Απόστολος Αποστόλου: Όταν η Επικοινωνία, υποκαθιστά την Κοινωνία και τις ανάγκες της

O Απόστολος Αποστόλου,   καθηγητής πολιτικής και κοινωνικής φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια Παντείου, Πάντοβας, Ρώμης, Μιλάνου, στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο Federiciana Ρώμης, καθώς και στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, αναλύει στον 98.4 γιατί στις μέρες μας, στην Ελλάδα, την Δύση και τελικά στη παγκοσμιοποιητική ενοποιημένη αντίληψη των υπερεθνικών ελίτ, η φράση του Ιταλού διανοούμενου Τόνι Νέγκρι" Ζούμε στην Αυτοκρατορία, δεν υπάρχει πιά πολιτική αλλά διαχείριση…" έχει βρει την απόλυτη σχεδόν εφαρμογή της. Ο κ. Αποστόλου τονίζει πως οι κοινωνίες φέρονται να έχουν συνθηκολογήσει υπό το κράτος του φόβου με τις δυστοπίες που από εξαίρεση μετατρέπονται σε κανονικότητα. Στη Ελλάδα δε, όπως λέει,  το πολιτικό σύστημα συναινετικά και χωρίς καν πολιτική διαφοροποίηση ή με μια δύναμη εναλλακτικού οράματος για την κοινωνία, πορεύεται εξυπηρετώντας αποφάσεις που έρχονται απέξω copy-paste είτε για κοινωνικά ζητήματα, όπως η συζήτηση που μονοπωλεί την επικοινωνία όλο  αυτό το διάστημα για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, μέχρι τα πολύ βαθιά ζητήματα της εθνικής μας κυριαρχίας  και του ίδιου του υπαρξιακού ζητήματος για την πατρίδα μας. Το  βασικότερο πρόβλημα με τα κόμματα είναι ότι οι απόψεις τους εκφράζουν μια αρχαιολογία αλλά με ένα πείσμα αδιάλυτο πιστεύουν ότι πραγματοποιούν μια καθολική μεταξίωση της κοινωνίας. Έτσι εμμένουν στη λογική ενός προοδευτισμού ο οποίος περισσότερο είναι θυμικός και υποβολιμαίος. Εξάλλου η ιστορική προέλευση της διάκρισης των όρων προοδευτισμού και συντηρητισμού έχει ξεπεραστεί και η σημασία τους περιορίζεται μόνο σε μια λεκτική εμφάνιση. Καλλιεργείται όμως από κουλτούρες κάποιων χωρών ως διάκριση με ένα χαρακτήρα πολιτιστικού ρατσισμού. Η πορεία,  της πολιτικής ζωής διασχίζει μια κλίμακα που έχει ξεκινήσει εδώ και δέκα χρόνια και περνά από τρία στάδια. Πέρασε από τον  τρόμο (μνημόνια,  κόβιντ) συνέχισε με τη σπανιότητα (αγαθά και πόροι, επισιτιστική κρίση, τα είχε χρόνια πει ο Ντιμουσέλ ακόμη και η βία μέσω της σπανιότητας δημιουργείται) και κορυφώθηκε η παραπάνω κλίμακα  με το παράλογο που γίνεται γκροτέσκο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την επιστημονοσύνη, την τεχνολογική επανάσταση που ελέγχεται από υπερεθνικές ελίτ , με την απόλυτη χειραγώγηση, οδηγούν, λέει ο κ. Αποστόλου ακόμη και σε  "αποικιοποίηση των ονείρων" των κοινωνιών.