Τάσος Παππάς
Αντιδράσεις με διαφορετικό περιεχόμενο προκάλεσε η πρωτοβουλία του Αλέξη Τσίπρα. Είχαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ αμηχανία, θετικά σχόλια και μια αρνητική δήλωση, αυτή του Παύλου Πολάκη – όχι πάντως με... την ένταση με την οποία συνήθως αντιδρά ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κάθε φορά που συγκρούεται με πολιτικούς αντιπάλους του και συντρόφους του που επιλέγουν άλλη πορεία. Τη φράση του κ. Τσίπρα που απευθυνόταν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, ότι «δεν θα είμαστε αντίπαλοι», την υιοθέτησε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτης Φάμελλος, ενώ ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, ήταν ήπιος και έβαλε ξανά το θέμα του αριστερού Λαϊκού Μετώπου. Πρόταση που δεν φαίνεται ότι απορρίπτει ο κ. Τσίπρας, παρά το γεγονός ότι στο «διάγγελμά» του έκανε λόγο για τις ιδεοληψίες των ηγεσιών των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης που κρατούν τη δημοκρατική παράταξη (όρος που χρησιμοποιούσε κατά κόρον ο Ανδρέας Παπανδρέου) κατακερματισμένη και προσφέρουν χείρα βοηθείας στο σύστημα Μητσοτάκη.
Εχουμε στάση αναμονής από την πλευρά της κυβέρνησης. Δεν έλειψαν φυσικά οι αναφορές στην περίοδο 2015-2019, όχι όμως με την τοξική ρητορική του παρελθόντος. Το μέγαρο Μαξίμου εκτιμά ότι ευνοεί τη Νέα Δημοκρατία η αλλαγή της ατζέντας και η επικέντρωση της δημόσιας συζήτησης στην ανίχνευση των προθέσεων του πρώην πρωθυπουργού, με την έννοια ότι προτιμά οι πολίτες και τα κόμματα να ασχολούνται με τον Τσίπρα παρά με το έγκλημα των Τεμπών και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, γιατί και στα δύο αυτά μέτωπα είναι πολύ στριμωγμένη και μετράει ήττες. Ο Πάνος Ρούτσι δικαιώθηκε και εξέθεσε την κυβέρνηση, που πίεσε τη Δικαιοσύνη να αλλάξει θέση, παρά τα όσα περί μη παρέμβασης διακινούσε, εξέθεσε και την ηγεσία της Δικαιοσύνης, η οποία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον δογματισμό της και να συμπορευτεί με το λαϊκό αίσθημα. Την ίδια στιγμή οι εξελίξεις στην Εξεταστική Επιτροπή δημιουργούν προβλήματα στο καθεστώς – στόματα ανοίγουν και υπουργοί (πρώην και νυν) αναγκάζονται να απολογηθούν. Καλύτερα λοιπόν, λένε στην κυβέρνηση, να ασχολούνται οι πολίτες και τα μέσα ενημέρωσης με τον Τσίπρα, που στο κάτω κάτω δεν μας αφορά (έτσι θέλουν να πιστεύουν), παρά με τις πομπές και τις αμαρτίες μας και κυρίως με τα λογής λογής σκάνδαλα που μας έχουν βυθίσει στην ανυποληψία.
Την πιο επιθετική κριτική είχαμε από την πλευρά του Νίκου Ανδρουλάκη. Μέχρι τώρα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πέταγε την μπάλα στην εξέδρα κάθε φορά που τον καλούσαν να τοποθετηθεί για το «κόμμα Τσίπρα». Εκοβε τη συζήτηση μαχαίρι λέγοντας ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι το ΠΑΣΟΚ. Τι συνέβη και αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει βαριές εκφράσεις για να περιγράψει την κίνηση Τσίπρα; Ηταν η αναφορά του Αλ. Τσίπρα στις ιδεοληψίες των ηγεσιών των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης που ο κ. Ανδρουλάκης θεώρησε ότι τον φωτογραφίζει; Νομίζω ότι αυτό που έχει θορυβήσει τον κ. Ανδρουλάκη είναι τόσο ορισμένες δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι το «κόμμα Τσίπρα» έχει διεισδυτικότητα και στο ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ (το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα υπάρχει, όχι όμως με το εκτόπισμα που είχε στο παρελθόν), όσο και τα σενάρια για το τι θα κάνει τελικώς ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά που κυκλοφορούν περί δημιουργίας όχι κλασικού κόμματος, αλλά σχήματος-ομπρέλα ή εκλογικού μετώπου, που θα στεγάσουν κόμματα και ομάδες που θα διατηρήσουν την αυτονομία τους, αν επιβεβαιωθούν, θα είναι κατά τον κ. Ανδρουλάκη μια επικίνδυνη κατάσταση για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει επιλέξει την αυτόνομη πορεία και την πρωτιά στις εκλογές. Στόχος όμως εξαιρετικά δύσκολος για το κόμμα του, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Κι αν δεν ξεκολλήσει η βελόνα από τα χαμηλά ποσοστά, θα τεθεί εν αμφιβόλω η γραμμή «μόνοι μας μπορούμε», θα πυκνώσουν οι φωνές στο εσωτερικό της Χαριλάου Τρικούπη που θα ζητούν αναθεώρηση της συγκεκριμένης στρατηγικής. Κι αυτό δεν το θέλει ο κ. Ανδρουλάκης.
Εχουμε στάση αναμονής από την πλευρά της κυβέρνησης. Δεν έλειψαν φυσικά οι αναφορές στην περίοδο 2015-2019, όχι όμως με την τοξική ρητορική του παρελθόντος. Το μέγαρο Μαξίμου εκτιμά ότι ευνοεί τη Νέα Δημοκρατία η αλλαγή της ατζέντας και η επικέντρωση της δημόσιας συζήτησης στην ανίχνευση των προθέσεων του πρώην πρωθυπουργού, με την έννοια ότι προτιμά οι πολίτες και τα κόμματα να ασχολούνται με τον Τσίπρα παρά με το έγκλημα των Τεμπών και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, γιατί και στα δύο αυτά μέτωπα είναι πολύ στριμωγμένη και μετράει ήττες. Ο Πάνος Ρούτσι δικαιώθηκε και εξέθεσε την κυβέρνηση, που πίεσε τη Δικαιοσύνη να αλλάξει θέση, παρά τα όσα περί μη παρέμβασης διακινούσε, εξέθεσε και την ηγεσία της Δικαιοσύνης, η οποία υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον δογματισμό της και να συμπορευτεί με το λαϊκό αίσθημα. Την ίδια στιγμή οι εξελίξεις στην Εξεταστική Επιτροπή δημιουργούν προβλήματα στο καθεστώς – στόματα ανοίγουν και υπουργοί (πρώην και νυν) αναγκάζονται να απολογηθούν. Καλύτερα λοιπόν, λένε στην κυβέρνηση, να ασχολούνται οι πολίτες και τα μέσα ενημέρωσης με τον Τσίπρα, που στο κάτω κάτω δεν μας αφορά (έτσι θέλουν να πιστεύουν), παρά με τις πομπές και τις αμαρτίες μας και κυρίως με τα λογής λογής σκάνδαλα που μας έχουν βυθίσει στην ανυποληψία.
Την πιο επιθετική κριτική είχαμε από την πλευρά του Νίκου Ανδρουλάκη. Μέχρι τώρα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πέταγε την μπάλα στην εξέδρα κάθε φορά που τον καλούσαν να τοποθετηθεί για το «κόμμα Τσίπρα». Εκοβε τη συζήτηση μαχαίρι λέγοντας ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι το ΠΑΣΟΚ. Τι συνέβη και αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει βαριές εκφράσεις για να περιγράψει την κίνηση Τσίπρα; Ηταν η αναφορά του Αλ. Τσίπρα στις ιδεοληψίες των ηγεσιών των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης που ο κ. Ανδρουλάκης θεώρησε ότι τον φωτογραφίζει; Νομίζω ότι αυτό που έχει θορυβήσει τον κ. Ανδρουλάκη είναι τόσο ορισμένες δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ότι το «κόμμα Τσίπρα» έχει διεισδυτικότητα και στο ακροατήριο του ΠΑΣΟΚ (το αντι-ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα υπάρχει, όχι όμως με το εκτόπισμα που είχε στο παρελθόν), όσο και τα σενάρια για το τι θα κάνει τελικώς ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά που κυκλοφορούν περί δημιουργίας όχι κλασικού κόμματος, αλλά σχήματος-ομπρέλα ή εκλογικού μετώπου, που θα στεγάσουν κόμματα και ομάδες που θα διατηρήσουν την αυτονομία τους, αν επιβεβαιωθούν, θα είναι κατά τον κ. Ανδρουλάκη μια επικίνδυνη κατάσταση για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έχει επιλέξει την αυτόνομη πορεία και την πρωτιά στις εκλογές. Στόχος όμως εξαιρετικά δύσκολος για το κόμμα του, όπως δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις. Κι αν δεν ξεκολλήσει η βελόνα από τα χαμηλά ποσοστά, θα τεθεί εν αμφιβόλω η γραμμή «μόνοι μας μπορούμε», θα πυκνώσουν οι φωνές στο εσωτερικό της Χαριλάου Τρικούπη που θα ζητούν αναθεώρηση της συγκεκριμένης στρατηγικής. Κι αυτό δεν το θέλει ο κ. Ανδρουλάκης.
Ανάγωγα
Στελέχη της Νέας Αριστεράς και κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούν τον Αλέξη Τσίπρα ότι βοήθησε τον Κασσελάκη να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο επικεφαλής του Κινήματος Δημοκρατίας, Στέφανος Κασσσελάκης, κατηγορεί τον Τσίπρα ότι τον υπονόμευσε και οργάνωσε την εκπαραθύρωσή του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Και το ένα και το άλλο έκανε ο πρώην πρωθυπουργός; Πρύτανης στη σχολή της συνωμοσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου