Για πρώτη φορά μετά το 2022 φαίνεται κάποιο φως και αυτό εκθέτει τόσο τους Δημοκρατικούς όσο και την Ε.Ε..
Ησυνάντηση της ρωσικής και της ουκρανικής αντιπροσωπείας αποτελεί από μόνη της μια σημαντική εξέλιξη. Το ίδιο το γεγονός της συνάντησης δείχνει ότι η διάθεση διακανονισμού της σύγκρουσης υφίσταται και ταυτοχρόνως αποδεικνύει πόσο καταστροφική υπήρξε η διακοπή των συνομιλιών το 2022 μετά από παρέμβαση κυρίως του Μπόρις Τζόνσον με την υποστήριξη βεβαίως των ΗΠΑ τότε. Η διακοπή των συνομιλιών το 2022 είναι χαρακτηριστική της εργαλειοποίησης της Ουκρανίας και ειδικότερα του ουκρανικού λαού, ο οποίος έχει πληρώσει ένα δυσβάστακτο φόρο αίματος εξαιτίας αυτής. Σήμερα, η αλλαγή στάσης των ΗΠΑ φέρνει την Ουκρανία στο τραπέζι μιας δύσκολης διαπραγμάτευσης υπό το βάρος όχι μόνο των σωρευμένων απωλειών αλλά και της υποχώρησης των ουκρανικών δυνάμεων σε ένα μεγάλο εύρος του μετώπου.
Όπως φαίνεται, η Ρωσία έχει ήδη ξεκινήσει την εαρινή-θερινή της επίθεση με συγκέντρωση μιας μεγάλης εκστρατευτικής δύναμης. Τις τελευταίες ημέρες σημειώθηκε μεγάλη προέλαση για τη Ρωσία σε όλο το κρίσιμο μέτωπο Pokrovsk-Toretsk, καθώς και σε άλλα. Οι ουκρανικές δυνάμεις δεν έχουν φτάσει φυσικά σε σημείο κατάρρευσης, ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι χάνουν τον έλεγχο του μετώπου. Είναι επίσης πολύ αμφίβολο ότι θα πάψουν να λαμβάνουν στρατιωτική υποστήριξη από τη «Δύση» ή σε κάθε περίπτωση από αρκετά κράτη της «Δύσης», ωστόσο δεν είναι πια καθόλου σίγουρο ότι αυτή η βοήθεια μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο ως προς την τελική έκβαση των μαχών.
Οι ίδιες οι διαπραγματεύσεις λοιπόν λαμβάνουν χώρα μέσα σε ένα πλαίσιο επιδεινούμενης πορείας για τις δυνάμεις της Ουκρανίας. Οι διαπραγματεύσεις γνωρίζουμε ότι δεν ήταν εύκολες (και δεν θα μπορούσαν να είναι) ωστόσο κατέληξαν σε μια συμφωνία για ανταλλαγή αιχμαλώτων και για συνέχιση των διαπραγματεύσεων.
Τα δύσκολα «κομμάτια» έχουν να κάνουν με τις περιοχές στις οποίες και οι δύο πλευρές έσπευσαν να «κάψουν» τις γέφυρες. Για τη Ρωσία, οι τέσσερις περιοχές +μία (η Κριμαία) οι οποίες έχουν ενταχθεί κατά το σύνταγμά της στην ίδια είναι αδιαπραγμάτευτες. Οι εδαφικές παραχωρήσεις από την ουκρανική πλευρά (ακόμα και η ίδια η διαπραγμάτευση με τον Πούτιν σύμφωνα με προγενέστερη νομοθεσία που πέρασε ο Ζελένσκι) το ίδιο. Επομένως θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια τόσο διπλωματική όσο και στρατιωτική προκειμένου να αποσαφηνιστούν όροι ανεκτοί και από τις δύο πλευρές. Η ρωσική απειλή περί ενσωμάτωσης 8 περιφερειών εφόσον μακρύνουν οι διαπραγματεύσεις αποδεικνύει ότι η Ρωσία νιώθει αρκούντως ισχυρή ώστε να υπαγορεύσει όρους με βάση το πεδίο.
Εκεί που τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για τη Ρωσία είναι το πώς θα διασφαλίσει ότι η όποια συμφωνία δεν θα αποδειχτεί Μινσκ ΙΙΙ. Κοινώς ότι δεν θα παραβιαστεί μετά από λίγα χρόνια και με έναν άλλον κάτοικο στο Λευκό Οίκο. Η ρωσική πλευρά έχει βάλει μπροστά ορισμένα αιτήματα όπως για παράδειγμα ένα καθεστώς αντίστοιχο με αυτό της Αυστρίας και υποθέτουμε κάποια μέθοδο ελέγχου μιας εκδοχής αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας. Ωστόσο ο μηχανισμός επιτήρησης μιας τέτοιας συμφωνίας, ακόμα και αν επιτευχθεί, δεν μπορεί παρά να είναι ιδιαιτέρως δύσκολος και απαιτητικός. Θα πρέπει να συμπεριλάβει εγγυήσεις, εγγυήτριες δυνάμεις, αναλυτικές προβλέψεις και ισχυρούς μηχανισμούς επιβολής.
Μια αλλαγή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι αμφίβολο κατά πόσο θα αφήσει χώρο για υποστήριξη ενός τέτοιου συστήματος. Επομένως για τη Ρωσία παραμένει ανοιχτό το ζήτημα μέχρι πού πρέπει να φτάσει στο πεδίο προκειμένου να επιβάλει τους όρους της στην Ουκρανία. Όπως και να έχει, η προοπτική μιας ανακωχής και κατόπιν μιας συνθήκης είναι αισιόδοξη. Για πρώτη φορά μετά το 2022 φαίνεται κάποιο φως και αυτό εκθέτει τόσο τους Δημοκρατικούς όσο και την Ε.Ε.. Ο Τραμπ με τον Πούτιν πιστώνονται σε διαφορετικό βαθμό αυτή τη μεταβολή και υπ’ αυτήν την έννοια πολιτικό κεφάλαιο.
Τα δύσκολα «κομμάτια» έχουν να κάνουν με τις περιοχές στις οποίες και οι δύο πλευρές έσπευσαν να «κάψουν» τις γέφυρες. Για τη Ρωσία, οι τέσσερις περιοχές +μία (η Κριμαία) οι οποίες έχουν ενταχθεί κατά το σύνταγμά της στην ίδια είναι αδιαπραγμάτευτες. Οι εδαφικές παραχωρήσεις από την ουκρανική πλευρά (ακόμα και η ίδια η διαπραγμάτευση με τον Πούτιν σύμφωνα με προγενέστερη νομοθεσία που πέρασε ο Ζελένσκι) το ίδιο. Επομένως θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια τόσο διπλωματική όσο και στρατιωτική προκειμένου να αποσαφηνιστούν όροι ανεκτοί και από τις δύο πλευρές. Η ρωσική απειλή περί ενσωμάτωσης 8 περιφερειών εφόσον μακρύνουν οι διαπραγματεύσεις αποδεικνύει ότι η Ρωσία νιώθει αρκούντως ισχυρή ώστε να υπαγορεύσει όρους με βάση το πεδίο.
Εκεί που τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για τη Ρωσία είναι το πώς θα διασφαλίσει ότι η όποια συμφωνία δεν θα αποδειχτεί Μινσκ ΙΙΙ. Κοινώς ότι δεν θα παραβιαστεί μετά από λίγα χρόνια και με έναν άλλον κάτοικο στο Λευκό Οίκο. Η ρωσική πλευρά έχει βάλει μπροστά ορισμένα αιτήματα όπως για παράδειγμα ένα καθεστώς αντίστοιχο με αυτό της Αυστρίας και υποθέτουμε κάποια μέθοδο ελέγχου μιας εκδοχής αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας. Ωστόσο ο μηχανισμός επιτήρησης μιας τέτοιας συμφωνίας, ακόμα και αν επιτευχθεί, δεν μπορεί παρά να είναι ιδιαιτέρως δύσκολος και απαιτητικός. Θα πρέπει να συμπεριλάβει εγγυήσεις, εγγυήτριες δυνάμεις, αναλυτικές προβλέψεις και ισχυρούς μηχανισμούς επιβολής.
Μια αλλαγή στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού είναι αμφίβολο κατά πόσο θα αφήσει χώρο για υποστήριξη ενός τέτοιου συστήματος. Επομένως για τη Ρωσία παραμένει ανοιχτό το ζήτημα μέχρι πού πρέπει να φτάσει στο πεδίο προκειμένου να επιβάλει τους όρους της στην Ουκρανία. Όπως και να έχει, η προοπτική μιας ανακωχής και κατόπιν μιας συνθήκης είναι αισιόδοξη. Για πρώτη φορά μετά το 2022 φαίνεται κάποιο φως και αυτό εκθέτει τόσο τους Δημοκρατικούς όσο και την Ε.Ε.. Ο Τραμπ με τον Πούτιν πιστώνονται σε διαφορετικό βαθμό αυτή τη μεταβολή και υπ’ αυτήν την έννοια πολιτικό κεφάλαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου