Καθαρό όχι

 

 

Απόστολος Διαμαντής*

 

Εάν οι προτάσεις των δανειστών προς τον Έλληνα πρωθυπουργό είναι αυτές που μάθαμε, τότε δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την απόρριψή τους. Ανακύπτουν όμως ορισμένα ερωτήματα.

 

Πρώτον, οι προτάσεις αυτές περιέχουν κάποια σημεία, τα οποία πιθανόν να έχουν τεθεί, ώστε να απορριφθούν στη συνέχεια των διαπραγματεύσεων, έτσι ώστε η πλευρά των δανειστών να έχει κάτι να δώσει στην τελική συμφωνία, για να πάρει αυτό που η ίδια θεωρεί μείζον. Τέτοια περίπτωση είναι η κατάργηση του ΕΚΑΣ, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, αλλά και η μείωση των συντάξεων.

Δεύτερον, είναι εντελώς απίθανο -  με δεδομένες τις έντονες παρασκηνιακές κινήσεις των ΗΠΑ, οι οποίες ενόψει της υπερατλαντικής ένωσης ελεύθερου εμπορίου που σχεδιάζουν με την ΕΕ, δεν θέλουν σε καμία περίπτωση αναστάτωση στην ευρωζώνη και θέτουν το ελληνικό ζήτημα σε ίση προτεραιότητα με το ουκρανικό – η ευρωζώνη να έχει επιλέξει τη σύγκρουση με την Ελλάδα και να ζητάει κατάργηση του ΕΚΑΣ και πώληση της ΔΕΗ. Πιθανότατα πρόκειται για ελιγμό.

Εάν παρόλα αυτά επιμείνουν, τότε ο πρωθυπουργός δεν έχει άλλη επιλογή: πρέπει να διακόψει την αποπληρωμή των δόσεων, δηλαδή να κηρύξει πτώχευση και ταυτοχρόνως να  προσφύγει σε πρόωρες εκλογές ή δημοψήφισμα, έτσι ώστε να λάβει την έγκριση για την απόρριψη των προτάσεων και  τον χειρισμό της κρίσης.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να πούμε ότι, ούτως εχόντων των πραγμάτων, είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός θα λάβει την έγκριση του εκλογικού σώματος, διότι φυσικά κανένας δεν βλέπει με ποιο τρόπο είναι δυνατόν το εκλογικό σώμα να δεχθεί τέτοιες προτάσεις. Επομένως η πολιτική θέση της κυβέρνησης θα ισχυροποιηθεί, παρά τις δυσκολίες που θα προκύψουν στην πορεία, κυρίως στην κίνηση των κεφαλαίων.

Το ερώτημα που θα τεθεί εν προκειμένω είναι ποιο θα είναι το ελληνικό σχέδιο, εφόσον οι δανειστές επιμείνουν. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το δικό μας σχέδιο πρέπει να είναι διπλής κατευθύνσεως. Αφενός επιμένουμε στις προτάσεις μας, με στόχο την παραμονή στην ευρωζώνη, αφήνουμε δηλαδή ανοιχτό το πεδίο των διαπραγματεύσεων, αλλά αφετέρου λαμβάνουμε και την έγκριση του λαού για ρήξη και έξοδο από την ευρωζώνη, η οποία θέτει εκ νέου το ζήτημα του δημοσίου χρέους σε διαπραγμάτευση και επαναφέρει το εθνικό μας νόμισμα. Αυτή η δεύτερη προοπτική πρέπει ρητά να προταθεί στο λαό και να ανακοινωθεί διεθνώς, ώστε να ισχυροποιηθεί στο μέγιστο βαθμό η ελληνική διαπραγματευτική θέση, ενώ στο μεταξύ η Ελλάδα θα έχει διακόψει την αποπληρωμή των δόσεων, όχι με δική της υπαιτιότητα.

Ωστόσο, παρά τα φαινόμενα, εξακολουθεί να παραμένει ως ισχυρότερο ενδεχόμενο η επίτευξη τελικώς της συμφωνίας. Η κυβέρνηση θα μπορούσε ενδεχομένως να υποχωρήσει μερικώς στο ζήτημα των συντάξεων, προτείνοντας μια μικρή περικοπή στις υψηλές επικουρικές συντάξεις, όταν το σύνολο της κύριας και της επικουρικής ξεπερνά τα 1400 ε. Μια υποχώρηση στο ζήτημα αυτό, συνδυασμένη με ισοδύναμα μέτρα, όπως φόρος επί των τραπεζικών συναλλαγών, που σε δεύτερο χρόνο να πηγαίνει κατευθείαν στη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος, είναι πιθανόν να γίνει ανεκτή από την κοινωνία.

Εν κατακλείδι, δύσκολα μπορεί κανείς να δει την περίπτωση να έχει αποφασιστεί η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Πιέζουν. Ας εξακολουθήσουμε κι εμείς να τους πιέζουμε, αυξάνοντας μάλιστα τον βαθμό δυσκολίας, ανακοινώνοντας την επερχόμενη διακοπή της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.

*Ο Απόστολος Διαμαντής γεννήθηκε στα Καλά Νερά Μαγνησίας το 1955. Σπούδασε οικονομικά στην Αθήνα και ιστορία στο Παρίσι. Διδάκτωρ της "Ιστορίας του Μεταβυζαντινού κόσμου" του Πανεπιστημίου Paris 1. Είναι μεταξύ άλλων  τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας Ελευθεροτυπία.

tvxs.gr