Μετά τον Σαμαρά, σβήνει τον Καραμανλή, την Ντόρα (για άλλη μια φορά), και τη Νέα Δημοκρατία!
Μετά τη διαγραφή Σαμαρά ήρθε χτες για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η ώρα να καταγγείλει την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή για την πολιτική της απέναντι στην Τουρκία.
Μιλώντας στην Σία Κοσιώνη, ο πρωθυπουργός απήγγειλε μια φράση προφανώς προσχεδιασμένη: «Θα μου θυμίσετε, κα Κοσιώνη, μεταξύ του 2004 και του 2009 ποια σημαντική πρωτοβουλία ανελήφθη στα ελληνοτουρκικά; Γιατί εγώ δεν θυμάμαι κάποια» («Σκάι», 23.7.2025).
Υποτίθεται ότι αφορμή για την τόσο υποτιμητική διατύπωση αποτέλεσε η κριτική που του απευθύνει ο Γιάννης Βαληνάκης, υφυπουργός στις κυβερνήσεις Κώστα Καραμανλή (2004-2009). Όμως υπουργός Εξωτερικών από τον Φεβρουάριο του 2006 μέχρι το 2009 ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη.
Βέβαια δεν είναι πρώτη φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θυσιάζει την αδελφή του στις προσωπικές πολιτικές του σκοπιμότητες. Το έκανε όταν ακολούθησε τον Σαμαρά στην «αντιμνημονιακή» γραμμή, διαχωριζόμενος από τον πατέρα του και την αδελφή του, η οποία τότε διαγράφτηκε από το κόμμα (6.5.2010). Το έκανε όταν εκμεταλλεύθηκε αυτή την προσωρινή της αποχώρηση από τη Νέα Δημοκρατία και διεκδίκησε ο ίδιος την προεδρία του κόμματος, κερδίζοντας, χάρη στην υποστήριξη των ακροδεξιών προσήλυτων. Και το χειρότερο: ενάμιση χρόνο πριν από την ανάδειξή του σε πρωθυπουργό, είχε δώσει συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά με κύριο τίτλο «Κανείς συγγενής μου στην κυβέρνηση της Ν.Δ.» («Η Καθημερινή», 3.12.2017). Όλοι οι πολιτικοί αναλυτές σχολίασαν το άδειασμα της Ντόρας. Και βέβαια όλοι γελούν όταν το θυμούνται, αφού όλοι ξέρουμε ότι το πρώτο που έκανε ο κ. Μητσοτάκης μόλις μπήκε στο Μέγαρο Μαξίμου ήταν να χρίσει σκιώδη αντιπρόεδρο τον ανιψιό του!
Μη βιαστεί κανείς θαυμαστής του Κυριάκου Μητσοτάκη να τον εξάρει που θυσιάζει ακόμα και την οικογένειά του, προκειμένου να υπερασπίσει τις δικές του «εθνικές θέσεις». Ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Επιχειρεί να απαντήσει στις κατηγορίες ότι η πολιτική του στα ελληνοτουρκικά είναι υποχωρητική και ενδοτική, με το «επιχείρημα» ότι κι αυτοί που το λένε ήταν υποχωρητικοί και ενδοτικοί.
Αλλά το διάστημα 2004-2009 της πρωθυπουργίας Καραμανλή, στο οποίο αναφέρεται, ήταν τα πρώτα χρόνια και της δικής του βουλευτικής καριέρας. Και ως βουλευτής της Ν.Δ. δεν είχε πει ούτε λέξη διαφορετική από όσα έλεγαν Καραμανλής–Μπακογιάννη–Βαληνάκης. Αντίθετα, μάλιστα, με κάθε ευκαιρία εξυμνούσε την κυβερνητική πολιτική. Το μόνο που είχε να καταλογίσει στον Κώστα Καραμανλή –και ακόμα δεν του το έχει συγχωρέσει- είναι ότι στις κυβερνήσεις αυτές δεν θεωρήθηκε ικανός ούτε για υφυπουργείο.
Όσο για τις πραγματικές του απόψεις σχετικά με τα ελληνοτουρκικά, τις διαβάζουμε σε ένα μεγάλο άρθρο που είχε γράψει ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης και δημοσιεύτηκε σε δύο σελίδες της εφημερίδας «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» στις 18.1.1998. Στο άρθρο αυτό ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να υιοθετεί το δόγμα του πατέρα του για την ελληνοτουρκική σύγκλιση και μάλιστα εισηγείται ευθέως την αναθεώρηση της πάγιας ελληνικής θέσης ότι δεν υπάρχουν άλλα εκκρεμή ζητήματα με την Τουρκία παρά μόνο η χάραξη της υφαλοκρηπίδας.
Τι υποστήριζε τότε ο κ. Μητσοτάκης; Αντιγράφω κατά λέξη:
«Πριν στρέψουμε όλα τα πυρά μας προς την Άγκυρα, ας εξετάσουμε εις βάθος τα εν οίκω και τον δικό μας ρόλο στην προσπάθεια διαμόρφωσης νέων δεδομένων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις».
«Η πάγια ελληνική θέση ότι η Ελλάδα δεν έχει απολύτως τίποτε να συζητήσει με την Τουρκία στο θέμα του Αιγαίου, εκτός από την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας […] μας φέρνει de facto σε ένα διαπραγματευτικό αδιέξοδο, καθώς στην ουσία ζητάμε από την Τουρκία να κάνει σημαντικές μονομερείς υπαναχωρήσεις».
«Ένας διάλογος με την Τουρκία πρέπει κατά συνέπεια να στηρίζεται στην πεποίθηση ότι είναι δυνατόν να εξευρεθούν λύσεις που μπορεί να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα και των δύο χωρών. Και για να γίνει αυτό, πρέπει η Ελλάδα να δεχτεί ότι όσον αφορά στο πρόβλημα του Αιγαίου έχει να συζητήσει με την Τουρκία και άλλα θέματα εκτός της υφαλοκρηπίδας».
«Η κυβέρνηση που θα τολμήσει να κάνει μια ουσιαστική πολιτική διαλόγου με την Τουρκία θα βρεθεί απέναντι σε συμπλέγματα που κατατρέχουν την ελληνική εξωτερική πολιτική επί δεκαετίες. Θα κατηγορηθεί ότι αποδεχόμενη τον διάλογο υποχωρεί αυτόματα σε απαράβατα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Θα δεχτεί επιθέσεις από αυτοαποκαλούμενους “πατριώτες” που στο βωμό ενός ατεκμηρίωτου εθνικισμού θα ζητήσουν “την κεφαλή επί πίνακι” όλων των συνυπευθύνων αυτής της δήθεν “ενδοτικής” πολιτικής. Όμως το μεγάλο πολιτικό κόστος δεν μπορεί, ούτε πρέπει, να σταθεί φραγμός στην υιοθέτηση μιας στρατηγικής προσέγγισης μεταξύ των δύο χωρών».
Θα πει κανένας ότι όλα αυτά τα έγραφε ο κ. Μητσοτάκης όταν ήταν ακόμα 30 χρόνων και δεν είχε ξεκινήσει την πολιτική του καριέρα. Όμως όταν το 2003 αποφάσισε να πολιτευτεί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έστησε στον ιστότοπο «www.ikm.gr» του Ιδρύματος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, στο οποίο είχε οριστεί πρόεδρος, ένα ειδικό τμήμα για να εκθέσει τις προσωπικές πολιτικές του απόψεις (www.ikm.gr/km/). Και εκεί πρώτο πρώτο ανάρτησε το επίμαχο άρθρο. Μ’ αυτές λοιπόν τις απόψεις ζήτησε την ψήφο των πολιτών ο σημερινός πρωθυπουργός. Περιττό να προσθέσω ότι εδώ και λίγο καιρό έχει εξαφανιστεί από το διαδίκτυο όχι μόνο το άρθρο, αλλά και ολόκληρος ο ιστότοπος του ιδρύματος!
Προφανώς ο κ. Μητσοτάκης είχε και άλλα να κρύψει. Δικά του και του πατέρα του. Μόνο που για κακή του τύχη τα έχουμε όλα αποθηκεύσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου