Την εβδομάδα που πέρασε (μα δεν νιώθω να μας προσπέρασε) έγιναν κι απόγιναν. Με αυτά, κι εμείς μαζί. Οχι ότι πάθαμε και κάτι σοβαρό: μια χαρά επιζούμε σε μια χώρα που χρυσοπληρώνουμε τη δωρέαν δημόσια Υγεία, την οποία έχουμε ήδη χρυσοπληρώσει μέσω των φόρων (κυρίως των έμμεσων), αλλά δεν βλέπω να έχει ανοίξει ρουθούνι. Μια και δυο χαρές... πέρασε το νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και παρ’ όλες τις κάποιες αντιδράσεις οι περισσότεροι των καθηγητών, συγκλητικών, πρυτάνεων και λοιπών εκπαιδευτών μπορεί μεν να μένονται εναντίον του νομοσχεδίου, αλλά συναμετάξυ τους –προς τα έξω λίγα πράγματα.
Τη βδομάδα που πέρασε λοιπόν μάθαμε πως οι Ιταλοί ψάχνουν να πουλήσουν τη Hellenic Train, καθώς κάπου, κάπως, κάτι δεν. Να θυμίσουμε πως η συμφωνία της πώλησης ουσιαστικά της ΤΡΑΙΝΟΣΕ έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ έκλεισε το 2017, ενώ είχε συμφωνηθεί το 2013. Ενάμιση χρόνο μετά οι Ιταλοί απέκτησαν και την ΕΕΣΤΥ (Εταιρεία Συντήρησης Σιδηροδρομικού Υλικού) έναντι 22 εκατ. Και μετά έγινε το δυστύχημα στα Τέμπη. Είχαμε βέβαια κάποιες απώλειες, αλλά βασικά η εταιρεία άρχισε να έχει μεγάλη χασούρα –και τώρα ψάχνει κάποιον/κάποιους να πουλήσει τη χασούρα της. Εγώ λέω να την αγοράσει το Ελληνικό Δημόσιο της Νέας Δημοκρατίας. Απ’ ό,τι θυμάμαι ο κ. Γεραπετρίτης είχε καταχαρεί τη βόλτα του με το τρένο, ενώ λίγες μέρες πριν είχαν δολοφονηθεί μέσα του 57 άνθρωποι.
Το άλλο που έγινε ήταν πως μάλλον ο Αλέξης Γεωργούλης θα είναι εκ νέου υποψήφιος ευρωβουλευτής (όχι με τον ΣΥΡΙΖΑ όμως), πως η Αννα-Μισέλ Ασημακοπούλου δεν θα είναι γιατί λέει κάτι μέιλ έστειλε που δεν έπρεπε και, τέλος, μάλλον θα έχουμε κακό καιρό το τριήμερο της 25ης Μαρτίου. Κατά τ’ άλλα, καλοκαιρία όμως! Ετοιμη είμαι να βγω στα λιβάδια με λουλούδια στα χυτά μου μαλλιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου