Του Ηλία Τάταλα
Μοιάζει με επιδρομή βγαλμένη από ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Υπεραθλητές με τεράστια δύναμη, σωματική διάπλαση και ταχύτητα σύντομα θα βρίσκονται μπροστά μας, στα στάδια στα γυμναστήρια και στις πισίνες.
Πρόκειται για τους μεταλλαγμένους αθλητές και το μυστικό βρίσκεται στην τροποποίηση ενός γονιδίου. Οι επιστήμονες ξέρουν πως να κατασκευάσουν τους υπεράνθρωπους του μέλλοντος και θα το πράξουν, αν δεν το έχουν κάνει ήδη. Το γονιδιακό ντόπινγκ είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που απειλεί σήμερα τον "καθαρό" αθλητισμό
Ο αθλητισμός μεταλλάσσεται παράλληλα με την πρόοδο της επιστήμης στον τομέα της γενετικής. Άνθρωποι με ξεχωριστές σωματικές ικανότητες δεν θα αποτελούν εξαίρεση, αλλά κανόνα. Ποδοσφαιριστές που θα αγνοούν την αίσθηση της κόπωσης και δρομείς των εκατό μέτρων που θα καλύπτουν την απόσταση σε οκτώ δευτερόλεπτα, θα κατασκευάζονται μέσα στα εργαστήρια με μία απλή ένεση. Όλα αυτά μπορούν να γίνουν σήμερα με την απενεργοποίηση μόνο ενός γονίδίου, της μυοστατίνης, που υπάρχει σε κάθε ανθρώπινο οργανισμό.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, στην αμερικάνικη τηλεόραση γνώριζε μεγάλη επιτυχία η μεταφορά του κόμικ επιστημονικής φαντασίας "Ο Απίθανος Χουλκ" σε σίριαλ. Στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς, παρουσιάστηκε ένα σατανικό φάρμακο με την ονομασία "μυοστατίνη". Είκοσι χρόνια αργότερα το 1997, διαπιστώθηκε ότι η μυοστατίνη δεν ήταν προϊόν της φαντασίας του σεναριογράφου, αλλά ένα γονίδιο που υπάρχει σε ανθρώπους και ζώα και σταματά την ανάπτυξη των μυών. Κάπως έτσι μπλέκονται η επιστημονική φαντασία και η εξέλιξη της πραγματικής επιστήμης με τη μεγαλύτερη απειλή που υπάρχει σήμερα για τον αθλητισμό, το γονιδιακό ντόπινγκ.
Από τη δεκαετία του 1950, είναι γνωστό ένα συγκεκριμένο είδος ταύρου που ονομάζεται "μπλε βελγικός". Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι το τεράστιο μέγεθος, η μυϊκή δομή και η ελάχιστη ποσότητα λίπους. Πριν από λίγα χρόνια το μυστήριο λύθηκε. Οι ταύροι αυτού του γένους δεν έχουν το γονίδιο της μυοστατίνης στον οργανισμό τους και ένας εκ των υπευθύνων της ανακάλυψης ήταν ο δρ. Σε Τζιν Λι του πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης. Το 1997 πειραματίστηκε πάνω σε ποντίκια. Απομόνωσε τα γονίδια της μυοστατίνης και πολύ σύντομα τα πειραματόζωα είχαν τον τριπλάσιο όγκο.
Το 2000 στη Γερμανία γεννήθηκε ο γιος μιας αθλήτριας των 100 μέτρων, που για ευνόητους λόγους διατήρησε την ανωνυμία της. Η μητέρα είχε απενεργοποιημένο το ένα εκ των δύο γονιδίων της μυοστατίνης. Το βρέφος είχε ασυνήθιστη μυϊκή μάζα και γράμμωση στους μηρούς και στα μπράτσα. Σε ηλικία επτά μηνών μπορούσε να στηρίζει το βάρος του και να στέκεται όρθιο χωρίς βοήθεια. Στις έρευνες που έγιναν διαπιστώθηκε ότι η μυοστατίνη ήταν εκ γενετής πλήρως απενεργοποιημένη στον οργανισμό του λόγω μετάλλαξης.
Το 2007 οι έρευνες επεκτάθηκαν ακόμη περισσότερο στις ΗΠΑ και δημιουργήθηκε η Γουέντι. Ένα σκυλί βάρους 27 κιλών, με απενεργοποιημένα γονίδια μυοστατίνης και απίστευτο μυϊκό σύστημα, που αμέσως χαρακτηρίστηκε ως ο "Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ" των σκύλων. Μεταξύ των δυνατοτήτων του ήταν η ικανότητα να τρέχει με ταχύτητα 60 χιλιομέτρων την ώρα. Η παρουσίασή του από τους Τάιμς της Νέας Υόρκης προβλημάτισε πολλούς παρατηρητές που συνδύασαν το πείραμα με τον αθλητισμό.
Σύμφωνα με τους ειδικούς η μέθοδος είναι απλή. Η μυοστατίνη δρα σε αντιπαραβολή με το γονίδιο IGF 1, το οποίο μοιάζει με την ινσουλίνη. Με μία ένεση αυτού του γονιδίου η δράση της μυοστατίνης σταματά και ο μυϊκός όγκος αυξάνεται κατά 30% έως 40%.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, στην αμερικάνικη τηλεόραση γνώριζε μεγάλη επιτυχία η μεταφορά του κόμικ επιστημονικής φαντασίας "Ο Απίθανος Χουλκ" σε σίριαλ. Στο δεύτερο επεισόδιο της σειράς, παρουσιάστηκε ένα σατανικό φάρμακο με την ονομασία "μυοστατίνη". Είκοσι χρόνια αργότερα το 1997, διαπιστώθηκε ότι η μυοστατίνη δεν ήταν προϊόν της φαντασίας του σεναριογράφου, αλλά ένα γονίδιο που υπάρχει σε ανθρώπους και ζώα και σταματά την ανάπτυξη των μυών. Κάπως έτσι μπλέκονται η επιστημονική φαντασία και η εξέλιξη της πραγματικής επιστήμης με τη μεγαλύτερη απειλή που υπάρχει σήμερα για τον αθλητισμό, το γονιδιακό ντόπινγκ.
Από τη δεκαετία του 1950, είναι γνωστό ένα συγκεκριμένο είδος ταύρου που ονομάζεται "μπλε βελγικός". Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι το τεράστιο μέγεθος, η μυϊκή δομή και η ελάχιστη ποσότητα λίπους. Πριν από λίγα χρόνια το μυστήριο λύθηκε. Οι ταύροι αυτού του γένους δεν έχουν το γονίδιο της μυοστατίνης στον οργανισμό τους και ένας εκ των υπευθύνων της ανακάλυψης ήταν ο δρ. Σε Τζιν Λι του πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς της Βαλτιμόρης. Το 1997 πειραματίστηκε πάνω σε ποντίκια. Απομόνωσε τα γονίδια της μυοστατίνης και πολύ σύντομα τα πειραματόζωα είχαν τον τριπλάσιο όγκο.
Το 2000 στη Γερμανία γεννήθηκε ο γιος μιας αθλήτριας των 100 μέτρων, που για ευνόητους λόγους διατήρησε την ανωνυμία της. Η μητέρα είχε απενεργοποιημένο το ένα εκ των δύο γονιδίων της μυοστατίνης. Το βρέφος είχε ασυνήθιστη μυϊκή μάζα και γράμμωση στους μηρούς και στα μπράτσα. Σε ηλικία επτά μηνών μπορούσε να στηρίζει το βάρος του και να στέκεται όρθιο χωρίς βοήθεια. Στις έρευνες που έγιναν διαπιστώθηκε ότι η μυοστατίνη ήταν εκ γενετής πλήρως απενεργοποιημένη στον οργανισμό του λόγω μετάλλαξης.
Το 2007 οι έρευνες επεκτάθηκαν ακόμη περισσότερο στις ΗΠΑ και δημιουργήθηκε η Γουέντι. Ένα σκυλί βάρους 27 κιλών, με απενεργοποιημένα γονίδια μυοστατίνης και απίστευτο μυϊκό σύστημα, που αμέσως χαρακτηρίστηκε ως ο "Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ" των σκύλων. Μεταξύ των δυνατοτήτων του ήταν η ικανότητα να τρέχει με ταχύτητα 60 χιλιομέτρων την ώρα. Η παρουσίασή του από τους Τάιμς της Νέας Υόρκης προβλημάτισε πολλούς παρατηρητές που συνδύασαν το πείραμα με τον αθλητισμό.
Σύμφωνα με τους ειδικούς η μέθοδος είναι απλή. Η μυοστατίνη δρα σε αντιπαραβολή με το γονίδιο IGF 1, το οποίο μοιάζει με την ινσουλίνη. Με μία ένεση αυτού του γονιδίου η δράση της μυοστατίνης σταματά και ο μυϊκός όγκος αυξάνεται κατά 30% έως 40%.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΕΝΕΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΠΘ, ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ
"Η γνώση υπάρχει και στη Θεσσαλονίκη"
"Η γνώση υπάρχει και στη Θεσσαλονίκη"
Το κύριο ερώτημα που έθεσε η "ΜτΚ" στον καθηγητή γενετικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Κώστα Τριανταφυλίδη, είναι εύλογο: Είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στον άνθρωπο η αλλαγή του γονιδίου της μυοστατίνης για τη δημιουργία υπεραθλητών;
"Η απάντηση είναι καταφατική. Έχει διαπιστωθεί ότι το γονίδιο του DNA που κωδικοποιεί τη μυοστατίνη είναι παρόμοιο για τον άνθρωπο, τα ποντίκια και τις αγελάδες. Όχι μόνο αυτό, αλλά παρουσιάζει και μεγάλη ομολογία στα τρία είδη. Εύκολα μπορούν να μεταφερθούν τα πειράματα στον άνθρωπο και αυτό μπορεί να γίνει για δύο λόγους. Είτε για να θεραπευτούν άτομα με μυοπάθειες και να αυξηθεί η μυϊκή μάζα τους είτε για να βελτιωθούν οι αθλητικές επιδόσεις. Στη Γερμανία γεννήθηκε πριν από οκτώ χρόνια ένα παιδί με υπερτροφικούς μύες λόγω μετάλλαξης του γονιδίου της μυοστατίνης και το παιδί αυτό έχει σήμερα υπερφυσικές δυνάμεις" απάντησε ο διακεκριμένος επιστήμονας.
Ο κ. Τριανταφυλλίδης αναφέρθηκε στους τρόπους με τους οποίους ένας φυσιολογικός αθλητής μπορεί να αυξήσει τους μύες, τη δύναμη, την ταχύτητα και γενικώς τις επιδόσεις του. "Πέρα από την απενεργοποίηση μέσω γονιδίων, η δράση της μυοστατίνης μπορεί να περιοριστεί με φάρμακα και δύσκολα αποκαλύπτεται στον έλεγχο αντιντόπινγκ ότι ο αθλητής έχει ακολουθήσει τη μέθοδο. Ακόμη πιο δύσκολα ανιχνεύεται μία καινούργια -μόλις δύο μηνών- τεχνολογική μέθοδος, που ήδη εφαρμόζεται για την επιδιόρθωση του DNA σε άτομα με οφθαλμική ξηροδερμία, που αντιμετωπίζουν δηλαδή οφθαλμολογικό πρόβλημα. Στη μέθοδο αυτή χρησιμοποιούνται μεγάλα ένζυμα με τα ίδια αποτελέσματα που έχουν και οι άλλες μέθοδοι, αφού τροποποιείται το DNA στους μυϊκούς ιστούς. Επαναλαμβάνω ότι δύσκολα μπορεί να εντοπιστεί από το αντιντόπινγκ η τροποποίηση του γενετικού κώδικα, ενώ ο θεατής σίγουρα δεν μπορεί να καταλάβει εξ όψεως ποιος αθλητής έχει κάνει χρήση μιας τέτοιας μεθόδου".
Οι παρενέργειες των αλλαγών στο DNA, μέσω των μεθόδων που έχουν αναπτυχθεί, δεν είναι ακόμη γνωστές, έστω και αν στις αγελάδες, στα ποντίκια ή στο παιδί από τη Γερμανία δεν έχουν ακόμη παρουσιαστεί δυσλειτουργίες. Σύμφωνα με τον κ. Τριανταφυλλίδη "δεν είναι γνωστό ακόμη τι είδους παρενέργειες μπορούν να υπάρξουν. Όμως, όταν τροποποιούμε το ρυθμό της ζωής πάντα υπάρχουν συνέπειες".
Άραγε, είναι δυνατόν ένας Έλληνας που ασχολείται με τον αθλητισμό να καταφύγει σε τέτοιες μεθόδους για να εξελιχθεί σε υπεραθλητή; Όπως υποστηρίζει ο κ. Τριανταφυλλίδης "θεωρητικά είναι δυνατόν, από τη στιγμή που ήδη στο νοσοκομείο Παπανικολάου πραγματοποιούνται θεραπείες γονιδίου. Θα ήταν αντιδεοντολογικό όμως, αν κάποιος γιατρός δεχόταν να βοηθήσει έναν αθλητή με τέτοιον τρόπο. Γνωρίζουμε, πάντως, ότι Κινέζοι γιατροί διαφήμιζαν ακόμη και μέσω του διαδικτύου, πως πρόσφεραν τέτοιου είδους θεραπείες με το ανάλογο οικονομικό τίμημα. Παρ' όλα αυτά δεν πιστεύω ότι λόγω του γονιδιακού ντόπινγκ θα σταματήσει το χημικό. Τα εργαστήρια ανά τον κόσμο θα συνεχίσουν να παράγουν φάρμακα, που έστω και για κάποιο διάστημα δεν θα εντοπίζονται στους ελέγχους. Δεν μιλώ απαραίτητα για άγνωστες ουσίες και χημικές ενώσεις. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου επιτρεπόταν στους αθλητές να χρησιμοποιούν το γνωστό χάπι Βιάγκρα, έστω και αν είναι γνωστό ότι εκτός από τις σεξουαλικές επιδόσεις βοηθά και τις αθλητικές. Στο Λονδίνο, μετά από τέσσερα χρόνια θα απαγορευτεί το Βιάγκρα, αλλά ίσως να επιτρέπεται κάτι άλλο".
"Η απάντηση είναι καταφατική. Έχει διαπιστωθεί ότι το γονίδιο του DNA που κωδικοποιεί τη μυοστατίνη είναι παρόμοιο για τον άνθρωπο, τα ποντίκια και τις αγελάδες. Όχι μόνο αυτό, αλλά παρουσιάζει και μεγάλη ομολογία στα τρία είδη. Εύκολα μπορούν να μεταφερθούν τα πειράματα στον άνθρωπο και αυτό μπορεί να γίνει για δύο λόγους. Είτε για να θεραπευτούν άτομα με μυοπάθειες και να αυξηθεί η μυϊκή μάζα τους είτε για να βελτιωθούν οι αθλητικές επιδόσεις. Στη Γερμανία γεννήθηκε πριν από οκτώ χρόνια ένα παιδί με υπερτροφικούς μύες λόγω μετάλλαξης του γονιδίου της μυοστατίνης και το παιδί αυτό έχει σήμερα υπερφυσικές δυνάμεις" απάντησε ο διακεκριμένος επιστήμονας.
Ο κ. Τριανταφυλλίδης αναφέρθηκε στους τρόπους με τους οποίους ένας φυσιολογικός αθλητής μπορεί να αυξήσει τους μύες, τη δύναμη, την ταχύτητα και γενικώς τις επιδόσεις του. "Πέρα από την απενεργοποίηση μέσω γονιδίων, η δράση της μυοστατίνης μπορεί να περιοριστεί με φάρμακα και δύσκολα αποκαλύπτεται στον έλεγχο αντιντόπινγκ ότι ο αθλητής έχει ακολουθήσει τη μέθοδο. Ακόμη πιο δύσκολα ανιχνεύεται μία καινούργια -μόλις δύο μηνών- τεχνολογική μέθοδος, που ήδη εφαρμόζεται για την επιδιόρθωση του DNA σε άτομα με οφθαλμική ξηροδερμία, που αντιμετωπίζουν δηλαδή οφθαλμολογικό πρόβλημα. Στη μέθοδο αυτή χρησιμοποιούνται μεγάλα ένζυμα με τα ίδια αποτελέσματα που έχουν και οι άλλες μέθοδοι, αφού τροποποιείται το DNA στους μυϊκούς ιστούς. Επαναλαμβάνω ότι δύσκολα μπορεί να εντοπιστεί από το αντιντόπινγκ η τροποποίηση του γενετικού κώδικα, ενώ ο θεατής σίγουρα δεν μπορεί να καταλάβει εξ όψεως ποιος αθλητής έχει κάνει χρήση μιας τέτοιας μεθόδου".
Οι παρενέργειες των αλλαγών στο DNA, μέσω των μεθόδων που έχουν αναπτυχθεί, δεν είναι ακόμη γνωστές, έστω και αν στις αγελάδες, στα ποντίκια ή στο παιδί από τη Γερμανία δεν έχουν ακόμη παρουσιαστεί δυσλειτουργίες. Σύμφωνα με τον κ. Τριανταφυλλίδη "δεν είναι γνωστό ακόμη τι είδους παρενέργειες μπορούν να υπάρξουν. Όμως, όταν τροποποιούμε το ρυθμό της ζωής πάντα υπάρχουν συνέπειες".
Άραγε, είναι δυνατόν ένας Έλληνας που ασχολείται με τον αθλητισμό να καταφύγει σε τέτοιες μεθόδους για να εξελιχθεί σε υπεραθλητή; Όπως υποστηρίζει ο κ. Τριανταφυλλίδης "θεωρητικά είναι δυνατόν, από τη στιγμή που ήδη στο νοσοκομείο Παπανικολάου πραγματοποιούνται θεραπείες γονιδίου. Θα ήταν αντιδεοντολογικό όμως, αν κάποιος γιατρός δεχόταν να βοηθήσει έναν αθλητή με τέτοιον τρόπο. Γνωρίζουμε, πάντως, ότι Κινέζοι γιατροί διαφήμιζαν ακόμη και μέσω του διαδικτύου, πως πρόσφεραν τέτοιου είδους θεραπείες με το ανάλογο οικονομικό τίμημα. Παρ' όλα αυτά δεν πιστεύω ότι λόγω του γονιδιακού ντόπινγκ θα σταματήσει το χημικό. Τα εργαστήρια ανά τον κόσμο θα συνεχίσουν να παράγουν φάρμακα, που έστω και για κάποιο διάστημα δεν θα εντοπίζονται στους ελέγχους. Δεν μιλώ απαραίτητα για άγνωστες ουσίες και χημικές ενώσεις. Χαρακτηριστικά θα αναφέρω ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου επιτρεπόταν στους αθλητές να χρησιμοποιούν το γνωστό χάπι Βιάγκρα, έστω και αν είναι γνωστό ότι εκτός από τις σεξουαλικές επιδόσεις βοηθά και τις αθλητικές. Στο Λονδίνο, μετά από τέσσερα χρόνια θα απαγορευτεί το Βιάγκρα, αλλά ίσως να επιτρέπεται κάτι άλλο".
Αντιντόπινγκ. Εφικτό, αλλά κοστίζει
To μεγάλο πλεονέκτημα του γονιδιακού ντόπινγκ στη μάχη με το αντιντόπινγκ, είναι ότι οι δυνάμεις που αποκτά ο αθλητής προέρχονται μέσω των ορμονών που παράγει ο ίδιος ο οργανισμός, χωρίς να είναι εμφανής η μετάλλαξη του γενετικού κώδικα με τις συμβατικές μεθόδους ανίχνευσης. Ο μόνος σίγουρος τρόπος για να ανιχνευτεί η μετάλλαξη και η αύξηση των τιμών του οργανισμού, είναι να παρακολουθείται συστηματικά από μικρή ηλικία ο αθλητής και να γίνεται σύγκριση των τιμών. Επιστήμονες θεωρούν ότι ένας άλλος τρόπος ανίχνευσης του γονιδιακού ντόπινγκ μπορεί να γίνει με βιοψία μυός και στη συνέχεια με γενετική ανάλυση.
Και οι δύο μέθοδοι, όμως κρύβουν αντικειμενικά προβλήματα. Καταρχάς είναι πολύ δύσκολο για οποιοδήποτε κράτος να δαπανήσει τα χρήματα που χρειάζονται για να υπάρξει βάση δεδομένων για όλους τους αθλητές του, προκειμένου να καταπολεμήσει το γενετικό ντόπινγκ. Σε περίπτωση που αυτός ο τρόπος ελέγχου περιοριστεί μόνο σε μία μερίδα πρωταθλητών, ανά πάσα στιγμή θα ξεφυτρώνουν υπεραθλητές μέσα από εκείνους που δεν ελέγχονται. Η περίπτωση της εξέτασης δειγμάτων μέσω βιοψίας των μυών ήδη θεωρείται παρεμβατική, καθώς ουσιαστικά απαιτείται μία μικρή επέμβαση για να πάρει ο ελεγκτής το δείγμα από τον αθλητή. Επίσης ποιος άνθρωπος θα είναι πρόθυμος να γίνουν γνωστά τα στοιχεία του γενετικού του κώδικα σε διεθνείς αθλητικές ομοσπονδίες;
Με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα, ο έλεγχος για γονιδιακό ντόπινγκ των αθλητών που συμμετέχουν σε διοργανώσεις, θα κοστίζει περισσότερο απ' ό,τι οι ίδιες οι διοργανώσεις και ουσιαστικά οι διεθνείς ομοσπονδίες θα πρέπει να καταβάλλουν το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων τους μόνο για την προσπάθεια περιορισμού του φαινομένου. Η Διεθνής Υπηρεσία Αντιντόπινγκ (WADA) ήδη χρηματοδοτεί έρευνες για τον εντοπισμό του γονιδιακού ντόπινγκ με χαμηλό, σχετικά, κόστος.
Και οι δύο μέθοδοι, όμως κρύβουν αντικειμενικά προβλήματα. Καταρχάς είναι πολύ δύσκολο για οποιοδήποτε κράτος να δαπανήσει τα χρήματα που χρειάζονται για να υπάρξει βάση δεδομένων για όλους τους αθλητές του, προκειμένου να καταπολεμήσει το γενετικό ντόπινγκ. Σε περίπτωση που αυτός ο τρόπος ελέγχου περιοριστεί μόνο σε μία μερίδα πρωταθλητών, ανά πάσα στιγμή θα ξεφυτρώνουν υπεραθλητές μέσα από εκείνους που δεν ελέγχονται. Η περίπτωση της εξέτασης δειγμάτων μέσω βιοψίας των μυών ήδη θεωρείται παρεμβατική, καθώς ουσιαστικά απαιτείται μία μικρή επέμβαση για να πάρει ο ελεγκτής το δείγμα από τον αθλητή. Επίσης ποιος άνθρωπος θα είναι πρόθυμος να γίνουν γνωστά τα στοιχεία του γενετικού του κώδικα σε διεθνείς αθλητικές ομοσπονδίες;
Με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα, ο έλεγχος για γονιδιακό ντόπινγκ των αθλητών που συμμετέχουν σε διοργανώσεις, θα κοστίζει περισσότερο απ' ό,τι οι ίδιες οι διοργανώσεις και ουσιαστικά οι διεθνείς ομοσπονδίες θα πρέπει να καταβάλλουν το μεγαλύτερο μέρος των κονδυλίων τους μόνο για την προσπάθεια περιορισμού του φαινομένου. Η Διεθνής Υπηρεσία Αντιντόπινγκ (WADA) ήδη χρηματοδοτεί έρευνες για τον εντοπισμό του γονιδιακού ντόπινγκ με χαμηλό, σχετικά, κόστος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου