Μουσική-στίχοι: Τσιαντής Γιάννης
Από το CD / Βιβλίο " Το κορίτσι του τεκέ... Οδοιπορικό Δραπετσώνας"
Εκδόσεις Μετρονόμος 2020
Τραγούδι: Ιουλία Καραπατάκη / Φωνητικά: Αντώνης & Θοδωρής Ξηντάρης / Μπουζούκι: Θοδωρής Πετρόπουλος / Κιθάρα: Νίκος Πρωτόπαπας / Λαούτο-μαντόλα: Γιώργος Ρόκας / Τσέλο: Σταύρος Παργινός / Κρουστά: Εύη Κανέλλου
• Βιβλίο & CD " Το κορίτσι του τεκέ... ...
"...Νωρίς το μεσημέρι, οι Τούρκοι λούσανε με πετρέλαιο σπίτια και δρομάκια μαχαλάδων. Οι πρώτες φωτιές ανάψανε στη συνοικία των Αρμενίων, μέχρι το απόγευμα εξαπλώθηκαν ως την προκυμαία. Πυροβολισμοί, ποδοβολητά, ουρλιαχτά…
Ακριβούλα, Βαγγελάκι έρχονται! Κρυφτείτε στο υπόγειο!
Δεν πρόκαμαν! Οι Τούρκοι έσπασαν την πόρτα και χωρίς δεύτερη κουβέντα πυροβόλησαν τον πατέρα στο κατώφλι. Τον Βαγγελάκι άρπαξε ένα χέρι κι εξαφανίστηκε. Η Ακριβούλα πρόλαβε να τρυπώσει στο μπαούλο. Η μάνα ούρλιαζε και ικέτευε. Κρατώντας την τέσσερις, την ρίξανε μπρούμυτα στο πάτωμα με το σαγόνι σπασμένο από μπουνιές και κλοτσιές. «Πέρασαν» από πίσω της, ο ένας μετά τον άλλονε. Βιάστηκε με λύσσα από μια αγέλη ληστών που ζητωκραύγαζε για τα επινίκια του οθωμανικού. Στρίγκλιζε από ντροπή και μίσος μέχρι το τελικό γρονθοκόπημα που ήταν και μοιραίο. Έσπασε ο σβέρκος και γύρισε η γλώσσα της ενώ ο τελευταίος αγκομαχούσε να τελειώσει στα πεθαμένα σκέλια της.
Η Σμύρνη καιγόταν από άκρη σ’ άκρη. Τσέτες λεηλατούσαν σπίτια και εκκλησίες, ατίμαζαν κορίτσια, σφάζανε κι αποκεφάλιζαν όποιον έβρισκαν στο διάβα τους. Ο κόσμος αλλόφρων έτρεχε στην προκυμαία να σωθεί. Βάρκες και καΐκια λιγοστά, έτοιμα να βουλιάξουν από το παραφόρτωμα. Χιλιάδες βούτηξαν στη θάλασσα και κολυμπώντας προσέγγιζαν τα πολεμικά πλοία. Πολλοί πνίγηκαν, οι λιγοστοί που προσπάθησαν να σκαρφαλώσουν στα συμμαχικά καράβια, τους κοπανάγανε τα χέρια ή τους κόβανε τα δάκτυλα για να πέσουν ξανά στη θάλασσα. Ένας κόλπος σκεπασμένος από φλόγες και στάχτη, κόχλαζε από χιλιάδες απέλπιδα χέρια και πόδια ανάμεσα σε τουμπανιασμένα πτώματα! Μαχαλάδες και λιθόστρωτα πλημμυρισμένα στο αίμα και στο πετρέλαιο είχαν γεμίσει με χαβούζες και σκαμμένους λάκκους από ακέφαλους πατεράδες και ακρωτηριασμένες μάνες που τις ξερίζωσαν τα βρέφη τους απ’ τις μασχάλες…
Στα ανοιχτά ένα γιαπωνέζικο εμπορικό πλοίο περισυνέλεξε σχεδόν αναίσθητη την Ακριβούλα...
...Σε όποιο καράβι διαπιστωνόταν η ύπαρξη νεκρού, ο μακαρίτης πετιόταν στη θάλασσα και το πλοίο έδενε στα ξερονήσια τύπου καραντίνας με τον πρόσχημα απολύμανσης των επιβατών από την υποτιθέμενη μεταδιδόμενη ασθένεια. Στα ερημονήσια, αφού τους γυμνώνανε και τους περνάγανε από ψεκασμούς και απολύμανση, έπειτα τους αφήνανε ξεβράκωτους και νηστικούς για μήνες. Κάμποσοι πέθαναν πάνω στα καράβια από αφυδάτωση κι ασθένειες, πολλοί ηλικιωμένοι δεν άντεξαν τη δίψα και το αλμυρό νερό της Μακρονήσου, κάποιες μητέρες γέννησαν εν πλω, αρκετά βρέφη πέθαναν από ασιτία στον Αϊ Γιώργη.
...Από την ακτή Μιαούλη έως το λιμάνι της Κρεμμυδαρού έβλεπες ταλαιπωρημένους Μικρασιάτες, άλλους κατάχαμα να παρακαλούν για μια χούφτα νερό και άλλους να οργώνουν την ακτή μπας και βρουν κανένα απάγκιο να πλαγιάσουν. Αρχικά, πολλοί από τους ντόπιους ήταν διστακτικοί, δεν τους καλοήθελαν στα πόδια τους. «Ήρθαν οι τουρκομερίτες και οι τουρκόσποροι να μας πάρουν τις δουλειές», μουρμουρούσαν...
«Μια λίρα η κούπα γάλα, μαντάμ»,
«Δυο μηνιάτικα μπροστά και κάθε πρώτη του μηνός… Έλα, τώρα, μη μου κατσουφιάζεις, ολόκληρη οικογένεια χωράει το κοτέτσι της αυλής, μένεις κανένα χρονάκι και μετά βλέπεις τι κάνεις»
«Για σένα, μίστερ, δυο χρυσαφικά το κομμάτι λαμαρίνας, τζάμπα πράμα, το μισό για υπόστεγο και τ’ άλλο το κάνεις σκάφη για την κυρά σου»
«Κοπελιά, θα σου ‘χω σπίτι και φαγί. Εσύ το μόνο που θα κάνεις, δυο τρεις ξεπέτες την ημέρα με κανέναν λοχαγό ή καπετάνιο, μόνο και μόνο για να βγάλεις την υποχρέωση από πάνω σου»."
Τσιαντής Γιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου