Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το 73…

Όταν το 1973 οι επαναστατημένοι φοιτητές φώναζαν «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία», το σύνθημα αυτό έβγαινε αυθόρμητα από μέσα τους. Σήμερα το σύνθημα «Ψωμί Παιδεία Ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το 73» βγαίνει εξίσου αυθόρμητα από όλους τους Έλληνες. Γιατί όμως; Οι Έλληνες αισθάνονται πράγματι ότι ακόμα ζουν μέσα σε ένα ιδιότυπο καθεστώς χούντας, αλλά δεν μπορούν να αντιληφθούν πως ακριβώς συμβαίνει αυτό αφού βλέπουν ότι είναι ελεύθεροι να…. αποφασίζουν και ταυτόχρονα πιστεύουν ότι έχουμε δημοκρατικό καθεστώς. Επομένως αισθάνονται ότι είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι και ότι δεν τους φταίει κανένας άλλος. Εδώ ακριβώς είναι η παγίδα στην οποία έχουμε πέσει όλοι μέσα.

Ενώ κατά τη διάρκεια της δικτατορίας οι Έλληνες συνειδητοποιούσαν ότι έκαναν δια της βίας αυτό που ήθελε η χούντα, αντίθετα στη διάρκεια της μεταπολίτευσης οι Έλληνες νομίζουν ότι αποφασίζουν ελεύθερα αυτό που θέλουν οι ίδιοι ενώ στην πραγματικότητα η σκέψη τους είναι ετεροκατευθυνόμενη από τα διαπλεκόμενα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας του συστήματος και φυλακισμένη μέσα σε ένα ολοκληρωτικό πολιτικό σύστημα με δημοκρατικό φερετζέ.

Η οικονομική κρίση όμως, άρχισε να αφυπνίζει τις συνειδήσεις και δικαιολογημένα πλέον οι Έλληνες άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι στην πραγματικότητα η χούντα δεν τελείωσε το 73.

Πέτρος Χασάπης

hassapis-peter.blogspot.gr

 

ΥΓ του blog: Ιταμή, ακραία προκλητική κι άνανδρη η ενέργεια των φασιστοειδών και των συνοδοιπόρων τους, βεβήλωσε ιερά και όσια κι έφτυσε ξανά την ιστορία βίαια. Αναπάντεχα ικανή όμως για να κινήσει αντανακλαστικά ξεχασμένα, θύμησες θαμμένες σε λήθη  σκόπιμα δουλευμένης επί σειρά ετών  από τους κήρυκες της υποδούλωσης του τόπου, τους απόντες και τους παπαγαλίζοντες προπαγανδιστές των οθονών, των μικροφώνων και των φυλλάδων τους. Λοιδορήθηκε ο αγώνας, γίνηκε στόχος στο πρόσωπο μιας γενιάς που αναμετρήθηκε στα ίσια μ' αυτούς που κράτησαν το λαό μας σκυφτό κι εξαρτημένο από το '21.  Ντροπιάστηκε η γενιά, μουτζουρώθηκε για να μουτζουρωθεί ο αγώνας. κι έγινε η γενιά παράδειγμα προς αποφυγή επειδή τάχατες κάποιοι μετέχοντες, λίγοι,  έδωσαν αντιπαροχή την συμμετοχή, την εξαργύρωσαν κι ενσωματώθηκαν στους μηχανισμούς εξουσίας που στήθηκαν μετά για να εξυπηρετήσουν τους ίδιους σκοπούς και τα ίδια συμφέροντα. Μια γενιά, η τελευταία γενιά που συγκρούστηκε ξαρμάτωτη με τον ξένο παράγοντα και τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες για μια νέα κοινωνία δίκαιη, ίση και λεύτερη. Μια γενιά, που δεν ήταν σίγουρα ολάκερη, ένα  τσούρμο ανθρώπων ήταν μόνο, αλλά στήθηκε μπροστά στις κάννες για να κρατήσει ψηλά την αξιοπρέπεια και την τιμή τούτης της πατρίδας. Μια γενιά, η τελευταία γενιά που αγωνίστηκε για εθνική ανεξαρτησία, κοινωνική δικαιοσύνη, προσωπική και συλλογική ελευθερία και το εννοούσε. Ηττήθηκε βέβαια κι εξαπατήθηκε αλλά ο αγώνας δεν χάθηκε, όπως δεν χάνεται ποτέ κανένας αγώνας. Μένει, φωτίζει και διαπαιδαγωγεί γι αυτό κι η σπίλωση του κρίθηκε απαραίτητη κι η ενοχοποίηση του επιβεβλημένη. Κουρνιαχτός πλάκωσε τους επόμενους χρόνους κι η τιμή έγινε ντροπή απ’ αυτούς που έφεραν την χώρα στην χρεοκοπία και τον λαό στην απόγνωση. Ξαφνικά σα κεντρί δίκορφο αφηνιασμένου σκορπιού χύθηκε το μαύρο δηλητήριο και ξεσήκωσε συνειδήσεις από λήθαργο βαρύ. Λευτερώθηκαν ψυχές, άνοιξαν στόματα. "Ήμουν κι εγώ εκεί" είπαν χωρίς να ντρέπονται "Eίδα. Είδα την ζωή και τον θάνατο πλάι-πλάι. Είδα την κόλαση και τον παράδεισο μαζί. Έζησα την λευτεριά μέσα στα μαύρα σκοτάδια της σκλαβιάς. Είδα την αυγή μα δεν την άδραξα Έζησα μια ζωή μέσα σε λίγες ώρες". Ο Νοέμβρης ΖΕΙ. Ζει μέσα στα βάθη της μνήμης και τις ψυχές των ανθρώπων. Δεν τον τέλειωσαν. Γιατί τελικά "τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη μας ζωή…" Έτσι μας είπαν ο Μάνος, ο Μανώλης, η Χαρούλα κι έχουν δίκιο. Ο αγώνας συνεχίζεται. "ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ η Χούντα δεν τελείωσε το '73".