Ο κ. Σημίτης έχει δίκιο, όταν δεν σιωπά...

 

 

«Ο κ. Σημίτης έχει δίκιο. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή δεν αξιοποίησε όλες τις δυνατότητες που υπήρχαν το 2004 και κυρίως την επιθυμία του προέδρου Ερντογάν να ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ.», δήλωσε ο... ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου, μιλώντας στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ-3 και την Ασπασία Βούζη.
«Έκανε λάθος η κυβέρνηση. Αυτό συχνά οφείλεται στο ότι δεν έχουμε συνέχεια στην εξωτερική πολιτική και κάθε κόμμα όταν αναλαμβάνει ανακαλύπτει ξανά την Αμερική.
Από εκεί και πέρα ο κ. Σημίτης έχει επιλεκτική μνήμη, ή μάλλον δρα επιλεκτικά. Στην περίπτωση της συμφωνίας των Πρεσπών, παρότι γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν προς το συμφέρον της χώρας,  δεν πήρε θέση. Λειτούργησε κομματικά, όχι ως ηγέτης εθνικού διαμετρήματος  και πρώην πρωθυπουργός».
«Πρέπει εμείς οι 'Έλληνες  πρώτα να κινηθούμε πιο δραστήρια, με βάση τον πραγματικό συσχετισμό των δυνάμεων και με μία σαφέστατη στρατηγική», πρόσθεσε ο Σ. Κούλογλου. Νομίζω ότι ακόμα η κυβέρνηση  ψάχνει τα βήματά της σε αυτό. Ο κ. Μητσοτάκης έχει υιοθετήσει αυτήν τη παλιά τακτική που έχει μάθει τον πατέρα του, ότι οι καλές προσωπικές σχέσεις ανάμεσα στους ηγέτες της Ελλάδας και της Τουρκίας μπορεί να οδηγήσουν και σε βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες. Αυτό ίσχυε ίσως παλιότερα, για μια άλλη γενιά πολιτικών όπως ήταν ο Ντεμιρέλ ή ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Σήμερα οι ηγέτες δεν είναι αντίστοιχης υφής και πολύ περισσότερο ο Ερντογάν. Δεν μπορεί μετά την συνάντηση μαζί του, ο Κ. Μητσοτάκης να δηλώνει ότι πρέπει και οι 2 πλευρές να δείξουν καλή θέληση, όταν μερικές ώρες πριν ο Τούρκος πρόεδρος έχει δηλώσει ότι θα κάνει εξορύξεις στα νότια της Κρήτης.
Θα πρέπει να εξαντλήσουμε τα περιθώρια των διερευνητικών συνομιλιών για την Τουρκία για να φτάσουμε σε διμερή συμφωνία. Αν αποτύχουν μπορούμε να πάμε στο διεθνές Δικαστήριο της Χάγης γιατί έχουμε το διεθνή νόμο με το μέρος μας. Από τη συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης μέχρι τις τουρκικές διεκδικήσεις για την υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ της Τουρκίας, πρόκειται για παράνομες διεκδικήσεις που δεν μπορούν να δικαιωθούν σε κανένα διεθνές δικαστήριο".
«Ο κ. Πολάκης έκανε λάθος, σχολίασε ο  Σ. Κούλογλου τις επικριτικές δηλώσεις του πρώην αναπληρωτή υπουργού Υγείας προς τον κ. Σημίτη, ότι «γκρίζαρε» το Αιγαίο με  την υπόθεση των Ιμίων. Είναι μια κριτική που κυρίως προέρχεται από ακροδεξιούς κύκλους. Άλλωστε η αντιπαράθεση στα Ίμια σημειώθηκε μόλις είχε αναλάβει την πρωθυπουργία ο κ. Σημίτης. Προφανώς αυτοί που υποστηρίζουν ότι «γκρίζαρε» το Αιγαίο θα ήθελαν να κάνουμε πόλεμο με την Τουρκία. Και δυστυχώς ακούγονται και σήμερα φωνές που καλούν σε αύξηση των εξοπλισμών, αύξηση της στρατιωτικής θητείας και βλέπω πίσω από όλα αυτά εμπόρους όπλων να τρίβουν τα χέρια τους»...

left.gr

 

ΥΓ του blog: ….δηλαδή όσοι λένε ότι ο Σημίτης γκρίζαρε το Αιγαίο είναι ακροδεξιοί; Πολύ της μόδας τώρα τελευταία το ακροδεξιοί σ’ ότι δε μας αρέσει και μ’ ότι δε συμφωνούμαι. Ξεχειλίσαμε από δημοκρατία όπως κάθε εξουσία και μοιράζουμε χαρακτηρισμούς και μομφές παντού. Τι σημασία έχει λοιπόν, πόσο διάστημα ήταν πρωθυπουργός με το γεγονός ότι ήταν στη δική του πρωθυπουργία το γκριζάρισμα; Όμως κι αυτό είναι αναχρονιστικό ψέμα των υποστηρικτών του. Το Αιγαίο γκρίζαρε επισήμως με την συνθήκη της Μαδρίτης Σημίτη-Ντεμιρέλ  στις 8/7/1997 και άρα δεν ήταν λίγες μέρες πρωθυπουργός αλλά 18 περίπου μήνες. Και κάτι ακόμα το θέμα των Ιμίων (προσάραξη τουρκικού πλοίου) ξεκίνησε στις 25/12/1996, δηλαδή πριν γίνει πρωθυπουργός (18/1/1996) κι έπρεπε να είναι ενήμερος και πανέτοιμος αλλά αυτός το αγνόησε και το υποβάθμισε παρότι ο Ανδρέας από το Ωνάσειο  το είχε επισημάνει αλλά αυτόν τον ένοιαζε η πρωθυπουργία. Δυστυχώς είμαστε ξανά θεατές στο ίδιο έργο. Όλος ο θίασος επί σκηνής. Οι παλιοί ψωροκωστενάδες, οι χθεσινοί ανανιστές, οι διαχρονικά εθνομηδενιστές και οι σημερινοί συνεκμεταλλευτές. Ίδια πρόσωπα, ίδιες ιδέες, ίδιες πρακτικές και τακτικές, μόνο που τώρα αφενός έχουν σύσσωμο τον τύπο και τα ΜΜΕ μαζί τους για να κάνουν πλύση εγκεφάλου και αφετέρου το φρόνημα του λαού μας στα τάρταρα, αφού το έχουν διαβρώσει επί χρόνια. Έτσι ο λαός παραπαίει χωρίς φρόνημα, χωρίς ηγέτες κι ηγεσία. Caso pensato ή caso accidente ότι συνεντεύξεις κι αρθρογραφίες τα βάζουν αυτό τον καιρό με τον Κώστα Καραμανλή; Δεν ξεχνούν  την αβάντα που κράτησε στον Τάσο Παπαδόπουλο για το ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχέδιο ΑΝΑΝ; Πολεμοκάπηλοι όσοι, ελληναράδες όποιοι, χρυσαυγίτες, κι ακροδεξιοί όλοι που αντιδρούν κι αντιλέγουν ή αντισκέπτονται κι ας έχουν τρεις γενιές στην αριστερά και στα δημοκρατικά μετερίζια, με θύματα, διώξεις, εξορίες κι αγώνες. Αυτοί δεν ξέρουν, ξέρει μόνο αυτή η διακομματική intelligentsia που προβάλλεται και μονοπωλεί την ενημέρωση από τα μέσα.. Αν, λέω αν, βρεθεί κάποιος, αρχηγός, ηγέτης ή ταγός που δεν το πιστεύω, και πει ότι η παρουσία, η έρευνα ή η γεώτρηση ανατολικά της Κρήτης είναι casus belli θέλει πόλεμο; Θέλουν πόλεμο όλοι αυτοί που αμύνονται και υπερασπίζονται την πατρίδα τους; Θέλουν πόλεμο επειδή αντιλέγουν σε συμφωνίες, υποχωρήσεις και δουλίτσες; Πόλεμο θέλουν, για την κοινή λαϊκή λογική,  αυτοί που επιτίθενται κι όχι αυτοί που αμύνονται. Πόλεμο θέλουν αυτοί που επιβουλεύονται κτήσεις κι όχι αυτοί που φυλάττουν τα κεκτημένα. Πόλεμο θέλανε οι Πέρσες κι όχι ο Λεωνίδας. Λάθος; Μήπως πρέπει να αλλάξουμε και την ιστορία και να την διαβάζουμε ανάποδα; Λόγιοι, διανοητές, μιντιάρχες, αρθρογράφοι, πολιτικοί και πνευματικοί ταγοί, συνετοί και οικονομημένοι όμως συνιστούν ψυχραιμία, αποφυγή λαϊκισμών, συμβιβασμό και στο βάθος Χάγη. Δηλαδή το τυράκι. Κοινώς μοιρασιά. Μοιράζομαι σημαίνει όμως ότι παίρνω κάτι και δίνω κάτι. Όταν όμως δίνεις μόνο και δεν παίρνεις δε λέγεται συμβιβασμός αλλά υποχώρηση που ούτε ηττημένος πολέμου δεν θα μπορούσε να αποδεχτεί παρά μόνο σαν κατακτημένος. Φανταστείτε λοιπόν, γυρίζοντας την μηχανή του χρόνου πίσω, όλους αυτούς στις 28 Οκτωβρίου 1940 ξημερώματα να δέχονται και να απαντούν στο τελεσίγραφο του Μουσουλίνι; Η απάντηση τους, δική σας.