Παρότι βρισκόμαστε στη δεκαετία του 2020, ζούμε στη χώρα στην οποία όταν ένας 22χρονος κυνηγάει τη νύχτα μια κοπέλα με τα γεννητικά του όργανα έξω από το παντελόνι του, προσβάλλοντας τη γενετήσια ελευθερία της, συζητάμε τι δουλειά είχε αυτή η κοπέλα βράδυ έξω από το σπίτι της, εάν ήταν προκλητικά ντυμένη και γιατί να το κάνει αυτό ένα "τόσο ωραίο" παιδί. Ωστόσο, η γυναίκα αυτή, Η Δανάη, όπως και κάθε άλλη η οποία κατήγγειλε περιστατικά βιασμού, απέδειξε ότι είχε πολλή σοβαρή δουλειά.
γράφει ο Νίκος Μάλαμας
Η χώρα μας ανήκει σε αυτές που θεωρητικά συγκαταλέγονται στις ανεπτυγμένες "χώρες του Δυτικού Κόσμου". Έχει αρχηγό του κράτους μια γυναίκα. Νομοθετεί –ενίοτε- υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, των μειονοτήτων και των αδυνάτων. Τιμωρεί τις επιθέσεις οι οποίες βασίζονται σε φυλετικές και έμφυλες διακρίσεις. Στηρίζει τα θύματα με κατάλληλους επαγγελματίες και (ακατάλληλες) δομές. Κάνει ενημερωτικές εκστρατείες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει. Μπορεί να αμφισβητήσει τον βαθμό στον οποίο γίνονται βέβαια.
Τείνουν, όμως, να γίνουν υποκριτικά όταν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου περιμένει στη γωνία το εκάστοτε θύμα για να το κατηγορήσει και να αμφισβητήσει την πλήρη αθωότητά του. Πράξη η οποία μπορεί να αποτελέσει ένα δεύτερο βιασμό για την ψυχολογία του θύματος.
Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα της Δανάης στη Νέα Σμύρνη. Ένα βράδυ 22χρονος άνδρας ακολουθούσε τη Δανάη περί τα 300 μέτρα προτάσσοντας τα γεννητικά του όργανα και στη συνέχεια προσπάθησε να εισέλθει στην πολυκατοικία της. Ο νεαρός επιδειξίας (και επίδοξος βιαστής;) έχει ήδη προσαχθεί.
Την ίδια στιγμή οι σχολιαστές του πληκτρολογίου, προς μεγάλη έκπληξη, αντί να στείλουν θετικά μηνύματα για το δυναμισμό της Δανάης, επιδόθηκαν σε διαπιστώσεις όπως «Και τι δουλειά είχε τέτοια ώρα έξω κοπέλα μόνη της με απαγόρευση κυκλοφορίας;», «Ναι την κυνήγησε ο άλλος με το πουλί του έξω αλλά κι αυτή πολύ προκλητικά είχε ντυθεί! Τι να κάνει το παιδί; Άντρας είναι!» ή «Κάτι άλλο θα συμβαίνει! Τόσο όμορφο παιδί τι ανάγκη έχει να την κυνηγήσει; Μπορεί να έχει όποια θέλει!»
Φαίνεται ότι το κίνημα #MeToo που ξέσπασε –κυρίως- στο θέατρο προ ολίγων μηνών δεν έδωσε το μάθημα που έπρεπε στην κοινωνία. Οι ίδιοι που τότε κατηγορούσαν τα θύματα του Λιγνάδη γιατί πήγαν σπίτι του, που κατηγορούσαν την Μπότση ότι ξεμυάλισε τον Σπυρόπουλο, που λοιδόρησαν τις κοπέλες που δεν κατήγγειλαν τους βιασμούς του Φιλιππίδη «για να κάνουν καριέρα», είναι αυτοί που σήμερα έβγαλαν τις μεζούρες για να μετρήσουν τη φούστα της Δανάης.
Όχι αγαπητέ παντογνώστη των social media. Δε θα κρίνεις τη Δανάη γιατί κυκλοφορούσε μόνη της, γιατί έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει (και αν ήταν πέραν του ωραρίου απαγόρευσης πάλι δεν είναι δουλειά σου, ούτε του Χαρδαλιά).
Δε θα κρίνεις τη Δανάη για τα ρούχα που φορούσε γιατί έχει κάθε δικαίωμα να φοράει ό,τι γουστάρει και αγαπάει για τον εαυτό της και όχι για τον κάθε επίδοξο ματάκια, κακοποιητή ή βιαστή.
Δε θα κρίνεις εσύ την ψυχολογική ανωμαλία του άρρωστου επιδειξία επειδή είναι "όμορφος" (κατά τα δικά σου κοινωνικά πρότυπα πάντοτε).
Καμία διαφορετική νομική μεταχείριση δε θα είχε εάν ήταν άσχημος, αλλά εν τέλει με τι κριτήρια είναι κάποιος όμορφος ή άσχημος; Με τα κριτήρια των reality ομορφιάς;
Η Δανάη είχε πολύ σοβαρή δουλειά εκείνο το βράδυ έξω
Η Δανάη απέδειξε με τον πιο περίτρανο τρόπο ότι είχε πολύ σοβαρή δουλειά εκείνο το βράδυ έξω. Να μας δείξει ότι καμία γυναίκα (και καμία εν γένει καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα) δεν πρέπει να αφήνει ατιμώρητο τον κάθε βιαστή του κορμιού ή της ψυχής της.
Η Δανάη αποτέλεσε το παράδειγμα για κάθε μελλοντικό θύμα.
Με ψυχραιμία πήρε άμεσα το βίντεο από τις κάμερες ασφαλείας της πολυκατοικίας, το δημοσιοποίησε ζητώντας κάθε πληροφορία από τους κατοίκους της περιοχής και μέσα σε λίγες ώρες οδήγησε στο κελί τον άνθρωπο που της επιτέθηκε.
Αυτό πρέπει από εδώ και πέρα να κάνει κάθε επόμενο θύμα, μέχρι η κοινωνία μας να αποβάλει για πάντα από τα σπλάχνα της τα στερεότυπα "γυναίκα τσούλα" και "άνδρας γαμιάς". Δυστυχώς δεν μπορεί κανείς να αποφύγει αυτούς τους όρους όταν θέλει να περιγράψει τη συγκεκριμένη έμφυλη διάκριση της κοινωνίας μας.
Η φράση "Don't protect your daughter. Educate your son” (Μην προστατεύεις την κόρη σου. Μόρφωσε το γιό σου)" μπορεί να έχει γίνει αρκετά κοινότυπη αυτές τις μέρες αλλά τελικά αποτελεί τη σύνοψη της συζήτησης αυτής.
Θα είμαστε με τη Δανάη και κάθε Δανάη, Ζέτα, Μαρία, Τζένη, Πηνελόπη, Κατερίνα, Δημήτρη και θα υπερασπιζόμαστε το δικαίωμά τους να πηγαίνουν όπου θέλουν, να φορούν ό,τι θέλουν, να κάνουν όποια δουλειά αγαπούν, να κάνουν έρωτα με όποιον θέλουν, μέχρι και ο τελευταίος άνθρωπος αυτής της κοινωνίας να μάθει πως το όχι σημαίνει όχι.
Μακάρι να μην χρειαστεί να ξαναπούμε τα ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου