Από Pressroom
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση «Παγκόσμιες Τάσεις» της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες (UNHCR), είναι η πρώτη φορά που ο αριθμός των εκτοπισμένων φτάνει τα 79,5 εκατομμύρια στα τέλη του 2019.
Συνολικά, το 1% της ανθρωπότητας έχει ξεριζωθεί λόγω συγκρούσεων, διώξεων ή γεγονότων που έχουν διαταράξει σε μεγάλο βαθμό τη δημόσια τάξη. Για το λόγο αυτό η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ απευθύνει έκκληση σε όλες τις χώρες του κόσμου να κάνουν πολλά περισσότερα ώστε να βρουν σπίτι σε εκατομμύρια πρόσφυγες και άλλους ανθρώπους που έχουν εκτοπιστεί.
Η έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ δείχνει ότι από τα 79,5 εκατομμύρια ατόμων, τα 45,7 εκατομμύρια ήταν άτομα που διέφυγαν σε άλλες περιοχές της ίδιας τους της χώρας. Τα υπόλοιπα 4,2 εκατομμύρια που εκτοπίστηκαν αλλού ήταν: άτομα που περίμεναν την έκβαση των αιτημάτων ασύλου τους και 29,6 εκατομμύρια ήταν πρόσφυγες και άλλοι βίαια εκτοπισμένοι εκτός της πατρίδας τους.
Η ετήσια αυτή αύξηση, από 70,8 εκατομμύρια στα τέλη του 2018 σε 79,5 στα τέλη του 2019, οφείλεται σε δύο βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος είναι ο ανησυχητικός νέος εκτοπισμός που έλαβε χώρα το 2019, ιδίως στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, το Sahel, την Υεμένη και τη Συρία. Η τελευταία βρίσκεται στο δέκατο έτος συρράξεων και από αυτή μόνο προέρχονται 13,2 εκατομμύρια πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο και εσωτερικά εκτοπισμένοι, συνολικά το ένα έκτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η καλύτερη αποτύπωση της κατάστασης των κατοίκων της Βενεζουέλας που εγκατέλειψαν τη χώρα τους, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν νόμιμα καταγραφεί ως πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο, αλλά για τους οποίους απαιτούνται ρυθμίσεις που να φροντίζουν για την προστασία τους.
Ο αρμόδιος επίτροπος του ΟΗΕ Φίλιπο Γκράντι ανακοίνωσε προχθές από την ειδυλλιακή Γενεύη ότι το 1% του πληθυσμού της Γης έχει τραπεί σε φυγή κυνηγημένο από τη βία, τις διακρίσεις, τις συγκρούσεις στην πατρίδα του: 79.530.000 άνθρωποι. Και οι ελπίδες να γυρίσουν στα σπίτια τους είναι πολύ περιορισμένες. Καμία σύγκρουση δεν τερματίστηκε το 2019, αντιθέτως ξεκίνησαν κι άλλες – για παράδειγμα στο Κονγκό και σε πολλές περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής. Επίσης, το 2019 κανένα αυταρχικό καθεστώς δεν έγινε δημοκρατικό, αντιθέτως οι διακρίσεις και η καταπίεση εντάθηκαν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών, το 68% των προσφύγων προέρχονται από μόλις πέντε χώρες: τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Νότιο Σουδάν, τη Μιανμάρ και τη Βενεζουέλα. «Εάν τελειώσει η κρίση σε αυτές τις χώρες, θα μπορούσε το μεγαλύτερο ποσοστό των προσφύγων του πλανήτη να γυρίσει στο σπίτι του» τόνισε ο Γκράντι. Ωστόσο, κανείς δεν έχει λόγο να αισιοδοξεί.
Επιπλέον, δεν είναι μόνο ότι αυξάνονται αυτοί που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Μειώνονται κι αυτοί που επιστρέφουν σ’ αυτές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας, στη δεκαετία του 1990 κάθε χρόνο επέστρεφαν στον τόπο τους 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Την τελευταία δεκαετία ο αριθμός αυτών που καταφέρνουν να επιστρέψουν δεν ξεπερνά το μισό εκατομμύριο τον χρόνο.
Συνολικά, το 1% της ανθρωπότητας έχει ξεριζωθεί λόγω συγκρούσεων, διώξεων ή γεγονότων που έχουν διαταράξει σε μεγάλο βαθμό τη δημόσια τάξη. Για το λόγο αυτό η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ απευθύνει έκκληση σε όλες τις χώρες του κόσμου να κάνουν πολλά περισσότερα ώστε να βρουν σπίτι σε εκατομμύρια πρόσφυγες και άλλους ανθρώπους που έχουν εκτοπιστεί.
Η έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ δείχνει ότι από τα 79,5 εκατομμύρια ατόμων, τα 45,7 εκατομμύρια ήταν άτομα που διέφυγαν σε άλλες περιοχές της ίδιας τους της χώρας. Τα υπόλοιπα 4,2 εκατομμύρια που εκτοπίστηκαν αλλού ήταν: άτομα που περίμεναν την έκβαση των αιτημάτων ασύλου τους και 29,6 εκατομμύρια ήταν πρόσφυγες και άλλοι βίαια εκτοπισμένοι εκτός της πατρίδας τους.
Η ετήσια αυτή αύξηση, από 70,8 εκατομμύρια στα τέλη του 2018 σε 79,5 στα τέλη του 2019, οφείλεται σε δύο βασικούς παράγοντες. Ο πρώτος είναι ο ανησυχητικός νέος εκτοπισμός που έλαβε χώρα το 2019, ιδίως στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, το Sahel, την Υεμένη και τη Συρία. Η τελευταία βρίσκεται στο δέκατο έτος συρράξεων και από αυτή μόνο προέρχονται 13,2 εκατομμύρια πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο και εσωτερικά εκτοπισμένοι, συνολικά το ένα έκτο του παγκόσμιου πληθυσμού. Ο δεύτερος παράγοντας είναι η καλύτερη αποτύπωση της κατάστασης των κατοίκων της Βενεζουέλας που εγκατέλειψαν τη χώρα τους, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν νόμιμα καταγραφεί ως πρόσφυγες ή αιτούντες άσυλο, αλλά για τους οποίους απαιτούνται ρυθμίσεις που να φροντίζουν για την προστασία τους.
Ο αρμόδιος επίτροπος του ΟΗΕ Φίλιπο Γκράντι ανακοίνωσε προχθές από την ειδυλλιακή Γενεύη ότι το 1% του πληθυσμού της Γης έχει τραπεί σε φυγή κυνηγημένο από τη βία, τις διακρίσεις, τις συγκρούσεις στην πατρίδα του: 79.530.000 άνθρωποι. Και οι ελπίδες να γυρίσουν στα σπίτια τους είναι πολύ περιορισμένες. Καμία σύγκρουση δεν τερματίστηκε το 2019, αντιθέτως ξεκίνησαν κι άλλες – για παράδειγμα στο Κονγκό και σε πολλές περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής. Επίσης, το 2019 κανένα αυταρχικό καθεστώς δεν έγινε δημοκρατικό, αντιθέτως οι διακρίσεις και η καταπίεση εντάθηκαν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών, το 68% των προσφύγων προέρχονται από μόλις πέντε χώρες: τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Νότιο Σουδάν, τη Μιανμάρ και τη Βενεζουέλα. «Εάν τελειώσει η κρίση σε αυτές τις χώρες, θα μπορούσε το μεγαλύτερο ποσοστό των προσφύγων του πλανήτη να γυρίσει στο σπίτι του» τόνισε ο Γκράντι. Ωστόσο, κανείς δεν έχει λόγο να αισιοδοξεί.
Επιπλέον, δεν είναι μόνο ότι αυξάνονται αυτοί που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Μειώνονται κι αυτοί που επιστρέφουν σ’ αυτές. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας, στη δεκαετία του 1990 κάθε χρόνο επέστρεφαν στον τόπο τους 1,5 εκατομμύρια πρόσφυγες. Την τελευταία δεκαετία ο αριθμός αυτών που καταφέρνουν να επιστρέψουν δεν ξεπερνά το μισό εκατομμύριο τον χρόνο.
Οι πρόσφυγες θέλουν να μείνουν κοντά
Η ετήσια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών δείχνει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα τα τελευταία χρόνια, ότι οι κυνηγημένοι αναζητούν καταφύγιο όσο πιο κοντά στο σπίτι τους μπορούν. Οι περισσότεροι πρόσφυγες, κάτι παραπάνω από 46 εκατομμύρια, παραμένουν στη χώρα τους σε περιοχές που θεωρούνται κάπως πιο ασφαλείς, ενώ το μεγαλύτερο μέρος αυτών που περνάνε τα σύνορα στοιβάζονται σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε γειτονικές χώρες, κατά κανόνα φτωχές. Αυτή τη στιγμή τους περισσότερους πρόσφυγες φιλοξενούν κατά σειρά η Τουρκία, η Κολομβία, το Πακιστάν και η Ουγκάντα, ενώ πέμπτη και με μεγάλη απόσταση έρχεται η Γερμανία, με 1,1 εκατομμύρια πρόσφυγες στο έδαφός της.
Η ετήσια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών δείχνει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα τα τελευταία χρόνια, ότι οι κυνηγημένοι αναζητούν καταφύγιο όσο πιο κοντά στο σπίτι τους μπορούν. Οι περισσότεροι πρόσφυγες, κάτι παραπάνω από 46 εκατομμύρια, παραμένουν στη χώρα τους σε περιοχές που θεωρούνται κάπως πιο ασφαλείς, ενώ το μεγαλύτερο μέρος αυτών που περνάνε τα σύνορα στοιβάζονται σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε γειτονικές χώρες, κατά κανόνα φτωχές. Αυτή τη στιγμή τους περισσότερους πρόσφυγες φιλοξενούν κατά σειρά η Τουρκία, η Κολομβία, το Πακιστάν και η Ουγκάντα, ενώ πέμπτη και με μεγάλη απόσταση έρχεται η Γερμανία, με 1,1 εκατομμύρια πρόσφυγες στο έδαφός της.
«Ντρέπομαι ως Ευρωπαίος»
Ο Γκράντι, Ιταλός στην καταγωγή, δηλώνει ότι δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να βρουν μια κοινή πολιτική στο προσφυγικό. «Ομολογώ ότι ντρέπομαι ως Ευρωπαίος για την ανικανότητα της Ε.Ε. να μοιράσει δίκαια στα μέλη της την ευθύνη για τους ανθρώπους που ζητούν άσυλο στη Γηραιά Ήπειρο» λέει.
Στην έκθεση του ΟΗΕ προφανώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τις πιθανές επιπτώσεις της πανδημίας στο προσφυγικό. Πάντως, μέχρι τώρα δεν σημειώθηκε σε κανέναν από τους μεγάλους και υπερφορτωμένους προσφυγικούς καταυλισμούς επικίνδυνη διασπορά του κορωνοϊού. Βέβαια, αυτή θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή, ενώ τα lockdown έχουν κάνει ακόμη χειρότερη τη δύσκολη ζωή πολλών προσφύγων απανταχού της Γης. Επιπλέον, οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, η αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, θα οδηγήσουν σε κλιμάκωση των κρίσεων και των συγκρούσεων, αλλά και θα ωθήσουν πολλούς πρόσφυγες που παραμένουν κοντά στα σπίτια τους, στην Τουρκία, στο Πακιστάν ή στην Ουγκάντα, να πάρουν τον δρόμο για την Ευρώπη.
Ο Γκράντι, Ιταλός στην καταγωγή, δηλώνει ότι δεν μπορεί να καταλάβει γιατί τα κράτη – μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχουν καταφέρει μέχρι τώρα να βρουν μια κοινή πολιτική στο προσφυγικό. «Ομολογώ ότι ντρέπομαι ως Ευρωπαίος για την ανικανότητα της Ε.Ε. να μοιράσει δίκαια στα μέλη της την ευθύνη για τους ανθρώπους που ζητούν άσυλο στη Γηραιά Ήπειρο» λέει.
Στην έκθεση του ΟΗΕ προφανώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τις πιθανές επιπτώσεις της πανδημίας στο προσφυγικό. Πάντως, μέχρι τώρα δεν σημειώθηκε σε κανέναν από τους μεγάλους και υπερφορτωμένους προσφυγικούς καταυλισμούς επικίνδυνη διασπορά του κορωνοϊού. Βέβαια, αυτή θα μπορούσε να συμβεί ανά πάσα στιγμή, ενώ τα lockdown έχουν κάνει ακόμη χειρότερη τη δύσκολη ζωή πολλών προσφύγων απανταχού της Γης. Επιπλέον, οι οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας, η αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας, θα οδηγήσουν σε κλιμάκωση των κρίσεων και των συγκρούσεων, αλλά και θα ωθήσουν πολλούς πρόσφυγες που παραμένουν κοντά στα σπίτια τους, στην Τουρκία, στο Πακιστάν ή στην Ουγκάντα, να πάρουν τον δρόμο για την Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου