Δεν ξέρω τι μπορεί να σε κάνει γενναίο. Ξέρω ότι είτε είσαι γενναίος, είτε είσαι θρασύδειλος, φθηνός, άτιμος και μιαρός. Τιποτένιος. Είτε το ένα είτε το άλλο. Δεν υπάρχει ή το ένα ή το άλλο. Δεν μιλάω για τόλμη: τολμηρός μπορεί να γίνει ο καθένας. Λίγο η μέρα, λίγο τα λόγια του παπά· λίγο να μας ενθαρρύνει κάποιος, λίγο να γράψει η μία εφημερίδα και να βγουν από κοντά και τα κανάλια, λίγο να το κάνει ο φίλος και ο κολλητός, γιατί όχι κι εμείς; Και κάπως έτσι βλέπουμε τις πλατείες να γεμίζουν σε μία, άντε δύο συγκεντρώσεις για τα Τέμπη. Και μετά;
Και μετά, οι πλατείες μένουν άδειες. Γιατί δεν υπάρχει πραγματική γενναιότητα στο να φεύγεις από τη ρημαδοπλατεία, όπου έχεις βγάλει σέλφι (#ήμουν_κι_εγώ_εκεί) και καλά έχεις κάνει, όπου έχεις φάει και το σουβλάκι σου, αλλά έφαγες και το χημικό σου, γιατί κάποιοι θέλουν να το παίξουν «άνδρες»· όχι, δεν υπάρχει αληθινή γενναιότητα στο να τολμάς για λίγο και μετά να συνεχίζεις τη ζωή σου, δίχως τίποτα να έχει αλλάξει. Δίχως κανένα βιβλίο ν’ ανοίγει, καμία συζήτηση να γίνεται, κανένας ουσιαστικός χρόνος εξέλιξης να δίνεται, κανένας ποιητής να διαβάζεται.
Χθες το πρωί ο πρωθυπουργός παρευρέθηκε στην έδρα της Διοίκησης Υποβρυχίων Καταστροφών (ΔΥΚ) στον Σκαραμαγκά για εκδήλωση, όπου το Κοινωφελές Ιδρυμα «Αθανάσιος Κ. Λασκαρίδης» δώρισε 300 ρολόγια, κατασκευασμένα αποκλειστικά από την ελληνική εταιρεία IANOS, ως ένδειξη αναγνώρισης προς το προσωπικό της ΔΥΚ. Ο Πάνος Λασκαρίδης, ο εφοπλιστής, πριν από λίγο καιρό είχε δηλώσει πως έχουνε (οι εφοπλιστές) «χεσμένο» τον πρωθυπουργό... Ηταν τολμηρό αυτό που έκανε ο εν λόγω; Και δεν εννοώ το ξεφτιλίκι του Κυριάκου Μητσοτάκη φυσικά, που αποδέχεται έναν τέτοιο χαρακτηρισμό και μετά κάνει και μόστρα με τα λεφτά του ανθρώπου που τον ξεφτίλισε. Εννοώ τον εν λόγω εφοπλιστή. Και η απάντηση είναι ναι: ήταν τολμηρό. Και αληθινό.
Πάντα μα πάντα, όμως, η γενναιότητα ήταν και θα είναι αρετή. Και δεν μπορεί να συνυπάρξει με τίποτα χυδαίο. Ούτε καν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου