Κι έτσι, καήκαμε ξανά. Κάηκαν αιώνια δάση, κάηκαν οικίες με αγαθά και αναμνήσεις. Κάηκαν χιλιάδες αθώα ζώα. Χιλιάδες. Κάηκαν ζωντανά στο φυσικό τους περιβάλλον, ανήμπορα να ξεφύγουν από τις φλόγες που τα αιφνιδίασαν μέσα στην μεγάλη ζέστη, την... ακραία συνθήκη που επικαλέστηκε ο κ.Χαρδαλίας. Δυστυχώς βέβαια, δεν είχε αέρα. Σύμφωνα με τον ΣΚΑΙ, ήταν η άπνοια που φούντωσε τις φλόγες. Κρίμα που δεν είχε 6, 7, 8 μποφόρ να γλιτώναμε.
Πάνω από όλα, όμως, η ανθρώπινη ζωή. Κυβέρνηση, κρατικά κανάλια, το 90% των ιδιωτικών, κυβερνητικά sites, όλα, επαναλάμβαναν κάθε 5 λεπτά την φράση κλειδί.
Μετάφραση: «Είδατε; δεν έχουμε νεκρούς, δεν γίναμε Μάτι»...
Είναι έτσι όμως;
Σίγουρα δεν είχαμε νεκρούς;
Η ανθρωποκεντρική θεώρηση των πάντων είναι συχνά χυδαία γιατί προϋποθέτει ότι είμαστε το Κυρίαρχο Είδος που έχει τον πλανήτη για τσιφλίκι του.
Όταν χρησιμοποιείται πολιτικά, γίνεται αποκρουστική. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πλέον ο θεωρητικός αυτής της αποκρουστικής υποκουλτούρας που δεν δίνει δεκάρα για την περιουσία, την ανάμνηση, τον Τόπο καταγωγής και διαμονής, την Φύση, τα ζώα, την οικολογική καταστροφή. Το ανέπτυξε ένα χρόνο πριν, στην Κέρκυρα, δηλώνοντας ότι «έτσι κι αλλιώς θα καούν τα δάση, οπότε...»
Έχοντας δε ο ίδιος και οι πολιτικοί του υφιστάμενοι τόσες ιδιοκτησίες οικιών και γης που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα κρατίδιο σα το Σαν Μαρίνο, θεωρεί ότι «δεν έγινε και τίποτα» που τα αφήσαμε να καούν. Ένα σπίτι παραπάνω ένα σπίτι παρακάτω δεν χάλασε ο κόσμος...
Πάνω από όλα η ανθρώπινη ζωή. Επι λεξη: «Τα σπίτια θα ξαναφτιαχτούν, το δάσος κάποια στιγμή θα ξαναγίνει »!
Νεοφιλελεύθερος Ανθρωποκεντρισμος με βάση την «ανάπτυξη», τις ανεμογεννήτριες, την άναρχη οικοδόμηση, την αδιαφορία για την Φύση και φυσικά το χωρίς ηθική οικονομικό κέρδος.
Το Τατόι είχε προγραφεί από την κυρία Μενδώνη για λουξ επενδύσεις και η Βόρεια Εύβοια από την κυβέρνηση με πονηρές άδειες για ανεμογεννήτριες. Μοναδικά προβλήματα οι μεγάλες δασικές εκτάσεις. Μυστηριωδώς κάηκαν και τα δυο στο εφιαλτικό 24ωρο μεταξύ 3ης και 4ης Αυγούστου 2021.
Σίγουρα λοιπόν δεν είχαμε νεκρούς;
Το νέο αντιπυρικό Δόγμα της εκκένωσης και της άτακτης εγκατάλειψης των σπιτιών και δασών μπροστά στα πύρινα μέτωπα αφού έτσι κι αλλιώς οι πυροσβεστικές δυνάμεις δεν επαρκούν σε πλήρη εφαρμογή: Ας καούν όλα. Όλα. Αρκεί να μην έχουμε νεκρούς.
Κι όμως, οι νεκροί της Βαρυμπόμπης, της Λίμνης, της Ρόδου, των Γερανείων, της Ηλείας, είναι διαφορετικοί, αλλά υπαρκτοί.
Είναι οι πρόγονοι και οι απόγονοι των σημερινών πυρόπληκτων που δεν πιστεύουν ότι κάηκαν χωρίς να φυσάει. Κάηκαν αβοήθητοι.
Είναι όσοι τσαλάκωσαν τις αναμνήσεις τους από πανέμορφα μέρη και όσοι δεν θα τα γνωρίσουν ποτέ.
Είναι τα καμμένα κουφάρια των ζώων...
Είναι τα δάκρυα των γερόντων που δεν ήθελαν να φύγουν από τα πατρογονικά τους που αφέθηκαν θυσία στις φλόγες. «Γιατι να φύγω», είπε σε κανάλι κάτοικος στις Ροβιές, «γιατι δεν βοηθάει κάποιος να σβήσουμε την φωτιά και να σώσουμε το σπίτι μου;»
Απάντησε, φυσικά, ο δημοσιογράφος από το (damage)control: «Είναι πυρόπληκτοι...είναι λογικό να μιλούν έτσι, να τα έχουν χαμένα...»
Ευτυχώς, ό,τι και να λένε τα κανάλια, οι ανύπαρκτοι έως χαμηλοί άνεμοι, ο ηρωισμός των χωρίς επαρκή εξοπλισμό πυροσβεστών, των εθελοντών, επέτρεψαν να φυγαδευθούν εύκολα οι άνθρωποι. Αλλά κάποια στιγμή θα φυσήξει. Είναι ο Αύγουστος με τα μελτέμια. Υπάρχει κάποια προετοιμασία γι αυτό; ´Η αν σκάσουν τα χειρότερα, θα υπάρχει έτοιμο το νέο αφήγημα... «είχε τρομερούς ανέμους και τι να κάνουμε, καήκαμε»;
Τελικά, μετατρέποντας το «Για την Μαρφίν δεν λέτε τίποτα» σε «Για το Μάτι δεν λέτε τίποτα», απλά υποβιβάζουμε τα πάντα σε ποδοσφαιρικό «ναι, αλλά κι εσείς κερδίσατε με ανύπαρκτο πέναλτι στο 90φευγα».
Μόνο που δεν είναι για όλους, όλα, αντιπαράθεση συμφορών με ορίζοντα τις οποίες εκλογές και το πολιτικό κόστος. Καμία φορά, είναι «Όλα, για Όλους, η Ανθρώπινη Ζωή».
Όχι, αυτή των καναλιών, αλλά αυτή της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της αρμονίας με την Φύση, του σεβασμού στα πατρογονικά μας εδάφη και οικίες, της σωστής συμπεριφοράς σε άγρια και οικόσιτα ζώα, της Αλληλεγγύης, της «Ζωής υπεράνω του Κέρδους».
Η Ανθρώπινη Ζωή όπως αξίζει να υπάρχει και να ακμάζει.
Και αυτή η ίδια, η πρωταρχική έννοια της Ανθρώπινης Ζωής, αφέθηκε, από δόλο ή αμέλεια, να κατακαεί επαναληπτικά τον Αύγουστο του 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου