Δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής

 

Δεν είναι η βροχή, είναι η τρέλα που σου χτυπά το τζάμι. 998 παιδιά μόνα στη βροχή! Χιλιάδες άνθρωποι, οικογένειες με μωρά μέσα στους ελαιώνες. Χιλιάδες μάτια να κοιτάζουν τον ουρανό και να παρακαλάνε να σταματήσει η μπόρα. Εδώ, παραδίπλα. Ένα μπουρίνι μισής ώρας σου σαλεύει το μυαλό.

Τζώρτζια Ρασβίτσου

 

Οι νόμοι που υψώνουν τοίχους αποδεικνύονται ανίσχυροι μπροστά στο δίκιο του ανθρώπου. Γιατί κάθε πλάσμα έχει δικαίωμα να αναζητά μιά καλύτερη ζωή, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό στην πράξη. Το δίκιο της ζωής θα νικήσει τους νόμους. Αν νομίζετε ότι κάποτε θα φύγουν, γελιέστε. Αν οι πολιτικοί σας, υπόσχονται ότι θα φύγουν, σας γελούν.

Δεν θα φύγουν, σας το υπόσχομαι. Δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Το ανθρώπινο ποτάμι κυλά μόνο μπροστά. Οι άνθρωποι βαδίζουν, η ιστορία προχωρά. Ένας καινούριος κόσμος γεννιέται. Κι αν η βροχή τους μουσκεύει μέχρι το κόκαλο, κι αν η φωτιά τους καίει κι αν το ταξίδι έχει απίστευτες απώλειες, κι αν ζουν μέσα στην αθλιότητα στους καταυλισμούς, δεν υπάρχει νόμος που θα σταματήσει το ανθρώπινο ποτάμι.

Όμως την ιστορία τη γράφουμε όλοι μαζί· κι εκείνοι που κάηκαν, κι εκείνοι που δεν κάηκαν. Κι εκείνοι που πνίγηκαν κι εκείνοι που σώθηκαν. Και η γυναίκα που έχασε την οικογένειά της στον δρόμο, και εκείνη που τα κατάφερε, κι εκείνοι από μας που έγιναν περισσότερο άνθρωποι και εκείνοι που έγιναν περισσότερο κτήνη. Κι εκείνοι που θα παραδώσουν στα παιδιά τους παρακαταθήκη για το μέλλον την αλληλεγγύη, κι εκείνοι που θα παραδώσουν το μίσος.

Και κάποτε τα βιβλία της ιστορίας θα γράφουν: «η μεγάλη μετακίνηση πληθυσμών του 21ου αιώνα έγινε από την Ελλάδα. Από κει πέρασαν εκατομμύρια εργάτες με δυνατά χέρια, εκατομμύρια επιστήμονες με δυνατά μυαλά και εκατομμύρια νέοι με όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο.»

Το μέλλον θα κριθεί στην ένταξη των ανθρώπων αυτών στις κοινωνίες μας. Αν θα γίνουν βοηθοί στο χτίσιμο του νέου κόσμου ή αν θα απομονωθούν ως ανθρώπινα απόβλητα. Είναι στο χέρι μας, αν το καταλάβουμε εγκαίρως, ότι το μέλλον της Ευρώπης και της χώρας μας εξαρτάται από την ένταξη των προσφύγων μεταναστών: Αν γίνουν μοχλός ανάπτυξης, με νέες ειδικότητες που οι κοινωνίες έχουν ανάγκη, με μεγάλους συνεταιρισμούς που θα κάνουν την εγκατελειμένη επαρχία να καρπίσει, αν επενδύσουμε στη νέα γενιά μέσω της εκπαίδευσης, αν δούμε το θέμα θετικά, τότε θα μπορέσουμε να χτίσουμε έναν όμορφο καινούριο κόσμο, που θα μας χωράει όλους. Έναν κόσμο που θα έχει την δυνατότητα να ξεπεράσει τον καπιταλισμό. Αν όμως γκετοποιηθούν, απομονωθούν και γίνουν αναλώσιμο εργατικό προϊόν μέσα σε παραγκουπόλεις στα περίχωρα των δυτικών μεγαλουπόλεων, τότε εμείς οι ίδιοι θα έχουμε δημιουργήσει ένα μεγάλο πρόβλημα για τις κοινωνίες μας και το σενάριο είναι εφιαλτικό.

Ας μην φοβόμαστε την πολυπολιτισμικότητα. Η Ελλάδα υπήρξε πάντα σημείο συνάντησης λαών και πολιτισμών. Οι περισσότεροι από μας από κάπου αλλού ήρθαμε και οι οικογένειές μας ρίζωσαν σε τούτα τα χώματα που τα θεωρούμε πια δικά μας.

Ανοίξτε τα νησιά, ανοίξτε τα σύνορα να περάσει ο κόσμος ειρηνικά. Γιατί, έτσι ή αλλιώς θα περάσει.

www.koutipandoras.gr