Όχι πόλεμος λόγω Συρίας

του Γιώργου Δελαστίκ

 

Αποκλείεται ο «εισαγόμενος» εμφύλιος στη Συρία να μετεξελιχθεί σε πόλεμο παγκοσμίων διαστάσεων. Παρά την ανάμιξη της Ρωσίας στο πλευρό του Άσαντ, παρά την με διάφορα προσχήματα προώθηση ασήμαντων δυνάμεων του ΝΑΤΟ ανατολικότερα, δεν υπάρχει περίπτωση να προκύψει ένας μεγάλος πόλεμος με στρατιωτική αντιπαράθεση ΗΠΑ και Ρωσίας – πόσω μάλλον παγκόσμια σύρραξη, όπως ισχυρίζονται κάποιοι και στη χώρα μας, προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό.

Παρά τις υλακές της Τουρκίας και της Σαουδικής Αραβίας που ζητούν …«συμμαχική χερσαία επιχείρηση» υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ – δηλαδή των ΗΠΑ! – προκειμένου να ανατραπεί ο Άσαντ, κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Η πραγματική έγνοια της Άγκυρας συνίσταται στην αποτροπή ίδρυσης ενός ημιαυτόνομου, ίσως και ημιανεξάρτητου κουρδικού κράτους στη Συρία. Όσο για τη Σαουδική Αραβία, αυτή αγωνιά μην τυχόν και χάσει την πρωτοκαθεδρία ως στρατηγικός εταίρος των ΗΠΑ μετά την αποκατάσταση των σχέσεων της Ουάσιγκτον με την Τεχεράνη. Αυτό όμως θα συμβεί οπωσδήποτε ό,τι και να κάνουν οι Σαουδάραβες, δεδομένου ότι καμιά σύγκριση δεν μπορεί να γίνει ανάμεσα στις δύο χώρες. Το Ιράν υπερτερεί στα πάντα, τόσο από πλευράς πληθυσμιακής όσο και κυριότερο από πλευράς εθνικής συνοχής. Η Σαουδαραβία είναι ένα τεχνητό κράτος που ιδρύθηκε λιγότερο από …εκατό (!) χρόνια πριν. Ένα κράτος φύλαρχων και φυλών που μόνο η εξαγορά από την οικογένεια των Σαούντ το κρατάει τυπικά ως ενιαίο κράτος, σε συνδυασμό με την απόλυτη μοναρχία και τη θρησκευτική τρομοκρατία. Για να καταλάβουμε καλύτερα τι εννοούμε, αρκεί να πούμε ότι μόλις το 1925, ο ιδρυτής του κράτους αυτού Ίμπν Σαούντ απόσπασε τη Μέκκα και τη Μεδίνα, τους ιερούς τόπους του Ισλάμ!
Η Σαουδαραβία είναι ίσως το μοναδικό κράτος στον κόσμο που …«φουσκώνει» τον πληθυσμό του για να εντυπωσιάσει τους γείτονές του! Δηλώνει πληθυσμό 32 εκατομμύρια.

Σε πλήρη αντίθεση με τη Σαουδαραβία, το Ιράν είναι μια αυτοκρατορία πoυ διαρκεί περισσότερα από …τέσσερις χιλιάδες(!) χρόνια, με 80 εκατομμύρια πληθυσμό και φυσικά πραγματική εθνική συνοχή. Όσο για τον Ερντογάν δεν ξέρει τι λέει, καθώς σταδιακά συνειδητοποιεί πόσο μοιραίο λάθος εκ μέρους του ήταν η κατάρριψη του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους στη Συρία προ τριμήνου, η οποία συνεπέφερε πλήρη ρήξη στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Ο Πούτιν μίλησε για «προδοσία» και έχει δίκιο. Ενώ η Μόσχα στήριξε ποικιλοτρόπως τον Ερντογάν, όταν αυτός προσπαθούσε να χειραφετηθεί από την αμερικανική πολιτική επιρροή, εισέπραξε από την Τουρκία την κατάρριψη μέσα στη Συρία του πολεμικού αεροσκάφους Σουχόι.

Απείλησε η Άγκυρα στην αρχή με μονομερή τουρκική εισβολή. Κατάλαβε όμως ο Ερντογάν τι ηλιθιότητα κυριολεκτικά θα αποτελούσε κάτι τέτοιο, με τη ρωσική πολεμική αεροπορία να δρα στους συριακούς ουρανούς. Χιλιάδες νεκροί Τούρκοι στρατιώτες και δεκάδες πολεμικά τουρκικά αεροπλάνα από τους αντιαεροπορικούς πυραύλους S-300 και S-400 θα πλήρωναν το λογαριασμό, καθώς μάλιστα υπάρχει ανεπιβεβαίωτη ισχυρή φήμη ότι τους S-300 και τους S-400 της Συρίας χειρίζονται Ρώσοι και όχι Σύριοι. Στη συνέχεια, ο Ερντογάν ζήτησε «συμμαχική χερσαία εισβολή», η οποία αποκλείεται να γίνει λόγω των συμφερόντων των ΗΠΑ προς τα οποία μια τέτοια εισβολή θα ήταν εντελώς αντίθετη. Σιγά μην κάνουν πόλεμο στη Συρία οι Αμερικανοί για να δουν να ανατρέπεται αμέσως ο φιλοαμερικανός πρόεδρος Ροχανί του Ιράν και να ανακαταλαμβάνουν την εξουσία οι σκληροπυρηνικοί! Έτσι έγινε και το 2003. Είχαν επικρατήσει στην προεδρία του Ιράν ο Ραφσανζανί και ο Χαταμί, εντελώς φιλοαμερικανοί για τα ιρανικά δεδομένα. Μάλιστα ο Χαταμί είχε επικρατήσει στις προεδρικές εκλογές του 2001 με πλειοψηφία 77%.

Μόλις όμως έγινε η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, τα πάντα άλλαξαν εκ βάθρων. Στις επόμενες προεδρικές εκλογές του 2005 νίκησε ο σκληροπυρηνικός Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ, επικρατώντας άνετα του πιο επιφανούς αμερικανόφιλου αντιπάλου του, του πρώην πρόεδρου Χασεμί Ραφσανζανί. Το 2009 ο Αχμαντινετζάντ σάρωσε και τον επίσης φιλοαμερικανό για τα ιρανικά δεδομένα Χουσεΐν Μουσαβί, τον οποίον υποστήριξαν και ο Ραφσανζανί και ο Χατάμι. Μέσα σε μία εβδομάδα, ο Ερντογάν άλλαξε Τρίτη φορά θέση. Ζήτησε αυτή τη φορά τη δημιουργία «ζώνης ασφαλείας» μέσα στο συριακό κράτος! Αυτή τη φορά μάλιστα είχε και την υποστήριξη της Μέρκελ, η οποία καίγεται για το προσφυγικό εν όψει εκλογών σε τρία γερμανικά κρατίδια.

Πέρυσι, τον Ιούλιο του 2015, η αμερικανική εφημερίδα Ουάσιγκτον Ποστ, είχε δημοσιεύσει πληροφορίες για τη δημιουργία μιας ντε φάκτο «ζώνης ασφαλείας» στη βόρεια Συρία, κατόπιν συμφωνίας ΗΠΑ και Τουρκίας. Χαρακτηριστικό του αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει η τουρκική πολιτική είναι το γεγονός ότι φέτος η Άγκυρα ζητάει λιγότερο από τη μισή από τη «ζώνη ασφαλείας.

prin.gr