ΔΙΥΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΩΝΩΠΑ…Του Σωκράτη Παπαχατζή
Αυτή είναι η περίπτωση με το θέμα της Παπαχρήστου. Μιλάμε για καθαρή παράνοια. Κανένας ρατσισμός δεν ανιχνεύεται στην «περίφημη» φράση της. Αν επρόκειτο για μια επιδημία κουνουπιών του …Σηκουάνα, ας πούμε, θα ετίθετο θέμα για μια αντίστοιχη φράση από την …γαλλική κοινότητα; ασφαλώς το τηλεκατευθυνόμενο «σκάνδαλο» προέκυψε αποκλειστικά εκ του ότι κάποιος τόλμησε από «επίσημη θέση» να θίξει το θέμα του αφρικανικού υπερπληθυσμού στην Ελλάδα.
Όμως, αν κατ’ αρχήν ο λαβών την απόφαση φαντάζει γραφικός, η δυνατότητά του να περνάει την όποια «θέση», όχι απλώς αφ’ υψηλού, αλλά από το απυρόβλητο, χωρίς κανένα έλεγχο, τον καθιστά επικίνδυνο. Δίνει επίσης μια επιπλέον ιλαρή χροιά στο ούτως ή άλλως γελοίο σχόλιό του περί «διαφορετικότητας» που η αθλήτρια «δεν σεβάστηκε».
Η επίκληση του σεβασμού της διαφορετικότητας γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα σε μια περίοδο όπου σύσσωμος ο Δυτικός κόσμος διαδηλώνει το δικαίωμά του να «δραστηριοποιείται» όπου Γης για να φέρει τη …δημοκρατία.
Όσιο για την επίκληση του «αυθεντικού Ολυμπιακού Πνεύματος», είναι πασίγνωστο ότι αφορούσε αποκλειστικά στη συμμετοχή Ελλήνων …αφήνοντας έξω τους «βαρβάρους»
Από μια τέτοια υπόθεση, δεν μπορούσαν να λείψουν οι μεστές πολιτικού λόγου παρεμβάσεις των κομμάτων της Αριστεράς, με πρώτη και καλύτερη εκείνη του ΚΚΕ:
«μία βασική αιτία που γεννά τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές, όπως της Β. Παπαχρήστου, είναι ο εθνικισμός και η εθνική υπεροψία, που καλλιεργούνται γενικότερα και ιδιαίτερα στο χώρο του αθλητισμού» … «η ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος προϋποθέτει πρώτα απ’ όλα διαπαιδαγώγηση που θα καλλιεργεί τη φιλία και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς, άρα προϋποθέτει αθλητισμό σε εντελώς διαφορετική βάση από το σημερινό του εμπορίου, της ντόπας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου» .
Μα …η εικόνα ενός αθλητισμού με απονευρωμένα τα πατριωτικά αντανακλαστικά, χωρίς «εθνικισμό» και «εθνική υπεροψία» είναι αυτή ακριβώς που καλλιεργείται σήμερα: η εικόνα του αθλητισμού του «χωρίς σύνορα» εμπορίου, τη ντόπας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Εξ ου και ο κατευθυνόμενος σάλος, στον οποίο, «παραδόξως», συμμετέχουν το ΚΚΕ και τα λοιπά αριστερά κόμματα.
O Ρατσισμός του Αντιρατσισμού: (αφήστε να πηδήξει το κορίτσι)του Σωτήρη Γλυκοφρύδη
Το Ολυμπιακό ιδεώδες είναι το ιδεώδες της Νίκης. Αυτό που μετράει είναι η Νίκη, και όχι τα πολιτικά, τα ηθικά και τα ταξικά ή αντιταξικά πιστεύω του αγωνιζομένου. Για να μετείχε κάποιος στους Ολυμπιακούς αγώνες έπρεπε να μην διώκετo για αξιόποινες πράξεις και όχι για αξιόποινες ιδέες. Από πότε οι ιδέες, ένα ανέκδοτο ή χαριτολόγημα το οποίο δημόσια ανεκαλέσθη αποτελεί κάποια αξιόποινη πράξη; Από πότε στον Ολυμπισμό τέθηκαν πολιτικά, ηθικά και ιδεολογικά κλαπέτα;
Μια δίκη χωρίς δίκη ήτανε στην Παπαχρήστου ο αποκλεισμός της, η πρώτη αδικία. Η δεύτερη αδικία που της έγινε μετά από μια δίκη χωρίς να υπάρξει δίκη, χωρίς ο εναγόμενος να καλεστεί από την πολιτεία, τη δημόσια αρχή, για να απολογηθεί, η οποία της πήρε το κεφάλι, είναι η πολιτική της δημόσιας αρχής που καλείται ρατσισμός του αντιρατσισμού ή πολιτική του παραλόγου.
Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που καταδικάζει χωρίς απολογία, που δεν ξέρει να συγχωρεί, που με το ρατσισμό της αποδεικνύει τα αντιρατσιστικά της ιδεώδη. Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που σου στερεί το όνειρο για μια έστω σκληρή σου φράση. Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που...
πάει να λυντσάρει έναν Ευριπίδη για μια προσβλητική ή ατυχή του φράση στον Προμηθέα δεσμώτη. Δεν θέλω να είμαι σε μια πολιτεία που λόγω της δημοκρατίας στερεί τον άλλον από τα αντιδημοκρατικά του ιδεώδη, που λόγω μιας ηθικής ρίχνει στο πυρ το εξώτερο τους «ανήθικους» αλλά από την άλλη μεριά τους τιμά όταν της προσφέρουνε στις επιστήμες, στις τέχνες και στα γράμματα, και στη μουσική. Δεν θέλω να ανήκω σε μια πολιτεία που ο ρατσισμός διώκεται, όπως και το μη Έλλην βάρβαρος που υπήρξε η αρχή της στήριξης των Ολυμπιακών αγώνων.
Αναγνωρίζοντας πως είμαι ρατσιστής κάνω το πρώτο βήμα προς τον αντιρατσισμό. Το δεύτερο βήμα είναι να παραδεχτώ το σωστό της απορίας ενός έγχρωμου που έλεγε σε ένα λευκό: Εσύ όταν γεννιέσαι είσαι μπλε, όταν θυμώνεις γίνεσαι κόκκινος, όταν φοβάσαι κίτρινος, όταν πεθαίνεις άσπρος. Εγώ όταν γεννιέμαι είμαι μαύρος, όταν θυμώνω είμαι μαύρος, όταν φοβάμαι είμαι μαύρος, όταν πεθαίνω είμαι μαύρος. Καλά, εμένα λες έγχρωμο;
Το τρίτο βήμα προς τον αντιρατσισμό είναι να αποδεχτώ, το ότι, καθώς όντως τους ανθρώπους τους χωρίζει το χρώμα αλλά τους ενώνει το ήθος κάτω από τον έναστρο ουρανό, η πολιτεία οφείλει βάσει αυτού του δεδομένου να μπορεί να συγχωρεί και να αφήσει ένα παιδί, ρίχνοντας ακόντιο ή πηδώντας το τριπλούν, να έχει το δικαίωμα να κοιτάζει τα αστέρια.
ΥΓ του blog: Επανήλθαμε σ' αυτό το θέμα γιατί περίσσεψε η υποκρισία από τη μια, κι από την άλλη επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ότι σε τούτη τη χώρα δε λειτουργεί η δικαιοσύνη. Πρώτα απ' όλα σαν έννοια, σαν αίσθηση κι έπειτα σαν απονομή. Η τελευταία αποδίδεται είτε χάριν της ισχύος είτε από την δύναμη του όχλου (όχι του λαού) που ονομάστηκε κοινή γνώμη πολλαπλώς καθοδηγούμενη. Το ζήτημα είναι βαθύτατα πολιτικό. Την αντίδραση των κυβερνητικών και μνημονιακών κομμάτων και προσωπικοτήτων την αναμέναμε, τους βόλευε άλλωστε να εκδηλώσουν βερμπαλιστικά ευαισθησίες που απώλεσαν από καιρού, αν τις είχαν ποτέ. Μας εξέπληξε θλιβερά η θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Δείχνει να μην έχει καταλάβει αυτός, εκείνο που κατηγορεί τους άλλους, δηλαδή το νόημα της ψήφου της 17ης Ιουνίου. Δεν επέλεξε ο λαός τον ΣΥΡΙΖΑ για αξιωματική αντιπολίτευση κι αυριανή κυβέρνηση για να συνεχίσει να συμπεριφέρεται σαν μειοψηφικό κόμμα του 4%. Δεν τον επέλεξε για να κάνει συστημική αντιπολίτευση περιμένοντας να γίνει άλλη μια κυβέρνηση του συστήματος. Δεν το επέλεξε για τα επιφανειακά και εύκολα. Τον επέλεξε για να ηγηθεί μιας αλλαγής, μιας πραγματικής αλλαγής του σάπιου συστήματος της μεταπολίτευσης και όχι μόνο. Τον επέλεξε για να δημιουργήσει μια Ελλάδα του μέλλοντος χωρίς τις δυνάμεις ισχύος και τις ψευδοελίτ των δοσιλόγων που τον κρατούν σταυρωμένο από την Βάρκιζα και μετά. Αυτό θέλει απόφαση, σοβαρότητα, σκέψη και σχέδιο. Δεν μπορεί να αντιδράς αυτόματα και απερίσκεπτα σαν δύναμη διαμαρτυρίας. Θέλει να μετράς τις επιπτώσεις, να προβλέπεις τις εξελίξεις, να αποφεύγεις τα χείριστα και να επιβάλεις τα δίκαια προς όφελος του λαού και του διωκόμενου από τις εξουσίες ανθρώπου. Δηλαδή, κύριοι και συνοδοιπόροι του ΣΥΡΙΖΑ, τι μετράει πιο πολύ για σας, ο φασισμός μιας απόφασης ή το όποιο ρατσιστικό υπονοούμενο κρύβει η ρήση ενός νέου ανθρώπου που δεν είναι δα και δική του, αλλά ανέκδοτο που κυκλοφορεί από το 2010; Νομίζετε ότι δεν μπορεί να μας εκπροσωπεί αυτό το κορίτσι και μπορούν οι κλέφτες και λωποδύτες (δεν εννοώ τους αιρετούς) παρατρεχάμενοι της εκάστοτε εξουσίας; Νομίζετε ότι διώκοντας και φυλακίζοντας τις ιδέες, τις εξαφανίζετε; Αυτό τουλάχιστον στην αριστερά το γνωρίζουμε χρόνους πολλούς. Νομίζετε ότι με φωνές κραυγές κι ανακοινώσεις θα εξορκίσετε τον ρατσισμό και τον νεοναζισμό που φουντώνει στις άγρια δοκιμαζόμενες από τον καπιταλισμό και νεοφιλελευθερισμό, άλλοτε ευημερούσες, κοινωνίες της Δύσης; Λυπάμαι αλλά είστε βαθιά νυχτωμένοι. Όταν θα δείτε τη Χρυσή Αυγή να εκτινάσσεται σε διπλάσια και τριπλάσια ποσοστά εσείς θα ψάχνεστε ακόμα για το πώς και το γιατί. Κι είναι τόσο απλό. Ή γκρεμίζεις αυτό το πολλαπλώς άδικο, άνομο, αναξιοκρατικό, αντιδημοκρατικό με οποιοδήποτε μέτρο και παρανοϊκό σύστημα που δομήθηκε σ' αυτή την χώρα από τον πόλεμο και μετά ή συμπορεύεσαι μ' αυτό. Τα άλλα είναι φαινόμενα. Τελικά τι καταφέρατε αγαπητοί μας φίλοι; Συντρίψατε τα όνειρα και τις ελπίδες μιας νέας κοπέλας, υπερασπιστήκατε τους ανεμόμυλους του Θερβάντες, επιβραβεύσατε μια φασιστική ποινή από άνομους υπευθύνους και υποκύψατε στην ισχύ του άμετρου, του επιφανειακού, του πιθανά σκόπιμου και των ισχυρών που το επικαλούνται και το επιβάλλουν. Από σήμερα οι έγχρωμοι και μη οικονομικοί μετανάστες στη χώρα μας απολαμβάνουν μεγαλύτερη ελευθερία, αποδοχή και κατανόηση από τους πολίτες και την κοινωνία μας. Γελούν και χαίρονται, Αλέξη. Τώρα γιατί ο υποβολέας μας τριβελίζει επιμένοντας ότι όπου η δύναμη προστασίας είναι αφελής, προσχηματική κι ανίσχυρη, η σφαγή μεγαλώνει, είναι μια από τις γνωστές παραξενιές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου