Mpelalis Reviews
Πέμπτη 31 Ιουλίου 2025
Να μάθουμε να ζούμε με τον Μητσοτάκη
«Να μάθουμε να ζούμε με τις φωτιές» μας είπε ο Συνολάκης, που θα άδειαζε το Μάτι σε είκοσι λεπτά. Να μάθουμε να ζούμε, επίσης, με τις πλημμύρες, να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς, να μάθουμε να ζούμε με την ακρίβεια και τη φτώχεια, να μάθουμε να ζούμε με την αδιαφάνεια, να μάθουμε να ζούμε με τα καρτέλ, να μάθουμε να ζούμε με την απουσία της Δικαιοσύνης, να μάθουμε να ζούμε με τους δρόμους – καρμανιόλα, να μάθουμε να ζούμε με τον φόβο, να μάθουμε να ζούμε με την «ατομική ευθύνη», να μάθουμε να ζούμε με την καταστρατήγηση των νόμων και του Συντάγματος, να μάθουμε να ζούμε χωρίς εργασιακά δικαιώματα, να μάθουμε να ζούμε με το ψέμα να γίνεται είδηση και την αλήθεια να βαφτίζεται ως «τοξική». Να μάθουμε να ζούμε με τον Μητσοτάκη. Christos Xanthakisστο X
*** Ζούμε στη χώρα που είναι υπουργοί «πρώτης γραμμής» οι «μουσαφιραίοι» από το ΛΑΟΣ, δημοσιογράφοι ο Άρης Πορτοσάλτε και ο Γιάννης Πρετεντέρης και πολιτική αναλύτρια η Μαριάννα Πυργιώτη. «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει, με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης για τη χώρα που έβλεπε τότε, στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να ζούσε στις μέρες μας και να παρατηρούσε πώς, μέσα στην επίφαση της προόδου, αποσυντίθεται αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε Ελλάδα. Όχι από την έλλειψη ελιάς, αμπελιού ή καραβιού — αλλά από την έλλειψη δημοκρατίας. Αθηναία Ανακονταστο X
*** Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διοικεί απλώς τη χώρα. Επανεγγράφει στην ουσία τους όρους του πολιτεύματος. Και το πράττει όχι μέσα από συνταγματικές αλλαγές (θα γίνει κι αυτό) ή θεσμικές τομές, αλλά μέσα από μια συστηματική απαξίωση του πολιτικού συστήματος, του ελεγκτικού ρόλου του Κοινοβουλίου και της ανεξαρτησίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Καθίκιστο X
*** Πίσω από το προσωπείο του «εκσυγχρονιστή» και «τεχνοκράτη» Μητσοτάκη, εδραιώθηκε μια πρωτοφανής συγκέντρωση εξουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου, αντίστοιχης με του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία. Η Βουλή, αντί να λειτουργεί ως θεσμικό αντίβαρο, μετατράπηκε σε ένα επικυρωτικό όργανο αποφάσεων που λαμβάνονται ερήμην της δημόσιας διαβούλευσης. Η αντιπολίτευση απαξιώθηκε ως «τοξική», οι επιτροπές ελέγχου αδρανοποιήθηκαν, η διαδικασία του κοινοβουλευτικού διαλόγου συρρικνώθηκε σε fast-track νομοθετήσεις και τροπολογίες της τελευταίας στιγμής. Venetiaστο X
*** Όσο για τα ΜΜΕ; Η κατάσταση είναι αντίστοιχη κι ακόμα χειρότερη. Εν μέσω κρίσης που αντιμετωπίζουν ούτως ή άλλως τα περισσότερα ΜΜΕ, η περίφημη «λίστα Πέτσα» και τα επόμενα «δώρα» στους καναλάρχες, δεν αποτέλεσαν απλώς συγκυριακές ρυθμίσεις, αλλά δημιούργησαν το σύμβολο μιας νέας σχέσης μεταξύ κυβέρνησης και ενημέρωσης. Σχέσης εξάρτησης και όχι ελέγχου. Η Ελλάδα βρέθηκε στην τελευταία θέση της Ε.Ε. στην κατάταξη ελευθερίας του Τύπου (RSF), καταγράφοντας φαινόμενα παρακολούθησης δημοσιογράφων, συστηματικής υπονόμευσης ερευνητικής δημοσιογραφίας και ωμής κυβερνητικής παρέμβασης στον δημόσιο λόγο. μπερναμπέοστο X
*** Η απαξίωση των θεσμών και των «πυλώνων» της Δημοκρατίας δεν είναι απλά μια παρενέργεια. Είναι στρατηγική. Ένα σχέδιο που εκτελείται μεθοδικά, με τον μανδύα της σταθερότητας, της οικονομικής ανάπτυξης και της απολιτικής τεχνοκρατίας. Ο πολίτης καλείται έτσι να συνηθίσει: Να μάθει να ζει χωρίς ουσιαστική ενημέρωση, με μία βουλή – βιτρίνα και βλέποντας καθημερινά φαινόμενα ανεξέλεγκτης εξουσίας, χωρίς λογοδοσία. antonis kelaidonisστο X
*** Αλλά η Δημοκρατία δεν είναι υπόθεση συνήθειας. Είναι υπόθεση αντίστασης. Κι όταν η απαξίωση των θεσμών γίνει κανονικότητα, τότε δεν έχουμε απλώς μία κρίση. Έχουμε μετάλλαξη του πολιτεύματος.
Συμφωνία ''υποταγής'' υπέγραψε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν με τον Ντόναλντ Τραμπ
Η Γερμανίδα φον ντερ Λάιεν μόνο για έναν τομέα «διαπραγματεύθηκε»: την αυτοκινητοβιομηχανία –την παραδοσιακή βιομηχανία της πατρίδας της άλλωστε
Μια πολύ πικρή γεύση άφησε στα στόματα των περισσότερων Ευρωπαίων η «εμπορική ειρήνη» που υπέγραψε η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, με τον Ντόναλντ Τραμπ .
«Μια κακή συμφωνία» όπως γράφει σήμερα η ισπανική El Pais στο κύριο άρθρο της. Μια συμφωνία «υποταγής» της ΕΕ στις ΗΠΑ, κατά τη γαλλική κυβέρνηση.
Στο θέρετρο του γκολφ στη Σκωτία που υπεγράφη η «συμφωνία» υπήρχε άλλωστε ένας ισχυρός, εκλεγμένος ηγέτης με πλήρη λαϊκή νομιμοποίηση και εκτελεστική εξουσία από τον Αμερικανικό λαό.
Από την άλλη πλευρά, η κυρία φον ντερ Λάιεν, η οποία σαφώς και δεν αντικατοπτρίζει άμεσα τη βούληση των Ευρωπαίων πολιτών ή των μεμονωμένων κυβερνήσεων.
Στη Σκωτία απλά, έγινε μια διαπραγμάτευση μεταξύ του Τραμπ και του…Τραμπ. Η άλλη πλευρά, απλώς δεν ήταν… εκεί. Όχι μόνο λόγω θεσμικής αδυναμίας, αλλά και λόγω σημαντικής έλλειψης ισχυρής βούλησης. Και όλα αυτά με έναν υποτιθέμενο εταίρο που έχει αποδειχθεί εντελώς αναξιόπιστος!
Πυροδότησε πόλεμο εντός της ΕΕ
Κι όμως: Η πρόεδρος της Κομισιόν προτίμησε να πυροδοτήσει τον πόλεμο λοιπόν, εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Προσπαθώντας δήθεν, να ξορκίσει τα χειρότερα, η επικεφαλής της «ουράνιας γραφειοκρατίας» των Βρυξελλών, συνθηκολόγησε απέναντι στον Αμερικανό πρόεδρο.
Δύσκολα άλλωστε μπορεί να χαρακτηριστεί «συμφωνία» μια απόφαση με την οποία η ΕΕ δέχεται χωρίς αντίμετρα, γενικούς δασμούς 15% στο μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών της προς τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Όταν επίσης, η φον ντερ Λάιεν δεσμεύει τις 27 χώρες μέλη να αγοράσει πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τις ΗΠΑ, αξίας 750 δισεκατομμυρίων δολαρίων, για τα επόμενα τρία χρόνια, αλλά και να αυξήσουν τις αγορές αμερικανικών όπλων.
Το αποτέλεσμα της «συμφωνίας» είναι ότι τα προϊόντα που πουλάει η ΕΕ στις ΗΠΑ θα αυξηθούν από μια μέση επιβάρυνση μικρότερη από 5%, σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σε περίπου 17%.
Αυτό το ποσοστό θα μπορούσε να αφαιρέσει δύο ή τρία δέκατα της ποσοστιαίας μονάδας από την αύξηση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Μια σημαντική επίπτωση όταν η οικονομία της ΕΕ θα αναπτυχθεί μόλις κατά 1,1% φέτος και κατά 1,5% του χρόνου.
Ποιόν ωφελεί άραγε μια «συμφωνία» που υποχρεώνει τις ευρωπαϊκές εταιρείες να πραγματοποιήσουν επενδύσεις ύψους 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αυξάνοντας τον κίνδυνο αποβιομηχανοποίησης της Ευρώπης;
Ειδικά όταν -σύμφωνα με την έκθεση Ντράγκι– η ΕΕ έχει επενδυτικό κενό 800 δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως.
Ολες αυτές οι υποχωρήσεις, χωρίς καμία παραχώρηση από τον Τραμπ, ο οποίος στην πραγματικότητα διατηρεί δασμό 50% στο αλουμίνιο και τον χάλυβα και, για να τον διαπραγματευτεί ξεχωριστά, δεν έχει συμπεριλάβει ένα βασικό στοιχείο στον γενικό φόρο του 15%: τα φαρμακευτικά προϊόντα. Την μεγάλη βιομηχανία της Ευρώπης και της Ελλάδας, φυσικά.
Όλα για τη Γερμανία
Η Γερμανίδα φον ντερ Λάιεν μόνο για έναν τομέα «διαπραγματεύθηκε»: την αυτοκινητοβιομηχανία –την παραδοσιακή βιομηχανία της πατρίδας της άλλωστε!
Οι δασμοί για τα αυτοκίνητα που θα εξάγονται στις ΗΠΑ θα μειωθούν από το σημερινό 25%, στο 15%. Αυτό ζητούσε το Βερολίνο, αυτό «κατάφερε» η φον ντερ Λάιεν. Εξ` ου και η αντίδραση της Γαλλίας.
Όσο και αν η Ευρώπη διοικείται από «πολιτικούς νάνους», δεν μπορεί να αποδεχτεί αυτή την δρακόντεια συμφωνία. Γιατί η υιοθέτησή της από τους 27 θα σήμαινε τελικά την παραίτηση από το όραμα να αποτελέσει έναν ισχυρό διεθνή παράγοντα.
Η φον ντερ Λάιεν πρόσφατα κατόρθωσε να διασωθεί πολιτικά από την πρόταση μομφής στο Ευρωκοινοβούλιο. Τώρα όμως δεν αποκλείεται να ξαναπεράσει την ίδια δοκιμασία, όπως ήδη λένε αρκετοί ευρωβουλευτές, από όλες τις πολιτικές ομάδες.
Πηγή: www.naftemporiki.gr
Θερινή περικύκλωση: Αιγαίο – Κύπρος – Λιβύη
Και στο βάθος αναβάθμιση της Τουρκίας με σφραγίδα Ε.Ε. & ΝΑΤΟ
Ποιος θυμάται πλέον τη Διακήρυξη Φιλίας των Αθηνών; Ποιος θυμάται τα ήρεμα νερά, τα χαμόγελα, τις υποκλίσεις; Οι τελευταίοι μήνες αναδεικνύουν τη μεγάλη παγίδευση της χώρας μας στη ΝΑΤΟϊκής κοπής διαδικασία διαλόγου με την Τουρκία, η οποία νομιμοποίησε την επαναπροσέγγιση Τουρκίας-Δύσης, χωρίς την ίδια στιγμή να αίρεται ούτε μία από τις παράλογες διεκδικήσεις της εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου. Το ελληνικό ΥΠΕΞ μπορεί να εμφανίζεται καθησυχαστικό, να προετοιμάζει σαν να μη συμβαίνει τίποτα το επόμενο Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, και να δηλώνει πως δεν υπάρχει καμία υποχώρηση από τις εθνικές κόκκινες γραμμές. Η πραγματικότητα όμως δεν μοιάζει να συμφωνεί με αυτή τη θέση. Με την ενεργοποίηση του τουρκολιβυκού μνημονίου, την προσπάθεια νομιμοποίησής του και από τις δύο πτέρυγες της διχασμένης Λιβύης, και τη δημιουργία τετελεσμένων επί του πεδίου με ενεργειακές συμφωνίες και δημοσίευση χαρτών, το γκριζάρισμα περιοχών επεκτείνεται από το Αιγαίο και στις περιοχές νότια της Κρήτης, αναδεικνύοντας το τουρκικό σχέδιο περικύκλωσης της χώρας μας.
Χωρίς στρατηγική – Μόνο μπίζνες
Η ελληνική εξωτερική πολιτική μοιάζει να μην μπορεί να παράξει κάποια ουσιαστική πολιτική ανάσχεσης αυτών των σχεδίων περικύκλωσης. Δεν διάβασε έγκαιρα τον κίνδυνο του τουρκολιβυκού άξονα, και βρέθηκε μπλεγμένη στα βαθιά νερά της «Γαλάζιας Πατρίδας», που πλέον φτάνει μέχρι τα ανοικτά της Γαύδου και της Κάσου. Στο ΥΠΕΞ ισχυρίζονταν για χρόνια ότι μας προστατεύει η ΝΑΤΟϊκή ομπρέλα, αλλά βρεθήκαμε να παρακαλάμε τον Τραμπ για ένα βλέμμα. Στη συνέχεια πίστεψαν ότι αντί ανακήρυξης ΑΟΖ, αρκεί να δώσουν τα οικόπεδα νότια της Κρήτης στην Chevron και την Exxon Mobil – ξεχνώντας ότι αυτές κάνουν για χρόνια μπίζνες στις απέναντι ακτές της Λιβύης. Ακόμη και με τις φατρίες της Λιβύης πίστεψαν ότι θα έφταναν οι μπίζνες (με τον γιο του Χαφτάρ να έρχεται συχνά στα νότια προάστια της Αθήνας), αλλά η Τουρκία έδωσε εν τέλει περισσότερα, και βρισκόμαστε για μια ακόμη φορά εκτεθειμένοι.
Ήταν η ίδια τακτική που ακολουθήθηκε και στην ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης-Κύπρου, όπου θεωρήθηκε ότι τα συμβόλαια με γαλλικές και ιταλικές εταιρείες θα υπερισχύσουν των τουρκικών φρεγατών! Αυτό μοιάζει να αποτελεί τον επιχειρησιακό κανόνα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Είναι η ίδια λογική που αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο μιας σύμπραξης με την Τουρκία (με εγγυητή τις ΗΠΑ και την Ε.Ε.), παρόμοιας με την “καζάν-καζάν” λύση που έχουν προτείνει οι γείτονες. Μπορεί να φαντάζει καταστροφική για τα εθνικά συμφέροντα, αλλά ίσως να είναι κερδοφόρα για τις τσέπες λίγων εκλεκτών…
Κυπριακό αδιέξοδο
Λίγες μέρες πριν την επέτειο των 51 χρόνων από τον 1ο Αττίλα, πραγματοποιήθηκε η άτυπη πενταμερής για το Κυπριακό στη Νέα Υόρκη, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Κάπως έτσι βρεθήκαμε να συζητάμε, στο γεμάτο τυπικότητα και υποκρισία, αλλά κενό από ουσία πλαίσιο του ΟΗΕ για το Κυπριακό, με μια τουρκική ηγεσία (και την επί του κυπριακού εδάφους μαριονέτα της) για την «επανένωση», χωρίς να λέμε κάτι για την κατοχή! Την ίδια ώρα η τουρκική πλευρά επιμένει πως συζητά μόνο τη λύση των δύο κρατών, έχοντας σαν στόχο την πλήρη τουρκοποίηση του νησιού, και σπάζοντας κάθε αυταπάτη για «λύση».
Το έκανε ξεκάθαρο ο ίδιος ο Ερντογάν από τα κατεχόμενα, καλώντας τη διεθνή κοινότητα να «συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα» και να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος. Το έκαναν ξεκάθαρο οι στρατιωτικές δυνάμεις που παρέλασαν για να γιορτάσουν την εισβολή, αποτελώντας την προέκταση του Αττίλα μέχρι τις μέρες μας. Και η δική μας ηγεσία σε Αθήνα και Λευκωσία; Επιμένει στην πολιτική πρόσδεσης με το Ισραήλ, την ίδια στιγμή που συνεχίζει πιστά την γραμμή του «Η Κύπρος κείται μακράν», νομιμοποιώντας (αφού δεν την αμφισβητεί εμπράκτως) την τουρκική κατοχή.
Σενάρια αμερικανόπνευστων διευθετήσεων
Μπορεί όλα να δείχνουν ότι η Τουρκία δεν είναι διατεθειμένη να χαλαρώσει την πίεση σε κανένα μέτωπο, όμως μέρος των πολιτικών και οικονομικών (κυρίως αυτών, που δεν έχουν να σκεφτούν πιθανό πολιτικό κόστος) ελίτ εμφανίζεται αισιόδοξο για τη δυνατότητα επίλυσης των διαφορών. Κάτι θα ξέρουν; Πολλοί αναμένουν (άλλοι με τρόμο, άλλοι με ελπίδες) την νέα Αμερικανίδα πρέσβη, από Σεπτέμβρη, για να δουν πώς θα τοποθετηθεί και για τα θέματα αυτά η διοίκηση Τραμπ.
Ως τότε, μετριούνται οι δυνατότητες ελιγμών, η προθυμία υπηρέτησης των σχεδιαζόμενων, ενώ αναζητούνται γέφυρες και δίαυλοι επικοινωνίας με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Κάποιοι πιο «μαρτυριάρηδες» σπεύδουν να εμφανιστούν ως «πληρεξούσιοι» του Τραμπισμού στην Ελλάδα: ξεχνάνε τον πατριωτισμό, και βλέπουν ευκαιρία για μπίζνες (ακόμη και με τη Λιβύη και την Τουρκία), με μοχλό αλλού τον τουρισμό, αλλού την ενέργεια – υπό τις ευλογίες πάντα των αμερικανικών κολοσσών, που θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα σε ενεργειακό κόμβο, έστω και πλήρως δορυφοροποιημένη από την Τουρκία.
Ζητείται πολιτική υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας
Με όρους κατεπείγοντος αναζητείται πολιτική αποτροπής των επιβουλών κατά της χώρας, και υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας της. Όλα τα δεδομένα συνηγορούν ότι η πολιτική του δεδομένου συμμάχου των ΗΠΑ και Ισραήλ, η υποχωρητικότητα στις απειλές της Τουρκίας, η αδράνεια στο ευρωπαϊκό πεδίο και η αδυναμία αξιοποίησης των υπαρκτών αντιθέσεων μιας σειράς περιφερειακών δυνάμεων (ακριβώς λόγω της ετερόφωτης πολιτικής), στο φόντο μάλιστα της πολεμικής προετοιμασίας και της ανατίναξης κάθε «κανόνα» στις διεθνείς σχέσεις που υπόσχεται η πολιτική Τραμπ, προετοιμάζουν το έδαφος για σημαντικές υποχωρήσεις εις βάρος της χώρας μας.
Ήδη διάφοροι, μέσα από τα επίσημα κανάλια διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, σπεύδουν να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη για μια τέτοια αρνητική εξέλιξη. Τα άρθρα-μασάζ για την αναβάθμιση της Τουρκίας, την ανάγκη διαλόγου, τις δυνατότητες διευθετήσεων κ.λπ. έχουν ως στόχο να λειάνουν το έδαφος. Άλλοι, εντός και εκτός του πολιτικού συστήματος, προετοιμάζονται για το «μετά» μιας αρνητικής εξέλιξης ή εθνικής ήττας, προσπαθώντας εναγωνίως να διαχωριστούν από τις επιλογές του Μαξίμου στα Ελληνοτουρκικά – χωρίς όμως να πασχίζουν για την οικοδόμηση ουσιαστικής εναλλακτικής, ικανής να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ενός άλλου δρόμου. Είναι τέλος και εκείνοι (κυρίως στα αριστερά του πολιτικού φάσματος) που αδιαφορούν, επιμένοντας σε ένα business as usual, αποτελώντας εν τέλει μέρος του ενιαίου κόμματος του «κατευνασμού» και αδυνατώντας να κατανοήσουν τη λαϊκή αγωνία για όσα έρχονται.
Κούρσα εξοπλισμού της Άγκυρας
Αν έχεις τέτοιους συμμάχους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς; Με τις πλάτες της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ η Τουρκία ενισχύει την «αμυντική» (επιθετική σε κάθε περίπτωση) ισχύ της, την ίδια στιγμή που η πολεμική της βιομηχανία γίνεται σημαντικός παράγοντας προβολής ισχύος (με μεγάλα ντιλ, αλλά και επιτυχίες επί του πεδίου). Τώρα η Γερμανία φαίνεται να δίνει το πράσινο φως στην πώληση 40 αεροσκαφών Eurofighter Typhoon, που αναμένεται να κατασκευαστούν στη Βρετανία με εξαρτήματα που θα προμηθεύονται από τη Γερμανία. Και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού φαίνεται να παράγουν αποτέλεσμα οι διεργασίες για να αρθούν τα εμπόδια συμμετοχής της Άγκυρας στο πρόγραμμα των F35 (με κάποια φόρμουλα συνύπαρξης με τους S400)…
Την ίδια στιγμή, αν και εκτός Ε.Ε., η Τουρκία διεκδικεί και λαμβάνει κομμάτι της πίτας του προγράμματος επανεξοπλισμού της Ευρώπης, παρά τις λεκτικές διαφωνίες της χώρα μας στην είσοδο της Άγκυρας στο πρόγραμμα SAFE. Για τους Ευρωπαίους εταίρους φαίνεται να μετρά ως πλεονέκτημα η σημαντική παραγωγική ικανότητα της Τουρκίας στη μαζική παραγωγή οπλικών συστημάτων, που τόσο λείπει από τις χώρες της Ε.Ε. Άλλωστε η Τουρκία μετέχει εδώ και χρόνια στην αμυντική βιομηχανία της Ευρώπης, μέσα από συμπράξεις τουρκικών εταιρειών με σημαντικές ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες (όπως η ιταλική Leonardo). Είναι αυτό το πλεονέκτημα, το οποίο χρησιμοποιούν και διάφοροι ειδικοί (με διασυνδέσεις με το ΥΠΕΞ) των διεθνών σχέσεων στη χώρα μας για να πείσουν για την ανάγκη αποδοχής από τη χώρα μας αυτής της εξέλιξης. Βέβαια η αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας θα έπρεπε να γεννά άμεσα το ερώτημα, γιατί στην Ελλάδα η όποια παραγωγική δυνατότητα σε εξοπλισμούς οδηγήθηκε σε πλήρη απαξίωση και μαρασμό; Ποιοι προώθησαν (με το αζημίωτο) ως επωφελή υποτίθεται για τη χώρα την πλήρη εξάρτηση από την αμερικανική αγορά οπλικών συστημάτων;
Η σημαντική ανισομετρία αμυντικής ισχύος μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, αντί να γίνεται εργαλείο εκβιασμού (εσωτερικευμένου μάλιστα στα θεσμικά όργανα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής) με στόχο την εμπέδωση ενός ρεαλισμού της υποταγής ως μονόδρομου στα Ελληνοτουρκικά, θα έπρεπε να αποτελεί το έναυσμα μιας πορείας διόρθωσης για τη χώρα μας. Με πρώτιστη προτεραιότητα την ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας και τον σχεδιασμό κάλυψης των εθνικών αναγκών, στον αντίποδα του υπερεξοπλισμού για τις ΝΑΤΟϊκές ανάγκες.
Το μεγαλύτερο αμάρτημα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη
Το νέο ακροδεξιό και εμφυλιοπολεμικό σόου του υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη στη Βουλή, όταν και κατηγόρησε όσους στέκονται στο πλευρό των νεκρών παιδιών της Παλαιστίνης, ως φίλους των Τούρκων, δηλαδή ως προδότες της πατρίδας, απεικονίζει τον τρόπο που η σημερινή κυβέρνηση πολιτεύθηκε και πολιτεύεται. Ή μαζί μας ή εναντίον μας, χωρίς κανόνες.
Ο εκτελών χρέη “κηπουρού” του πρωθυπουργού στη Βουλή, Γιώργος Φλωρίδης είναι το πιο γνήσιο παράδειγμα του ανθρωπότυπου του ακροκεντρώου, που δημιουργήθηκε, καλλιεργήθηκε, γιγαντώθηκε και ανταμείφθηκε επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη.
Είναι ο ακροκεντρώος με εξουσία, κάτι που άλλωστε είναι και το μόνο “πιστεύω” του ακροκεντρώου, (δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον κεντρώο): να έχει εξουσία ή να έχει πρόσβαση σε χρήμα και εξουσία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με κρατικούς πόρους φρόντισε να μεγαλώσει και να ενισχύσει με τεράστια επιτυχία, τον στρατό των ακροκεντρώων, απλώνοντάς τους παντού στη δημόσια σφαίρα και στη δημόσια διοίκηση και έχοντας και αρκετούς στο υπουργικό συμβούλιο.
Πότε με τη στολή του ακροδεξιού, πότε με τη στολή του προοδευτικού, πότε με γραβάτα, πότε με την ψεύτικη λάμψη του λάιφ στάιλ, πότε με τα γυμνά οπίσθια του Μακεδονομάχου, ο ακροκεντρώος είναι πάντα έτοιμος να υποστηρίξει οτιδήποτε μοιράζει η κυβέρνηση και το αντίθετό του αν η κυβέρνηση αλλάξει γνώμη.
Η καλλιέργεια αυτού του κοινού έγινε με χρήμα, θέσεις, δολοφονία χαρακτήρων και θηριώδη προπαγάνδα.
Προπαγάνδα υπήρχε πάντα στην ελληνική πολιτική της Μεταπολίτευσης (αν και ποτέ σε τέτοιο βαθμό). Δεν είναι ανακάλυψη της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτό που άλλαξε όμως, είναι η υπερηφάνεια και η απουσία ντροπής. Τώρα πια οι προπαγανδιστές εμφανίζονται ως φορείς αλήθειας και τα λεφτά που τρώνε από το μέλλον των παιδιών του ελληνικού λαού τα κουνάνε μπροστά στα μούτρα μας. Ενίοτε κάνουν και πάρτι.
Εμφανίζονται αρχικά θιγμένοι αν αποκαλυφθεί η σχέση τους με την εξουσία, αλλά μόνο για λίγο. Μόλις περάσει το πρώτο σοκ, ακολουθεί η αντεπίθεση. Δεν φταίει αυτός που έχει σχέση με την εξουσία, αλλά αυτός που τον ζηλεύει και τον αποκαλύπτει.
Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Ο τρόπος διαχείρισης των σκανδάλων από την κυβέρνηση, χρειαζόταν ένα κοινό έτοιμο να δεχθεί ή να υποστηρίξει οποιονδήποτε ισχυρισμό.
Είναι βέβαιο ότι ακόμα και τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησης, βρέθηκαν προ (ευχάριστης για τους ίδιους) έκπληξης όταν κατάλαβαν ότι έχουν επιτυχώς δημιουργήσει ένα κοινό, που θα δεχόταν οποιαδήποτε αθλιότητα, αρκεί να συνεχιστεί η πρόσβαση τους στην εξουσία και τα καλά της.
Στις υποκλοπές, το σοβαρότερο των σκανδάλων, μετά το πρώτο σοκ, ακολούθησε η επικοινωνιακή διαχείριση, το χαμήλωμα του θέματος (εν μέσω θέρους) και τελικά από τις προφανείς ευθύνες της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού στο “φταίει ο Ανδρουλάκης που δεν πήγε να ενημερωθεί”.
Στα Τέμπη, ξεκινήσαμε από το σοκ και τα “τώρα σιωπή και βουβός θρήνος” και πήγαμε στο “μπάζωμα”, στην προστασία των πολιτικών πρωταγωνιστών και κυρίως στις χυδαίες ύβρεις κατά των γονέων των θυμάτων.
Στον ΟΠΕΚΕΠΕ από τα αίσχη του “Φραπέ” και του “Χασάπη”, φτάσαμε στο “μαζί τα φάγαμε” και στην επανάληψη της προστασίας των πολιτικών πρωταγωνιστών.
Στο μεταναστευτικό ο Πλεύρης εξευτελίζει την ελληνική ιστορία, εμφανιζόμενος ως κυνηγός των αδύναμων και εξαγγέλοντας αναποτελεσματικά μέτρα, με ρητορική χρυσαυγίτη.
Στο έγκλημα της γενοκτονίας στη Γάζα, όσοι αντιδρούν, είναι φίλοι των Τούρκων και προδότες και η κυβέρνηση με πρώτο βιολί τον όψιμο φίλο του Ισραήλ, Άδωνι Γεωργιάδη, ανησυχεί πιο πολύ για τον τουρισμό παρά για τα θύματα της πολιτικής Νετανιάχου.
Για όλες τις παραπάνω αθλιότητες υπάρχει ένας στρατός ακροκεντρώων, που στηρίζει με πάθος τα κυβερνητικά αφηγήματα.
Αν ξεκίνησαν ως τσιρλίντερ της κυβέρνησης, έχουν καταντήσει απολύτως έτοιμοι να πατήσουν πάνω σε σκελετωμένα σώματα παιδιών αν στην άλλη άκρη του δρόμου τους κουνήσει κάποιος ένα 50ευρω. Απολύτως αδιάφοροι για μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν, για την ακρίβεια που δεν αντιμετωπίστηκε, για το φιάσκο της Λιβύης και για το επιτελικό κράτος που μετατράπηκε σε σκετσάκι μεταξύ “Φραπέ” και “Χασάπη”.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα της παρούσας διακυβέρνησης.
Συστηματικά και με επιστημονικό τρόπο, έχει δημιουργήσει έναν αγεφύρωτο διχασμό στην ελληνική κοινωνία, που θα χρειαστεί χρόνια για να επουλωθεί.
Καλλιέργησε “το ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν” και αντιμετώπισε με χλεύη οτιδήποτε δεν έχει σχέση με την ισχύ και την αναπαραγωγή της εξουσίας της.
Αρκετοί είχαν επισημάνει ότι την τελευταία φορά που χρεοκόπησε η Ελλάδα, είχε προηγηθεί η ηθική χρεοκοπία σε όλους τους τομείς. Ακολούθησε η εμφάνιση των “δεν θέλω να μου κλέψει τη δόξα ο Τόμσεν” και αργότερα των “Γερούν γερά” και των “Βάστα Σόιμπλε”.
Στην επόμενη χρεοκοπία ένας στρατός ακροκεντρώων, που κάποτε εμφανίσθηκαν ως επιτελικοί σταυροφόροι, θα πάρουν ανάλογες και χειρότερες θέσεις, ανάλογα του ποιος θα βρίσκεται στην εξουσία.
Τετάρτη 30 Ιουλίου 2025
Αλέκος Παπαδόπουλος: Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως Πολιτειακές και Πολιτικές Αλλαγές
Ο Αλέκος Παπαδόπουλός, άλλοτε Υπουργός σε κρίσιμα Υπουργεία , με πάντα διακριτό δημόσιο λόγο, σε μια συνέντευξη αποκάλυψη στον 98.4, υποστηρίζει πως η Ελλάδα βρίσκεται σε οριακή υπαρξιακά κατάσταση, εξαιτίας κυρίως μία χρόνιας και διαρκώς επιταχυνόμενης αποθεσμοποίησης, όπου ο πρωθυπουργός εμφανίζεται ως ο "απόλυτος άρχοντας" όλων των αποφάσεων για την τύχη της χώρας, χωρίς κανέναν έλεγχο και λογοδοσία. Μάλιστα τονίζει ότι πριν από οποιαδήποτε αναγκαία μεγάλη μεταρρύθμιση, σε παιδεία, υγεία, δημόσια διοίκηση, οικονομία, η χώρα πρωτίστως χρειάζεται επειγόντως, ριζικές αλλαγές αρχικά στο Πολιτειακό σύστημα της χώρας και εν συνεχεία εκ παραλλήλου στο ίδιο το πολιτικό σύστημα. Κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για τις αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατία, προτείνει την επαναφορά του θεσμού της Γερουσίας για δευτεροβάθμιο νομοθετικό έλεγχο και τονίζει την ανάγκη ο Πρωθυπουργός της χώρας, να μη είναι ο "απόλυτος άρχοντας". Το επιτελικό κράτος της τελευταίας εξαετίας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία διευρυμένη γραμματεία μετακλητών υπαλλήλων του πρωθυπουργικού γραφείου, δεν αφορά την επιτελική οργάνωση του κράτους. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος τέλος, τονίζει εξαιρετικά ανήσυχος για την εξέλιξη των Εθνικών θεμάτων, σημειώνοντας ότι η αναθεωρητική ατζέντα της Τουρκίας προχωράει έχοντας απέναντι της μια αμέριμνη κατάσταση κατευνασμού, όπου ακόμη και βόρειοι ή νότιοι "γείτονες" της Ελλάδας, εμφανίζουν απαράδεκτες διεκδικήσεις. Έρχονται δύσκολα πράγματα στα εθνικά ζητήματα, σημείωσε εμφατικά.
Η Γάζα, ο Γολγοθάς και το Στάλινγκραντ του αιώνα μας
Όπως και το Στάλινγκραντ, έτσι και η Γάζα, η έκβαση αυτής της σύγκρουσης δεν θα έχει μόνο τοπικές και περιφερειακές συνέπειες. Θα έχει παγκόσμιες.
Ο παλαιστινιακός λαός πρωταγωνιστεί τους τελευταίους 20 μήνες και ιδίως τις τελευταίες εβδομάδες σε μία από τις μεγαλύτερες και πιο σημαντικές εποποιίες στον πανάρχαιο αγώνα του Ανθρώπου για
«Ο εχθρός δεν είναι η Χαμάς, ούτε η στρατιωτική της πτέρυγα. Ο εχθρός είναι κάθε παιδί στη Γάζα… Ούτε ένα παιδί δεν θα μείνει εκεί».
Πρώην βουλευτής Μοσέ Φεϊγκλίν στο ισραηλινό κανάλι 14, 22 Μαΐου 2024
«Χάρη στον Θεό, σβήνουμε τη Γάζα, σβήνουμε αυτό το κακό, όλη η Γάζα θα γίνει Εβραϊκή», υπουργός Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Ισραήλ, Αμιχάι Ελιάχου, Times of Israel, 24/7/2024
Ο παλαιστινιακός λαός πρωταγωνιστεί τους τελευταίους 20 μήνες και ιδίως τις τελευταίες εβδομάδες σε μία από τις μεγαλύτερες και πιο σημαντικές εποποιίες στον πανάρχαιο αγώνα του Ανθρώπου για Ελευθερία, στον αγώνα του Πολιτισμού κατά της Βαρβαρότητας και του Νεοφασισμού.
Είναι απολύτως συγκρίσιμη αυτή η εποποιία, σε ηρωισμό, αλλά και σε σημασία, με αυτή των υπερασπιστών του Στάλινγκραντ, που σφράγισε τον αγώνα της ανθρωπότητας κατά του Ναζισμού. Ίσως είναι και ανώτερη, γιατί οι υπερασπιστές της Γά .ζας δεν έχουν πίσω τους, για να τους προστατέψει από τις ορδές του γενοκτονικού, εγκληματικού Ισραήλ, ούτε κράτος, ούτε στρατό. Και όπως και το Στάλινγκραντ, έτσι και η Γάζα, η έκβαση αυτής της σύγκρουσης δεν θα έχει μόνο τοπικές και περιφερειακές συνέπειες. Θα έχει παγκόσμιες.
Το μόνο όπλο των Παλαιστινίων είναι η αξιοπρέπεια. Μας λένε: «Θα πεθάνουμε αλλά δεν θα φύγουμε από την πατρίδα μας», και το δηλώνουν εμπράκτως κάθε μέρα με αποτέλεσμα να λυσσάει όλο και περισσότερο το καθεστώς Νετανιάχου και ο ισραηλινός στρατός που έχει πια μετατραπεί, όλο και περισσότερο, σε στρατό δολοφόνων, βασανιστών, βιαστών και σαδιστών, ένας στρατός τα «κατορθώματα» του οποίου ξεπέρασαν ήδη αυτά των Ναζί, χωρίς μάλιστα να έχουν έστω τις «δικαιολογίες» των Ναζί.
Όχι φυσικά ότι οι δικαιολογίες των Χιτλερικών ευσταθούν στο ελάχιστο. Όμως η Γερμανία στράφηκε στον Ναζισμό μόνο αφού υπέστη επί πολλά χρόνια την ταπείνωση των Βερσαλλιών, τις συνέπειες της μεγάλης οικονομικής κρίσης του 1929 και την παράλυση και αδυναμία προσφοράς εναλλακτικής από τη Σοσιαλδημοκρατία και τον Κομμουνισμό. Ο Χιτλερισμός ήταν η απελπισμένη αντεπίθεση ενός ηττημένου έθνους, χωρίς, το επαναλαμβάνουμε, να αποτελεί αυτό κάποιας μορφής δικαιολογία για τους Ναζί.
Αλλά ποιος πείραξε, ποιος ενόχλησε τους Αμερικανούς και τους Εβραίους μετά το 1945; Αυτοί δεν είναι, σε μεγάλο βαθμό, η «άρχουσα τάξη», τα κυρίαρχα έθνη όλου του κόσμου; Σε τι και σε ποιον τάχα μου «αμύνονται», εξαπολύοντας τη μία πιο αιματηρή επέμβαση από την άλλη στη Μέση Ανατολή και σε όλη την υφήλιο εδώ και πολλές δεκαετίες;
Τι δικαιολογεί τον περιφερειακό και παγκόσμιο γκανγκστερισμό του Ισραήλ και των ΗΠΑ, από κοντά και των συμμάχων τους; Εδώ έχουμε μια επίδειξη αλαζονείας χωρίς απολύτως καμιά ηθική δικαιολογία. Που καταλήγει τελικά στην πλήρη ηθική εκμηδένιση όπως τη βλέπουμε στα όσα πράττει ο Ισραηλινός στρατός στη Γάζα και σε πολύ επικίνδυνο τυχοδιωκτισμό όπως η σύγκρουση δι’ αντιπροσώπων με μια πυρηνική υπερδύναμη όπως η Ρωσία στην Ουκρανία. Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες επί σελίδων με αυτά τα «κατορθώματα», που έχουν άλλωστε καταγραφεί σε μια πληθώρα ντοκουμέντων έγκριτων διεθνών οργανισμών και ανθρωπιστικών οργανώσεων. Αυτά που κάνει το Ισραήλ είναι τα χειρότερα εγκλήματα που έχω δει τις τελευταίες δεκαετίες, υποστηρίζει ο επί μακρόν επικεφαλής των προγραμμάτων βοήθειας του ΟΗΕ. Tι να πούμε άλλωστε εμείς όταν ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωην πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ δηλώνει ότι η χώρα του διαπράττει εγκλήματα πολέμου προκαλώντας τερατώδεις αριθμούς θυμάτων και διοικείται από μια εγκληματική συμμορία υπό τον Νετανιάχου. Στη Γάζα κάνουμε, υποστήριξε ο Ολμέρτ, μια «χωρίς διακρίσεις και όρια, ωμή και εγκληματική δολοφονία αμάχων. Είναι το αποτέλεσμα της κυβερνητικής πολιτικής, που υπαγορεύεται συνειδητά, διαβολικά, με κακία και ανεύθυνα». Για πολιτική εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων μίλησε ο Ισραηλινός πρώην ΓΕΕΘΑ και πρώην υπουργός Άμυνας Μοσέ Γιαλόμ.
Ούτε φυσικά είμαστε εμείς που θα προσδιορίσουμε ποια είναι η κατάλληλη ηγεσία των Παλαιστινίων. Δεν είμαστε εμείς, είναι η επί δεκαετίες πολιτική του Ισραήλ και των ΗΠΑ που δεν άφησε περιθώρια στον παλαιστινιακό λαό παρά να στραφεί στις πιο μαχητικές πτέρυγες του κιν'ηματος του, αυτές που δεν συμβιβάστηκαν με τον κατακτητή και κατέκτησαν, με το όπλο στο χέρι, το δικαίωμά τους να τον εκπροσωπούν, όπως τη Χαμάς, που έχει σε μεγάλο βαθμό αποκοπεί από τους αρχικούς εμπνευστές της, τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και τους συμμάχους της την ισλαμική Τζιχάντ (που λέγεται ότι συνδέεται στενά με το Ιράν) και την οργάνωση της μαχητικής παλαιστινιακής αριστεράς, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Έχουμε πλημμυρίσει στη Δύση με διάφορες κατηγορίες κατά της Χαμάς, ανάλογες όλων όσων κατά καιρούς διατυπώθηκαν κατά του Νέλσον Μαντέλα, των Αλγερινών του Μετώπου Εθνικής Απελευθέρωσης (FLN), της κυπριακής ΕΟΚΑ ή του ελληνικού ΕΑΜ. Μόνο που περίπου κανείς δεν αναφέρει ότι η οργάνωση αυτή κέρδισε τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές που έγιναν στην Παλαιστίνη!
Δυστυχώς, μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό των όλο πιο τρομερών ειδήσεων που έρχονται από την Παλαιστίνη δημοσιεύονται ή μεταδίδονται από τα Μέσα μας, προκειμένου να μην προκληθεί εξέγερση της δυτικής κοινής γνώμης εναντίον ενός καθεστώτος που, εκ των πραγμάτων, αποδεικνύεται ότι ελέγχει τα κράτη μας, τους πολιτικούς, τους εκδότες και «δημοσιογράφους» μας κλπ. Ακόμη και εναλλακτικές, κριτικές πηγές πληροφόρησης, δημοσιεύουν μεν αρκετές καταγγελίες της σιωνιστικής πολιτικής, όχι όμως επαρκώς γεγονότα και φωτογραφίες, το τι ακριβώς συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη μαρτυρική Παλαιστίνη, εκεί ακριβώς που, πριν από 2.000 χρόνια, σταύρωσαν τον Χριστό. Και εκεί όπου είτε θα ξαναγεννηθεί, είτε θα χαθεί ο κόσμος μας και ο πολιτισμός μας.
Υπάρχει πολιτικό κενό. Θα το καλύψει ο Αλέξης, θα το καλύψει ο Αντώνης ή μήπως μια άλλη ψυχή;
Όπως σημείωνε και ο Ροκφέλερ, όπου κάποιοι βλέπουν καταστροφή κάποιοι άλλοι αντικρίζουν ευκαιρίες.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που μας μάθανε στο Φυσικό Αθηνών, είναι ότι η φύσις απεχθάνεται τα κενά.
Εξ ου και υπάρχει αυτό το αλαλούμ στο σύμπαν, ειδάλλως θα ήταν όλα ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα κι ο Ρουβάς ακόμη ρε μπρο.
Αλλά όπου υπάρχει τρούπα, κάτι θα σπεύσει να τη βουλώσει.
Κι αν δεν πιάσει με την πρώτη, θ’ ακολουθήσει δεύτερη και τρίτη και τέταρτη προσπάθεια, ως την ώρα που το άδειο θα γεμίσει.
Κάπως…
Τα ανωτέρω δεν ισχύουν μόνο για τα φυσικά φαινόμενα και τα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα (έλα μωρή Πανάθα!), ισχύουν και για τα πόλιτικς.
Κυρίως στις περιπτώσεις εκείνες όπου μια κατάσταση παγιωμένη για πολύ καιρό, αρχίζει να παλαντζάρει και να αμφισβητείται.
Βλέπε τη μονοκρατορία της Νέας Δημοκρατίας, που έπαιξε σχεδόν χωρίς αντίπαλο για μια εξαετία, αλλά τον τελευταίο καιρό όλο αγκομαχάει και όλο βαρυγκομάει.
Διαφωνεί ο Σκέρτσος ξέρω, διαφωνεί σφόδρα, και μη σου πω και για τον Κωστή που τώρα τελευταία τσαμπουκαλεύεται περισσότερο (έλα μωρή Πανάθα!) κι από εξέχον μέλος της Θύρας 13.
Τι να το κάνεις, ωστόσο, το νταηλίκι το γραβατωμένο όταν έρχονται οι μετρήσεις να σου δείξουν ότι οι ξεβράκωτοι πλεμπαίοι δεν μασάνε και δεν συγκινούνται πλέον;
Ψηφίζουν κι αυτοί, γουστάρεις δεν γουστάρεις, και η Χίλαρυ που τους έγραψε εκεί που δεν φωτάει ο ήλιος δεν έχει σταματήσει να το πληρώνει.
Όσο κι αν ο Μπάιντεν υπέγραφε ότι χαρτί του ‘στελνε η Σιδηρά Κυρία…
Στο προκείμενο, όμως.
Στο προκείμενο δημοσίευσαν τα Παραπολιτικά την τελευταία έρευνα της GPO που έδειξε ότι η Νέα Δημοκρατία παραντουράει γύρω στο 23 %, με απώλεια τριών ποσοστιαίων μονάδων από τη μέτρηση του Ιουνίου.
Οπότε ανεβαίνει το ΠΑΣΟΚ;
Όχι, πέφτει κι αυτό από το 12,7 % στο 11,2 %.
Οπότε ανεβαίνει η Πλεύση Ελευθερίας;
Όχι, πέφτει κι αυτή από το 12,5 % στο 10,5 %.
Με Ελληνική Λύση, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ σταθερά στο 9,4 %, στο 7,2 % και στο 5 % αντιστοίχως και όλους τους υπόλοιπους σχηματισμούς στα πολύ ρηχά νερά, τι είναι αυτό που ανεβαίνει άραγε;
Διότι κάτι ανεβαίνει, αλλιώς δεν βγαίνουν τα νούμερα…
Εκείνο που ανέρχεται, λοιπόν, είναι το ποσοστό των αναποφάσιστων:
Από το 12,1 % του Ιουνίου, εκτοξεύθηκαν στο 17,7 % του Ιουλίου!
Να το βλέπουν ο Αλέξης με τον Αντώνη και να ξερογλείφονται, τι να σας πω τέτοιο μπερεκέτι ούτε στο Eurojackpot.
Ε ναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας.
Αν υποθέσουμε ότι οι δύο πρώην πρωθυπουργοί ετοιμάζουν καινούριους σχηματισμούς τι θα προτιμούσαν δηλαδή;
Μπετοναρισμένα τα ποσοστά των κομμάτων με ελάχιστους αναποφάσιστους ή μήπως τσίτα μπόμπα αναποφάσιστους και τα κόμματα, τα ήδη υπάρχοντα κόμματα σε αποδρομή;
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται καν να ρωτάμε…
Ως εκ τούτου, όπως σημείωνε και ο Ροκφέλερ, όπου κάποιοι βλέπουν καταστροφή κάποιοι άλλοι αντικρίζουν ευκαιρίες.
Ευκαιρίες να ξανατρέξουν στον πολιτικό στίβο και γιατί όχι, ο καθένας είναι ελεύθερος να έχει φιλοδοξίες, να κόψουν πρώτοι το νήμα στην επόμενη κούρσα.
Εκτός κι αν προκύψει τρίτος και απρόβλεπτος παράγων, που θα τους τρικλοποδιάσει και θα τεθεί επικεφαλής της κούρσας…
Με δυο λόγια και για να μην κάνουμε τους ανήξερους, εκτός κι αν αποφασίσει η Μαρία Καρυστιανού να ηγηθεί πολιτικού σχηματισμού.
Προσωπικώς εμπιστεύομαι όσα δηλώνει ως τώρα, οφείλω, όμως, να σημειώσω ότι το συγκεκριμένο σενάριο διακινείται εντόνως τις τελευταίες ημέρες από “γαλάζιους κύκλους”.
Θα ‘θελα να πιστέψω ότι πρόκειται για απλές ασκήσεις επί χάρτου από τα τσικό της παρατάξεως, γιατί δεν νομίζω ότι ο Γκρήνμπεργκ θα έκανε τέτοιες χαζομάρες.
Εκτός κι αν ο φόβος του κενού, έχει κυριεύσει τον σοφό γέροντα εξ Αμερικής…
Πυρκαγιές: Η Ελλάδα … φαιό νταμάρι
Η ΝΔ η οποία έγινε κυβέρνηση, κανιβαλίζοντας την τραγωδία στο Μάτι, αυτές τις ημέρες, τουλάχιστον δεν μας βομβαρδίζει με τα γνωστά φληναφήματά της περί κλιματικής αλλαγής, απείθαρχων Ελλήνων που δεν καθαρίζουν τις αυλές τους από τα ξερά χόρτα, κ.ο.κ. Ευρισκόμενη στη μέγγενη των σκανδάλων και της πλήρους αποδρομής, έως τώρα η κυβέρνηση αποφεύγει να προκαλέσει την γιγαντούμενη εδώ και χρόνια αγανάκτηση των πολιτών, που βλέπουν συνεχώς την Ελλάδα να καίγεται. Αλλωστε, στην καρδιά της αντιπυρικής περιόδου βρίσκεται η χώρα. Δεν ξέρεις τι κακό μπορεί να συμβεί στη συνέχεια. Οπότε, καλύτερα … μούγκα.
Εξάλλου, πέρυσι, με υπουργό Πολιτικής «Προστασίας» τον Κικίλια, ολόκληρη η Ελλάδα είδε τη φωτιά να μπαίνει μέσα στον οικιστικό ιστό του Χαλανδίου (!). Σύμφωνα με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών (ΕΑΑ), η πυρκαγιά στον Βαρνάβα ήταν η δεύτερη δυσμενέστερη σε καμένη έκταση στον νομό Αττικής, μετά την πυρκαγιά του 2009 στην ίδια περιοχή. Τώρα, ο Κικίλιας «προήχθη» σε υπουργό Ναυτιλίας. Προηγουμένως, με αρμόδιο τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ο οποίος λίγο μετά στον ανασχηματισμό «αναδομήθηκε», είχε καεί πάλι η Αττική και πάμπολλες περιοχές της Ελλάδας. Και ο τραγικός απολογισμός δεν έχει τέλος.
Τώρα, στα Κύθηρα οι πυρκαγιές έχουν κάψει τουλάχιστον το 1/5 του πανέμορφου νησιού. Δίπλα στην Αθήνα, το Κρυονέρι, περιοχή που θεωρείται υψηλότατου κινδύνου, για μια ακόμη φορά βρέθηκε μέσα στις φλόγες. Στην Εύβοια, στην οποία δεν υπάρχει καλοκαίρι που να μην γίνεται παρανάλωμα του πυρός, πάλι τα ίδια. Που είναι, άραγε, εκείνα τα πολυδιαφημισμένα «σχέδια Μπένου» για τη σωτηρία του νησιού; Το μόνο που βγάζει μάτι εκεί, είναι οι ανεμογεννήτριες, οι οποίες έχουν πλημμυρίσει το νησί. Μόνο αυτές τις ημέρες, δεκάδες ήταν οι πυρκαγιές.
Τώρα, βέβαια, αποθεώνουν τους πυροσβέστες, αρκετοί εκ των οποίων τραυματίστηκαν, αλλά μην γελιέται κανείς. Είναι οι ίδιοι που μόλις προ μηνών (όπως το έκαναν και παλιότερα) είχαν στείλει τα ΜΑΤ εναντίον τους, επειδή διαμαρτύρονταν τόσο για τα εργασιακά τους, όσο και για τον άκρως προβληματικό μηχανισμό αντιμετώπισης των καιρικών φαινομένων.
Συνολικότερα, ο θλιβερός απολογισμός των πυρκαγιών: Μόνο στην Αττική, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, έχει καεί το 37% των δασικών εκτάσεων, στην οκταετία 2017 – 2024. Και το κακό συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Αντίστοιχη δραματική είναι η κατάσταση στη Βόρειο Ελλάδα (στον Εβρο), στην Κεντρική και τη Νότια. Καταντούν πλέον κουραστικές οι ηχηρές προειδοποιήσεις των ειδικών – σε ώτα μη ακουόντων, πάντως – ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει δραστικά το μοντέλο αντιμετώπισης των πυρκαγιών και γενικότερα των καιρικών φαινόμενων.
Η «καταστολή» δεν είναι μονόδρομος. Απαιτείται πρόληψη. Κάτι ανύπαρκτο. Αλλά αυτό χρειάζεται χρήμα και κυβερνήσεις που να νοιάζονται για τις ζωές των πολιτών και να επιδεικνύουν ευαισθησία στον τομέα της κοινωνικής Πρόνοιας. Κάτι στο οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη βαθμολογείται κάτω από τη βάση.
Εκαναν τη χώρα έναν απέραντο ΟΠΕΚΕΠΕ
Η Ελλάδα, εξαιτίας είτε των πυρκαγιών είτε άλλων καιρικών φαινομένων, αλλά κυρίως λόγω της πλήρους αδιαφορίας της κυβέρνησης για την αβίωτη καθημερινότητα και τις ζωές των πολιτών, όπως περίτρανα έδειξε η «διαχείριση» της τραγωδίας των Τεμπών, συνεχώς θρηνεί θύματα, βλέπει το περιβάλλον να χάνεται, επιτείνοντας το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, και τις περιουσίες των ανθρώπων να καταστρέφονται.
Και, όμως, οι «γαλαζοαίματοι» του μεγάρου Μαξίμου, με αλαζονική υπεροψία, μέσα από τον γυάλινο πύργο τους, κοιτάζουν αφ’ υψηλού τους πολίτες και, με θράσος χιλίων πιθήκων, τολμούν να κάνουν λόγο για καλυτέρευση του επιπέδου ζωής των Ελλήνων. Ουσιαστικά, η χώρα διαλύεται μέσα στα χέρια μας, κι’ αυτοί τα βλέπουν όλα ρόδινα. Και για το μόνο που ενδιαφέρονται, είναι να μην χάσουν την εξουσία, και εάν συμβεί αυτό, τουλάχιστον να φύγουν με γεμάτο πορτοφόλι, ή διασφαλίζοντας το – ποινικό – ακαταδίωκτο.
Αδιαφορούν προκλητικά για την κοινωνική Πρόνοια, τους πολίτες και τη ζωή τους που υποβαθμίζεται καθημερινά, ακόμα και για τα εθνικά συμφέροντα, και ενδιαφέρονται μόνον για τις μπίζνες τους με τα «συνεταιράκια» τους της διαπλεκόμενης ολιγαρχίας των μερικών οικογενειών που θεωρούν τον τόπο τσιφλίκι τους. Ποσώς τους ενδιαφέρει εάν η Ελλάδα καταρρέει, δίχως αύριο. Ολη η προσπάθειά τους αρχίζει και τελειώνει στο να γονατίσουν την κοινωνία και τους πολίτες και να τους καταστήσουν … νεοραγιάδες. Εχουν μετατρέψει τη χώρα σε έναν απέραντο ΟΠΕΚΕΠΕ.
Η Αττική φαιό νταμάρι
Και, πάντως, ο τόπος που έχει γίνει σταχτής και η ζωή έχει γίνει γκρίζα, είναι το φαιό νταμάρι, η πρωτεύουσα των πέντε εκατομμυρίων ψυχών, η Αθήνα. Οχι, βεβαια, ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι και τόσο καλύτερα τα πράγματα.
Από την άκρως ενδιαφέρουσα μελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών, της ομάδας του καθηγητή Κώστα Καρτάλη, που δημοσίευσε η εφημερίδα, «Το Βήμα», προκύπτει σαφώς ότι η πρωτεύουσα θερμαίνεται, όχι μόνο λόγω της κλιματικής αλλαγής, όπως μας έχει «πρίξει» η κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και λόγω της έντονης οικοδομικής δραστηριότητας. Ο χάρτης του Λεκανοπεδίου «κοκκινίζει» από δεκάδες θερμά σημεία (hotspots) που αναδίδουν θερμότητα, λειτουργώντας σαν μικρά «ηφαίστεια» από τσιμέντο.
Αφού επί δεκαετίες κάηκαν – και κτίστηκαν – οι γύρω πνεύμωνες της Αθήνας, στην Αττική, τώρα επί εξαετία κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει το έγκλημα στο όνομα της δήθεν (υπερ)τουριστικής ανάπτυξης και τις οικονομικής «ανάπτυξης» γενικότερα. Αντί για σχέδιο ανοικοδόμησης και διαμόρφωσης μιας νέας μεγαλούπολης, στην οποία θα μπορέσουν να ζήσουν οι επόμενες γενιές, προχωρεί η περαιτέρω καταστροφή της πόλης. Σε τέτοιο σημείο, που δεν είναι λίγοι εκείνοι οι επιστήμονες, οι οποίοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, υπογραμμίζοντας ότι εάν δεν ληφθούν ριζοσπαστικά μέτρα – χτες κιόλας – η πόλη δεν θα μπορεί να κατοικηθεί στο μέλλον. Ηδη, εξάλλου, είναι αβίωτη. Χειμώνα, καλοκαίρι.
Επιδημία από μπετόν
Οπως προκύπτει, λοιπόν, από την έρευνα του Πανεπιστημίου, η υπερδόμηση έχει δημιουργήσει νέες θερμικές νησίδες στην Αθήνα, που σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή επιτείνουν τις συνέπειες του καύσωνα. Η κάποτε ενιαία θερμή ζώνη στο κέντρο της Αθήνας μοιάζει πλέον να έχει «κλωνοποιηθεί». Την τελευταία 20ετία, η λεγόμενη αστική θερμική νησίδα, που παλαιότερα περιοριζόταν στην περιοχή μεταξύ Ομόνοιας και Συντάγματος, έχει επεκταθεί σαν επιδημία από μπετόν, ως αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης.
Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει τουλάχιστον εννέα τέτοιες θερμικές νησίδες από την Αθήνα έως τον Πειραιά: Ομόνοια, Κεραμεικός, Ελαιώνας, ΚΤΕΛ Κηφισού, Περιστέρι, Πετράλωνα, Λαχαναγορά Ρέντη, Νίκαια, Λιμάνι Πειραιά. Πολλές ακόμη αστικές ενότητες εμφανίζουν σταθερά υψηλότερες θερμοκρασίες.
Η επέκταση της υπερθέρμανσης συνεχίζεται περιφερειακά. Ορόσημο σε αυτή την εξέλιξη υπήρξε η οικοδομική φρενίτιδα στο ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα της Αθήνας, καθώς και η Αττική Οδός, η οποία λειτούργησε ως «πολλαπλασιαστής» της αστικής διασποράς. Γύρω από τον άξονά της ξεπήδησαν νέοι οικισμοί, συνοικίες και θύλακες «ανάπτυξης» χωρίς κεντρικό πολεοδομικό σχεδιασμό.
Τα στοιχεία της νέας μελέτης του Πανεπιστημίου Αθηνών συγκλονίζουν: Κατά την περίοδο 2001–2021, η Ανατολική Αττική γνώρισε πληθυσμιακή έκρηξη — η Παλλήνη αυξήθηκε κατά 77%, η Ραφήνα κατά 64% κ.ά. — γεγονός που συνοδεύτηκε από εντατική δόμηση για κατοικία, καθώς και από τη δημιουργία νέων εμπορικών κέντρων, logistics hubs και την ανάπτυξη του αεροδρομίου, που πρόσθεσαν ακόμη περισσότερο τσιμέντο και ατελείωτα μποτιλιαρίσματα, φράζοντας τους βασικούς οδικούς άξονες.
Η υπερδόμηση δεν κάνει διακρίσεις. Η αύξηση του τσιμέντου καταγράφεται προς όλες τις κατευθύνσεις: σε κεντρικά, δυτικά, βόρεια και νότια προάστια. Εδώ και δύο δεκαετίες, χαμηλά κτίρια κατεδαφίζονται και τη θέση τους παίρνουν πολυώροφα οικοδομήματα. Περιοχές που κάποτε θεωρούνταν δροσερές έχουν πλέον χάσει τη θερμική τους ανθεκτικότητα. Και όπου δεν υπάρχει πράσινο, χώμα ή νερό, η θερμότητα εγκλωβίζεται.
Πηγή: neostrategy.gr
Τρίτη 29 Ιουλίου 2025
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: «Αυτό που έχουμε δεν είναι ελληνική κυβέρνηση, κάνουν το μνημόσυνο της χώρας»
Η Ουκρανία εξακολουθεί να φλέγεται και η συνέχιση του πολέμου Δύσης- Ρωσίας, απειλεί καθημερινά όλον τον πλανήτη…
Στη Γάζα οι ισραηλινοί εκτελούν κάθε μέρα Παλαιστίνιους την ώρα που περιμένουν για ένα πιάτο φαγητό…Η διεθνής κοινότητα κλείνει προκλητικά τα μάτια. Το ίδιο και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης…
Η Ελλάδα έχει εξαφανιστεί διεθνώς ακόμη και σε υποθέσεις που απειλούν ευθέως την κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος ,δημοσιογράφος, συγγραφέας, δημιουργός των konstantakopoulos.gr και του www.defenddemocracy.press, σε μία εξαιρετική ανάλυση όλων αυτών των θεμάτων που συνδέονται.
«Ο ειρηνοποιός Τραμπ ,μας τελείωσε μέσα σε λίγους μήνες… Μέσα σε πέντε μήνες έχει κάνει περισσότερες επιδρομές απ’ όσες έκανε ο Μπάιντεν σε ολόκληρη τη τετραετία του», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος, επισημαίνοντας τους σοβαρούς κινδύνους που προκύπτουν από τη συνέχιση του πολέμου Δύσης-Ρωσίας.
Δηλώνει εξοργισμένος από την απάθεια με την οποία αντιμετωπίζονται οι καθημερινές εκτελέσεις εκατοντάδων Παλαιστινίων από ισραηλινά πυρά, σε σημεία που διανέμεται η ελάχιστη ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα. Εξοργισμένος και με τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης που δεν αξιολογούν ως σημαντικές αυτές τις θηριωδίες.
Όσο για την Ελλάδα; «Κάνουν το μνημόσυνο της χώρας. Δεν είναι ελληνική κυβέρνηση αυτό που έχουμε…Ο κ.Γεραπετρίτης τη στιγμή που η Ελλάδα υφίσταται τη μεγαλύτερη στρατηγική ήττα με την είσοδο της Τουρκίας στην ευρωπαϊκή άμυνα, βγαίνει και λέει τι σπουδαία αμυντική βιομηχανία έχουν οι Τούρκοι! Είναι η βιομηχανία που απειλεί την Ελλάδα και κάνει κοπλιμέντα; Αυτοί εδώ πάνε να αλλάξουν ακόμη και την έννοια του εθνικού συμφέροντος…Νομίζω ότι για τους ιθύνοντες χώρα τους δεν είναι η Ελλάδα. Είναι οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, ο κ.Νετανιάχου, η Γενεύη, τα σπίτια τους στη Γενεύη και στο Λονδίνο και οι καταθέσεις τους εκεί».
Stanford University: Οι εντολές εμβολιασμού COVID του ΠΟΥ ήταν μια κακή ιδέα (Daily Mail)
Τρομακτικες οι παρενεργειες. Στους κάτω των 30 ετών έπρεπε να εμβολιαστούν 100.000 για να σωθεί μια ζωή. Σώθηκαν μόνο 2,5 εκατ. παγκοσμίως. Είναι θέμα χρόνου να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη.
Η επιθετική υποχρεωτική χορήγηση εμβολίων κατά της Covid ήταν «πιθανώς κακή ιδέα», καθώς νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι ο γενικός εμβολιασμός που όρισε ο ΠΟΥ έσωσε «λιγότερες ζωές από τις αναμενόμενες»
Η «επιθετική εντολή» για τα εμβόλια κατά της Covid έχει χαρακτηριστεί ως «κακή ιδέα» από τους ειδικούς, μετά από μια νέα μελέτη που αποκάλυψε ότι έσωσε λιγότερες ζωές από ό,τι είχε προβλεφθεί.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ισχυρίστηκε ότι τα εμβόλια απέτρεψαν 14,4 εκατομμύρια θανάτους μόνο τον πρώτο χρόνο, με ορισμένους να εκτιμούν έως και 20 εκατομμύρια.
Ωστόσο, νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Stanford και Ιταλούς γιατρούς αποκάλυψε ότι ο πραγματικός αριθμός είναι πιο κοντά στα 2,5 εκατομμύρια.
Η ομάδα εκτίμησε ότι εννέα στους δέκα θανάτους που απέτρεψαν ήταν άνω των 60 ετών, ενώ έσωσε μόνο 299 άτομα κάτω των 20 ετών και 1.808 νέους μεταξύ 20 και 30 ετών παγκοσμίως.
Ο Ιωάννης Ιωαννίδης-John Ioannidis, Καθηγητής Ιατρικής στο Stanford University και πρώτος συγγραφέας, δήλωσε: «Η στόχευση των πληθυσμών που θα αποκόμιζαν τη συντριπτική πλειοψηφία του οφέλους και η αποτροπή εκείνων με αμφισβητήσιμη σχέση κινδύνου-οφέλους και κόστους-οφέλους έχει πολύ νόημα.
«Οι επιθετικές εντολές και ο ζήλος για εμβολιασμό όλων με κάθε κόστος ήταν πιθανώς κακή ιδέα».
Συνολικά 5.400 άτομα χρειάστηκε να εμβολιαστούν για να σώσουν μια ζωή, αλλά στους κάτω των 30 ετών ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 100.000 εμβόλια, σύμφωνα με την έρευνα.
Οι άνω των 70 ετών αποτελούσαν σχεδόν το 70% των ζωών που σώθηκαν, ενώ οι 60 έως 70 ετών αντιπροσώπευαν ένα επιπλέον 20%.
Εν τω μεταξύ, οι κάτω των 20 ετών αποτελούσαν μόνο το 0,01% των ζωών που σώθηκαν και οι 20 έως 30 ετών το 0,07%.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, παρόλο που τα εμβόλια είχαν «ουσιαστικό όφελος» στην παγκόσμια θνησιμότητα, αυτό «περιοριζόταν κυρίως» στους ηλικιωμένους.
Περισσότερες από 23 δισεκατομμύρια δόσεις του εμβολίου έχουν χορηγηθεί από την κυκλοφορία του το 2021.
Τρομακτικές οι παρενέργειες
Ωστόσο, υπάρχουν αυξανόμενες ανησυχίες για τις βλάβες του, ιδιαίτερα για τους νέους, και για το πώς μπορεί να μην αξίζει τον κόπο για έναν πληθυσμό που διατρέχει τον χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου.
Αμερικανοί επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Yale εντόπισαν ένα ανησυχητικό σύνδρομο που συνδέεται με τα εμβόλια mRNA, αυτά που παρασκευάζονται από εταιρείες όπως η Pfizer και η Moderna.
Ονομάζεται «σύνδρομο μετά τον εμβολιασμό», η πάθηση φαίνεται να προκαλεί θόλωση εγκεφάλου, ζάλη, εμβοές και δυσανεξία στην άσκηση, ανέφεραν οι ερευνητές.
Μερικοί πάσχοντες εμφανίζουν επίσης ξεχωριστές βιολογικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένων διαφορών στα ανοσοκύτταρα και την παρουσία πρωτεϊνών κορονοϊού στο αίμα τους, χρόνια μετά τη λήψη του εμβολίου.
Λέγεται επίσης ότι η πάθηση αυξάνει τον κίνδυνο αναζωπύρωσης ενός αδρανούς ιού που ονομάζεται Epstein-Barr, ο οποίος μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα γρίπης, πρησμένους λεμφαδένες και νευρικά προβλήματα.
Τον Ιούνιο, οι κατασκευαστές πρόσθεσαν προειδοποιήσεις για μυοκαρδίτιδα και περικαρδίτιδα – μια δυνητικά επικίνδυνη φλεγμονή του καρδιακού μυός.
Αυτό συμβαίνει καθώς περισσότεροι από 17.000 Βρετανοί ισχυρίζονται τώρα ότι έχουν τραυματιστεί ή έχουν χάσει αγαπημένα τους πρόσωπα από ένα εμβόλιο Covid, σύμφωνα με τα τελευταία κυβερνητικά στοιχεία.
Η ομάδα λέει ότι οι προηγούμενες προβλέψεις μπορεί να έχουν χρησιμοποιήσει υπερβολικά απαισιόδοξα ποσοστά θνησιμότητας και να έχουν αποτύχει να λάβουν υπόψη πόσο γρήγορα θα εξαφανιζόταν η προστασία που προσέφερε το εμβόλιο.
.png)
kourdistoportocali.com
Ο απουσιολόγος, η Πυργιώτη και το Νόμπελ...
«Το κενό βράζει»... Θα μπορούσε, βέβαια, να μας πει και «χθες βγήκα ραντεβού με τον Σπάιντερμαν» - λιγότερη εντύπωση θα μας έκανε, άσε που δεν θα το πιστεύαμε. Σιγά μην έβγαινε ο Σπάιντερμαν με τον ηλικιωμένο καθηγητή Πυρηνικής Φυσικής. Ούτε ο... Ακουαμαν δεν θα του καθόταν! Αλλά η φράση «το κενό βράζει» μας εντυπωσίασε. Ο άτιμος (δεν του το ’χα) έκανε και δραματική παύση μάλιστα. Ηξερε. Κάτι τέτοια ευχαριστούν τους φυσικούς (δεν πάμε καλά λέμε!). Και μετά την παύση, άρχισε να μας εισάγει στη θεωρία του χάους. Ημασταν που ήμασταν, δεν είχαμε πια μάτια να ορθανοίξουμε με τα όσα ακούγαμε.
Διότι, Βιργινίτσα μου, σύμφωνα με τη θεωρία του χάους, ό,τι αρχίζει ωραίο μπορεί να τελειώσει με πόνο - η Φυσική σ’ το λέει αυτό και όχι οι πικραμένες καρδιές. Εξηγούμαι: τα μη γραμμικά δυναμικά συστήματα έχουν το χαρακτηριστικό της ευαισθησίας στις αρχικές συνθήκες. Μη μου ταράζεσαι: τα μη γραμμικά συστήματα δεν πάνε από δρόμο. Εχουν δικό τους θεό, δηλαδή θεωρήματα: της ευσταθούς πολλαπλότητας, της ασταθούς απλότητας, της μικροαστικής φαυλότητας. Κοινώς, κάνουν ό,τι τους κατέβει. Μια μικρή διαταραχή/αλλαγή, σου λέει, σε ένα σύστημα μπορεί να προκαλέσει έντονα και μη αναμενόμενα αποτελέσματα σε ένα άλλο, παντελώς άσχετο! Το κλασικό παράδειγμα είναι η έκφραση «το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στο Πεκίνο μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στη Νέα Υόρκη» (ή «έγινε η Αριστερά κυβέρνηση στην Ελλάδα» ή «έκλεψε ένα παξιμάδι ο Γιάννης Αγιάννης στο Παρίσι και μπήκε ο Μητσοτάρχας φυλακή»). Προφανώς, η αλλαγή στις βαρομετρικές συνθήκες που προκαλεί το φτερούγισμα μιας πεταλούδας είναι κάτι ανεπαίσθητο, ωστόσο, επειδή τα μετεωρολογικά φαινόμενα διέπονται από μη γραμμικούς νόμους, αυτή η ανεπαίσθητη αλλαγή μπορεί να προκαλέσει μια πολύ μεγάλη διαταραχή, όπως ένας τυφώνας στην άλλη άκρη της Γης.
Το ίδιο συνέβη και με την υπόθεση Πυργιώτη - Σκέρτσου: Ηταν να έρθει ένα υπερτεράστιο πλοίο, στη Σύρο, γεμάτο Ισραηλινούς (ως τουρίστες τούς παρουσίασαν). Και κάποιοι έκαναν ως όφειλαν: άπλωσαν μία επίσης τεράστια παλαιστινιακή σημαία στο λιμάνι. Οι Ισραηλινοί δεν κατέβηκαν, ο Ακης Σκέρτσος έκανε λόγο για φασισμό, αντισημιτισμό και ρατσισμό, καθώς και για «αυτοαποκαλούμενες προοδευτικές συλλογικότητες που λειτουργούν τελευταία και ως φασιστικές πολιτοφυλακές, εκφοβίζοντας αθώους πολίτες», και για μια Ελλάδα που είναι «φιλόξενη και ειρηνική χώρα, που στέκεται με ευαισθησία και έμπρακτη υποστήριξη σε κάθε λαό που υποφέρει». Σύμφωνα με το θεώρημα της υπέρτατης μπουρδολογίας (από τα πρώτα που μαθαίνεις στην Ανωτέρα Σχολή Πολιτικής Αγυρτείας), όταν αντιστέκεσαι σε δολοφόνους άμαχου πληθυσμού, είσαι ρατσιστής. Οταν πνίγεις αθώους στη θάλασσα, είσαι «φιλόξενη και ειρηνική χώρα». Οταν κάνεις τη δουλειά άλλων, μη αποδεχόμενος γενοκτονία ασύλληπτου μεγέθους, «εκφοβίζεις αθώους πολίτες». Και φυσικά, όταν τολμάς να «αντιμιλήσεις» σε αυτόν τον Σκέρτσο ή Κυριάκο (που βέβαια δίνει συνεντεύξεις μόνο σε συγγενείς, οπότε εκεί δεν αντιμιλάει μήτε ξανθιά μύγα με γαλανά μάτια), τότε ο εν λόγω πολιτικός γίνεται ο απουσιολόγος/ασφαλίτης της τάξης, και σε «επαναφέρει» στην τάξη (του).
Την ίδια στιγμή, το πρότυπο αυτής της κυβέρνησης, αυτής της Ν.Δ., αυτού του Κυριάκου Μητσοτάκη, Ντόναλντ Τραμπ, αποφάσισε να μετονομαστεί το μέγαρο όπερας του Kennedy Center στην Ουάσινγκτον σε «Πρώτη Κυρία Μελάνια Τραμπ», ενώ ο κλανητάρχης έχει ήδη θέσει το κάπως δημοκρατικό Κέντρο Κένεντι υπό τον προσωπικό έλεγχό του. Επιπλέον, ανώτερα στελέχη έχουν δεχθεί ισχυρές πιέσεις ώστε στο όρος Ράσμορ να σκαλιστεί η αφεντομουτσουνάρα του και στο χαρτονόμισμα των 100 δολαρίων να αντικατασταθεί η μορφή του Βενιαμίν Φραγκλίνου, «πατέρα» των ΗΠΑ, από αυτή του ρεπουμπλικάνου μεγιστάνα.
«Τα εγκλήματα των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν συστηματικά, βίαια, αδυσώπητα, αλλά ελάχιστοι έχουν μιλήσει γι’ αυτά. Πρέπει να τους το αναγνωρίσουμε: έχουν ασκήσει μια σχεδόν επιστημονική χειραγώγηση της εξουσίας παγκοσμίως, παριστάνοντας την παγκόσμια δύναμη του Καλού. Πρόκειται για μια λαμπρή, ευφυή και απόλυτα επιτυχημένη πράξη ύπνωσης». Αυτά είχε πει στον λόγο του ο Χάρολντ Πίντερ σαν πήρε το Νόμπελ. Είκοσι χρόνια μετά, τα λόγια του υπάρχουν, η αλήθεια τους είναι εκεί, αλλά εμείς μάλλον περιμένουμε πότε θα πετάξει η κωλοπεταλούδα στο Πεκίνο, μπας και αλλάξει κάτι σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Ατιμωρησία, αχρειότητα, ανηθικότητα: Αυτά να δείχνουμε στους νεότερους;
51 χρόνια από τη Μεταπολίτευση και οι άρχοντες στέλνουν ένα μήνυμα με τρεις λέξεις που αρχίζουν με το γράμμα «άλφα».
Συμπληρώθηκαν 50+1 χρόνια από τη Μεταπολίτευση. Την καλύτερη, συγκριτικά, περίοδο του νεοελληνικού κράτους, αν και με πολλές «μουτζούρες» στο παθητικό της.
Οι απολογισμοί στις επετείους έχουν κάποια αξία, όταν δεν κυριαρχούνται από γεγονότα και συμπεριφορές που ακυρώνουν τα θετικά τους. Και αυτό συμβαίνει στις μέρες μας, αφού οι άρχοντες στέλνουν ένα μήνυμα με τρεις λέξεις που αρχίζουν με το γράμμα «άλφα»: Ανηθικότητα, αχρειότητα, ατιμωρησία.
Αυτό θέλουμε να εισπράξουν οι νεότερες γενιές;
Ας δούμε πώς αυτό εκπέμπεται μέσα από γεγονότα των ημερών και τις συμπεριφορές που τα συνοδεύουν:
Γεγονος πρωτο, σκανδαλο επιδοτησεων
Πρώτο μήνυμα: Κλέβουμε το δημόσιο χρήμα, όπου και όπως το βρούμε. Κι αν δεν είναι αμιγώς ελληνικό, αλλά από τους κουτόφραγκους των Βρυξελλών, τόσο το καλύτερο. Να μη μας πιάσουν και κώτσους ότι δεν ξέρουμε να τους κοροϊδεύουμε.
Δεύτερο μήνυμα: Για να το καταφέρουμε χρησιμοποιούμε τα κατάλληλα πρόσωπα. «Φραπέδες», «χασάπηδες», κουμπάρους και συγγενείς, που κάνουν τη δουλειά, εισπράττουν οι ίδιοι και οι δικοί τους και φέρνουν ψήφους. Είναι οι σύγχρονοι Γκρούεζες, «εγώ είμαι του κόμματος, κύριε υπουργέ». Για το ρόλο του υπουργού-Μαυρογιαλούρου δεν είναι ένας, έχουμε καμπόσους.
Τρίτο μήνυμα: ΘΑ τιμωρήσουμε μερικούς Γκρούεζες, αλλά οι Μαυρογιαλούροι θα την βγάλουν καθαρή. «Δεν βλέπουμε ποινικές ευθύνες των υπουργών», αποφάνθηκε ο πρωθυπουργός. Είχε προηγηθεί ο ωμός και κυνικός Άδωνις: «Έχουμε πλειοψηφία, εμείς αποφασίζουμε ποιος παραπέμπεται». Όπερ εστί μεθερμηνευόμενον: Βορίδης και Αυγενάκης αθώοι προκαταβολικά. Και πολύ σας πάει που κάναμε μια Εξεταστική-πλυντήριο, η οποία θα ερευνήσει από το… 1998. Κι αν τα πιθανά αδικήματα του Βορίδη θα παραγραφούν στις 6 Οκτωβρίου, ας βρει άλλα η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.
Γεγονος δευτερο, Πλευρης κυνηγος μεταναστων
Ο «κεντρώος» και «φιλελεύθερος» Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει υπουργό Μετανάστευσης κάποιον που στα πολιτικά του νιάτα έλεγε ότι πρέπει να σκοτώνουμε του πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα. Και, αν κατάφερναν να περάσουν, να μην τους δίναμε τροφή, για να λιμοκτονήσουν. Και, αν κατάφερναν ξανά να επιζήσουν, να μην τους νοσηλεύαμε στα νοσοκομεία. Τώρα, βέβαια, ο υπουργός αυτός, μεγαλωμένος σε ναζιστικό-ρατσιστικό περιβάλλον, δεν λέει να τους σκοτώνουμε. Αλλά να μην τους… ταίζουμε κρέας. Ναι, αυτόν τον τύπο έκανε υπουργό ο «φιλελεύθερος» κτλ πρωθυπουργός, για να μην του φύγουν οι ακροδεξιοί. Και για να τον βοηθήσει να επανεκλεγεί βουλευτής, μη χάσει η Βενετιά βελόνι.
Γεγονος τριτο, βουλωστε το για τη γενοκτονια στη γαζα, μη σας πουν αντισημιτες και σας συλλαβουν
Τα μεγαλύτερα μέσα ενημέρωσης του πλανήτη, που υποστηρίζουν το Ισραήλ (New York Times), γράφουν γι’ αυτό που κάνει ο στρατός του στη Γάζα προβάλλοντας συγκλονιστικές φωτογραφίες σκελετωμένων παιδιών.
Κι εμείς εδώ κινούμαστε στο ρυθμό των, μητσοτακικότερων του Μητσοτάκη, ακροκεντρώων, που όλη τους η έγνοια είναι να κάνουν ήσυχες κρουαζιέρες οι Ισραηλινοί τουρίστες. Και καταφέρνουν να «ευαισθητοποιήσουν» τον υπουργό, που απειλεί να συλλάβει τους αντιδρώντες με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο. Λες και είναι «ρατσισμός» να καταγγέλλεις τα εγκλήματα πολέμου και «ανθρωπισμός» να κάνεις κρουαζιέρες όταν η χώρα σου σκοτώνει παιδιά.
Αυτά τα μηνύματα θέλουν να στείλουν στους νεότερους;
Κλέψτε, γίνετε «Φραπέδες» και «Χασάπηδες». Γίνετε Γρκούεζες, του κόμματος. Ψηφίστε Μαυρογιαλούρους. Εξαχρειωθείτε σαν τους Πλεύρηδες. Και καθίστε ήσυχοι στα σπίτια σας. Κλείστε τα μάτια και τ’ αυτιά σας στα εγκλήματα πολέμου, τα λεφτά των κρουαζερόπλοιων είναι ανώτερα κι ας είναι βαμμένα με αίμα.
Όπως το είχε πει ο αρχαίος Θεόφραστος: «Αναισχυντία είναι να μη λογαριάζεις την υπόληψή σου προκειμένου να βγάλεις αισχρό κέρδος».
Ή, λίγο διαφορετικά, πολλούς αιώνες αργότερα ο σατιρικός Ανδρέας Λασκαράτος: «Οι παλιάνθρωποι ενώνονται σαν τις σάπιες σταφίδες»…
Δευτέρα 28 Ιουλίου 2025
Μην κοιτάς αλλού, κοίταξε τα παιδιά της Γάζας
Μη κοιτάς αλλού-κοίταξε αυτά τα παιδιά.
Κοίταξε τα πρόσωπά τους.
Ο Μοχάμεντ (δεν είναι στη φωτογραφία) στα επτά του χρόνια, ζυγίζει μόλις 4 κιλά. Το πρόσωπό του είναι αποστεωμένο, τα άκρα του λίγο περισσότερο από κόκαλα είναι καλυμμένα με σακουλιασμένο δέρμα και τα πλευρά του προεξέχουν επώδυνα από το στήθος του.
Κοιτάξτε τα παιδιά της Γάζας. Μιλήστε γι’ αυτά.
Εσείς οι ευαίσθητοι για τα δικαιώματα των Ισραηλινών τουριστών κοιτάξτε αυτά τα παιδιά, μιλήστε για το δικαίωμά τους στη ζωή.
Σταματήστε την υποκρισία
Σταματήστε την γενοκτονία
FREE PALESTINE
Πηγή: artinews.gr
Ο Γεωργιάδης συγκρίνει χυδαία τα Τέμπη με τον γερανό στο Περιστέρι
Αδόκιμη και σε τελευταία ανάλυση χυδαία σύγκριση επιχείρησε σε ανάρτησή του ο Αδωνις Γεωργιάδης, σχολιάζοντας το ατύχημα στο Περιστέρι.
Διαβάζεις, ξαναδιαβάζεις την ανάρτηση του Αδωνι Γεωργιάδη με την οποία συγκρίνει το ατύχημα με τον γερανό στο Περιστέρι με την τραγωδία των Τεμπών και λες δεν μπορεί, τρολάρει.
Και όμως, το εννοεί. Και μέσα από αυτή τη χυδαία σύγκριση, δικαιολογεί το μπάζωμα στα Τέμπη (αφενός) και την ουσιαστικά απαλλαγή από σοβαρές κατηγορίες των Καραμανλή και Τριαντόπουλου (αφετέρου).
Του διέφυγε του Υπουργού Υγείας ότι στα Τέμπη είχαν σκοτωθεί 57 άνθρωποι και ότι οι συγγενείς έψαχναν υπολείμματα των αγαπημένων τους στα συντρίμμια και ότι το μπάζωμα “εξαφάνισε” πολύτιμα, για την ανάκριση, στοιχεία.
Η ανάρτηση του Υπουργού (για να βγάλει ο καθένας και η καθεμία τα δικά του συμπεράσματα) είναι η ακόλουθη:
Όσοι ακόμη δεν έχετε καταλάβει γιατί έπρεπε να μπαζωθεί ο χώρος στα Τέμπη, έτσι ώστε να μπορούν να πατήσουν γερά οι γερανοί για να σηκώσουν τα πολλών τόνων βαγόνια και συντρίμμια, μετά το τραγικό δυστύχημα, διαβάστε αυτή την είδηση από το Περιστέρι σήμερα και δείτε τις φωτό για να το κατανοήσετε. Εάν ο γερανός δεν πατάει σε στέρεο απολύτως έδαφος, τότε κινδυνεύει να γίνει αυτό ακριβώς, να ανοίξει δηλ το έδαφος από την μεγάλη πίεση και από το βάρος και να πέσει στο πλάϊ. Τότε λοιπόν οι μηχανικοί εκεί είχαν ζητήσει να πέσουν τα χαλίκια και τα άλλα υλικά. ώστε να πατήσουν οι γερανοί σε στέρεο έδαφος για να μπορούν να σηκώσουν τα βαγόνια διότι αλλιώς θα έπεφταν στο πλάι, λόγω της Λάσπης και του σαθρού εδάφους από την βροχή. Για αυτή την απλή άσκηση Μηχανικής τσακώνεται όλη η Ελλάδα τόσο καιρό, στείλαμε έναν πρώην Υπουργό στο Ειδικό Δικαστήριο κλπ όταν παύσουμε να βλέπουμε παντού συνωμοσίες και γίνουμε περισσότερο καλόπιστοι όλα θα πηγαίνουν καλύτερα.
ΥΓ του blog: ....όποιος δεν καταλαβαίνει ότι το άτομο αυτό προσβάλει όχι μόνο το ελληνικό κοινοβούλιο, τον πολιτικό κόσμο γενικότερα αλλά τον ελληνοσμό στο σύνολο του, είναι βαθειά νυχτωμένος......μετά είχε άδικο ο Διονύσης Σαββόπουλος που το 1979, στην Ρεζέρβα του και στο Πολιτευτή έκλινε με τον στίχο "..Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις, εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις, παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα, απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα...".......
Η δημοσκόπηση στο Μαράθι
Μπορείτε να µην πιστεύετε στις δηµοσκοπήσεις, αλλά οφείλετε να πιστεύετε στα µάτια σας. Σε λίγες µέρες τελειώνει ο Ιούλιος και δεν υπήρξε ούτε µία φωτογραφία που να πιστοποιεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επισκεφτεί την αγαπηµένη του παραλία στο Μαράθι της Κρήτης. Είναι το πρώτο καλοκαίρι που η πρωθυπουργική σκηνοθεσία δεν έχει παραλίες και κοκτέιλ, συνοµιλίες µε την κυρία Αφροξυλάνθη στην παραλία στα Φαλάσαρνα και φωτογραφικές αποτυπώσεις που να υπονοούν αυτό το αµίµητο «τι γκόµενος είσαι εσύ». Το παλιό δόγµα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, Instagram» έχει αφεθεί ως παλιά ανάµνηση στο εγχειρίδιο «Πώς να κατασκευάσετε έναν πρωθυπουργό» του Σταν Γκρίνµπεργκ. Τα πράγµατα είναι δύσκολα και φαίνονται. Το ενδεχόµενο ο Μητσοτάκης να σκηνοθετήσει τον εαυτό του σε ενσταντανέ ευµάρειας και καλοζωίας, την οποία στη συνέχεια προσπαθεί να αναδείξει σε γενική κοινωνική εικόνα, τροµάζει και τον ίδιο.
Είναι γεγονός ότι ο Μητσοτάκης και τρώει και πίνει και το βρέχει το µαγιό του, αλλά θεωρεί πρόκληση να φωτογραφηθεί όπως παλιά επιδεικτικά λουόµενος. ∆εν τολµά καν να φωτογραφηθεί πίνοντας φραπέ, ούτε να φάει το T-bone του, που µοιραία µπορεί να παραπέµψει σε «χασάπηδες» και άλλους φίλους.
Το Μαράθι δεν υπάρχει στην πρωθυπουργική ατζέντα, όπως δεν υπάρχει και η χαρωπή ανεµελιά την οποία επιχειρούσε να διασπείρει ολόγυρα ως γενική κοινωνική ευωχία.
Από το 2016 που ο Μητσοτάκης ξεκίνησε την κάθοδο προς την πρωθυπουργία αποφάσισε (ή µάλλον ο Γκρίνµπεργκ) και χρησιµοποίησε αυτό που ο Κορεάτης φιλόσοφος Μπιούνγκ-Τσουλ Χαν περιγράφει ως «θετικότητα». Πρόκειται για θεώρηση αλλά και πρακτική του νεοφιλελευθερισµού. Ο νεοφιλελευθερισµός έχει εγκαταλείψει το δόγµα της πειθαρχίας του πρωτόγονου καπιταλισµού (να επιβάλλει την κυριαρχία του) και επιλέγει το δόγµα της αυτο-υποδούλωσης. Ο εξουσιαζόµενος και θύµα απαλλάσσεται από το «πρέπει» και ακολουθεί το «µπορώ». Τον πείθουν ότι µπορεί και το µόνο πράγµα που έχει να κάνει είναι να το επιδεικνύει έως ότου καταλήξει ανήµπορος και αυτοεκµεταλλευόµενος. Γίνεται θύτης του εαυτού του µέσα από την ψευδαίσθηση ότι λειτουργεί στo πλαίσιο της ελευθερίας και των επιλογών του.
Αυτό που περιγράφει ο Χαν δεν είναι τίποτε άλλο από την πραγµατικότητα στην Ελλάδα, όπου εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες στη δική τους µικρή επιχείρηση αυτοαποκαλούνται µικροµεσαίοι και επιχειρηµατίες, θεωρώντας ότι αυτή η εικονική ταξική τους αναβάθµιση τους ανεβάζει στην κοινωνική ιεραρχία. Μπορεί να πεινάνε, αλλά είναι «επιχειρηµατίες».
Ο «χώρος» αυτής της διαδικασίας της εκµετάλλευσης γεµίζει µε «θετικότητα»: θετικές εικόνες, θεωρίες βελτίωσης και συναίνεσης, µέτρηση της θετικής απόδοσης και άλλα εύηχα. Σκοπός είναι η πραγµατικότητα να αποµακρυνθεί από τα αρνητικά στοιχεία που τη συνοδεύουν. Οι αντιθέσεις, από αναγκαία στοιχεία της φυσικής ροής, εµφανίζονται ως βδελύγµατα, ενώ ο κόπος, ο πόνος, οι ανάγκες ως αρρώστια και τοξικότητα.
Εκεί κάπου εµφανίζεται ο σωτήρας, ο φορέας της θετικής κατάστασης, που δεν παραθέτει λύσεις, αλλά µοιράζει ευθύνες σε όλους. Φταίνε όλοι, φταίνε οι άλλοι και φυσικά δεν φταίει ο ίδιος.
Ως σήµερα αυτή η διαδικασία φαντάζει ως επικοινωνία αλλά στην πραγµατικότητα είναι ιδεολογία. Είναι ιδεολογικό δόγµα καθυπόταξης µε τη συναίνεση του θύµατος, το οποίο, επειδή χρησιµοποιεί στοιχεία εικόνας και επιφάνειας (χαρακτηριστικά της εποχής), φαντάζει ως επικοινωνία.
Ο Μητσοτάκης χρησιµοποιεί τα σύγχρονα εργαλεία της επικράτησης και της χειραγώγησης, παράγοντας ένα «θετικό προφίλ», το οποίο συναντά την κυρίαρχη αντίληψη ότι η κοινωνία θα σωθεί από την αυτοδιάθεση, την αυτοβελτίωση, τις θετικές προθέσεις και τις θετικές επιδόσεις. Τα προβλήµατα αποπολιτικοποιούνται, αυτοί που τα δηµιουργούν γίνονται αόρατοι και οι αντιθέσεις (αποτέλεσµα και τρόπος λειτουργίας των ανθρώπων και της κοινωνίας) ενοχοποιούνται και εµφανίζονται ως τοξικός αρνητισµός.
Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης δηµιούργησε µε τα φιλικά του µέσα ενηµέρωσης την εικόνα ενός αρνητικού και τοξικού ΣΥΡΙΖΑ που ασχολείται µε τα σκάνδαλα ήταν ακριβώς εφαρµογή αυτού του δόγµατος. Το θετικό απέναντι στον αρνητισµό.
∆εν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι προσπάθειες δηµιουργίας νέων κοµµάτων στην Ελλάδα ή αναµόρφωσης των παλιών επένδυσαν επίσης σε αυτήν τη «θετικότητα». Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγµα ήταν το Ποτάµι του Σταύρου Θεοδωράκη και στη συνέχεια το «µη τοξικό» ΠΑΣΟΚ που πιπίλαγε την καραµέλα του τοξικού κλίµατος.
Ακόµη και το φερόµενο ως rebranding του Αλέξη Τσίπρα φαίνεται να συγκεντρώνει τέτοια στοιχεία «θετικότητας», η οποία έρχεται για να διαλύσει τις αντιθέσεις στο όνοµα ενός θεραπευτικού σχεδόν απολίτικου λόγου. Η αντίληψη αυτή φαίνεται ότι κατέλαβε το σώµα του ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή της αντιπολίτευσης, όταν επιφανή στελέχη του, την ώρα που πέθαιναν άνθρωποι από την Covid (τόσοι όσο πουθενά αλλού ποσοστιαία), επέµεναν: «Κι εµείς τον Τσιόδρα θα βάζαµε». Η αντιπολιτευτική µετριοπάθεια ήταν ακριβώς δηµιούργηµα της κυριαρχίας της «θετικότητας» και του νεοφιλελεύθερου µοντέλου, το οποίο επικράτησε γιατί από κάποια στιγµή και µετά ορισµένοι το αντιλήφθηκαν ως όχηµα εξουσίας. Για να το δικαιολογήσουν και να κρύψουν την πολιτική τους ρηχότητα το εµφάνισαν ως διαδροµή συναίνεσης προς το κέντρο.
Το τραγικό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι η θεωρία της θετικότητας δεν µπορεί να είναι λειτουργική για τον ίδιο, ακριβώς την εποχή που φαίνεται να γίνεται εργαλείο ακόµη και της αντιπολίτευσης. Οι φυσικοί και κοινωνικοί νόµοι φαίνεται να είναι πάνω από τους σχεδιασµούς. O Μητσοτάκης δεν µπορεί να λειτουργεί ως ανέµελος και περιφερόµενος Αλλος, γιατί όλα τα δάχτυλα δείχνουν Αυτόν.
∆ιότι καλή η θετική εικόνα µε το µαγιό και το πέδιλο στην παραλία, που δηµιουργεί µάλιστα της αίσθηση της οικειότητας, αρκεί να µη σε έχει πιάσει η κάµερα να πίνεις τσικουδιές µε τον «Φραπέ» και τον «Χασάπη» και τον µπιστικό τον Αυγενάκη.
Ο Μητσοτάκης δεν έχει πλέον την πολυτέλεια των χειρισµών, της επικοινωνίας ή των θετικών εικόνων. Στο Μέγαρο Μαξίµου υπάρχουν εκνευρισµός και κατήφεια. Ο Ακης Σκέρτσος αποκάλεσε δηµόσια τη δηµοσιογράφο Μαριάννα Πυργιώτη χρηµατοδοτούµενη από την κυβέρνηση όταν του άσκησε ανεπαίσθητη κριτική στο Facebook. Το µισό υπουργικό συµβούλιο περνά την ώρα του ψάχνοντας ποιες άλλες δικογραφίες ετοιµάζει ή έχει ανοίξει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία. Προφανώς γιατί αυτοί ξέρουν.
Ο αντ’ αυτού Γιώργος Μυλωνάκης έχει εγκαταλείψει την ενασχόληση µε τα κυβερνητικά, προσπαθώντας να διευκρινίσει αν ισχύουν οι πληροφορίες ότι επιστρέφει στο Μαξίµου ο άσπονδος εχθρός του και πρωθυπουργικός ανιψιός Γρηγόρης ∆ηµητριάδης.
Σε µια συνέντευξη που έδωσε στην ανιψιά του Σία Κοσιώνη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε επίθεση στον Κώστα Καραµανλή, γιατί θέτοντας ζήτηµα λανθασµένων χειρισµών στα εθνικά θέµατα ο πρώην πρωθυπουργός τού αποσπά το κλασικό συντηρητικό κοινό στη Ν∆. Είναι η κρίσιµη εκλογική µάζα την οποία ο Μητσοτάκης κάνει τα πάντα για να τη συσπειρώσει, σε βαθµό που να µετατρέπεται σε διώκτη προσφύγων και µεταναστών τους οποίους εµφανίζει ως εισβολείς.
Αν ισχύουν οι πληροφορίες, φαίνεται ότι ο νυν πρωθυπουργός αποφάσισε να µην ενστερνιστεί την προτροπή κάποιων συµβούλων του και έτσι την τελευταία στιγµή απέφυγε να κατηγορήσει τον Καραµανλή ως «κουµπάρο του Ερντογάν». Θα ήταν πραγµατικά µια φωτογραφία της πολιτικής απόγνωσης. Ενα πολιτικό ναυάγιο την ώρα που θα έπρεπε να κάνει τα µπάνια του.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)