Θα ήθελα να σας μιλήσω για κάτι που με απασχολεί. Μέρες τώρα τρώει τον ύπνο μου και δίνει ό,τι απομένει στον Dior, να το κάνει κρέμα για τους μαύρους κύκλους που δημιουργεί η αϋπνία. Μπορεί να μην μπορώ να αγοράσω Dior, καθώς γεννήθηκα από λάθος Ράλλη, ωστόσο κάτι γαληνεύει μέσα μου στη σκέψη πως όσα αφήνει η δική μου αϋπνία γίνονται αφορμή να δημιουργηθεί μια πρωτοποριακή κρέμα που διώχνει τα σημάδια της αϋπνίας από όσες μπορούν να την αγοράσουν, που είναι όσες δεν έχουν ποτέ αϋπνία.
Με απασχολεί τα μάλα πως δεν υπήρξα ποτέ σημαζεμένος εγκληματίας!... Μάλλον είπα εντελώς λάθος τη λέξη. Πάμε πάλι: Δεν υπήρξα ποτέ σεσημασμένος εγκληματίας. Κανά κοντίσιονερ έκλεβα μόνο, καθώς πολλά σγουρά μαλλιά έχω και φριζάρουν τα άτιμα, κι ακόμη κι αν μπορώ να ανεχτώ τη δεύτερη τετραετία υιού Μητσοτάκη που έρχεται μετά από παλαιότερες τετραετίες πατρός Μητσοτάκη και λοιπών δεξιών καθαρμάτων, το φριζάρισμα να το αντέξω δεν! Ετσι το κράτος, δηλαδή τα δεξιά καθάρματα που ψηφίζονται από παρόμοια, ανόητα ή αδιανόητα νοητά παρασιτοβόρα καθαρματίδια, φαίνεται πως κάνει τα στραβά μάτια, καθώς ποτέ δεν με έχουν πιάσει και συνεχίζω να κλέβω κοντίσιονερ, νιώθοντας ήδη τα μαλλιά μου πιο υγιή (#ούτε_καν), ενώ ταυτόχρονα φέρω την απόλυτη βεβαιότητα πως έχω βάλει όχι λιθαράκι, αλλά νταμαρόπετρα στο όχημα που θα ρίξει τον καπιταλισμό. Ωστόσο, κάπου νιώθω πως κάτι έχω ξε-χάσει...
Τις προάλλες, έπεσα πάνω σε μια ξαδέρφη μου, που σίγουρα είχα ξεχάσει. Οχι μόνο την ίδια, αλλά και την ίδια της την ύπαρξη. Λίγο πριν κρύψω προσεκτικά το κοντίσιονερ στην τσάντα μου και ενώ τα πλεμόνια μου γέμιζαν επαναστατική υπεροχή, σκάει μπροστά μου η Τούλα. Η Τούλα (τριτοξαδέρφη της κόρης της αδερφής της γιαγιάς μου, που το όνομά της είχα, αλλά τελικά δεν πήρα την περιουσία της, γιατί ο λάθος Ράλλης τα έδωσε όλα στην άλλη του κόρη, που είχε γεννηθεί από τον Ράλλη τον σωστό, σύμφωνα με τον ίδιο) άρχισε να μου μιλάει για όλο της το σόι, που από λάθος είναι και δικό μου, και να ρωτάει τα πάντα για την προσωπική μου ζωή, ενώ εγώ, γνέφοντας και ψελλίζοντας αερολογίες, σιχτίριζα όλο της το σόι που, ξεκάθαρα από λάθος, είναι και δικό μου. Με φριζαρισμένο μαλλί, άυπνη και εξοργισμένη που διακόπηκε ο δρόμος προς την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης εξαιτίας μιας Τούλας, μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του μόνου θεού στον οποίο πιστεύω, του Οσκαρ Ουάιλντ: «Μου αρέσει ν' ακούω πως κακομεταχειρίζονται τους συγγενείς μου. Οι συγγενείς είναι ένα βαρετό τσούρμο ανθρώπων που δεν έχουν την αμυδρότερη γνώση για το πώς να ζήσουν, ή το παραμικρότερο ένστικτο για το πότε να πεθάνουν».
Δεν είπα στην Τούλα για τον Ουάιλντ, καθώς εκείνη τη στιγμή το βλέμμα της ξεκόλλησε στιγμιαία από το στόμα της κι έπεσε πάνω σε κάτι που, απ' όσο έδειξε το εν λόγω βλέμμα, πρέπει να ήταν τουλάχιστον ανακάλυψη εφάμιλλη της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας, του ραδίου (του χημικού στοιχείου, όχι του άλλου που δεν έχει μήτε έναν σταθμό που ν' ακούγεται στην Ελλάδα πλέον) και της θεραπείας του καρκίνου μαζί: ήταν μία προσφορά «Πληρώνετε για ένα - αγοράζετε τρία» σε κοντίσιονερ.
«Κάτι τέτοια του κάνω του Τάκη και με λατρεύει! Ξέρει πόσο καλή είμαι στο να στήνω νοικοκυριό. Ολο προσφορές ανακαλύπτω και έτσι τη βγάζουμε φίνα» μου πετάει, και πριν προλάβω να ρωτήσω γιατί θα πρέπει να με νοιάξει η όποια λέξη από τις παραπάνω φράσεις, με κεραυνοβολεί: «Θα τα πάρω. Αλλά εγώ έχω κληρονομήσει πλούσια μαλλιά από την αδερφή της γιαγιάς σου. Εσύ πάλι, ίδια με εκείνη. Πάρε το ένα - θα σου χρειαστεί». Αποτέλεσμα; Οχι μόνο δεν πάταξα τον καπιταλισμό, αλλά έγινα και αντικείμενο φιλανθρωπίας της Τούλας.
... της τριτοξαδέρφης της κόρης της αδερφής της γιαγιάς μου!
(το παρόν κείμενο αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη, ως μεταφορά άνευ ναύλου, των όσων ζούμε σε βαθύ ιδεολογικό επίπεδο ύπαρξης. Είπα και λάλησα... κανονικότατα όμως!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου