Το σκίτσο της ημέρας

www.zougla.gr

Το απωθημένο πάντα θα επιστρέφει...

Dimitris Tsirkas

Τι σου είναι το ασυνείδητο όμως! 

Η Αφροδίτη Λατινοπούλου έκανε αυτή την ανάρτηση χθες – τον εαυτό της να βγαίνει από ένα σπασμένο αυγό. Το είδε και είπε «Α τι έξυπνο! Και πασχαλιάτικο και βάιραλ». 

Όλος.. ο υπόλοιπος κόσμος, βέβαια, (όσοι, τουλάχιστον, δεν είναι φασίστες) σκέφτηκε το προφανές – έσπασε το αυγό του φιδιού και βγήκε από μέσα η Λατινοπούλου. 

Θέλει η φασίστρια να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει… Το απωθημένο πάντα θα επιστρέφει.

Facebook

μέσω www.nonews-news.com

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα του Κυριάκου!

Ο Μητσοτάκης με προεκλογικό αέρα «εξαφανίζει» όλα τα προβλήματα της Ελλάδας και των πολιτών. Μπορεί να μην έχει γίνει ακόμα αντιληπτό από κανέναν, αλλά πριν ακόμα αρχίσει και επίσημα η προεκλογική περίοδος τα μεγάλα προβλήματα της χώρας και των πολιτών (π.χ. ακρίβεια, ανασφάλεια, εγκληματικότητα) έχουν αρχίσει να… επιλύονται με μαγικό τρόπο!

PrimeNews.Press

από τον Πάνο Σώκο

Δεν έχει καμία σημασία αν δεν έχει γίνει αντιληπτό από κανέναν, σημασία έχει ότι το έχει καταλάβει και το λέει ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος τα αντιλαμβάνεται όλα εγκαίρως και πριν από εμάς για εμάς!

Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, λοιπόν:

1. Η ακρίβεια αρχίζει να γίνεται παρελθόν. Μπορεί τα επίσημα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. να λένε ότι μόνο τον περασμένο Μάρτιο οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν κατά 5,3%, -είναι ο μήνας κατά τον οποίο ενεργοποιήθηκαν νέα μέτρα από την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της ακρίβειας-, ο πρωθυπουργός όμως βλέπει αποκλιμάκωση των τιμών και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που θα κάνουμε Πάσχα με… χαμόγελο!

Πηγαίνοντας στην κεντρική λαχαναγορά στου Ρέντη στις αρχές της εβδομάδας, είπε: «…ο επίμονος πληθωρισμός στα τρόφιμα φαίνεται να αρχίζει πια να κάμπτεται. Και, όπως είπα, σε αρκετά προϊόντα έχουμε πια και πτώσεις τιμών, που τελικά αυτό είναι το ζητούμενο προκειμένου να ανακουφιστεί το μέσο νοικοκυριό και φυσικά να περάσουμε όλες και όλοι τις διακοπές του Πάσχα με χαμόγελο και απολαμβάνοντας όσο το δυνατόν καλύτερες τιμές για τα τυπικά πασχαλινά προϊόντα». Φυσικά αυτή είναι η εικονική πραγματικότητα του πρωθυπουργού, γιατί οι καταναλωτές άλλα βιώνουν και αποτυπώνονται στα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.), τις μεγαλύτερες αυξήσεις σε ετήσια βάση κατέγραψαν, ακόμα μία φορά, το ελαιόλαδο κατά 67,2% και τα φρούτα κατά 12,7%. Στα φρέσκα λαχανικά σημειώθηκε άνοδος 4,1%, στα ψάρια 5,7%, στα κρέατα 3% και στο ψωμί 1%. Οι ανατιμήσεις αυτές προστίθενται στις αυξήσεις που καταγράφηκαν τον προηγούμενο μήνα, με αποτέλεσμα να καταγράφονται αυξήσεις πάνω στις αυξήσεις! Ο γενικός δείκτης του πληθωρισμού στη χώρα μας τον Μάρτιο αυξήθηκε στο 3,2% σε ετήσια βάση, από 2,9% τον Φεβρουάριο.

2. Και σε τούτη την προεκλογική περίοδο ο πρωθυπουργός μιλάει για «ελληνικό θαύμα της οικονομίας», επικαλούμενος δημοσιεύματα ξένων οικονομικών εντύπων, όπως του Εconomist. Ομως η φτωχοποίηση του ελληνικού πληθυσμού καλά κρατεί. Ο κόσμος ζει τη φτωχοποίηση στην καθημερινότητά του, το γράφουν όμως και ξένα έγκυρα οικονομικά μέσα, όπως οι «Financial Times», που έγραψαν την Πέμπτη ότι οι Ελληνες είναι οι πιο φτωχοί στην Ε.Ε. μαζί με τη… Βουλγαρία. Σύμφωνα με τους «F.T.», η χώρα μας φτωχοποιήθηκε κατά 36% τα τελευταία χρόνια και σύντομα θα είναι η πιο ανίσχυρη της Ευρώπης, πίσω και από τη Βουλγαρία. Αυτά τα δημοσιεύματα όμως ο πρωθυπουργός δεν τα αναφέρει ποτέ, αφού χαλάνε το ευχάριστο αφήγημά του.

3. Αλλο παράδειγμα: Πυρκαγιές τέλος; Σίγουρα όχι! Ομως, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, η αντιμετώπισή τους πλέον θα είναι έγκαιρη και αποτελεσματική. Σε μια πανηγυρική εκδήλωση την Τετάρτη παρουσιάστηκε το πρόγραμμα «Αιγίς», ύψους 1,5 δισ. ευρώ, για την αντιπυρική προστασία. Σε αυτή την εκδήλωση είπε: «Δεν αντιμετωπίζουμε τη νέα πραγματικότητα με κατεβασμένα τα χέρια. Η Ελλάδα του 2024 δεν θυμίζει σε τίποτα την Ελλάδα του 2019, όταν η Πολιτική Προστασία ήταν περιθωριακή γραμματεία και στεγαζόταν σε ένα ετοιμόρροπο κτίριο, με ανενεργό το 112».

Τόνισε επίσης πως το πρόγραμμα «Αιγίς» είναι το μεγαλύτερο πρόγραμμα Πολιτικής Προστασίας που τρέχει η χώρα. Μία… λεπτομέρεια: Το πρόγραμμα αυτό εξαγγέλθηκε πρώτη φορά το 2022 -επομένως είναι ακόμα στα λόγια- κι αν όλα πάνε καλά και τρέξουν γρήγορα, τα πρώτα μέσα θα είναι στη διάθεση της χώρας από το 2025 και μετά σταδιακά, ενώ τα επτά νέα πυροσβεστικά αεροσκάφη «Καναντέρ» θα αρχίσουν να έρχονται από το 2027 και μετά! Για την ώρα και το 2024 η αντιπυρική προστασία θα στηριχθεί στα μέσα στα οποία στηρίχθηκε και το 2023, όταν κάηκαν 1.800.000 στρέμματα δάσους!

4. Ο πρωθυπουργός όμως με τα δικά του μάτια και στη δική του πραγματικότητα βλέπει βελτίωση της κατάστασης και στην οπαδική βία. Σε μια χρονιά που ήδη δύο άνθρωποι δολοφονήθηκαν (ο φίλαθλος της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια και ο αστυνομικός Λυγγερίδης, ενώ και οι αγώνες πρωταθλήματος έγιναν χωρίς φιλάθλους για δύο μήνες) ο πρωθυπουργός είπε την περασμένη Πέμπτη στον «Σκάι» επί λέξει: «…η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση σήμερα στα γήπεδα δεν έχει σχέση με αυτό που συνέβαινε πέρσι και πρόπερσι… Για πρώτη φορά έχουμε λόγο να είμαστε συγκρατημένα αισιόδοξοι και να τελειώνουμε με το καρκίνωμα της οπαδικής βίας».

5. Φυσικά και δεν είναι μόνο αυτά: Μπορεί ο Σταν Γκρίνμπεργκ να εφαρμόζει νέα… επικοινωνιακά κόλπα για να προσελκύσει ψηφοφόρους ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όμως και οι παλιές, δοκιμασμένες προεκλογικές συνταγές καλά κρατούν! Οπως είναι τα εγκαίνια έργων που ακόμα δεν έχουν τελειώσει, αλλά και τα εγκαίνια έργων που ακόμα δεν έχουν ξεκινήσει… Ο πρωθυπουργός λοιπόν πήγε προχθές στη Θεσσαλία και σε απόλυτα προεκλογικό κλίμα, εν όψει ευρωεκλογών, εγκαινίασε το τμήμα (43 χλμ.) Λαμία – Καλαμπάκα του αυτοκινητοδρόμου Κεντρικής Ελλάδας Ε65 (συνολικού μήκους 180 χλμ.) κομπάζοντας για την υλοποίησή του. Χαρακτηριστική ήταν η έκφραση του Κυριάκου Μητσοτάκη «Πάσχα έρχεται, δρόμοι παραδίδονται».

6. Ακολούθως μίλησε στο Μουζάκι Κοζάνης, σε εκδήλωση για την αντιπλημμυρική προστασία της Θεσσαλίας και την αποκατάσταση ζημιών από τις κακοκαιρίες «Daniel» και «Elias»! Ουσιαστικά ήταν μια κυβερνητική προεκλογική φιέστα χωρίς πρακτική σημασία, καθώς είναι γνωστό ότι υπάρχουν ήδη μεγάλες καθυστερήσεις όχι μόνο στα έργα αποκατάστασης αγροτικών και οικιστικών υποδομών αλλά και στην αποζημίωση των αγροτών και κτηνοτρόφων, και μία αυτές τις καθυστερήσεις αφορά την ευνοϊκή ρύθμιση των οφειλών αγροτικού ρεύματος, με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι αγρότες να διακανονίσουν, ώστε να ποτίσουν τα χωράφια τους, εν όψει εαρινών σπορών.

primenews.press

Ενα φάντασµα πλανάται πάνω από την Ευρώπη

Χρύσα Κακατσάκη

Τι σχέση µπορεί να έχει η πρόσφατη έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτµεντ για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα µε το µπουνίδι που έπεσε τις προάλλες στη Βουλή; Φαινοµενικά καµιά. Οµως και ο Φλώρος και ο Γραµµένος προέρχονται από χώρους που συγκεντρώνουν όλα τα χαρακτηριστικά της ακροδεξιάς, η οποία εσχάτως εµφανίζεται δυναµικά µε χαστούκια µέσα σε εκκλησίες και µε ιερείς που αναλαµβάνουν εργολαβικά να διώξουν τον Αντίχριστο. Εποµένως δεν είναι τυχαίο ότι ο δηµόσιος διάλογος τις τελευταίες µέρες περιστρέφεται γύρω από τέτοιου είδους µορφώµατα, όχι βέβαια επί της ουσίας αλλά µε ψηφοθηρική διάθεση. Ακόµη και η δήλωση της Φλέσσα για τα Τέµπη δεν αθωώνει µόνο την κυβέρνηση αλλά ψαρεύει στα θολά νερά της αντισυστηµικής πεποίθησης «όλοι ίδιοι είναι».
Οσοι δηµοκράτες είχαν πανηγυρίσει για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής µάλλον βιάστηκαν. Οσα πρέσβευε τα ασπάστηκαν σε πιο light εκδοχή η Ελληνική Λύση, οι Σπαρτιάτες, η Νίκη και διάφορες άλλες µικρότερες παραφυάδες. Τα µορφολογικά χαρακτηριστικά τους διαβαθµίζονται στον δεξιό αυταρχισµό µε έµφαση στο πρόταγµα «νόµος και τάξη», άλλοτε σε έναν εγχώριο εθνικισµό και άλλοτε διατυµπανίζοντας έναν λαϊκίστικο αντικρατισµό.
Ολοι τους ελλαδέµποροι, πουλάνε πότε ορθοδοξία και θρησκοληψία, πότε αντισηµιτισµό και θεωρίες συνωµοσίας και πότε πατριωτισµό ντυµένο µε χλαµύδες. Οι ψηφοφόροι του Βελόπουλου και του Νατσιού δεν είναι φυσικά οργανωµένοι σε τάγµατα εφόδου, δεν σκοτώνουν µετανάστες, αλλά ενσπείρουν καθηµερινά το ρατσιστικό ή οµοφοβικό τους δηλητήριο σε άτοµα στα οποία η αµορφωσιά, ο ανορθολογισµός και ο αγώνας για την επιβίωση έχουν παραλύσει κάθε κύτταρο σκέψης.
Το ανησυχητικό είναι ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό τέτοιου είδους σχήµατα δουλεύουν υπογείως µε έντονη εκδοτική δραστηριότητα, διαδικτυακό «ακτιβισµό» και προπαγανδιστικό καταιγισµό από περιθωριακά κανάλια. Αντιγράφουν µεθόδους και ιδεολογία της Alt Right (Εναλλακτική ∆εξιά) έτσι όπως εµφανίστηκε στις ΗΠΑ επί Τραµπ και εξαπλώθηκε στη συνέχεια και σε χώρες της Ευρώπης, γονιµοποιώντας παλιότερα µορφώµατα. Χρειάζεται ωστόσο να γίνει µια διάκριση: ο αριστερός λαϊκισµός είναι «συµπεριληπτικός» (inclusionary), προορισµένος να ανέχεται τη διαφορετικότητα των φύλων, των ηλικιών, των φυλών κ.λπ. Ο δεξιός λαϊκισµός, αντίθετα, είναι «περιοριστικός» (exclusionary), αφού αποκλείει από το σύνολο «λαός» οποιονδήποτε δεν συγκαταλέγεται στο έθνος. Η Alt Right επιθυµεί επίσης να κατασκευάσει µια ποπ κουλτούρα για να διαδώσει τις ιδέες της και να επηρεάσει κοινωνικές νόρµες.
Επιστηµονικές µελέτες έδειξαν ότι η σύγχρονη ακροδεξιά γεννήθηκε στη διάρκεια της παγκόσµιας οικονοµικής κρίσης του 2008, αλλά ανδρώθηκε µέσα στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Εκεί θέριεψε ο ατοµικισµός, εκεί επικράτησε η άποψη ότι η κοινωνική αλληλεγγύη είναι αδυναµία και όχι προσόν. Τo κράτος οµνύει στην ασφάλεια µέσα από το µονοπώλιο της βίας και της καταστολής. Ο Ορµπάν στην Ουγγαρία, η Μελόνι στην Ιταλία, η επέλαση της Λεπέν στη Γαλλία και η συµµετοχή ακροδεξιών κοµµάτων σε κυβερνήσεις των σκανδιναβικών κρατών χτυπούν εκκωφαντικά µια καµπάνα που η ΕΕ δεν ακούει. Επιβεβαιώνουν παραφρασµένη την εναρκτήρια φράση από το «Κοµµουνιστικό µανιφέστο» των Μαρξ και Ενγκελς: «Eνα φάντασµα πλανάται πάνω από την Ευρώπη».
Η Ευρώπη κατάντησε µια γηραιά κυρία που κοιτάζει µε βλέµµα απλανές εικόνες στις οθόνες ενώ η φωτιά ήδη καίει την αυλή του σπιτιού της.

www.documentonews.gr

Οι εξόριστοι Χριστοί της Γυάρου

Χιλιάδες Χριστοί σταυρώνονται στο νησί του θανάτου. Σε χιλιάδες κεφάλια καρφώνονται αγκάθινα στεφάνια… Πάλι ήρθε λοιπόν η στιγμή, που χρειάζεται να πούμε αυτό που έλεγαν κι εκείνοι οι 6.000 που εξορίστηκαν στις 4 του Μάη στη Γυάρο: «Δεν δουλώνουμε, δεν υπογράφουμε»…
  

Κατιούσα 

Σεμίνα Διγενή

Το ξημέρωμα της 4ης Μάη – μια τέτοια μέρα, πριν από 57 χρόνια – βρίσκει τη Γυάρο γεμάτη. Εκεί στον «Τάφο των ζωντανών», σ’ αυτό το άγονο, άνυδρο ξερονήσι, με τους αρουραίους, τους σκορπιούς, τα γαϊδουράγκαθα και τον δαιμονισμένο άνεμο, 9 μίλια ανατολικά της Σύρου, που από την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε ως κάτεργο και τόπος εξόντωσης αντιφρονούντων, εκεί εκτοπίζονται εκείνη τη νύχτα πάνω από 6.000 αγωνιστές. Εκτός από κομμουνιστές και όσοι θεωρήθηκαν αριστεροί ή ύποπτοι για αντίσταση κατά του στρατιωτικού καθεστώτος. Στοιβάζονται στο στρατόπεδο, ανάμεσα στις δύο στοιχειωμένες, από τα βασανιστήρια, χαράδρες.
Ολη η Κόλαση σ’ ένα νησί
Αμέσως διαλύονται 280 πολιτικές, συνδικαλιστικές, πολιτιστικές, φοιτητικές κ.ά. οργανώσεις, ενώ κατάσχονται τα αρχεία και όλα τα περιουσιακά τους στοιχεία. Η διαταγή δίνεται από τον αρχηγό του ΓΕΣ Οδυσσέα Αγγελή.
Ηδη από τις 26 Απρίλη έχουν μεταφερθεί στη Γυάρο οι πρώτοι 1.350 πολιτικοί κρατούμενοι, ενώ έχουν στηθεί και 10 Εκτακτα Στρατοδικεία.
4 μέρες μετά το Πάσχα, χιλιάδες Χριστοί σταυρώνονται στο νησί του θανάτου. Σε χιλιάδες κεφάλια καρφώνονται αγκάθινα στεφάνια.
Ομως εκείνοι μπόρεσαν να αντέξουν τα πάντα. Αντεχαν με το πείσμα αυτού που ξέρει πως έχει δίκιο, με την ακλόνητη πίστη στις ιδέες τους, μπόρεσαν ακόμα και να βαδίσουν πάνω στην πιο αγριεμένη θάλασσα.
Ξεπέρασαν τις 25.000 αυτοί που πέρασαν από τους «όρμους του τρόμου» και τα πειθαρχεία, που υπέστησαν το μαρτύριο του κουβαλήματος της πέτρας, της δίψας, τα μεσαιωνικά βασανιστήρια στα διάφορα απομονωτήρια του νησιού και στις 3 περιόδους λειτουργίας του, έως το 1974.
Κι αν τότε, τα πιο φωτεινά μυαλά της χώρας ανέβηκαν τον πιο εφιαλτικό Γολγοθά κι αν κάποιοι μαρτύρησαν κρεμασμένοι στη γνωστή «συκιά του Γλάστρα» ή χάθηκαν «σε άνιση μάχη κι αγώνα», εμείς σήμερα είμαστε εδώ για να αποδείξουμε πως όχι μόνο δεν ξεχνάμε και δεν συγχωρούμε κανέναν, αλλά και πως τίποτα δεν θα πάει χαμένο. Ούτε μια σταγόνα αίματος.
Η ανυποχώρητη πάλη και η θυσία τους δεν θα πάψουν στιγμή να εμπνέουν και να καθοδηγούν τους αγώνες.
Τον Μάη του 1967 ήταν η δεύτερη φορά που άνοιξε η Γυάρος και μάλιστα μέσα σε συνθήκες μεγάλης διεθνούς έντασης. Στη Μέση Ανατολή είχαν ανάψει φωτιές. Οι κρατούμενοι έμαθαν εκεί την είδηση του διορισμού του Μοσέ Νταγιάν στη θέση του αρχηγού των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και το ξέσπασμα του «Πολέμου των 6 Ημερών».
Αυτό το 2ο άνοιγμα έγινε, προφανώς, με βάση σχέδια που είχαν από καιρό καταρτιστεί. Οι πολλές χιλιάδες άνθρωποι, που μεταφέρθηκαν στη Γυάρο, συγκεντρώθηκαν από όλη την Ελλάδα και ένα μέρος τους ταξίδεψε με αρματαγωγό. Ηταν φανερό πως η συγκέντρωσή τους έγινε με στόχο τη δημιουργία και καλλιέργεια κλίματος υποταγής και με βάση καταλόγους, που είχαν επίσης συνταχτεί από πολύ καιρό.

Ανήλικοι πολιτικοί κρατούμενοι και δολοφονίες
Τι άλλο όμως είχε συμβεί τις προηγούμενες μέρες;Εχει δολοφονηθεί στον Ιππόδρομο του Φαλήρου ο κομμουνιστής ΕΑΜίτης και πρώην Μακρονησιώτης Παναγιώτης Ελής.
Εχουν κλειστεί στις φυλακές Βουλιαγμένης οι πρώτοι ανήλικοι (κάτω των 19 ετών) πολιτικοί κρατούμενοι Γιώργος Παπαπέτρος και Τάσος Λουκέρης.

Λίγες μέρες μετά, στις 22 Μάη, στις ακτές της Ρόδου βρίσκεται το πτώμα του δολοφονημένου Νικηφόρου Μανδηλαρά, συνιδρυτή της Ενωσης Δημοκρατικών Δικηγόρων και βασικού συνηγόρου υπεράσπισης στη δίκη για την υπόθεση «ΑΣΠΙΔΑ».
Στο μεταξύ, η χούντα έχει διαλύσει και τα αστικά πολιτικά κόμματα.
Πάλι σε σκοτεινούς καιρούς ζούμε. Οι συνταγματάρχες αντικαταστάθηκαν από άλλου τύπου δυνάστες, με πολλά και διαφορετικά ονόματα, Ευρωπαϊκή Ενωση, επενδυτές, funds, τράπεζες, «κοράκια», τρομονόμους, Ταμεία Ανάκαμψης…
Παλαιότερα, όποτε κινδύνευαν τα κέρδη της εξουσίας, στήνονταν από τους τυράννους στρατοδικεία, εξορίες και εκτελεστικά αποσπάσματα.
Σήμερα φέρνουν: 13ωρη εργασία, δουλειά τις Κυριακές, συμβάσεις μηδενικών ωρών, δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και συντάξεις πείνας, ακρίβεια σε όλα τα βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, φοροληστεία, εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, στεγαστική κρίση, διάλυση ζωών και περιουσιών από τις φυσικές καταστροφές, φτωχοποίηση, εμπλοκή μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους
Αντί για εκείνους τους ανεκδιήγητους κολονέλους, σήμερα έχουμε άλλου… προηγμένου τύπου, νταήδες.
Αυτούς με τα λευκά κολάρα και με θεό τους το χρήμα.
Αυτούς που όταν βλέπουν στη δράση μας κίνδυνο για την εξουσία και τα κέρδη τους, δεν διστάζουν να φτάσουν έως την πλήρη εξόντωσή μας.
Σε όλους αυτούς λέμε ότι δεν συμβιβαζόμαστε με τους πολέμους να μας κυκλώνουν. Οτι αρνούμαστε να στέλνουμε τα παιδιά μας φαντάρους στα πολεμικά σφαγεία του ιμπεριαλισμού και να βλέπουμε τη Μεσόγειο, αντί για θάλασσα ειρήνης, να γίνεται όλο και περισσότερο πεδίο ανταγωνισμών. Οτι δεν δεχόμαστε η χώρα μας να μετατρέπεται απ’ άκρη σ’ άκρη σε μια απέραντη αμερικάνικη βάση.

Δεν υπογράφουμε!

Πάλι ήρθε λοιπόν η στιγμή, που χρειάζεται να πούμε αυτό που έλεγαν κι εκείνοι οι 6.000 που εξορίστηκαν στις 4 του Μάη στη Γυάρο: «Δεν δουλώνουμε, δεν υπογράφουμε».
Κι αυτό θα ακουστεί δυνατά από όλους αυτούς που μπορούν να δουν ξανά μπροστά τους εκείνες τις στρατιές των βασανισμένων και των εκτελεσμένων του χτες, να ανασταίνονται.
Να ανασταίνονται, όχι ρακένδυτοι και γεμάτοι πληγές από τα βασανιστήρια, αλλά να ανασταίνονται ολοφώτεινοι, όμορφοι και αγέρωχοι, με καθαρά λευκά πουκάμισα, ξυρισμένοι και γελαστοί.
Μπορούν να τους δουν να πιάνουν από το χέρι τα παιδιά του σήμερα και να τα οδηγούν σε ένα μέλλον φωτεινό, με δικαιοσύνη και χωρίς εκμετάλλευση.
Αυτό έκαναν κι αυτό θα κάνουν πάντα. Αυτές οι Αναστάσεις είναι πλέον οι χρεώσεις τους.
Κι αν είναι μικρές ακόμα οι εστίες της αντίστασης, οι «πιστοί» του αγώνα διακρίνονται για τη συνέπεια στο όνειρο. Αυτή η αξία είναι δυνατή, παρούσα και ισχυρή κινητήρια δύναμη.
Μαζί τους αντιστεκόμαστε κι εμείς σε όλα όσα διαλύουν τις ζωές μας και κυρίως στη λήθη.
Αν κάποιοι θέλουν να κρύψουν πως η Ιστορία της κοινωνίας των ανθρώπων είναι η Ιστορία της ταξικής πάλης, εμείς αυτό θα το φωνάζουμε.
Κι αν η Ιστορία που διδάσκονται σήμερα τα παιδιά στη Γ’ Γυμνασίου, σταματά στο 1870, αποσιωπώντας 150 χρόνια εγκληματικής δράσης του καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού, κι αν χρόνια τώρα γίνεται συστηματική προσπάθεια να διαγραφούν οι μαύρες σελίδες της ιστορίας από τη συλλογική μνήμη, εμείς – όλα όσα συνέβησαν – θα τα θυμόμαστε, θα τα σκαλίζουμε, θα τα συζητάμε και θα τα γράφουμε.
Λαός χωρίς μνήμη είναι λαός χωρίς μέλλον.
Γι’ αυτό είναι κάτι που δεν θα το υπογράψουμε ποτέ!
Καλό Πάσχα.

Αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη, ΠΣΚ 3-4-5/5/2024

katiousa.gr

BLACKROCK: Η πιο σατανική εταιρία που δεν έχεις ακούσει ποτέ - BigBusiness#38 | Powered by Freedom24

Παρέμβαση του Γιώργου Κύρτσου μετά τη συνέντευξη του προέδρου της Novartis στην εφημερίδα του Μαρινάκη

Σε παρέμβασή του ο Γιώργος Κύρτσος αναφέρει τα ακόλουθα:

Διάβασα τη συνέντευξη του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της Novartis Hellas στο Βήμα με τίτλο:

«Χωρίς καλή υγεία δεν υπάρχει οικονομία».

Η Novartis λεηλάτησε το δημόσιο ταμείο με καταχρηστικές εμπορικές πρακτικές που συνέβαλαν στην χρεωκοπία του ελληνικού Δημοσίου.

Πλήρωσε γι αυτές πρόστιμο εκατοντάδων εκατ. δολαρίων στις ΗΠΑ και ούτε ένα ευρώ στην Ελλάδα.

Μετά το οριστικό κουκούλωμα του σκανδάλου από τον Μητσοτάκη,

δίνει και συμβουλές.

Η Ελλάδα διασύρεται από την ηγεσία της με τους κερδοσκόπους να θριαμβεύουν με εγγυημένη-γιατί άραγε;-

την ατιμωρησία.

periodista.gr

Μην είδατε την αγάπη μου...

Νόρα Ράλλη

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν η Φύση. Δεν είχε φύλο, ούτε κατασκευή ήταν κάποιου ή πολλών θεούληδων. Πάντα αγοράκια οι θεούληδες/δημιουργοί και μάλιστα «θυσιαζόμενα» συνήθως. Κάποιοι, βλέπεις, δεν θέλησαν να ακολουθήσουν την έτοιμη δουλειά του μπαμπάκα τους (βλάκας ήταν ο ξάδερφος ο Αρίστος που έγινε μαραγκός σαν τον θείο τον Λάμπρο; Τη...Λαμπρή γιόρταζε κι αυτός και μάλιστα διπλά, καθώς πολύ καλός δάσκαλος αποδείχτηκε πως ήταν και περιουσία έκανε ο Αρίστος, γιατί άντε να βρεις καλό μαραγκό σήμερα!) και αντί να ακούσουν τη μάνα τους και να αναλάβουν τα ηνία ας πούμε ενός ξυλουργείου ενός, ας πούμε, που τον λέγαν Ιωσήφ και που, ας πούμε, αποδέχτηκε πως γεννήθηκες απ’ τον κρίνο και σε μεγάλωσε και τη ζωούλα σου όπως γούσταρες ώς τα 33 σου έζησες και λογαριασμό σε κανέναν δεν έδωσες (αν βρεις έστω και μία πληροφορία για τον Χριστούλη απ’ τα 13 ώς τα 33 του, εγώ θα ψηφίζω Ν.Δ. ώς να πεθάνω!) και ξαφνικά το είδες θεός και πας και μου σταυρώνεσαι για να πάρεις, λέει, πάνω σου τις αμαρτίες του κόσμου! Αντε και τις πήρες - ε, και; Χαμούλης γίνεται εκεί που εσύ μιλούσες για ειρήνη και αγάπη και δεν βλέπω κανέναν αναμάρτητο να σταματάει το κακό.
Ιστορίες σαν αυτές, όποια βάση αλήθειας κι αν έχουν, κατασκευές είναι. Η Φύση όμως δεν. Μοναχιά της υπήρξε, μοναχιά της άλλαξε επί εκατομμύρια χρόνια και για κάποιον γενναιόδωρο (αλλά και πολύ ηλίθιο - να τα λέμε κι αυτά) λόγο δημιούργησε, εκτός από τα λουλουδάκια του αγρού, και τον άνθρωπο. Μυαλό να αναπτύξει τη δυνατότητα του έδωσε και είδαμε τα χαΐρια μας. Αυτός ο προικισμένος από τη Φύση άνθρωπος, τόσο πολύ αυτο-προικίστηκε, που ανώτερος όλων αυτο-θεωρήθηκε. Μα, δεν έμεινε καν εκεί: η ψευδαίσθηση της θεϊκής του ανωτερότητας τον οδήγησε στο να κατασκευάσει και επίπλαστες θεωρίες για τον κατασκευαστή του: ξέχασε τη Φύση, ρούφηξε με το μπουρί της σόμπας ό,τι είχε και δεν είχε να πάρει από δαύτη (κοινώς: είναι ξεκάθαρα ο καπιταλισμός ηλίθιε!), αλλά δεν έμεινε καν εκεί. Στράφηκε και προς τον ίδιο τον άνθρωπο, θεωρώντας πλέον εαυτόν ως μοναδική μονάδα, ανώτερη και απ’ τον ίδιο τον ίδιο του. Μην κατανοώντας ότι πρόκειται για τον ίδιο τον ίδιο του. Μα ούτε αυτό τού ’φτασε: χρησιμοποίησε την ίδια τη Φύση, ως δημιουργό του που να «σταυρωθεί» της πρέπει, ώστε να δικαιολογήσει την απανθρωπότητά του. Ολο το παραπάνω συμπυκνώνεται σε μία λεξούλα, τόση δα μικρούλα κι ομορφούλα, που πιο φασισμός πεθαίνεις: φυσικοποίηση.
«Η ανισότητα είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης» είχε δηλώσει ο νυν (και αεί;) πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης το 2017 στη ΔΕΘ, όταν ακόμη προσπαθούσε να γίνει νυν (και αεί) πρωθυπουργός. Μάλιστα, είχε συμπληρώσει πως: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση. Οσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα»: όποιος δηλαδή πάει αντίθετα από τη δική του φυσικοποίηση της κοινωνικής ανισότητας, αυτός είναι που γίνεται βασιλιάς, δικτάτορας, θεός και κοσμοκράτορας. Πάρε τώρα ανισότητα για κυρίως, με έναν «κούλη» από δημοκρατία της πατάτας on the side και μια ουγγαρέζικη σαλάτα με έξτρα σος διαφθοράς με άρωμα χουντίλας και καλή σου χώνεψη!
Πως είναι η φύση των πραγμάτων να είναι το αρσενικό στοιχείο πιο επιθετικό, κατά συνέπεια η έννοια της γυναικοκτονίας έχει βιολογική βάση, είπε ένας άλλος φυσικοποιητής. Ψυχίατρος και υφυπουργός Υγείας είναι. Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι. Που χαρακτήρισε την αχαρακτήριστη δήλωσή του «σωστή επιστημονικά».
Καμία Ψυχιατρική Εταιρεία δεν έβγαλε ανακοίνωση. Κανένας σύλλογος ιατρών ή βιολόγων. Ο εν λόγω υπουργός είναι στη θέση του ακόμα. Ο επί κανέναν λόγο πρωθυπουργός, επίσης. Και η κοινωνία γεμίζει με φυσικοποιημένα ανθρωπάκια, δίχως κανέναν Λόγο. Καλά περνάει ωστόσο: κάθε άνοιξη σταυρώνει και κάποιον θεούλη, κάπως συχνότερα σκοτώνει και κάποια γυναίκα. Τους πρώτους τούς ανασταίνει. Τις δεύτερες τις θάβει.
Εσάς κι εγώ ρωτώ: Μην είδατε την αγάπη μου; Αυτή, που κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία...;

efsyn.gr

Καλό Πάσχα και Χρόνια Πολλά

 

Πίστη, θρησκεία, εκκλησία-εξουσία! Μια πιστή αριστερή εξηγεί τις διαφορές-Λαμπρινή Θωμά

Άλλο πίστη κι άλλο θρησκεία…Ο διαχωρισμός γίνεται από μία αριστερή δημοσιογράφο που δηλώνει πιστή. Γιατί η πίστη δεν έχει πολιτικό προσδιορισμό. Η Λαμπρινή Θωμά έμπειρη δημοσιογράφος από το The Press Project, μιλά για την Εκκλησία που είναι εξουσία και την πίστη που είναι κάτι τελείως διαφορετικό. 

Μιλά για τον Ιησού επαναστάτη και απαντά σε όσους προφανώς θα επικαλεστούν τον Καρλ Μαρξ και το «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Μιλά για φωτισμένους θρησκευτικούς ηγέτες, όπως ο Αναστάσιος Αλβανίας που εκπροσωπεί ότι «η πίστη δεν μπορεί να είναι προϊόν φόβου, αλλά προϊόν αγάπης». 

Δύσκολο να το πιστέψετε αλλά την εκπομπή την είχαμε συμφωνήσει με την Λαμπρινή Θωμά πολύ πριν ο κ.Κασσελάκης μας πει για το λάδι στη κολυμπήθρα της βάφτισης του.

Μπράβο στον υπουργό Σκρέκα...

...που μας «ενημέρωσε» δια τηλεοράσεως ότι το βαρύ αρνί είναι πιο ακριβό από το ελαφρύ. 

Dimitris Tsirkas

Ο ρόλος του υπουργού δεν είναι... μόνο να κυβερνά αλλά και να μορφώνει τον κόσμο, να τον εκπαιδεύει να ξεχωρίζει το φθηνό αρνί από το ακριβό με βάση τα κιλά του, για να μην τον πιάσουν κορόιδο οι αετονύχηδες χασάπηδες.

Κάθε φορά που οι δεξιοί κυβερνώντες αναγκάζονται να ασχοληθούν με τα προβλήματα των κανονικών ανθρώπων δοκιμάζουν και από μια έκπληξη. 

Ο Σκρέκας πχ, δεν του περνούσε από το μυαλό ότι το αρνί πουλιέται με το κιλό και όχι με το κομμάτι ή τον χαρακτήρα του και έσπευσε να το μοιραστεί μαζί μας. 

Τέτοια πληροφορία δεν είναι να την κρατάς για τον εαυτό σου, πόσο μάλλον αν είσαι υπουργός και παλεύεις καθημερινά με το τέρας της ακρίβειας.

Βέβαια, ένας δεξιός πολιτευτής είναι λογικό να μην ξέρει πώς πουλιέται το αρνί. Για αυτόν όλα τα αρνιά – παχουλά ή αδύνατα – είναι τα ίδια. Σαν τα πρόβατα που τον ψηφίζουν…

Dimitris Tsirkas

μέσω www.nonews-news.com

Μανωλης Κοττακης: Οι δικαστές κατηγορούν τους πολίτες όταν εκείνοι δεν καταλαβαίνουν τις αποφάσεις τους – τα κόμματα κατηγορούν τους αντιπάλους τους όταν εκπίπτουν οι προσδοκίες που καλλιεργούν

του Μανώλη Κοττάκη

Μέχρι πρότινος ήταν πολύ της μόδας να χρησιμοποιούν τα κόμματα τη λέξη «λαϊκισμός» όταν δεν μπορούσαν να δώσουν απαντήσεις στα αιτήματα των πολιτών και όταν δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν τις εξελίξεις και τις νέες τάσεις του εκλογικού σώματος. Καθετί που δεν καταλαβαίνει το πολιτικό μας σύστημα όταν φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια του το ονομάζει λαϊκισμό. Χωρίς να ρωτά τον εαυτό του σε συνθήκες υποτιθέμενης πλήρους κυριαρχίας του μέσα στους αρμούς του συστήματος γιατί αυτός ο λεγόμενος λαϊκισμός θεριεύει. Μετά την απόφαση του δικαστηρίου για το Μάτι και τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, τις οποίες φαίνεται ότι συμμερίστηκε έντρομη η κυβέρνηση που προανήγγειλε απαραδέκτως την άσκηση έφεσης από τον Αρειο Πάγο, η λέξη «λαϊκισμός» άρχισε να γίνεται της μόδας, εκτός από τον χώρο της πολιτικής, της διανόησης και της δημοσιογραφίας, και στον χώρο της Δικαιοσύνης.

Μετά τον «απολίτικο λαϊκισμό», νέα έννοια, υποτίθεται προχωρημένη, ο οποίος αποδόθηκε από το Μαξίμου στον νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα υποδεχόμαστε μία ακόμα νεότερη έννοια, τον «μηδενιστικό λαϊκισμό». Την έννοια που συναντήσαμε σε ανακοινώσεις της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Για να είμαστε δίκαιοι, η πρώτη που εισήγαγε στο λεξιλόγιο των δικαστών αυτή την έννοια ήταν η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στο Φόρουμ των Δελφών, η οποία, απαντώντας σε επικρίσεις για τον τρόπο που ασκεί τα καθήκοντά της, επιτέθηκε στην κοινωνία ότι «διολισθαίνει στον λαϊκισμό παρασυρόμενη από τα ανεξέλεγκτα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και από μάζες που υπηρετούν σκοπιμότητες», ενώ υποστήριξε ότι «ο λαϊκισμός είναι το προστάδιο του αυταρχισμού». Ολα αυτά καλά, αλλά θυμίζουν τη φράση ενός γνωστού διανοουμένου, ο οποίος με σκωπτικό τρόπο κάποια στιγμή αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι «ο λαϊκισμός δίνει τις λάθος απαντήσεις αλλά θέτει σχεδόν πάντοτε τα σωστά ερωτήματα».

Σε αυτό το σημείο ίσως βρισκόμαστε σήμερα. Και όσοι ρίχνουμε ανάθεμα στον λαϊκισμό και αρνούμαστε να παρατηρήσουμε τι τον γεννά θα έπρεπε να μελετήσουμε καλύτερα έναν πολύ ενδιαφέροντα πίνακα της τελευταίας μέτρησης της εταιρίας δημοσκοπήσεων Kapa Research, η οποία ακόμα μια φορά μετρά την εμπιστοσύνη και την αποδοχή των Eλλήνων σε συγκεκριμένους θεσμούς. Θα ήθελα να ζητήσω από όλους τους δικαστές, από όλους τους πολιτικούς, από όλους τους εκκλησιαστικούς μας ηγέτες και από όλους εμάς τους δημοσιογράφους να δούμε σε ποια θέση μάς κατατάσσουν οι Ελληνες σήμερα και σε ποια θέση μάς κατέτασσαν πριν από 10 χρόνια! Θα διαπιστώσουμε όλοι έντρομοι ότι ο βαθμός εμπιστοσύνης για τη Δικαιοσύνη, την Εκκλησία, την πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Υπάρχει κατρακύλα. Και η κατρακύλα αυτή δεν μπορεί να απαντηθεί με τσιτάτα περί λαϊκισμού. Περίπου δηλαδή είναι κατηγορούμενοι οι πολίτες που έχασαν την εμπιστοσύνη τους στους δημοσιογράφους, στους δικαστές και τους πολιτικούς.

Κάτι πρέπει να φταίει για να αδειάζει η κερκίδα και να αρνούνται να μας παρακολουθήσουν. Πώς γέμιζε η κερκίδα στο παρελθόν και μας εμπιστεύονταν και τώρα αδειάζει; Θα το εξηγήσουν αυτό οι υπουργοί και οι βουλευτές μας; Θα το εξηγήσουν οι δικαστές και οι εισαγγελείς μας; Θα το εξηγήσουμε εμείς οι δημοσιογράφοι στους εαυτούς μας; Εχουμε το κουράγιο να κάνουμε όλοι μαζί αυτή τη δύσκολη συζήτηση; Το να κατηγορείς τους πολίτες είναι πάρα πολύ εύκολη υπόθεση, αλλά δεν σου λύνει το πρόβλημα. Σταδιακά δημιουργείται στην ελληνική κοινωνία ένα κενό εμπιστοσύνης και ένα κενό εξουσίας. Το οποίο βεβαίως δεν δημιουργήθηκε από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά οικοδομήθηκε πάνω σε συγκεκριμένες πράξεις πασών των εξουσιών μέσα στον χρόνο. Τα βουνά δεν σχηματίζονται από τη μία μέρα στην άλλη ούτε γκρεμίζονται από τη μία μέρα στην άλλη.

Αντί λοιπόν να κουνάμε το δάχτυλο στον κόσμο και να τον κατηγορούμε για μηδενιστή και να λέμε βαρύγδουπες θεωρίες για τη μεταπολιτική χωρίς να εξηγούμε σε τι φταίει η πολιτική, καλό είναι να σκύψουμε, παρά τα προβλήματα, για να δούμε τι έχουμε κάνει εμείς λάθος. Διότι όσο δεν το κάνουμε εμείς τόσο θα ξεμακραίνει ο κόσμος από την στεριά. Και θα ανοίγει τα πανιά του για άλλα λιμάνια. Που εμείς θα τα ονομάσουμε μέσα στην αδυναμία μας και την αλαζονεία μας λαϊκιστικά. Τον κακό μας τον καιρό.

Υστερόγραφο: Για την ακρίβεια, να θυμίσουμε ότι ο Ποινικός Κώδικας που εφάρμοσαν οι δικαστές για να εκδώσουν την απόφαση για το Μάτι ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2019 από τον ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι, ενώ η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δεν τον καταψήφισαν αλλά απείχαν γιατί με τις διατάξεις του τακτοποιούνταν αιτήματα της διαπλοκής. Η μισή ηγεσία της Siemens αθωώθηκε με τον νέο Ποινικό Κώδικα από την ψήφιση του οποίου η Νέα Δημοκρατία του κυρίου Μητσοτάκη… απείχε. Οσο κι αν ψάξουμε στα πρακτικά εκείνης της Βουλής, όσο κι αν ψάξουμε στον Τύπο της εποχής, δεν θα βρούμε ούτε βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας να προειδοποιεί ότι με τις νέες διατάξεις οι ένοχοι για το Μάτι θα πέσουν στα μαλακά, αλλά ούτε και ανακοινώσεις των ενώσεων δικαστών και εισαγγελέων που να προειδοποιούν για τις επιπτώσεις του νομοθετήματος στο έργο των δικαστικών λειτουργών κατά την έκδοση των αποφάσεων. Κανείς δεν μίλησε όταν συντελέστηκε το νομοθετικό έγκλημα. Οταν έχουν συμβεί όλα αυτά λοιπόν, αλλού να ψάξει κανείς για τον μηδενισμό κι αλλού για τον λαϊκισμό. Οχι στους πολίτες, πάντως.

www.olympia.gr

Η Deutsche Welle διασύρει τα ελληνικά ΜΜΕ για τις σχέσεις ντροπής με το καθεστώς Μητσοτάκη

Δύσκολες εποχές για τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Αυτολογοκρισία, non-papers, επιθέσεις κατά δημοσιογράφων: Μια ακτινογραφία της ελληνικής δημοσιογραφίας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθερίας του Τύπου.

Κάκη Μπαλή

Ο θρύλος λέει ότι ο βασιλιάς, πρωθυπουργός και πατέρας της ανεξαρτησίας της Καμπότζης Νοροντόμ Σιχανούκ υποστήριζε πως έζησε σε “δύσκολες εποχές για πρίγκιπες”, καθώς επί πολλές δεκαετίες η χώρα του ήταν το κλωτσοσκούφι μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, των γειτόνων της και των Ερυθρών Χμερ. Σε πολύ λιγότερο… ηρωικές εποχές μπορεί βάσιμα να παραπονιέται κανείς σήμερα στην Ελλάδα ότι είναι δύσκολες εποχές για δημοσιογράφους και για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν είναι τυχαίο ότι για τρία συνεχόμενα χρόνια, η Ελλάδα είναι η τελευταία μεταξύ των χωρών της ΕΕ στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (RSF), έστω κι αν κατάφερε φέτος να ανέβη από τη ντροπιαστική 107η θέση στην παγκόσμια κατάταξη.
Το βασικό πρόβλημα των ελληνικών μέσων ενημέρωσης είναι ότι δεν μπορούν να βγάλουν τα λεφτά τους. Πρώτον, διότι η ελληνική αγορά είναι μικρή και τα ΜΜΕ πολλά και δεύτερον, διότι στα χρόνια του διαδικτύου έχει κυριαρχήσει η κουλτούρα του “τζάμπα”. Καθώς, μάλιστα, η Ελλάδα βίωσε μια δεκαετή οικονομική κρίση, το πρόβλημα επιβίωσης των ΜΜΕ οξύνθηκε - και δεν έχει ακόμη ξεπεραστεί. 
Τα ΜΜΕ για να επιβιώσουν χρειάζονται συνεχή επιδότηση από τους ιδιοκτήτες τους και τη στήριξη του κράτους. Και είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, εκδότες και καναλάρχες, που συνήθως βγάζουν τα λεφτά τους από άλλες δραστηριότητες, επιδοτούν τις ζημιογόνες εφημερίδες τους από βαθιά αγάπη για την έγκυρη ενημέρωση του κοινού. Οπότε οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί έγιναν όλο και πιο… στρατευμένοι υπέρ των συμφερόντων των ιδιοκτητών τους είτε επρόκειτο για επιχειρηματίες είτε για κόμματα. 
Το κυρίαρχο στις αίθουσες σύνταξης δεν είναι η λογοκρισία, αλλά η αυτολογοκρισία, ο δημοσιογράφος μαθαίνει να μην ενοχλεί τα αφεντικά του και τους φίλους των αφεντικών του. 

Η απροθυμία για ενημέρωση

Άντρας περπατά φορώντας μάσκαΆντρας περπατά φορώντας μάσκα. H πανδημία έδωσε τη χαριστική βολή στις εφημερίδες

Αλλά και το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, κυρίως από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά, απέκτησε μια μεγάλη δυσανεξία στις δημοσιογραφικές ερωτήσεις. Οι κυβερνήσεις αλλά και τα κόμματα της εκάστοτε αντιπολίτευσης προσπάθησαν -και σε μεγάλο βαθμό το πέτυχαν- να επιβάλλουν τα περιβόητα “non paper”, να στέλνουν έτοιμη τροφή στα δημοσιογραφικά γραφεία. Τουλάχιστον μέχρι το 2020 συνέχισαν να γίνονται συνεντεύξεις Τύπου. Με την πανδημία όμως τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Για υγειονομικούς λόγους οι συνεντεύξεις Τύπου σταμάτησαν και επί της ουσίας δεν επέστρεψαν ποτέ. 
Επιπλέον, η καραντίνα έδωσε τη χαριστική βολή στις εφημερίδες, η κυκλοφορία των οποίων είναι σήμερα στα τάρταρα. Οι ημερήσιες πανελλαδικής κυκλοφορίας εφημερίδες μετά βίας πουλούν 25.000 φύλλα την ημέρα, ενώ τα έσοδα από τις διαφημίσεις έχουν συρρικνωθεί. Όσο για τις ηλεκτρονικές συνδρομές, που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τα έσοδα όσων συνεχίζουν να παράγουν δημοσιογραφικό προϊόν, δεν έχουν περπατήσει. Το κοινό θεωρεί ότι το περιεχόμενο του Διαδικτύου είναι τζάμπα.   

Η κρατική (βλέπε κυβερνητική) επιρροή 

Ο Στέλιος Πέτσας

Στην πανδημία η κυβέρνηση αποφάσισε να στηρίξει τα μέσα ενημέρωσης με τα χρήματα των φορολογουμένων. Εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν για την προώθηση της καμπάνιας "Μένουμε Σπίτι", κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού στην Ελλάδα στα ΜΜΕ της λεγόμενης “λίστας Πέτσα” (από το όνομα του τότε κυβερνητικού εκπροσώπου Στέλιου Πέτσα που τη δημοσιοποίησε). Τα χρήματα κατευθύνθηκαν πρωτίστως σε ΜΜΕ που ήταν πρόθυμα να επαναλάβουν άκριτα την κυβερνητική γραμμή. Και να αγνοήσουν κάθε είδηση που μπορεί να ενοχλήσει την κυβέρνηση.

Μία είναι η ατζέντα 

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα ήταν πάντα έντονα χρωματισμένη, κυρίως στις ημερήσιες εφημερίδες που δεν έκρυβαν ποτέ την πολιτική τους προτίμηση. Το νέο στοιχείο όμως, που εξηγεί και την κατρακύλα της χώρας στους δείκτες της ελευθεροτυπίας, είναι η εντυπωσιακή επιβολή της μίας και μοναδικής ατζέντας. Το σύνηθες είναι να εμφανίζονται οι ίδιες ιστορίες, με τον ίδιο τίτλο με την ίδια σειρά στις περισσότερες ιστοσελίδες. Η άμεση αναπαραγωγή των "non papers", κυρίως των κυβερνητικών, είναι κοινή πρακτική. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, τα τηλεοπτικά κανάλια, οι μεγάλες εφημερίδες και τα ραδιόφωνα έχουν την ίδια γραμμή, τη γραμμή της κυβέρνησης. Απέναντι υπάρχουν ελάχιστα αντιπολιτευτικά μέσα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι πολύ κομματικά. 

Νέος κρατάει ένα κινητό τηλέφωνο. Για το σκάνδαλο των υποκλοπών δεν έχει λογοδοτήσει μέχρι σήμερα κανείς

Επιπλέον, δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, που κάποτε θα πρωταγωνιστούσαν σε όλα τα πρωτοσέλιδα, είτε δεν εμφανίζονται καν είτε κρύβονται σε κάποιο μονόστηλο των μέσα σελίδων. Αυτό έχει συμβεί κατά κόρον με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Μάλιστα όταν κάποιο φιλοκυβερνητικό μέσο ενημέρωσης προβάλλει κάποια είδηση ενοχλητική για την κυβέρνηση, αυτό ερμηνεύεται αμέσως, ως κόντρα του ιδιοκτήτη του με το Μέγαρο Μαξίμου κι όχι ως δείγμα έγκυρης δημοσιογραφίας. 

Οι παρακολουθήσεις και οι αγωγές
Σημειώνεται ότι δύο χρόνια μετά τις πρώτες αποκαλύψεις για την παρακολούθηση δημοσιογράφων (13 στο σύνολο) τόσο από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) όσο και με το παράνομο λογισμικό κατασκοπείας Predator δεν έχει λογοδοτήσει κανείς. Γενικά δεν έχει προσαχθεί κανείς στη δικαιοσύνη για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Αντιθέτως, δημοσιογράφοι σέρνονται στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμιση από τους πρωταγωνιστές των σκανδάλων - και ξοδεύουν πολύ χρόνο και πολύ ενέργεια για να αποκρούσουν τα αυτονόητα. Όσο για την κυβέρνηση, αντί να προσπαθήσει να ρίξει φως στην υπόθεση, προσπαθεί να εξουδετερώσει τις ρυθμιστικές αρχές (για παράδειγμα την ΑΔΑΕ) που το προσπαθούν. 

Η δολοφονία Καραϊβάζ

Λουλούδια στο σημείο δολοφονίας του Καραϊβάζ

Πάντως ένας από τους λόγους που η Ελλάδα είναι τόσο χαμηλά στην παγκόσμια κατάταξη της ελευθεροτυπίας είναι η πλημμελής προστασία της ασφάλειας και της ζωής των δημοσιογράφων. Ακόμη δεν έχει διαλευκανθεί η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ από το 2021, ενώ αρκετοί φωτορεπόρτερ αντιμετωπίζονται με τη βία από την αστυνομία, όταν προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους. Επιπλέον, κάθε επισήμανση από τον έξω κόσμο ότι κάτι δεν πάει καλά με την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα αποκρούεται από την κυβέρνηση και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης ως αποτέλεσμα μιας εκστρατείας συκοφαντικής δυσφήμισης με πολιτικά κίνητρα. 

www.dw.com

Ο Χριστός και η realpolitik

Τι θα γινόταν αν η Δύση προσφερόταν να αναστείλει την αποστολή όπλων στο Κίεβο, με αντάλλαγμα μια εκεχειρία;

του Μιχάλη Ψύλου

Η ρωσο-ουκρανική σύγκρουση φαίνεται να έχει φτάσει στο σημείο μηδέν, δηλαδή στη στρατιωτική «λύση».
Μοιάζει με ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος: ο ένας κερδίζει, ο άλλος χάνει.
Η Ρωσία κερδίζει όμως γιατί στρατιωτικά δεν μπορεί παρά να νικήσει. Εκτός και αν υπάρξει άμεση παρέμβαση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ, όπως ζητά ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, πεπεισμένος ότι η Ρωσία δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στον πόλεμο παρά μόνο με τα όπλα.
Ο Μακρόν υποτιμά όμως το γεγονός ότι η ρωσική στρατηγική βασίζεται στην πεποίθηση ότι οι ΗΠΑ θέλουν να συνεχίσουν με στρατιωτικά μέσα ό,τι επεδίωξαν με τον Γέλτσιν : την πλήρη υποταγή της Ρωσίας στη Δύση. Το Κρεμλίνο δεν θα διστάσει λοιπόν να περάσει σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, ακόμη και στα πρόθυρα μιας πυρηνικής σύγκρουσης.
Οι Ρώσοι προετοιμάζονται άλλωστε εδώ και δεκαετίες να επιβιώσουν σε έναν πυρηνικό πόλεμο. Ζουν σε μια απέραντη χώρα με τις πόλεις τους διάσπαρτες και απομακρυσμένες. Ρίξτε όμως μια ματιά στον χάρτη της Ευρώπης! Όλες οι ευρωπαϊκές πόλεις και μαζί τους η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών, θα καταστρέφονταν.
Μόνο η realpolitik μπορεί να μας σώσει. Όχι το πνεύμα του προφήτη του πολέμου, αλλά μόνο η λογική της ευθύνης μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα.

Ποιος δίνει τις εντολές
Δυστυχώς, το πρόσταγμα έχει πλέον η ισχυρή βιομηχανία όπλων που θέλει να συνεχιστεί ο πόλεμος. Και όσοι θέλουν την πολεμική οικονομία.
Οι 12 μεγαλύτερες αμυντικές βιομηχανίες της Ευρώπης έκαναν πέρυσι τζίρο 200 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αλλά και στην Αμερική, από τα 60 δις με τα οποία που αποφάσισε το Κογκρέσο να ενισχύσει την Ουκρανία, τα 23 δις θα δοθούν στις αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες για την αναπλήρωση των στρατιωτικών αποθηκών, 13 δις θα πάνε για άμεση υποστήριξη των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, 12 θα διατεθούν για αμυντικές επιχειρήσεις στην Ευρώπη και 7,85 δισ. θα δοθούν ως «δάνειο» στο Κίεβο για να υποστηρίξει τον προϋπολογισμό του, δεν ξέρουμε με ποιους ελέγχους.
Αν κάποιος ήθελε να σκεφτεί πόσο κοστίζει ένας σύγχρονος πόλεμος, φανταστείτε τι θα μπορούσε να επιτευχθεί πόση ανθρωπιστική βοήθεια θα μπορούσε να δοθεί μόνο με το κόστος ενός και μόνο πυραύλου που εκτοξεύεται καθημερινά.
Δεδομένου ότι ο πόλεμος κοστίζει χρήματα -η εμμονή με το κόστος είναι δυστυχώς καθημερινή, ο ανθρώπινος παράγοντας είναι δευτερεύων- για να χρηματοδοτηθεί εν μέρει ,η «νέα ιδέα είναι να ρευστοποιηθούν τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία και κεφάλαια που έχουν «παγώσει» στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Κάτι που μπορεί φυσικά να τινάξει στον αέρα όλο το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, όπως προειδοποιούν οι πιο συνετοί οικονομολόγοι.

Το πρώτο βήμα
Υποστηρίζεται βέβαια ότι ο Πούτιν δεν θα δεχόταν ποτέ ανακωχή σε καμία περίπτωση. Αλλά όσο κανείς δεν την προτείνει, αυτό δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί.
Τι θα γινόταν αν η Δύση προσφερόταν να αναστείλει την αποστολή όπλων στο Κίεβο, με αντάλλαγμα μια εκεχειρία;
Τις άγιες τούτες μέρες θα πρέπει οι πιστοί να θυμούνται ότι ο Χριστός ήταν αυτός που δεν φοβήθηκε να κάνει το πρώτο βήμα, σκεπτόμενος τις συνέπειες.
Ο Χριστός δίδαξε στον κόσμο ότι μερικές φορές θα χρειαστεί να κάνει το πρώτο βήμα για να ανακαλύψει ότι η απόσταση δεν υπήρξε ποτέ μεγάλη. «Ήμουν εγώ που σε αγάπησα πρώτος», θα πει ο Ιησούς σε εκείνον τον Ρωμαίο στρατιώτη ο οποίος, γοητευμένος από το Φως το αληθινό, αποφάσισε να τον ακολουθήσει.
Και στον σταυρό ο Χριστός έκανε και το δεύτερο βήμα: « Μεγαλύτερη αγάπη δεν υπάρχει από το να αφιερώσει κάποιος τη ζωή του για τους ανθρώπους », σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Αυτό παραμένει μέχρι σήμερα, το εγχειρίδιο της αγάπης Του: όποιος κάνει το πρώτο βήμα θα έχει πάντα και τον τελευταίο λόγο.

www.naftemporiki.gr

Καλήν Ανάσταση

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

Η Ανάσταση δεν είναι μύθος μήτε πίστη ούτε αναμενόμενη ελπίδα αλλά ολόιδια η ζωή. Είναι οι διακόσιοι σπόροι κερασιάς που γονιμοποιούν την άβυσσο. Είναι η ζωή που πεθαίνει χίλιες φορές κι ανασταίνεται άλλες τόσες, είναι τα προσφυγόπουλα και τα αόρατα παιδιά που μας κοιτούν, είναι οι σταυρωμένοι στα θερμοκήπια της ντροπής και οι ανέστιοι στις τρώγλες της ανέχειας και στα πεζοδρόμια του θανάτου, είναι  η Χριστίνα η δασκάλα  του κυρ-Αλέξανδρου και οι  βιασμένες ψυχοκόρες που περιμένουν την δεύτερη Ανάσταση, είναι η Ελένη και η Κυριακή, είναι όλες κι όλοι που ζητούν το μερτικό τους στο φως κραυγάζοντας «Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί».
Δύναμη και πλούτος ο ένας και Αγάπη ο άλλος πόλος του μεγάλου εκκρεμούς της Ιστορίας. 
Γι’ αυτό η ουσία της Ανάστασης σήμερα είναι η επαναφορά της αρχικής πίστης, της πίστης στην Αγάπη, την Αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη...

artinews.gr

Καβαρνός: Εγκώμια

Συναυλία στο Λίβανο. Εγκώμια Γ´ στάση, Αι γενεαί πάσαι (ω γλυκύ μου έαρ)

Μαρία Καρυστιανού: Όποτε ακούω τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τα Τέμπη πρέπει να πάρω ηρεμιστικό

«Είναι δυνατόν, τόσους μήνες μετά, με όλα αυτά που έχουν βγει στο φως να τολμά να μας μιλά για “θεωρίες συνομωσίας”;» ξεσπά κατά του πρωθυπουργού

Καταπέλτης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η Μαρία Καρυστιανού, η μάνα-σύμβολο του αγώνα των συγγενών των 57 νεκρών του εγκλήματος στα Τέμπη. Σε συνέντευξή της στην TRT – Θεσσαλική Ραδιοφωνία Τηλεόραση, η πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων «Τέμπη 2023» ξεσπά κατά του πρωθυπουργού, ο οποίος κυνικά δήλωσε ότι το μόνο που θα άλλαζε αν γυρνούσε το χρόνο πίσω θα ήταν η επικοινωνία σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη προκειμένου να μην αναδυθούν «θεωρίες συνωμοσίας».
«Κάθε φορά λέω ότι πρέπει να παίρνω ένα ηρεμιστικό πριν ακούσω τον κ. Μητσοτάκη να μιλάει για την Τέμπη. Το ξεχνάω όμως δυστυχώς και κάθε φορά έχω τις ίδιες παρενέργειες» ανέφερε χαρακτηριστικά η Μαρία Καρυστιανού.
«Δεν άλλαξε κάτι στην εικόνα που έχω σχηματίσει εγώ για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Πάλι βγήκε αλαζονικά να μας πει ότι αν γύριζε ο χρόνος πίσω,  δεν μετάνιωσε που δεν συμμετείχε σε κάτι ώστε να αποτραπεί αυτό το τραγικό συμβάν στην Ελλάδα, δεν θα άλλαζε κάτι στις δράσεις που έγιναν επί του πεδίου – γιατί όπως καταλαβαίνετε τα στοιχεία έπρεπε να συγκαλυφτούν – δεν θα άλλαζε κάτι. Τα ίδια θα έκανε, ίσως λίγο πιο προσεκτικά, παρά μας είπε ότι θα φρόντιζε να βουλώσει το στόμα μας πολύ πιο νωρίς» υπογράμμισε η Μαρία Καρυστιανού.
Η πρόεδρος του συλλόγου των συγγενών των θυμάτων εξέφρασε την οργή της για τις προκλητικές δηλώσεις του πρωθυπουργού. «Είναι δυνατόν, τόσους μήνες μετά, με όλα αυτά που έχουν βγει στο φως να τολμά να μας μιλά για “θεωρίες συνομωσίας”; Τελικά όποτε ακούμε “θεωρία συνομωσίας” από τον ίδιο και την παράταξή του, θα καταλαβαίνουμε ότι μιλάμε για την πλήρη πραγματικότητα που δεν θέλουν ούτε να την ακουμπήσουμε, ούτε να την σχολιάσουμε, ούτε να την αναλύσουμε. Αυτό λοιπόν που θέλουμε να κρύψουμε πολύ καλά, το ονομάζουμε θεωρία συνομωσίας και τελείωσε…» σημείωσε.
Παράλληλα, εξομολογήθηκε ότι δεν μπόρεσε να παρακολουθήσει όλη τη συνέντευξη του πρωθυπουργού. «Καταρχήν εκνευρίστηκα από το γεγονός ότι για ακόμη μια φορά η συνέντευξη έγινε σε πολύ ασφαλές περιβάλλον, με δημοσιογράφο ένα συγγενικό του πρόσωπο, αυτό είναι τραγικό, γελοίο, αρνούμαι να συμμετέχω σε αυτό, έστω και ως θεατής, οπότε είδα αποσπασματικά…» είπε.
Η Μαρία Καρυστιανού μίλησε για άλλη μια φορά για τον Γολγοθά που ζουν οι συγγενείς των 57 θυμάτων του εγκλήματος στα Τέμπη και στον αγώνα που δίνουν για δικαίωση. Χάρη σ’ αυτόν τον αγώνα άλλωστε, 14 μήνες μετά τη σιδηροδρομική τραγωδία, έρχονται στο φως νέα στοιχεία.
«Με δική μας πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια έχουμε φέρει στο φως κάποια πράγματα, τα οποία είχαν σκοπίμως χαθεί. Μπορέσαμε να τα βρούμε και να τα φέρουμε στην επιφάνεια» είπε.
«Για εμάς είναι ένας συνεχιζόμενος Γολγοθάς, όχι μόνο για το πένθος αλλά και για την αγωνία αν θα καταφέρουμε να συλλέξουμε τα στοιχεία προκειμένου να μπορέσουμε να τιμωρηθούν όλοι οι υπεύθυνοι, να μην γλυτώσει ούτε ένας. Αυτός είναι πλέον ο μοναδικός στόχος μας: Να μην γλυτώσει κανένας από τους εμπλεκόμενους σε αυτό το διπλό έγκλημα» είπε για τη δολοφονία 57 ανθρώπων και τη συγκάλυψης του εγκλήματος.

avgi.gr

Ο όντως χριστιανός Ιούδας ως επαναστατικό υποκείμενο

Κατέ Καζάντη

Στο πρόσωπο του Ιούδα συμπυκνώνονται όλα εκείνα που οι άνθρωποι λατρεύουν να μισούν: η κακότητα, απέναντι στον Αμνό του Θεού, η αχαριστία, απέναντι στη θεία Χάρη, η φιλαργυρία απέναντι στην απέραντη γενναιοδωρία. Το αρχέτυπο εκείνου που διέπραξε την έσχατη προδοσία, ανοίγει, με την ύπαρξή του, τη συζήτηση για το εν τω κόσμω κακό και πώς τούτο συμβιβάζεται με έναν πάνσοφο και δίκαιο θεό.

Αυτό που οι θεολογούντες φιλόσοφοι αποκαλούν θεοδικία είναι εδώ: το ερώτημα που έθεσε ο Γκότφριντ Λάιμπνιτς, πώς επιτρέπει ο Θεός να εισβάλλει το κακό στον κόσμο, απαντάται με το υπαρκτικό παρών του Ιούδα. Διότι η ύπαρξη ενός θεόθεν απόλυτου προορισμού, της βασιλείας δηλαδή του καλού, προσκρούει στην ατέλεια της ανθρώπινης ύπαρξης. Και στο αυτεξούσιο, η διαχείριση του οποίου είναι η αιτία των δεινών. Ένας βαθιά δημοκράτης Θεός, όμως, διά του κακού παραδίδει μαθήματα: τα λάθη και οι οδύνες κάνουν τους ανθρώπους σοφότερους –όταν δεν τους σκοτώνουν.

 Η ιστορία του Ιούδα είναι ενδεικτική. Ενώ κατανοείται μοναχά ως δεσμώτης στον φαύλο κύκλο του κακού, φορέας των προπατορικών αμαρτημάτων, κλείνει αυτοβούλως τον κύκλο της επίγειας ζωής του βαθύτατα αλλαγμένος. Διότι κατανόησε και, κατανοώντας, μετανόησε: η διά του Χριστού απολύτρωση, η νίκη του αγαθού καταφθάνει μέσω της μετάνοιας και της αυτοχειρίας. Δεν άντεξε την πληγή που ανοίχτηκε στη συνείδησή του, πλήρωσε τα επίχειρα, κρεμάστηκε. Επιστρέφοντας στην πίστη του στον Εσταυρωμένο, κατήγγειλε τον κόσμο που κάνει τον άνθρωπο υποχείριο στα αργύρια, διέρρηξε την εξάρτηση από το χρήμα, αποδόμησε την εξουσία των αρχιερέων. Επί της ουσίας, άνοιξε το δρόμο προς μιαν ιδιότυπη θεολογία της απελευθέρωσης, όπου ο αρχετυπικός άνθρωπος επαναρυθμίζει την αυθεντικότητά του, ακόμα και, δια του θανάτου του. Και απεμπολεί κάθε τι κακό. Γίνεται επαναστατικό υποκείμενο, σπάζοντας τις αλυσίδες της αμαρτίας και σώζοντας τον εαυτό του.

Καταγεγραμμένος «Ιούδας ο δόλιος, φιλαργυρίας ερών», που, φιλήματι, πρόδωσε «τον θησαυρόν της ζωής», υπέστη μιαν ιστορική και θρησκειολογική αδικία: αντί να αποτελέσει το πρότυπο εκείν@ που εν τέλει επαναστατεί απέναντι στην αμαρτωλή ταξική κοινωνία στην οποία η αυταξία είναι ανάλογη των αργυρίων, αντί δηλαδή οι χριστιανοί να σταθούν στην τελική του πράξη, εστιάζουν στην πρώτη, που έχει ήδη διά της δεύτερης, και τελικής, ακυρωθεί: η τραγικότητα του τέλους αναιρεί την κακότητα της απαρχής. Το αγαθό κυριαρχεί.

Μια ιδιότυπη αισιοδοξία αναφύεται  από το πάθος μιας βούλησης που στάθηκε εν τέλει στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Διότι αυτός είναι ο Ιούδας: μια αλλοτριωμένη συνείδηση, η οποία όμως ανυψώθηκε στον ιστορικό του ρόλο, ως υπηρέτης του Καλού.

O Ισκαριώτης, ο ζηλωτής με το ξίφος, όπως ομολογεί το όνομά του (σικάριος), είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο, το κατεξοχήν επαναστατικό υποκείμενο της ιστορίας του Θείου Πάθους των χριστιανών. Δίχως το φιλί του, ούτε σταύρωση ούτε Ανάσταση θα λάμβαναν χώρα, το δε σωτηριώδες σχέδιο της θείας οικονομίας, χάριν του ανθρώπου, θα έμενε κενό γράμμα. Στον Βάρναλη, τον μη χριστιανό, τον ποιητή της ύλης, που στέκει απέναντι σε κάθε μεταφυσική, ο Ιούδας αναδομείται. Γίνεται ο όντως άνθρωπος, τέλειος στην οντολογική ατέλειά του, που παλεύει και αγανακτεί για το δίκιο του. Και για τον Θεό του. 

"...Τούτ’ η καρδιά, και που μισεί και δικιοσύνη λαχταρά,
ζητάει δικά της δω στης Γης δυο πιθαμές χαλίκια,
απ’ τ’ αγαθά, που δώσε ο Θεός, ζητάει μερίδα δίκια!
Ποιος το φτωχό μου το κορμί και την ψυχή μου τη φτωχιά
απ’ τον κρυφό το Φαρισαίο κι απ’ τον τραχή Λατίνο,
από τον ξένο γέρακα θα σώσει κι απ’ την ντόπια οχιά;
Αυτούς σ’ ατάραγη ζωή κι αράθυμη ν’ αφήνω
κ’ εγώ ανεμόσκαλα σωμού στο γαλανό να στήνω;.."

Στην ιδεολογική μάχη που έδιναν οι πρωτοχριστιανοί, ξεχασμένη από καιρό, υλική και μεταφυσική ταυτόχρονα, το πρόσωπο του Ιούδα πρωταγωνιστεί. Κατέχει την πιο σημαντική, μετά τον Ιησού, θέση: είναι ο τραγικά αναγεννημένος προλετάριος άνθρωπος, αυτός που ενέδωσε στην τρυφή και προσκύνησε την κοσμική εξουσία αλλά σύντομα ανένηψε, θυσιάζοντας εαυτόν.

Και αν οι ιστορίες από το τέλος κρίνονται, η ιστορία του Ισκαριώτη δεν είναι η ιστορία ενός «δόλιου», αλλά το ανάποδό της.

artinews.gr

Ημέρες παθών και θαυμάτων στην αγορά εργασίας (της αναλήψεως στα ΑΤΜ για αυξήσεις και Δώρα)

Δημιουργική λογιστική στα όρια του... θαύματος εφαρμόζουν εργοδότες σε ολόκληρη τη χώρα.

του Δημήτρη Κωστάκου

Δημιουργική λογιστική στα όρια του… θαύματος εφαρμόζουν εργοδότες σε ολόκληρη τη χώρα, εμφανίζοντας ή εξαφανίζοντας, κατά το δοκούν, μισθολογικές αυξήσεις, ωριμάνσεις και Δώρα.

Εκατοντάδες καταγγελίες σχετικά με τη μη καταβολή του Δώρου Πάσχα και τον συμψηφισμό του με την προσαύξηση των μισθολογικών τριετιών έχουν στην διάθεσή τους τα συνδικάτα, ενώ το νέο τρικ αφορά στη μη καταβολή των μισθολογικών ωριμάνσεων, μέσω επιχειρησιακών συμβάσεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, σε αρκετές περιπτώσεις μόνο ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων «Η Ένωση» έγινε αποδέκτης 350 καταγγελιών για μη έγκαιρη εξόφληση Δώρου Πάσχα. Σε αρκετές περιπτώσεις, ο εργοδότης προκειμένου να αποφύγει το αυτόφωρο ενημέρωνε προφορικά τους εργαζόμενους ότι η προσαύξηση που έλαβαν από τον Ιανουάριο δεν αφορούσε μόνο στις τριετίες και τις μισθολογικές ωριμάνσεις, αλλά και στην σταδιακή καταβολή του Δώρου Πάσχα!

Με τον τρόπο αυτό, σε ενδεχόμενο έλεγχο από την Επιθεώρηση Εργασίας, ο εργοδότης θα παρουσίαζε την ελάχιστη αύξηση μισθού -ανάλογα με το αντικείμενο ελέγχου- είτε ως καταβολή των τριετιών, είτε ως σταδιακή πληρωμή του Δώρου. Επίσης, σε τουλάχιστον 15 περιπτώσεις η εργοδοτική πλευρά ακολούθησε τη γνωστή, όσο και ιδιότυπη μέθοδο του… βραχυπρόθεσμου δανεισμού.

Εργοδότες, αφού κατέβαλαν το Δώρο Πάσχα, ώστε να μπορεί να διαπιστωθεί η χορήγηση του σε περίπτωση ελέγχου, ανάγκασαν  τους εργαζόμενους να κάνουν ανάληψη του ποσού από το ΑΤΜ  και να το… επιστρέψουν στην επιχείρηση.

Εντωμεταξύ, κάποιες εταιρείες προωθούν  επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις, που ορίζουν ότι οι τακτικές αποδοχές απαρτίζονται από τον βασικό μισθό και προσαύξηση προϋπηρεσίας, η οποία υπολογίζεται με ειδικούς όρους αναγνώρισης και προσμέτρησης (πχ προϋπηρεσία που έχει διανυθεί μόνο στην ίδια ειδικότητα)! Με τον τρόπο αυτό, επιχειρείται η παραγραφή της προϋπηρεσίας του εργαζόμενου και η μη καταβολή ή η μερική καταβολή των μισθολογικών ωριμάνσεων.

Όμως, η τακτική μερίδας εργοδοτών να απαιτούν την επιστροφή μέρους των μισθών, της αμοιβής των υπερωριών και των δώρων Χριστουγέννων ή Πάσχα, η οποία συνεχίστηκε ακόμη και εν μέσω πανδημίας, έχει… βεβαρημένο παρελθόν.

«Φουσκωτοί», «συνοδοί», «υπεύθυνοι», «αυτοφωράκηδες» ή «συνεργάτες», αναλαμβάνουν (με το αζημίωτο φυσικά) τη συγκέντρωση χρημάτων τα οποία επιστρέφουν στον εργοδότη ακόμη και μέσα σε κουτιά από γλυκά, ρωτώντας με νόημα όσους εργαζόμενους αντιδρούν, αν επιθυμούν… επίσκεψη κατ’ οίκον. Οι εργαζόμενοι, φοβούμενοι αφενός ότι θα χάσουν τη δουλειά τους και αφετέρου ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι με άτομα που μπορεί να προξενήσουν πρόβλημα στους ίδιους και στις οικογένειές τους, συμβιβάζονται και τελικά υποκύπτουν στον εκβιασμό.

Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι τα τελευταία χρόνια, άτομα που απασχολούνταν σε άλλο «κλάδο» της (παρα)οικονομίας, βιοπορίζονται πλέον ως «εισπράκτορες» τέτοιων εταιρειών στο φως της ημέρας.

Από το 2017, τα συνδικάτα άρχισαν να γίνονται αποδέκτες καταγγελιών για εργοδότες που ζητούσαν την επιστροφή αποδοχών από τους εργαζόμενους.  Τον Μάιο του ίδιου έτους δημοσιεύθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση 22528/430 (ΦΕΚ Β 1721/18.5.2017) σχετικά με την καθιέρωση της υποχρεωτικής καταβολής από τους εργοδότες των αποδοχών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, μέσω τραπεζικού λογαριασμού. Πρόκειται για ΚΥΑ, η έκδοση της οποίας καθυστέρησε έξι ολόκληρα χρόνια, αφού ο σχετικός νόμος είχε ψηφιστεί το 2011.

Η εξέλιξη αυτή, είχε ως αποτέλεσμα πολλοί εργοδότες που μέχρι εκείνη τη στιγμή ανάγκαζαν τους εργαζόμενους να υπογράφουν εν λευκώ εξοφλητικές αποδείξεις για χρήματα τα οποία δεν άγγιζαν καν, να καταθέτουν υποχρεωτικά τον μισθό στον τραπεζικό λογαριασμό των εργαζομένων. Από εκείνο το σημείο και έπειτα, άρχισε να εφαρμόζεται η τακτική της επιστροφής χρημάτων στον εργοδότη δια της… τεθλασμένης.

Εργαζόμενοι επικοινωνούσαν με τα συνδικάτα, καταγγέλλοντας ότι εργοδότες κατέθεταν στον τραπεζικό λογαριασμό μισθούς, δώρα, επιδόματα, προσαυξήσεις για υπερβάλλουσα και υπερωριακή απασχόληση, αλλά στη συνέχεια τους ζητούσαν να μεταβούν αυθημερόν στο κοντινότερο ΑΤΜ, να κάνουν ανάληψη του ποσού και να το επιστρέψουν.

Και προφανώς επειδή ο δρόμος προς το ΑΤΜ ήταν μακρύς και… δύσβατος (όταν, μάλιστα, πρόκειται να επιστρέψεις χρήματα για τα οποία έχεις δουλέψει), οι εργαζόμενοι είχαν «συνοδό», τον οποίο όριζε ο εργοδότης. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση, η οποία αφορά στην παράδοση των φακέλων με τα χρήματα των εργαζομένων σε άγνωστο άτομο, με εμφανώς… καλή φυσική κατάσταση, μέσα  σε κουτί με κρουασάν.

Μια παραλλαγή της εξαναγκαστικής επιστροφής μισθού, κατεγράφη ως… άτυπη ενίσχυση προς την επιχείρηση. Ο εργοδότης, εκτός από τον μισθό κατέθετε στους τραπεζικούς λογαριασμούς του προσωπικού και μπόνους, το οποίο οι εργαζόμενοι ήταν υποχρεωμένοι να εκταμιεύσουν άμεσα και να το επιστρέψουν στην επιχείρηση.

Η αναγκαστική οικονομική ενίσχυση συνεχίστηκε σε κάποιες επιχειρήσεις, με εργοδότες να απαιτούν εν μέσω πανδημίας και οικονομικής κρίσης, μέρος ή και ολόκληρο το ποσό της αποζημίωσης ειδικού σκοπού που έλαβαν οι εργαζόμενοι από το κράτος και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ξεπερνά τα 534 ευρώ το μήνα.

Υπήρξαν, όμως και «επιστημονικοί» τρόποι. Όπως η «διευκόλυνση» εργαζομένων από την επιχείρηση κατά την διαδικασία υποβολής των ατομικών δηλώσεων για την αποζημίωση ειδικού σκοπού, καθώς είχαν τεθεί σε αναστολή σύμβασης. Οι εργαζόμενοι παρέδιδαν τους κλειδαρίθμους taxisnet στον λογιστή του εργοδότη και όταν ερχόταν  η ώρα να λάβουν από το κράτος την ειδική αποζημίωση, διαπίστωναν ότι είχε δηλωθεί άγνωστος σε εκείνους τραπεζικός λογαριασμός.

Πηγή: kosmodromio.gr

Το θράσος (και ο Χατζηπετρής)...

Κορίνα Βασιλοπούλου

Ενα από τα πράγματα που θαύμασα αυτές τις μέρες ήταν η υπομονή και η ψυχραιμία των υγειονομικών στη Μυτιλήνη. Πράγματι, απαιτούνται τόνοι ψυχραιμίας να είσαι υγειονομικός στο ΕΣΥ, με τα αμέτρητα προβλήματα που αντιμετωπίζει, να έχεις απέναντί σου έναν θρασύτατο Αδωνι Γεωργιάδη, για δεύτερη φορά υπουργό Υγείας, να σε προσβάλλει, να σε απαξιώνει κι εσύ να περιορίζεσαι στις ηχητικές αποδοκιμασίες...
Αλλά, όσο και αν αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος παίζει άσχημα με τα νεύρα μου, όπως και με τα νεύρα πολλών άλλων ανθρώπων, υποθέτω, οφείλω να του αναγνωρίσω ένα σημαντικό προτέρημα: την αυτογνωσία.
«Εγώ έχω πάρει μόνος μου 68.000 σταυρούς», είπε και είχε δίκιο. Στην ουσία, όχι στην ακρίβεια, καθώς στις εκλογές της 21ης Μαΐου του 2023 δεν έλαβε 68.000 σταυρούς, αλλά 63.729. Εκτός αν αναφερόταν στις βουλευτικές του 2019 όπου έλαβε 67.966 ψήφους. Οπως και να ‘χει, ήταν ο τρίτος στη σειρά με τους περισσότερους σταυρούς από όλους τους εκλεγμένους βουλευτές της Ν.Δ.
Επομένως, ποιος φταίει για το θράσος του Αδ. Γεωργιάδη; Σίγουρα όχι μόνο ο Σαμαράς ο οποίος τον κουβάλησε στο κόμμα στο πλαίσιο του ανοίγματος προς την άκρα Δεξιά. Από το 2012 και μετά, δεκάδες χιλιάδες ψηφοφόροι της Ν.Δ. στην Αττική τον σταυρώνουν ανελλιπώς, προσφέροντάς του με την ψήφο τους δύναμη και οφίτσια.
Δεν θα αναλωθώ επαναλαμβάνοντας τα γνωστά και τετριμμένα για το παρελθόν και το ποιόν του ανδρός. Ο,τι κι αν είναι αυτό που προσφέρει στους ψηφοφόρους του ο Αδωνις Γεωργιάδης, προφανώς τους αρέσει και το επιβραβεύουν. Επομένως, για το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πολιτικός ορίζει σε σημαντικό βαθμό τις ζωές μας από διάφορα κατά καιρούς πόστα «φταίμε κι εμείς, φταίτε κι εσείς, φταίνε και οι άλλοι», που έλεγε και ο αείμνηστος Λουκιανός Κηλαηδόνης. Ας μην επιχειρήσουμε να το φορτώσουμε και αυτό στον καημένο τον Χατζηπετρή.

efsyn.gr

Μεγάλη Παρασκευή – “Αναφορά στον Γκρέκο” Νίκος Καζαντζάκης

Νίκος Καζαντζάκης

Τη Μεγάλη Παρασκευή, ο δάσκαλος, μας πήγε στην εκκλησία να προσκυνήσουμε το Σταυρωμένο.

Μας γύρισε ύστερα στο σχολειό

να μας ξηγήσει τι είδαμε, ποιον προσκυνήσαμε

και τι θα πει Σταύρωση.

Αραδιαστήκαμε στα θρανία,

κουρασμένοι, βαριεστημένοι,

γιατί δεν είχαμε φάει παρά λεμόνι

και δεν ήπιαμε παρά ξύδι,

για να δοκιμάσουμε κι εμείς τον πόνο του Χριστού.

Άρχισε λοιπόν,

με βαριά επίσημη φωνή να μας ξηγάει

πως ο Θεός κατέβηκε στη γη και γίνηκε Χριστός,

κι έπαθε και σταυρώθηκε

για να μας σώσει από την αμαρτία.

Ποια αμαρτία;

Δεν καταλάβαμε, μα καταλάβαμε καλά

πως είχε δώδεκα μαθητές

κι ένας, τον πρόδωσε. Ο Ιούδας.

– Κι ήταν ο Ιούδας, σαν ποιον; Σαν ποιον;

Είχε απλώσει το δείχτη του χεριού του

και τον μετακινούσε από τον έναν μας στον άλλο,

ζητώντας να βρει

με ποιον από εμάς έμοιαζε ο Ιούδας.

Κι εμείς ζαρώναμε και τρέμαμε, μην μπας

και σταθεί το δάχτυλο το φοβερό πάνω μας.

Κι άξαφνα ο δάσκαλος έσυρε φωνή,

και το δάχτυλό του στάθηκε

σ’ ένα χλωμό φτωχοντυμένο παιδάκι

με όμορφα ρουσόξανθα μαλλιά.

Ήταν το Νικολιό, που ‘χε φωνάξει πέρυσι:

”Σώπα δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί”.

Να σαν το Νικολιό! φώναξε ο δάσκαλος.

Έτσι χλωμός, έτσι ντυμένος κι αυτός,

κι είχε κόκκινα μαλλιά,

κόκκινα σαν τις φλόγες της Κόλασης!

Το κακόμοιρο το Νικολιό, ξέσπασε σε θρήνο

κι εμείς όλοι, που είχαμε γλιτώσει από τον κίνδυνο,

τον αγριοκοιτάζαμε με μίσος,

και συμφωνήσαμε κρυφά από θρανίο σε θρανίο,

άμα βγούμε έξω να τον σπάσουμε στο ξύλο,

που πρόδωσε τον Χριστό.

Ευχαριστημένος ο δάσκαλος,

που έτσι μας έδειξε χειροπιαστά πως ήταν ο Ιούδας,

μας σχόλασε, κι εμείς, βάλαμε στη μέση το Νικολιό,

κι ως βγήκαμε στο δρόμο,

αρχίσαμε να τον φτύνουμε και να τον δέρνουμε.

Πήρε αυτός δρόμο κλαίγοντας,

μα εμείς τον κυνηγούσαμε με τις πέτρες.

Τον προγκούσαμε ”Ιούδα! Ιούδα!”,

ωσότου έφτασε στο σπίτι του και τρύπωξε μέσα.

Το Νικολιό,

δεν ξαναφάνηκε στην τάξη.

Δεν ξαναπάτησε στο σχολειό.

Ύστερα από τριάντα χρόνια,

που είχα γυρίσει από τη Γαλλία στο πατρικό σπίτι

κι ήταν Μεγάλο Σάββατο,

χτύπησε η πόρτα και φάνηκε στο κατώφλι

ένας χλωμός, αδύνατος άντρας, με κόκκινα μαλλιά.

Έφερνε τα καινούρια παπούτσια

που ‘χε παραγγείλει για όλους μας ο πατέρας

για τη Λαμπρή.

Στάθηκε δειλιασμένος.

Με κοίταξε, κούνησε το κεφάλι.

– Δε με γνωρίζεις; Δε με θυμάσαι;

Κι ως να μου το πει, τον γνώρισα.

– Το Νικολιό! φώναξα.

– Ο Ιούδας…

έκαμε αυτός και χαμογέλασε με πικρία.

Απόσπασμα από το βιβλίο: ”Αναφορά στον Γκρέκο”

Πηγή: Facebook

μέσω sioualtec.blogspot.com