνου;
Μήπως σκοτώνονται για ερωτικούς ή ιδεολογικούς λόγους;
Όχι, για το χρήμα σκοτώνονται.
Όλα γίνονται για το χρήμα.
Το χρήμα είναι Θεός.
Οπότε, οι πολίτες των δυτικών χωρών δεν πρόκειται να αντιδράσουν αν τους πει ευθέως ο Αμερικανός πρόεδρος «θα βομβαρδίσουμε μια χώρα και θα σκοτώσουμε 500 χιλιάδες ανθρώπους, για να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο αυτής της χώρας».
Γιατί λοιπόν δεν λέει ο Τραμπ -και ο κάθε Τραμπ- πως θα βομβαρδίσει τη Συρία γιατί θέλει κομμάτι από τον πλούτο της;
Η μια εξήγηση είναι πως κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί πως για τα χρήματα θα σκότωνε και τη μάνα του. Αν και θα την σκότωνε.
Είναι δύσκολο -ειδικά για τους Ευρωπαίους πολίτες- να παραδεχτούν πως είναι ταλιροφονιάδες, γιατί νομίζουν πως είναι καλοί και ανώτεροι άνθρωποι.
Οπότε, έχουν την εντύπωση πως φονιάδες είναι οι στρατιώτες τους -που σκοτώνουν για ανθρωπιστικούς λόγους-, ενώ οι ίδιοι είναι αγνοί και αθώοι.
Ο άλλος λόγος είναι πως υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ενός Διεθνούς Δικαστηρίου για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εγκλήματα πολέμου.
Βέβαια, ποτέ κανένας Αμερικανός δεν θα δικαστεί για εγκλήματα πολέμου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι αρκετά έξυπνες, για να μην αναγνωρίζουν αυτά τα διεθνή δικαστήρια.
Για να σε δικάσει ένα Διεθνές Δικαστήριο, πρέπει πρώτα να το έχεις αναγνωρίσει.
Ακόμα και για το Ποινικό Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης -αρμόδιο για την ποινική δίωξη προσώπων για το έγκλημα της γενοκτονίας, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και το έγκλημα της επίθεσης- οι Ηνωμένες Πολιτείες απέσυραν την υπογραφή τους.
Οπότε, το Ποινικό Διεθνές Δικαστήριο δεν μπορεί να δικάσει Αμερικανούς.
Και τι δικάζει; Δικάζει …Αφρικανούς. Όλα τα εγκλήματα πολέμου, Αφρικανοί τα κάνουν.
Θα παραδεχτώ τον πρώτο Πρόεδρο ή Πρωθυπουργό δυτικής χώρας, που θα πει ευθέως «θα σκοτώσουμε ένα λαό και θα ισοπεδώσουμε μια χώρα για τα χρήματα».
Οι πολίτες της Δύσης, πάντως, είναι ώριμοι να το δεχτούν.
Πάντα οι πολίτες είναι πιο μπροστά από τους ηγέτες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου