Αντε να τα ξαναπούμε, γιατί και οι διευκρινίσεις που δόθηκαν δεν μας κάλυψαν. Βγήκε προχθές ο Νάσος Ηλιόπουλος, ένα νέο παιδί, με γνώσεις, με πορεία στην κομματική Αριστερά (το οποίο είναι και καλό και κακό -γιατί ναι μεν έχεις τριφτεί με τις διαδικασίες, ο ίδιος έφτασε να είναι και στη στενή ομάδα του Αλέξη Τσίπρα και... να τον εμπιστεύεται, ναι μεν έχεις μάθει πώς δουλεύει ένα κόμμα και ίσως και τι χρειάζεται για να συμβεί αυτό, αλλά δεν έχεις τριφτεί με την ελεύθερη αγορά, με το τι συμβαίνει εκεί έξω, πέρα από την ασφάλεια ομάδων, κομματικών στελεχών και εσωτερικών διεργασιών- αυτό ως απάντηση για όσους συγκρίνουν ακόμα και την Ακρίτα.
Λες και πρέπει να είμαστε μια ζωή μέσα σε κομματικούς σχηματισμούς για να είμαστε ικανοί να τους ερμηνεύσουμε)... Από τη μια, λοιπόν, ο Νάσος Ηλιόπουλος έχει αρκετά ικανά και αναγκαία καλά, από την άλλη βγαίνει και δηλώνει πως «καλύτερα να ανεβαίνεις ένα δύσβατο βουνό παρά να κυλιέσαι στον βούρκο», αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ. Τον τώρα. Τον επί Κασσελάκη. Εδωσε διευκρινίσεις βέβαια...
Ωστόσο και πάλι δεν. Ισως γιατί δεν απαντούν στο ερώτημα: Για να γίνει κάτι τόσο βούρκος, είναι δυνατόν να ήταν πεντακάθαρη λίμνη ελάχιστο χρόνο πριν; Ή είχε ήδη πολλή λάσπη ή είχε ήδη πολλή λάσπη ή κάτι από τα τρία... Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν κάνουν τίποτε άλλο (τίποτε όμως) από το να κλίνουν το ρήμα «αποχωρώ». Δικαίωμά τους όσων το κάνουν, σεβαστό, αν και λυπηρό συνάμα (ένας στους πέντε Ελληνες το ψήφισε αυτό το κόμμα λίγους μήνες πριν -όλοι αυτοί τι; Καμία σημασία δεν έχουν πια;), ωστόσο μήπως, μήπως, λέω, να γυρίσει λίγο ο φακός και προς τη λάσπη (όπως έστω προκύπτει από τα όσα λέει ο κ. Ηλιόπουλος) που προϋπήρχε; Γιατί, αν δεν, τότε απλά μιλάμε για μετατόπιση και όχι για καθαρισμό.
Λες και πρέπει να είμαστε μια ζωή μέσα σε κομματικούς σχηματισμούς για να είμαστε ικανοί να τους ερμηνεύσουμε)... Από τη μια, λοιπόν, ο Νάσος Ηλιόπουλος έχει αρκετά ικανά και αναγκαία καλά, από την άλλη βγαίνει και δηλώνει πως «καλύτερα να ανεβαίνεις ένα δύσβατο βουνό παρά να κυλιέσαι στον βούρκο», αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ. Τον τώρα. Τον επί Κασσελάκη. Εδωσε διευκρινίσεις βέβαια...
Ωστόσο και πάλι δεν. Ισως γιατί δεν απαντούν στο ερώτημα: Για να γίνει κάτι τόσο βούρκος, είναι δυνατόν να ήταν πεντακάθαρη λίμνη ελάχιστο χρόνο πριν; Ή είχε ήδη πολλή λάσπη ή είχε ήδη πολλή λάσπη ή κάτι από τα τρία... Εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ πλέον δεν κάνουν τίποτε άλλο (τίποτε όμως) από το να κλίνουν το ρήμα «αποχωρώ». Δικαίωμά τους όσων το κάνουν, σεβαστό, αν και λυπηρό συνάμα (ένας στους πέντε Ελληνες το ψήφισε αυτό το κόμμα λίγους μήνες πριν -όλοι αυτοί τι; Καμία σημασία δεν έχουν πια;), ωστόσο μήπως, μήπως, λέω, να γυρίσει λίγο ο φακός και προς τη λάσπη (όπως έστω προκύπτει από τα όσα λέει ο κ. Ηλιόπουλος) που προϋπήρχε; Γιατί, αν δεν, τότε απλά μιλάμε για μετατόπιση και όχι για καθαρισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου