Συντάκτης: Αρχοντία Κάτσουρα
Παιχνίδια που παίζει η ζωή καμιά φορά… Μία εβδομάδα τώρα ζούμε στους ρυθμούς ιστοριών κατασκοπίας, μυστηρίου, πρακτόρων, και φυσικά πίσω απ’ όλα αυτά αναδίδεται οσμή χρήματος. Αλλά έτσι είναι, κι ο Τρωικός Πόλεμος για το χρήμα έγινε – μην κοιτάτε που τα ρίχνουν στην Ωραία Ελένη.
Το πρωί του περασμένου Σαββάτου, οι περισσότεροι πέσαμε (;) από τα σύννεφα που έγιναν υποκλοπές στην Ελλάδα. Μα, γίνονται υποκλοπές στην Ελλάδα; Και ποιος τις κάνει; Ξένοι πράκτορες που επιβουλεύονται την αθώα πατρίδα μας; Ελληνες πράκτορες που προστατεύουν την αθώα πατρίδα μας; Κάποιοι άλλοι;
Αναπάντητο έμεινε το ερώτημα, λες και είχε σημασία… Εδώ έμειναν αναπάντητα τα ερωτήματα άλλης, μάλλον σοβαρότερης υπόθεσης κάτι χρόνια πίσω – αλλά ποιος τα θυμάται αυτά...
Ο,τι και να ’ναι, τα λεφτά κρύβονταν πίσω – με την ευρεία έννοια: η βιωσιμότητα ή μη του ελληνικού χρέους και σε πόσα μέτρα υπολογίζεται η σωτηρία μας… Αν έρθει ποτέ.
Δεν πέρασαν δύο μέρες και πριν προλάβουμε να καταπιούμε -πόσο μάλλον να χωνέψουμε- το μέγα ελληνικό σκάνδαλο κατασκοπίας που προκάλεσε αναταράξεις εντός, εκτός και επί τα αυτά της χώρας, σκάει με μέγα πάταγο ένα δεύτερο, διεθνών διαστάσεων. Πάλι με διαρροή μέσω ύποπτων διαδρόμων, η οποία έπιασε το νήμα της φοροαποφυγής στον μακρινό και εξωτικό Παναμά.
Οι μεγάλοι, λέει, όλου του κόσμου έχουν φτιάξει offshore εταιρείες για να φοροδιαφεύγουν, να κάνουν παιχνίδια στις χρηματαγορές και να απολαμβάνουν όλα εκείνα τα αναγκαία για έναν βίο ανάλογο της θέσεώς τους: επαύλεις, ακριβά αυτοκίνητα, εξωτικά ταξίδια κ.ο.κ. Και είναι, λέει, μπλεγμένοι βασιλείς, πολιτικοί, τραπεζίτες, υψηλόβαθμα στελέχη πολυεθνικών, αξιωματούχοι διεθνών οργανισμών, διάσημοι αθλητές και λοιποί… φτωχοδιάβολοι. Οποία έκπληξις…
Το ομολογώ, έμεινα ενεή – όπως θα έλεγε και η φίλη μου η Αναστασία. Το αστείο είναι ότι δεν απορώ πώς συνέβησαν όλα αυτά. Ούτε με ποιο τρόπο κατάφεραν αυτοί οι μεγαλόσχημοι να κλέβουν – συγχωρήστε το ποταπό λεξιλόγιο. Ούτε με νοιάζει πόσο βαθιά στο μέλι είχαν βάλει τα κουτάλια τους.
Αναυδη, ενεή κι εμβρόντητη έμεινα γιατί εξίσου εμβρόντητα έχουν μείνει υπουργεία Δικαιοσύνης, υπουργεία Οικονομικών, ανώτατες κρατικές αρχές ανά τον κόσμο, υψηλόβαθμοι τραπεζικοί και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις, που σπεύδουν τώρα να διερευνήσουν τι και πώς.
Πού τα βρήκαν τα λεφτά; Από ποιους δρόμους έφτασαν στην αγκαλιά του Παναμά και άλλων φορολογικών παραδείσων; Τι να σας πω, θα σας γελάσω και δεν θα το ήθελα.
Οσο και να παρακολουθώ μετά μανίας σειρές και ταινίες κατασκοπίας, οι γνώσεις μου δεν φτάνουν τόσο βαθιά.
Αλλωστε σε αυτές οι γοητευτικοί πράκτορες φορούν σμόκιν, πίνουν βότκα μαρτίνι, οδηγούν ελικόπτερα, αεροπλάνα, τεθωρακισμένα και διαστημόπλοια με την ίδια άνεση που κάποτε οδηγούσαν «Αστον Μάρτιν». Επίσης, ενώ μπλέκονται σε κάθε είδους βρομοδουλειά και δεν δείχνουν να έχουν ηθικούς φραγμούς, κάπου βαθιά κρύβουν μια ευαισθησία. Στο κάτω της γραφής, όλα τα κάνουν για μια πατρίδα ή μια ιδεολογία, ακόμη και για έναν έρωτα.
Αλλά αυτά συμβαίνουν στο σινεμά. Γιατί στην πραγματικότητα, όλα αυτά δεν είναι παρά φτηνοί συναισθηματισμοί για να περνάμε καλά δυο ώρες.
Το χειρότερο είναι για μένα ότι μάλλον δεν με νοιάζει κιόλας. Και όχι, δεν φταίει ότι είμαι κυνική, ούτε ότι είμαι πλούσια. Με λαχτάρα περιμένω το επόμενο δεκαπενθήμερο του μισθού. Αλλά, να, όπως και όλοι εσείς, αυτά τα ήξερα, τα έβλεπα, διαδραματίζονταν μπροστά στα μάτια μου: στις εφημερίδες, στα οικονομικά ρεπορτάζ για τις χώρες-φορολογικούς παραδείσους, στον παράλογο πλούτο κάποιων ανά τον κόσμο και στην εξίσου, αν όχι περισσότερο, παράλογη φτώχεια που μαστίζει τους πολλούς, εδώ και αλλού. Και ήξερα, δεν αναρωτιόμουν.
Με μια φρούδα ελπίδα ότι αυτή τη φορά οι φορολογικές αρχές κάτι θα κάνουν, απόψε θα ξαναδώ τον «Ράφτη του Παναμά». Εκείνη την ταινία με τον παραμυθά ήρωα που έβαλε τον άπληστο κατάσκοπο στη θέση του. Και θα πιω κάτι στην υγειά του Τζέφρι Ρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου